All Chapters of Owned by A Hot Billionaire lawyer : Chapter 121 - Chapter 130

Sa gitna ng ilaw ng pool at pagkagulantang ng mga tao, si Luna ay halos hindi na makakilos. Ang kanyang gown ay dumikit sa katawan niyang parang ikalawang balat sumasayaw sa bawat galaw ng tubig, ipinapakita ang hubog na tila inukit ng sining. Ang dating perpektong bun sa kanyang buhok ay ngayon ay buhaghag, bumagsak sa kanyang mga pisngi at batok mapang-akit, magulo, at nakakatulala. Sa isang iglap, wala nang alinlangan si Zion. Tumalon siya sa tubig kahit hindi pa ganap na natutuyo ang kanyang sarili sa pagkalunod sa kanyang iniisip kanina. Walang inintindi kundi ang babaeng nilamon ng tubig hindi dahil sa hindi marunong lumangoy, kundi dahil sa sakit at kahihiyang nilunok niya. Hinila niya si Luna palapit, mahigpit, para bang kahit ang tubig ay hindi puwedeng agawin sa kanya ang babae. 

Habang ang dalawang lalaki na naiwan sa parking lot ay tahimik ngunit matalim ang mga mata ni Zion habang lumapit ito sa kanya. Walang bahid ng takot, walang bakas ng pakunwari, tanging malamig na kumpiyansa. "May sama ba ng loob si Lawyer Giovanni kay Miss Luna?" tanong nito, bahagyang nakataas ang kilay, ang boses ay parang may tinatagong pangungutya. "Ang pagtapon sa isang babaeng may buwanang dalaw sa swimming pool ay isa sa mga bagay na hinahamak, kahit noong sinaunang panahon pa. Kung ayaw mo sa kanya, sabihin mo na lang. Hindi na kailangang saktan pa siya." Sumingkit ang mata ni Giovanni, ang ngiti sa labi niya ay may halong panunuya. "At sa anong posisyon ka ba nakatayo para pagsabihan ako?" Hindi natinag si Zion. 

Ang ama ni Giovanni ay isang kilalang iskolar isang haligi ng akademikong mundo na tinitingala dahil sa kanyang katalinuhan at mahigpit na prinsipyo. Sa likod ng kanyang mga aklat at matatalas na salita ay isang lalaking seryoso at hindi kailanman nagpapabaya sa paghubog ng anak. Simula pa noong apat o limang taong gulang pa lamang si Giovanni, ang ama na niya ang nagsilbing ama at ina. Siya mismo ang nagturo sa bata ng tamang asal, ng pagkatao, ng pakikitungo sa kapwa, at ng mga batas ng mundo na madalas ay hindi itinuturo sa eskwela. Maaaring sabihin na ang dahilan kung bakit lumaking matatag, mahinahon, at disente si Giovanni ay dahil pinalaki siya ng isang ama na may dalang panukat sa bawat hakbang niya sa buhay isang amang hindi natakot gumamit ng disiplina para sa ikabubuti ng anak, kahit pa ang kabayaran ay maging malamig ang pagitan nilang mag-ama. Bata pa lang sila, magkaibigan na sina Christopher at Giovanni. Sanay na si Christopher sa katahimikan ni Giovanni hindi siya n

"Sinadya mo ba talaga akong ilayo para bigyan sila ng pagkakataong magkalapit?" mariing tanong ni Kim habang pilit na inaalis ang kamay ni River sa braso niya. Nasa pasilyo sila ng ospital, at sa tono ng boses ni Kim, halatang wala siyang balak palampasin ang sitwasyon. Galit siya at hindi lang basta galit, kundi protektibo. Habang binibigkas niya ang mga salita, agad siyang kumilos paatras, akmang babalik sa ward. "Pakiramdam ko, hindi natin puwedeng hayaang makalapit pa ang may itim na budhing si Giovanni. Baka kung ano pa ang gawin niya kay Luna." Napakamot sa batok si River, naiipit sa gitna ng tensyon at panibagong drama. “Sandali lang, Ms. Kim hindi naman ako hindi naman ako nagsasabwatan, promise!” Pero hindi na siya pinakinggan ni Kim. Nakataas na ang kilay, at d

Ang bakas ng limang daliri sa mukha ni Giovanni ay kapansin-pansin parang isang marka ng hustisya na kitang-kita ng lahat. “Anong nangyari rito?” tanong ni River, habang lumalapit at agad inalalayan ang batang nars na nanginginig pa rin. “Hindi mo nakuha ang ugat?” tanong niya, habang sinisilip ang braso ni Luna. Hindi pa man nakakasagot ang dalaga, ngumiti si River at mahinahong nagsalita, “Ako na lang. Ako na ang gagawa.” Nagulat ang nars, litong-lito, pero hindi pa man siya nakakapagtanong, narinig na niya ang susunod na sinabi ni River. “Ako nga pala si River, director ng surgery sa Philippine General Hospital. Hayaan mo na ako.” Nanlaki ang mata ng nars.