All Chapters of BAD PRISON ขังรัก: Chapter 21 - Chapter 30

Ep.22 ไม่เจอกันนานเลยนะภูผามองตรงมาที่ฉันอย่างเปิดเผยเพื่อต้องการสื่อให้รู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการแย่งไปจากบลูไนท์ก็คือฉันงั้นสินะ?พรึบบ บลูไนท์แกะมือของฉันที่รั้งเขาไว้ ก่อนจะพุ่งตัวผลั้ก!!! พุ่งตัวผลักคู่อริ แต่ครั้งนี้ภูผาเองก็ตั้งท่ารับมือเช่นกัน พวกเขาสวนกำปั้นแลกหมัดใส่กันอย่างแรงก่อนเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายจะเริ่มต้นขึ้นหลังจากนั้นตุ้บบ ตั้บ ๆ ๆ ไม่มีใครกล้าเข้าไปแยกเขาทั้งคู่ เพราะไม่รู้เลยว่าใครเป็นใครในจังหวะที่เขาต่อสู้กัน ประหนึ่งว่าร้านอาหารนี้ได้เปลี่ยนเป็นเวทีมวยไปแล้วพวกบริกรทั้งหลาย ยังคงพยายามเข้ามาช่วยกันห้ามเขาทั้งคู่ ส่วนพวกลูกค้าโต๊ะอื่น ๆ ก็มีหันมามองบ้าง แต่เนื่องจากแต่ละโต๊ะค่อนข้างจัดเป็นไพรเวต และตั้งเว้นระยะห่างพอควร พวกคนอื่นจึงยังทานอาหารกันต่อไป พลาง ๆ กับดูมวยสดไปด้วยในตัว“หยุด!! หยุดก่อนครับผมขอร้อง” เสียงพนักงานผู้จัดการร้านเดินเข้ามาร้องห้ามทั้งคู่ แต่ดูจะเปล่าประโยชน์ตุ้บ ตั้บ ๆ ๆ ๆ เสียงเตะต่อยดังไปสนั่นจนกระทั่งมีคนชายคนหนึ่งใจกล้าพอที่จะเดินเข้ามาจับตัวบลูไนท์และรั้งตัวเขาออกมาฉันแทบจะไม่กล้ามอง เพราะฉันเองไม่ใช่พวกที่ใช้ความรุนแรงเลย ตั้งแ

Ep.24ประจำเดือนขาด“ประจำเดือนฉัน... ยังไม่มา” ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองคนเดียว และยืนนึกย้อนไปถึงวันสุดท้ายที่เมนส์เพิ่งจะหมดไป...“งั้นก็แต่งตัวซะ เดี๋ยวขับรถเลยไปตรวจที่โรงพยาบาลให้รู้ไปเลย” บลูไนท์พูดด้วยท่าทีที่ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร เขายังคงเรียบนิ่งเฉยเช่นทุก ๆ ครั้ง“อ่อ... อื้ม” ฉันพยักหน้ารับอย่างเข้าใจและไม่แปลกใจเลยสักนิด กับการที่เขาจะมีอะไรกับฉันในทุก ๆ วัน และทุกเวลาที่เขาต้องการ เพียงเพราะอย่าลืมว่าสิ่งที่บลูไนท์ต้องการก็คือให้ฉันตั้งท้องลูกของเขาเพียงเท่านั้นตามข้อเสนอ ไม่ใช่สิ คำสั่งตายที่เขามอบให้ครอบครัวของฉัน@บนท้องถนนที่รถยังคงหนาแน่น ในช่วงเวลาเลิกงานเรากำลังมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง"ฉันอยากให้เธอท้องนะ เพราะฉันเองก็... ไม่ได้อยากได้เด็กที่อายุแค่สิบห้านั่นมาเป็นเมียบำเรอสักเท่าไหร่" จู่ ๆ บลูไนท์ก็พูดขึ้นทำลายบรรยายกาศที่เงียบงันภายในรถฉันหันไปมองหน้าบลูไนท์อย่างหวั่นในใจกับคำพูดของเขาและแน่นอนว่าฉันไม่มีทางเลือกใด ๆ ได้เลยเพราะนี้คือข้อตกลงระหว่างเขากับพ่อของฉัน ที่ถึงแม้ว่าจะไม่มีสัญญาที่เป็นลายลักษณ์อักษร แต่ก็มีเพียงความเป็นกับความตายนี่แ

Ep.26คำขอลูกผู้ชาย"งั้นก็แย่งกลับมา... ถ้ามึงทำได้" ผมตบไหล่ของเพื่อนตัวเองไปเบา ๆ ก่อนจะกระดกเหล้าดื่มเพราะไม่อยากไปเติมเชื้อเพลิงในใจของมันไปมากกว่านี้ไอ้มอร์ฟินสะบัดหัวเบา ๆ เพราะฤทธิ์ของเหล้านั้นทำให้มันเริ่มเกรี้ยวกราดขึ้นมาแต่ผมไม่ได้ถือสาอะไรมันหรอก เพราะถ้าผมเมานะหนักกว่าไอ้เชี่ยฟินซะอีกเกร๊งงง เสียงแก้วของไอ้มอร์ฟินชนกับแก้วเปล่าของผม ก่อนที่มันจะกะดกดื่มตามผมอีกแก้วหนึ่ง"อีกไม่นาน กูก็คงหาเขาเจอ… ในเร็ว ๆ นี้แหละ..." มอร์ฟินยิ้มจาง ๆ ให้กับตัวเอง และมองมาที่ผมและบีบมือของผมที่จับที่ไหล่ของมันอยู่"แต่มึงอย่าลืมว่าความรักของมึงน่ะ มันจบไปเกือบห้าหกปีแล้ว" ผมยังคงพูดไปต่อไปเพื่อเตือนสติมันอีกครั้งด้วยความที่เราเองสนิทกันมาก และผมหวังดีกับมัน"มันจบไปนานพอ ๆ กับ อายุลูกของมึงเลยนะ" ผมตัดสินใจพูดความจริงบางอย่างออกไป เพราะไม่อยากสร้างความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ให้กับเพื่อนตัวเองไอ้มอร์ฟินเงยมองหน้าผมอีกครั้งก่อนจะหลับตาและกำแก้วเหล้านิ่ง ๆ และพยักหน้าเบา ๆ อย่างรับรู้"แต่ก็ใช่ว่า มันจะเริ่มใหม่ไม่ได้นี่ ถ้าเรื่องลูกนะกูว่ากูไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว" มอร์ฟินตอบผมและฝืนยิ้มอย่างแบ่ง

Ep.28Morfin: What happened to you?"คุณผู้หญิงนี่โชคดีมากเลยนะคะ” เสียงของพวกพนักงานที่กำลังจับฉันลองชุดและเย็บเก็บรายละเอียดต่าง ๆ พูดขึ้นกับฉัน“โชคดียังไงคะ?” ฉันหันไปถามเธออย่างไม่เข้าใจ“ก็ได้แฟนที่ ทั้งหล่อ ทั้งรวยแบบคุณบลูไนท์ไงล่ะคะ” พนักงานสาวที่ดูอาวุโสที่สุดในกลุ่มตอบขึ้นแทนทุกคน“แต่จะว่าไปแล้ว ว่าที่เจ้าบ่าวอย่างคุณจีซัสเองก็น่าเสียดาย ทั้งเพื่อนเจ้าบ่าวแก๊งนี้ก็โพรไฟล์ดีกันทุกคนนั่นแหละค่ะ เจ๊” พนักงานที่กำลังก้มเย็บปักลายบนชุดพูดขึ้นอย่างยิ้มเล็กยิ้มน้อยถ้าเขาได้รู้จักตัวจริงของบลูไนท์ คงไม่คิดว่าฉันคือผู้หญิงที่โชคดีแน่ ๆ แต่ฉันก็ไม่ตอบอะไรทำได้แค่ยิ้มเจื่อน ๆ"พวกเราก็แค่มโนกันขำ ๆ น่ะค่ะ คุณผู้หญิงอย่าคิดมากเลยนะคะ" พนักงานอีกคนก็เสริมขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันไม่ตอบอะไร"ไม่เลยค่ะ ฉันเข้าใจค่ะ ไม่ได้คิดอะไร" ฉันตอบไปอย่างนิ่ง ๆด้วยความที่ร้านดูเรียบหรูดูแพง ไม่แปลกที่คนระดับจีซัสจะเลือกเอาร้านนี้ที่ข้างโต๊ะและผนังเต็มไปด้วยรางวัลและรูปถ่ายกับดาราไฮโซดัง ๆ มากมาย ไม่แปลกที่จะทั้งชุดสวยดูหรู นำเข้าผ้าจากนอกและบริการก็มืออาชีพเอามาก ๆ“คุณคริสตัล” ฉันมองไปที่รูปของคุณคริส

Ep.30 อย่าทรยศ“ถ้าเธอไม่ทรยศฉัน” ลมหายใจอุ่น ๆ ตรงหน้า ค่อย ๆ โน้มตัวของฉันให้นอนราบลงไปกับเตียงที่กว้างใหญ่อย่างช้า ๆทุก ๆ สัมผัสทำให้ฉันนึกไปถึงในวันแรกที่เราได้เจอกัน... จนมาถึงวันนี้“อื้ม...” ฉันพยักหน้าเบา ๆ อย่างรับรู้บลูไนท์มองฉันด้วยดวงตาคู่เดิมที่แปรเปลี่ยนไป...แววตาคู่นี้ของเขาที่เคยเป็นเพียงคนแปลกหน้าแต่ว่า... วันนี้ฉันกับรู้สึกคุ้นเคยมันดีเหมือนเรารู้จักกันนาน... บลูไนท์ขยับโน้มกายของเขาเข้ามาหาฉันอย่างช้า ๆ เขากระซิบผ่านริมฝีปากที่เร่าร้อนของฉันและของเขา...“เธอจะมีค่าเป็นร้อย ๆ ล้าน ถ้าเธอเป็นแค่ของฉัน” จบประโยคนั้นริมฝีปากนุ่มนวลค่อย ๆ แนบเนื้อประกบลงกับริมฝีปากของฉัน และเริ่มที่จะบดขยี้ริมฝีปากล่างของฉันอย่างดื่มด่ำด้าน... ปลายนิ้วของเขาค่อย ๆ เลื่อนลงไปสัมผัสที่ร่องรักของฉันและลูบไล้มันก่อนจะสอดปลายนิ้วกลางเข้าไปทีละนิดทีละนิด และนั่นทำเอาฉันหายใจไม่ทั่วท้องไปด้วยความรู้สึกที่วาบหวิวปลายนิ้วที่ค่อย ๆ ขยับจากหนึ่งเป็นสองนิ้ว สอดเข้าออกราวกับมันคือตัวแทนของท่อนเอ็นแข็งแกร่งที่กำลังดุนช่วงหน้าท้องของฉันอยู่ในตอนนี้... และนั่นเป็นสัญญาณว่าเขาพร้อมที่จะสอดใส่มันเข้