ดุจกรงเถื่อน

ดุจกรงเถื่อน

last updateLast Updated : 2025-03-29
By:  rasita_suinOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
70Chapters
132views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

หากการแต่งงานคือกรงขังอิสรภาพ เธอก็ถูกขังอยู่ในกรงเถื่อนของผู้ชายที่ไร้หัวใจ ยามสิ้นหวัง ท้อแท้ และหวาดกลัว กำลังใจที่ดีที่สุดก็คือตัวเอง ความเจ็บปวดที่ใจไม่ทำให้ใครตาย ‘นิชาดา’ เฝ้าบอกตัวเองให้กัดฟันสู้ ฝืนทนเข้าไว้ แม้ยังมองไม่เห็นหนทางหลุดพ้น แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครต้องมาเจ็บไปกับเธอ

View More

Chapter 1

บทนำ

ภายในห้องที่มีเพียงแสงจากโคมไฟ เสียงการเคลื่อนไหวร่างกายสุดเร่าร้อนพร้อมเสียงหอบหายใจแรงจากร่างสูงใหญ่ และเสียงครางระส่ำจากคนใต้ร่างสอดประสานเป็นระยะ ต่างก็ตกอยู่ในอารมณ์คุกรุ่นแห่งความใคร่ที่โรมรันกันราวสมรภูมิรบ

เหงื่อกาฬท่วมร่างสูงใหญ่ซึ่งค้ำอยู่ด้านบนทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ ครู่หนึ่งร่างอวบอิ่มที่ฟุบคว่ำหน้าก็ถูกรั้งสองแขนขึ้นให้ลุกนั่งคุกเข่า แรงกระชั้นจากด้านหลังรุนแรงทำเอาหญิงสาวสะท้านตามทั้งกาย

ขณะที่ต่างก็กำลังทะยานขึ้นเพื่อคว้าความสุขเสียงหนึ่งก็ดังขัดจังหวะ

“ฉิบ...”

ชายหนุ่มสบถเสียงเข้มเครียดด้วยความหงุดหงิด ยังไม่ยอมรับโทรศัพท์ ทว่ากดร่างอวบอิ่มลงจับสะโพกหนั่นแน่นส่งแรงเน้นหนักจนร่างสาวหมอบแนบที่นอนกระทั่งตนใกล้ไปถึงจุดหมายก็เคลื่อนออกมาจัดการตนเองจนหมดสิ้นพร้อมกัดฟันคำรามในลำคอ

เครื่องป้องกันถูกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี พร้อมร่างสูงใหญ่ซึ่งมีมัดกล้ามกำยำก้าวลงเตียงด้วยอารมณ์ฉุนจัด คว้ามือถือเครื่องบางของตนที่ส่งเสียงอยู่ในกระเป๋ากางเกงและแทบจะหล่นออกมาเพราะถูกจับสะบัดทิ้งลวกๆ เมื่อเกือบหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้มากดรับ

“มันใช่เวลาไหมวะไหมเต้ย”

เสียงเข้มกัดฟันเอ่ยดุดัน

“ขอโทษครับนาย”

“มึงโดนตีนแน่”

คนถูกขัดจังหวะยังคงเข่นเขี้ยว

“ว่ามา ถ้าเรื่องไม่เป็นเรื่องเจอคูณสอง”

“เอ่อ...”

เสียงกลืนน้ำลายมาจากปลายสาย ขณะเดียวกันเจ้าของร่างสูงใหญ่ก็เดินไปคว้าเสื้อคลุมในตู้ออกไปยืนยังระเบียงด้านนอก เมื่อปลายหางตาเห็นว่าร่างอวบอิ่มเปลือยเปล่าบนเตียงขยับจะก้าวลงมาหาตน บอกให้รู้ว่าต้องการอยู่ตามลำพัง

“เพื่อนเก่านายพยายามติดต่อนายครับ เบอร์เก่าของนายเลิกใช้แล้วก็เลยโทรหาผม”

“มึงพูดชื่อเลยได้ไหม อารัมภบทอยู่ได้”

“คุณเมฆ”

“ไอ้ห่านั่นกูไม่นับเป็นเพื่อน”

ผู้เป็นนายแทบตวาดใส่มือถือ

“คุณเมฆบอกว่ามีเรื่องขอร้องนาย เรื่องด่วน...”

ลูกน้องคนสนิทพยายามอธิบายแม้จะรู้ว่าอารมณ์ของนายตนขุ่นจัดแล้ว ทว่ากลับถูกตัดสายทันที

มือหนาทุบลงบนราวระเบียงอย่างหงุดหงิดพร้อมเอ่ยอาฆาต

“ไอ้เวร เสือกโทรมาได้ เจอหน้าโดนแน่มึง”

ยังไม่ทันเอ่ยจบ เสียงมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง เห็นเบอร์ลูกน้องคนสนิทชายหนุ่มก็ไม่คิดรับ กำลังจะหมุนตัวหันกลับเข้าห้องก็มีข้อความเข้ามาจึงเหลือบมองทั้งที่ไม่อยากอ่านนัก

‘ถ้าอยากเอาคืนคุณเดชให้ติดต่อกลับ คุณเมฆบอกมาแบบนี้ครับนาย’

อีกฝ่ายน่าจะใช้การพูดส่งข้อความฟรี เพราะส่งมาทันทีเมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมรับสาย และมันก็หยุดเท้าของชายหนุ่มได้

‘เอาคืนลุงเดชงั้นเหรอ’

ดวงตาคู่คมดุทอดมองไปยังวิวมุมสูงของเหมืองหลวงที่แสงสียามค่ำคืนดูน่าตื่นตาใจ มุมปากได้รูปขยับเหยียดหยัน

‘ไอ้เมฆ ริทำตัวเป็นหมาสองราง เพราะรู้ว่ากูงัดข้อกับลุงอยู่ตลอดไม่มีวันนับญาติ อยากรู้เหมือนกันว่ามึงจะคาบข่าวอะไรมาขายกู’

======

เรื่องที่สองมาแล้วค่า เรื่องนี้นางเอกน่าสงสารมากๆ แต่อย่าเพิ่งเกลียดพระเอกนะคะ ^-^"

ฝากติดตามเรื่องราวต่อไปด้วยนะคะ

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

Comments

No Comments
70 Chapters
บทนำ
ภายในห้องที่มีเพียงแสงจากโคมไฟ เสียงการเคลื่อนไหวร่างกายสุดเร่าร้อนพร้อมเสียงหอบหายใจแรงจากร่างสูงใหญ่ และเสียงครางระส่ำจากคนใต้ร่างสอดประสานเป็นระยะ ต่างก็ตกอยู่ในอารมณ์คุกรุ่นแห่งความใคร่ที่โรมรันกันราวสมรภูมิรบเหงื่อกาฬท่วมร่างสูงใหญ่ซึ่งค้ำอยู่ด้านบนทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ ครู่หนึ่งร่างอวบอิ่มที่ฟุบคว่ำหน้าก็ถูกรั้งสองแขนขึ้นให้ลุกนั่งคุกเข่า แรงกระชั้นจากด้านหลังรุนแรงทำเอาหญิงสาวสะท้านตามทั้งกายขณะที่ต่างก็กำลังทะยานขึ้นเพื่อคว้าความสุขเสียงหนึ่งก็ดังขัดจังหวะ“ฉิบ...”ชายหนุ่มสบถเสียงเข้มเครียดด้วยความหงุดหงิด ยังไม่ยอมรับโทรศัพท์ ทว่ากดร่างอวบอิ่มลงจับสะโพกหนั่นแน่นส่งแรงเน้นหนักจนร่างสาวหมอบแนบที่นอนกระทั่งตนใกล้ไปถึงจุดหมายก็เคลื่อนออกมาจัดการตนเองจนหมดสิ้นพร้อมกัดฟันคำรามในลำคอเครื่องป้องกันถูกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี พร้อมร่างสูงใหญ่ซึ่งมีมัดกล้ามกำยำก้าวลงเตียงด้วยอารมณ์ฉุนจัด คว้ามือถือเครื่องบางของตนที่ส่งเสียงอยู่ในกระเป๋ากางเกงและแทบจะหล่นออกมาเพราะถูกจับสะบัดทิ้งลวกๆ เมื่อเกือบหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้มากดรับ“มันใช่เวลาไหมวะไหมเต้ย”เสียงเข้มกัดฟันเอ่ยดุดัน“ขอโทษครับนาย”“ม
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
1.นายหนวดคนเถื่อน (1)
สนามบินแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงรายเจ้าของร่างบอบบางที่ดูอรชรอ้อนแอ้นในชุดกระโปรงยาวลายดอกไม้สีแดงมีเสื้อคลุมสีขาวก้าวออกมาจากประตูทางออกสนามบินพร้อมกระเป๋าเดินทางแบบลากหนึ่งใบที่ค่อนข้างใหญ่ มีหมวกทรงปีกกว้างสไตล์สาวหวานติดอยู่ในมือ ทั้งยังถือไม้ติดโทรศัพท์ถือมือถ่ายคลิปตนเองกับสถานที่ไปพลาง ก่อนจะหันมองซ้ายมองขวาหาบางอย่าง แล้วหยีตาจ้องเมื่อเห็นรถคันหนึ่งเพิ่งเคลื่อนมาจอดห่างออกไปจากทางออกพอสมควร‘ไร่ชาดิฐวัฒน์’รถสองแถวค่อนข้างเก่ามีป้ายชื่อไร่บ่งบอกว่าเป็นรถรับส่งคนงานของไร่ตามที่พี่ชายบอกเอาไว้ทำให้หญิงสาวกดปิดการบันทึกวิดีโอสาวในชุดกระโปรงบานพลิ้วลายดอกไม้เล็กๆ ที่เขาเห็นผ่านแว่นดำและกระจกด้านหน้าใส่หมวกปีกกว้าง แล้วลากกระเป๋าพร้อมถือไม้ที่ติดมือถือเดินตรงมาทำเอาเจ้าของใบหน้ารกครึ้มด้วยหนวดเคราถึงกับเบะปาก เป็นผู้หญิงคนนี้จริงๆ‘ยัยนั่นจะไปเที่ยวสวนดอกไม้ที่ไหนวะ’เขาคิดในใจ ใบหน้าจากที่เห็นระยะไกลผ่านแว่นดำของตนไม่ชัดเจน แต่เมื่อเจ้าตัวเดินมาทันทีที่เห็นรถของเขามาจอด ก็คงเป็นเธอที่เขาต้องมารับตามคำบอกของเพื่อนเก่าที่เขาไม่นับเป็นเพื่อนแล้ว แล้วก็นึกหยันในใจกับการแต่งตัวแสนหวานจ
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
1.นายหนวดคนเถื่อน (2)
“คุณพาฉันมาที่ไหน”“แวะมาเอาของนิดหน่อยน่ะ”อีกฝ่ายยังใส่แว่นดำ เธอมองไม่เห็นแววตาเขา ทว่าใบหน้ารกครึ้มของเขาไม่ได้ยิ้ม จะว่าไปก็นับแต่ที่เจอกันตรงทางออกสนามบินคนขับรถคนนี้ก็ตีหน้านิ่งแม้ในเวลาช่วยเธอยกกระเป๋านิชาดาพยักหน้ารับ และเขาก็ไม่ได้เดินมาท้ายรถ เพียงบอกเธอแล้วเดินไปยังประตูบ้านหลังนั้น ความไม่แน่ใจทำให้เธอดึงมือถือออกจากไม้เซลฟี่แล้วมาพิมพ์เสิร์ชหาไร่ชาดิฐวัฒน์ อยากรู้ว่าตนยังอยู่ในเส้นทางที่จะไปไร่หรือไม่จากแผนที่บอกว่าเธออยู่ในพื้นที่ไร่ทำให้คิ้วเรียวขมวดมุ่น ทว่านับแต่เห็นไร่ชาอยู่ไกลๆ แล้วเธอก็ยังไม่เห็นอีก แต่หากที่นี่เป็นบ้านคนขับรถก็เท่ากับว่าบ้านของเขาอยู่ใกล้ไร่มากหรือไม่อาจจะอยู่ในไร่ อาจเป็นบ้านสวัสดิการพนักงานก็เป็นได้“โทษทีที่ทำให้คุณเสียเวลา”ร่างอรชรสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงเข้มเอ่ยขึ้น ไม่ทันรู้ตัวว่าอีกฝ่ายกลับมาแล้ว เขากำลังเดินมาใกล้รถเธอจึงส่ายหน้าพร้อมยิ้มบาง“ไม่เป็นไรค่ะ”ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรอีก เขากลับขึ้นไปประจำที่นั่งคนขับอีกครั้งนิชาดาพยายามใจเย็นคิดว่าตนน่าจะไปถึงไร่ในเวลาไม่นาน ทว่าเสียงสตาร์ตรถซ้ำสี่ห้าครั้งแต่เครื่องกลับไม่ติด ใจหญิงสาวกลับมาเต
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
2.เพื่อนพี่ชายชื่อ ‘ธีรดนย์’ (1)
ก้าวเข้ามาในสำนักงานของไร่ชาดิฐวัฒน์นิชาดาก็ชะงักเท้ากับสิ่งที่เห็น พร้อมกับเสียงพนักงานต้อนรับเอ่ยทักทาย เธอจึงยิ้มบางและตอบกลับ ก่อนก้าวเข้าไปจับกระเป๋าเดินทางใบโตพลิกหมุนไปมาดูก็ยิ่งมั่นใจว่าเป็นของตน“มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”ผู้หญิงที่พาเธอมาส่งหน้าสำนักงานแล้วก็รีบขี่ต่อไปยังส่วนที่ทำงานอยู่หลังพักกลางวัน นิชาดาได้แต่ขอบคุณจนลืมถามชื่อเอาไว้ หากก็คิดว่าเจอกันอีกครั้งคงต้องขอบคุณซ้ำเพราะเจ้าตัวช่วยเหลือให้เธอหลุดรอดจากอันตรายมาได้“คุณนิชาดาใช่ไหมคะ”พนักงานสาวเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ต้อนรับ“ฉันได้รับแจ้งไว้แล้วว่าคุณจะเข้ามายื่นใบสมัครงานวันนี้ เชิญนั่งก่อนค่ะ”“ใครเป็นคนเอากระเป๋าฉันมาไว้ที่นี่คะ”เธอนั่งลงพร้อมถาม ขณะอีกฝ่ายเดินกลับไปหลังเคาน์เตอร์ กระเป๋าถูกวางไว้ใกล้โซฟาตัวยาวหลบมุมเล็กน้อย ทว่าก็ไม่ถึงกับทิ้งไว้อย่างไม่ใส่ใจ ไม่อย่างนั้นคงถูกโยนไว้หน้าสำนักงานหรือไม่ก็ทางเข้าไร่เสียมากกว่า แต่นั่นยิ่งน่าแปลก“เห็นคนงานบอกว่าผู้จัดการไร่สั่งให้ไปเอามาจากท้ายไร่น่ะค่ะ พอเห็นท่าทางคุณฉันก็เลยมั่นใจ”อีกฝ่ายบอกราวไม่เห็นว่าเป็นเรื่องน่าสงสัยแต่อย่างใด ขณะเอกสารใบสมัครงานถูกวางล
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
2.เพื่อนพี่ชายชื่อ ‘ธีรดนย์’ (2)
วันแรกของการทำงานนิชาดาซ้อนมอเตอร์ไซค์ของกัญญามา และก็ได้พบกับมธุรินเลขารวมถึงผู้ดูแลบัญชีทั้งหมดภายในไร่ เป็นหัวหน้าของเธอกลายๆ เมื่อวานอีกฝ่ายออกไปจัดการธุระที่ธนาคารเธอจึงไม่ได้พบ“หน้าที่รับผิดชอบของเธอคือแอดมินหน้าเว็บกับเพจเป็นหลัก ก่อนหน้านี้ก็จะมีฉันกับกุ๊กช่วยกันดูอยู่ ส่วนเช้านี้เธอก็ดูว่าเว็บของไร่ควรจะมีอะไรอีก หรืออยากนำเสนออะไรเพิ่มก็แล้วกัน ประชุมตอนบ่ายจะได้คุยพร้อมกัน”นิชาดารับคำพลางจดรายละเอียดบางส่วนเอาไว้ในไอแพดเพื่อใช้ประกอบงานของตน เธอถนัดทั้งเขียนจากปากกาและพิมพ์ในคีย์บอร์ดที่ซื้ออุปกรณ์มาครบพร้อมตั้งแต่ตอนที่ยังทำงานประจำในบริษัทโฆษณา แต่จำเป็นต้องออกเมื่อหกเดือนก่อนเพราะบริษัทปรับลดพนักงานด้วยพิษเศรษฐกิจ เธออยู่ในทีมครีเอทีฟ ทำได้ทั้งเขียนคอลัมน์แนะนำประชาสัมพันธ์ รวมทั้งถ่ายวิดีโอและตัดต่อจากนั้นอีกฝ่ายก็ลุกจากโต๊ะประชุมเดินไปยังโต๊ะทำงานพลางเอ่ย“อันนี้ของเธอ”นิชาดาก้าวตาม เห็นมธุรินยกกล่องไม่ใหญ่และไม่เล็กมากขึ้นมาจึงรีบวางไอแพดบนโต๊ะของตนแล้วเข้าไปหา“แมกบุ๊ก”เธอชะงักเล็กน้อยเพราะสายตาก็เห็นพอดีว่าเป็นอะไร“ซื้อเครื่องใหม่เลยเหรอคะ”อดถามอย่างเกรงใจไม่
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
3.แฟนสาวเจ้าของไร่ (1)
“นายหนวด! นายเข้ามาได้ยังไง”นิชาดาอุทานเสียงดังทันทีพร้อมถอยหลังพัลวันเพราะอีกฝ่ายก้าวมาด้วยท่าทางเอื่อยเฉื่อยหากก็น่ากลัวสำหรับเธอ“กุ๊ก คุณวัช พี่ริน ทุกคนไปไหนกันหมดคะ”เธอตะโกนหาคนอื่นอย่างหวาดหวั่น แล้วกัญญาก็เปิดประตูก้าวพรวดเข้ามา“กุ๊กเรียกคุณวัชเร็วเข้า บอกให้มาจับตัวนายคนขับรถเถื่อน”“เอ่อ อะไรนะ”เพื่อนร่วมห้องสาวมีสีหน้าแปลกใจ เธอไม่ได้เล่าเรื่องเมื่อวานให้อีกฝ่ายฟังรวมถึงมธุรินด้วย เพราะคิดว่าอาจทำให้ทั้งสองคนกังวลเหมือนเช่นตน“เร็วซี่...”เธอไม่ตอบแต่ย้ำ ขณะนั้นก็ได้ยินเสียงเข้มของวัชพลดังหน้าประตู“มีอะไร เสียงดังอะไรกันเหรอกุ๊ก”“คุณวัชคะ ช่วยด้วยค่ะ”นิชาดาตะโกนอีกครั้ง ขณะจ้องร่างสูงใหญ่ที่ยืนล้วงกระเป๋าเฉยด้วยท่าทางไม่ยี่หระอย่างหวาดระแวงกัญญาขยับเข้ามาด้านในด้วยท่าทางอึกอัก แล้ววัชพลกับมธุรินก็เข้ามา เธอจึงรีบบอก“นี่ไงคะ คนขับรถเถื่อนที่ฉันเล่าให้คุณวัชฟังเมื่อวาน”ผู้จัดการกับเลขาสาวมองเธอ แล้วมองชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก่อนจะหันมองหน้ากัน และก็เป็นวัชพลที่เอ่ยขึ้น“หมอกคงเข้าใจผิดน่ะ นี่นาย...”นิชาดาตัวแข็งทื่อ รู้สึกตัวเย็นเฉียบทั้งใบหน้าจรดปลายเท้า และถอยหลังอีก
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
3.แฟนสาวเจ้าของไร่ (2)
“เอาเลย ด่าให้เต็มที่ แต่ตอนฉันคิดบัญชีคืนอย่าร้องไห้คร่ำครวญก็แล้วกัน”บอกแล้วเขาก็ปล่อยคางเล็กที่ทิ้งจนดวงหน้าเรียวมนถึงกับหัน ซ้ำยังปิดประตูดังโครม นิชาดารีบจับที่เปิดดึงทว่าชายหนุ่มกดล็อกจากรีโมตเสียก่อน เธอมองตามร่างสูงใหญ่เห็นเขาเดินอ้อมด้านหน้ารถพลางจ้องเธอไปด้วยอย่างไม่ละสายตา แต่นิชาดาก็รีบปลดล็อกเข็มขัดนิรภัย สองมือจับที่เปิดเตรียมเปิดในเวลาเดียวกับที่อีกฝ่ายปลดล็อก เมื่อได้ยินเสียงปุ๊บเธอก็ดึงทันทีทั้งยังก้าวขาเพื่อจะพุ่งตัวออกจากรถให้เร็วที่สุด“โอ๊ย...ปล่อยนะ”เอวบางถูกคว้าได้ก่อนสะโพกจะหล่นจากเบาะรถ เพราะเป็นรถหรูคันโตแบบโฟร์วิลเธอจึงขึ้นลงลำบากและทำได้ช้า แล้วร่างสูงใหญ่ก็โน้มมากดไหล่เธอกระแทกเบาะพร้อมรวบขากลับขึ้นมาก่อนดึงประตูปิด นิชาดาผลักดันอีกฝ่ายแต่ก็เหมือนเขาจะไม่สะดุ้งสะเทือน“นายเอาตัวฉันมาทำไม จะพาฉันไปไหน”ชายหนุ่มคาดเข็มขัดของเธออีกครั้งอย่างกระแทกกระทั้นแล้วรีบล็อกรถเพราะเห็นเธอพยายามจะเปิดประตู“ปลดล็อกเดี๋ยวนี้นะ นายไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉัน บอกให้เปิด!”เธอดึงที่จับเปิดไม่หยุดขณะที่อีกฝ่ายสตาร์ตเครื่องอย่างไม่พูดไม่จาแล้วออกรถอย่างแรงจนร่างอรชรผงะติดเบาะ“น
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more
4.เจ้าหนี้ก็คือเจ้าของ (1)
“อะไรนะ”เสียงหวานเบาจนแทบไม่ได้ยิน ทั้งมึนงงและเหลือเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน“ไอ้เมฆส่งเธอมาที่นี่แลกกับเงินสิบล้านพร้อมเงื่อนไขให้รับเธอเข้าทำงานและเธอต้องเป็นเมียฉัน”“เมีย...”ใบหน้าขาวซีดพร้อมสีหน้าตระหนกทำให้ธีรดนย์ส่ายหน้าพลางส่งเสียงในลำคอ“ตีหน้าซื่อได้เก่งดีนะ”“ฉันไม่รู้...”“ไม่รู้แล้วเธอถามหาฉันทำไม ไม่รู้แล้วทำไมยังอยู่ที่นี่ทั้งที่ถูกฉันในฐานะคนขับรถไล่ปล้ำเมื่อวาน เป็นคนอื่นเขาหนีเปิดแนบไปแล้ว แต่เธอยังอยู่เพราะอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะรู้ว่าตัวเองจะมาเป็นเมียเจ้าของไร่”เขาลองใจผู้หญิงตรงหน้าไปเมื่อวานก็เห็นชัดแล้วว่าเจ้าตัวรู้ดีแก่ใจถึงได้ยังอยู่ต่อ“ฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ”นิชาดาได้แต่พึมพำ นภนต์ส่งเธอมาที่นี่เพราะเจ้านายของเขาเอ่ยปากว่าสนใจเธอในฐานะเมียเก็บ ทั้งยังบอกว่ามาอยู่ที่นี่มั่นใจได้ว่าปลอดภัยห่างไกลจากสายตาเจ้านายตนแน่นอน“ทำไมพี่เมฆต้องขอเงินนาย”เธอถามอย่างสงสัยเพราะเชื่อใจพี่ชายที่มีกันเพียงสองคนในชีวิตมากที่สุด เขาไม่มีวันทำร้ายเธอ‘พี่อยากให้หมอกมีความสุข มีชีวิตที่ดี พี่จะหาสิ่งที่ดีที่สุดให้หมอก จะไม่ยอมให้หมอกลำบาก’พี่ชายบอกกับเธออย่างนี้เสมอนับแต่ต้องใช
last updateLast Updated : 2025-02-24
Read more
4.เจ้าหนี้ก็คือเจ้าของ (2)
‘ไอ้ห่า...’เสียงสบถด่าขาดหายเพราะธีรดนย์ตัดสายแล้วโยนมือถือทิ้งบนโต๊ะเตี้ยใกล้ๆทำพูดแสลงหูทั้งหมดทำให้นิชาดาโมโหและรังเกียจคนตรงหน้านัก ทว่าไม่ส่งเสียงใดๆ เพราะไม่อยากให้พี่ชายไม่สบายใจ อย่างไรอีกฝ่ายก็เหมือนเป็นตัวแทนของพ่อกับแม่สำหรับเธอ ทว่ามือที่แกะมือหนานั้นทั้งจิกและข่วนอย่างแรง“โธ่เว้ย!”ธีรดนย์รำคาญอาการแสบๆ คันๆ ที่ก่อเกิดจากปลายเล็บเล็กจนไม่มีอารมณ์คุยต่อ คิดว่าเขาพูดชัดเจนแล้ว และตอนนี้ก็ต้องจัดการสาวเจ้าที่แรงเท่ามดแต่ไม่ประเมินฤทธิ์ตัวเองมากัดราชสีห์อย่างเขาชายหนุ่มจับมือบางสองข้างกดลงบนโซฟาพร้อมโถมกายลงไปหา“หมดธุระกับพี่ชายเธอแล้ว ได้เวลาทดลองงานเสียที”นิชาดาขนลุกซู่ สายตาคมเข้มที่จ้องเธอนั้นดุดันน่ากลัวราวกับกำลังมองเหยื่ออันโอชะ“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้อง”แม้ดูเหมือนจะไร้ทางรอด ทว่าเธอก็ยังไม่ถอดใจ ปลายังดิ้นรนหาทางรอดเมื่อปราศจากน้ำ เธอก็ต้องพยายามเช่นกัน“นายเป็นเพื่อนกับพี่เมฆ ฉันก็เป็นหมือนน้อง...”“หึ...”เสียงหยันดังในลำคอหนา พร้อมมุมปากได้รูปกระตุก ใบหน้าคมเข้มด้วยหนวดเคราโน้มลงมาชิดจนเธอต้องเอียงหน้าหนี“หน้าตาฉันดูโง่นักหรือไง”ลมร้อนจัดเป่าชิดใบหูพา
last updateLast Updated : 2025-02-24
Read more
5.เมียจำเป็น (1)
คำว่า ‘อีตัว’ ราวกับตบหน้าเธอ นิชาดาขอบตาร้อนผ่าว หากก็กัดริมฝีปากสะกดทุกความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ ทั้งอับอายทั้งโกรธคนที่อุ้มตนมาดื้อๆ ราวคนยุคหินแม้จะคิดว่าหากอยู่ในมุมของตัวเองก็จะไม่มีใครสนใจ ทว่าไม่ใช่ เพราะอึดใจต่อมาก็ต้องผวาเมื่อมีคนเดินเข้าใกล้พร้อมเสียงที่แว้ดขึ้น“นี่หล่อน ค่าตัวเท่าไร เดี๋ยวฉันให้คนของฉันโอนให้แล้วก็รีบออกไปจากที่นี่ซะ”นิชาดายิ่งก้มหน้าหันหลบแทนที่จะหันมอง ถูกเข้าใจผิดอย่างนี้เธอยิ่งไม่อยากพบหน้ากับใคร“เอ้า บอกมาสิ ก้มหน้าก้มตาอยู่ได้ ทีอาชีพอย่างว่ายังทำจะอายทำไม ฉันเข้าใจคนทำมาหากินอยู่หรอก...แม่ภัทร เตรียมโอนเงิน”หญิงมีอายุที่ดูคล่องแคล่วหันไปบอกผู้ช่วยส่วนตัวของตน ซึ่งเป็นหญิงสาวอายุราวสามสิบกว่า รูปร่างสะโอดสะองได้รูปสวย หน้าตาถูกแต่งแต้มอย่างประณีต เจ้าตัวล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าสะพายใบโตเตรียมจัดการตามคำสั่ง“ว่าไงยะหล่อน”คนถูกถามย้ำชักขุ่นใจ หากเธอยังเงียบคงถูกเข้าใจผิดไปตลอด เธอต้องปกป้องเกียรติของตัวเอง ในเมื่อไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องอายนิชาดารวบรวมความกล้าหันไปเผชิญหน้าพร้อมลุกขึ้นยืนขณะที่มือจับเสื้อตนไว้แน่นปกปิดร่างกายที่ถูกคุกคาม“ฉัน
last updateLast Updated : 2025-02-24
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status