All Chapters of ดุจกรงเถื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

เพราะกว่าจะหลับก็ดึกมากแล้วทำให้นิชาดารู้สึกตัวช้าในยามเช้า บางอย่างยุกยิกตรงลำคอและต่ำลงมาหน้าอกทำให้ไม่สบายตัว ทว่าเมื่อร่างบางพลิกหนีก็ถูกรั้งกลับและกดไหล่บางทั้งสองข้าง สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เธอลืมตาโพลงเมื่อสติเริ่มเข้าที่เข้าทาง แล้วก็เห็นกลุ่มผมดกหนาตรงหน้าและเสื้อที่กองเหนือเนินทรวง พร้อมสัมผัสอุ่นชื้นที่กลืนกินยอดอกทำเอาวูบวาบจนสะดุ้งเฮือก มือบางก็รีบยกขึ้นดันศีรษะของคนที่รุกรานตัวเองอย่างไม่พอใจ“อย่านะ”เธอพยายามจะขยับตัวหนีแต่ก็ไปไหนไม่ได้“ไหนบอกว่าจะให้เวลาฉัน”“เห็นเธอหลับเพลินในอ้อมกอดฉัน ก็เลยปลุก เดี๋ยวจะสาย”ใบหน้าคมเข้มยอมเงยขึ้นมาคุยด้วยพร้อมดวงตาวิบวับ แถมเย้าว่าเธอหลับอย่างสบายทั้งที่เขากอดอยู่ ทำเอานิชาดาอดชักสีหน้าใส่ไม่ได้ พลางรีบดึงเสื้อตัวเองลง เพราะเสื้อเปิดสูงอย่างนี้ด้านล่างเธอก็ปราศจากสิ่งใดปกปิด ยังดีที่ผ้าห่มส่วนนึงปิดอยู่ รู้สึกหน้าร้อนวูบอย่างอับอายจนไม่ต่อคำกับชายหนุ่ม ทว่าเขาก็เพียงแตะปากได้รูปเหนือปากเธอเบาๆ“ฉันจะไปส่งที่บ้านพัก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปอำเภอกัน”ไม่แน่ใจว่าเธอรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าน้ำเสียงของชายหนุ่มดูอ่อนลง แต่ก็คิดว่าเขาไม่ล่วง

สายลมอ่อนพัดวูบรอบกาย เมฆหนาทะมึนราวฝนกำลังจะเทลงมา ขณะร่างอรชรยืนท่ามกลางทุ่งกว้างสุดลูกหูลูกตา ไร้วี่แววผู้คนเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง‘พี่เมฆ’หญิงสาวร้องเรียกหาพี่ชายผู้ซึ่งเป็นคนสำคัญคนเดียวในชีวิต และคอยปกป้องคุ้มครองเธอตั้งแต่เล็กจนโต‘อยู่แถวนี้ไหมคะ’ท้องฟ้าสีเข้มทำให้เธอกลัว นิชาดาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ เหมือนกำลังจะมีพายุใหญ่ ให้ความรู้สึกอ้างว้างและน่ากลัวไปพร้อมกันลมยิ่งพัดแรงขึ้น หญิงสาวกวาดตามองโดยรอบ แล้วก็เห็นสิงโตตัวใหญ่พุ่งกระโจนเข้ามาตะครุบตนเอง‘กรี๊ด!!’เธอหลับตายกสองมือขึ้นป้องกันพร้อมย่อตัวลง ฉับพลันทุกอย่างรอบกายกลับสงบลง รู้สึกอุ่นขึ้นจนต้องลืมตา และตนกำลังซบอยู่ในอกของใครบางคน แขนกำยำกอดตระกองอย่างทะนุถนอมจึงคิดว่าเป็นพี่ชาย ทว่าเมื่อเงยหน้าขึ้นกลับเห็นเพียงความสว่างจ้า...เพดานกับกำแพงรอบด้านสีขาวที่เห็นในคลองสายตาทำให้นิชาดาหลับตาลงปรับสายตาแล้วเปิดขึ้นอีกครั้ง เธอปวดหัวราวกับมีรอยร้าวและหนักจนยกไม่ขึ้น หญิงสาวนอนนิ่งพยายามไล่เรียงความคิดของตน แล้วก็มีพยาบาลเห็นว่าเธอรู้สึกตัวแล้วจึงเข้ามาสอบถาม ก่อนจะบอกให้พักผ่อนเยอะๆ“เดี๋ยวดิฉันจะแจ้งสามีให้ทราบนะคะ ว่าคุ

“อย่าคิดว่าแค่จดทะเบียนแล้วหล่อนจะเป็นนายหญิงของที่นี่ เพราะฉันยังอยู่ อยู่ในที่ของหล่อน และฉันจะไม่ยอมให้หล่อนครอบครองที่นี่ง่ายๆ แน่”คำย้ำเกรี้ยวกราดของผู้สูงวัย ทั้งนามสกุลของชายหนุ่มยืนยันในสิ่งที่นิชาดานึกแปลกใจชัดเจนแล้ว ธีรดนย์สามีเธอไม่ใช่ญาติ แต่เป็นเจ้าของไร่ดิฐวัฒน์ นั่นยิ่งทำให้เธอยืนหน้าซีดกว่าเดิม ไม่แปลกใจเลยที่จะถูกยายของเขาขุ่นเคือง เข้ามาอยู่ในไร่ไม่นานก็คว้าหลานชายเจ้าของไร่มาจดทะเบียนเสียแล้ว“หมอกไม่ได้คิดถึงขนาดนั้นหรอกยาย”ธีรดนย์แย้งแทนภรรยาตน ในเมื่อสถานะจริงๆ ของนิชาดาเป็นเพียงลูกหนี้ที่เขาใจดีแต่งงานด้วย เจ้าตัวไม่ได้วาดหวังสิ่งที่ยายเขาพูดอย่างแน่นอน“แกจะไปรู้อะไร ผู้หญิงคิดจะจับแกให้ได้ก็เพราะหวังผลประโยชน์ หวังเงินทอง มีหน้ามีตาในจังหวัดนี้เพราะไร่เราทั้งนั้น”ชายหนุ่มถอนหายใจยาว ยายปักใจไปแล้วเถียงไปก็เปล่าประโยชน์“เอาเถอะครับ ยายบอกอย่างนี้แล้วหมอกเขาคงไม่กล้าคิดอะไร วันนี้ยายต้องไปงานงานแต่งลูกสาวกำนัลตอนเย็นไม่ใช่เหรอครับ”“แกไล่ยายเหรอตาดนย์ งานมันตั้งตอนเย็น จะให้ฉันรีบไปไหนยะ”คุณนายแสงหล้าชักสีหน้า งอนหลานชายคนเดียวที่พยายามปกป้องเมียเสียเหลือเก

นิชาดาเปิดรับปลายลิ้นอุ่นที่รุกเข้ามารัดรึงกับลิ้นตน เร้าใจไปกับแรงกระหวัดเคล้าอย่างช่ำชองจนเริ่มหายใจติดขัด แล้วยังรู้สึกได้ถึงมืออุ่นที่วางเคล้นคลึงเหนือทรวงอก อกใจสาวยิ่งร้อนรุมตามไปด้วย มือบางเลื่อนมาจับข้อมือหนาอย่างทำตัวไม่ถูก“หมอก ไม่ดื้อแล้วใช่ไหม หืม?”“คะ?”ร่างกายกำลังถูกครอบงำด้วยฤทธิ์ของความใคร่ที่ถูกจุดประกายทำให้นิชาดาคิดตามไม่ทันว่าทำไมชายหนุ่มจึงหาว่าเธอดื้อ“ยอมให้ฉันรักแล้วใช่ไหม”ปากอุ่นแทบจะแตะปากเธอขณะถาม ลมหายใจร้อนที่รินรดราวฉุดให้อารมณ์ของเธอปะทุ รู้สึกราวใบหน้าตัวเองกำลังจะไหม้ จนต้องหลุบตาลงหลบสายตาคมเข้มซึ่งเต็มไปด้วยแววคุกรุ่นของไฟปรารถนาธีรดนย์พอใจกับท่าทางของอีกฝ่ายแม้จะไม่ได้ตอบ แต่ไม่มีอาการดิ้นรนแม้แต่น้อยอย่างนี้ก็เข้าทางเขา ชายหนุ่มหอมแก้มแดงเรื่ออย่างถูกใจ“ทำใจให้สบายๆ ฉันจะค่อยๆ ช่วยให้เธอรู้สึกดีและก็ไม่เกร็งเอง”บอกแล้วชายหนุ่มก็จับมือบางขึ้นมาจูบไซ้ไปตามข้อมือเล็ก ท่อนแขนเรียวและไหล่บาง กระทั่งถึงซอกคอขาว เม้มผิวอ่อนนุ่มและหอมกรุ่นด้วยริมฝีปากตน ไม่รู้เพราะอะไรเขาติดใจกลิ่นนวลเนื้อของนิชาดานัก ยิ่งอาบน้ำแล้วได้กลิ่นสบู่ชนิดเดียวกันร่างกายเขาย

เพราะต้องรับศึกรักและได้รับมาอย่างเต็มที่ นิชาดาจึงหอบระรัวอยู่นานแม้ชายหนุ่มจะนอนเคียงข้าง โอบให้เธอไปนอนซบเขาพักหนึ่งแล้ว ขณะเดียวกันก็มีเวลากวาดตามองร่างกำยำหากไม่กล้ามองต่ำลงไปกว่านั้น เรือนกายชายหนุ่มนั้นน่าหลงใหลนัก มัดกล้ามเต็มแน่นทว่าไม่ได้ปูดโปนจนน่ากลัว ผิวบางส่วนของเขาเข้ม แต่ส่วนแผงอกจนถึงหน้าท้องแกร่งสีอ่อน บ่งบอกว่าทำงานกลางแจ้งบ่อยกว่าในร่ม หากนั่นกลับทำให้ชวนมองและให้ความรู้สึกแข็งแกร่งอย่างน่าชื่นชมนิชาดาเหลือบขึ้นมองใบหน้าคมเข้มที่ตนเพิ่งพบเจอไม่นานแต่กลับรู้สึกชินกับการมีเขาอยู่ด้วย แล้วก็คอยมองหาเมื่อใกล้เวลาที่เขาจะมาเยี่ยมก่อนจะยิ้มบาง เธออุ่นใจใกล้เคียงกับการมีพี่ชายอยู่เคียงข้าง นี่สินะความรู้สึกของคนที่มีสามี มีคนที่มั่นใจได้ว่าเขาจะอยู่กับเธอ ปกป้องดูแลเธอนอกจากที่เคยมีเพียงพี่ชายคนเดียว และเธอก็มีความสุขที่มีเขาตระกองกอด“มองฉัน มีอะไรเหรอ”คงเพราะเธอเงยหน้าอยู่นานชายหนุ่มจึงรู้สึกได้แล้วก้มลงมาถาม“แค่คิดน่ะค่ะ ว่าตัวคุณดนย์อุ่นดี”แม้จะไม่ได้บอกตรงๆ แต่ความหมายก็ใกล้เคียงกับความรู้สึกของเธอเวลานี้ธีรดนย์พลิกร่างอรชรให้อยู่ใต้ร่างตน พลางเกยท่อนขาทับขาเรีย