Semua Bab My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก: Bab 21 - Bab 30

เงินจำนวนห้าแสนถึงขั้นเปลี่ยนชีวิตเปียโนก็ว่าได้ เธอเคยเห็นแต่พวกเด็กเสี่ยที่ใช้ชีวิตหรูหรา กินเที่ยวได้อย่างสบายใจ แต่ทำไมกับเธอเหมือนทาสที่คอยรองรับอารมณ์เขาอยู่ร่ำไปหลังจากวันที่ขอออสตินเรื่องงาน เปียโนก็ได้ออกจากบ้านเพราะเธอใช้สิทธิ์ในการออกมาทำงาน แต่ก่อนที่จะเริ่มหางานเธอก็ไม่ลืมที่จะกลับมาเยี่ยมพ่อของเธอที่ห้องเมื่อถึงห้องพักที่เธอเคยอาศัยอยู่กับพ่อ เปียโนก็หยุดยืนนิ่งอยู่สักพักเรียกสติตัวเองไม่ให้ร้องไห้เพราะกลัวว่าพ่อจะซักถามและไม่สบายใจก๊อก ก๊อกรออยู่สักพักประตูห้องก็เปิดออกกว้างแอ๊ดดด"เปียโน""พ่อคะ" สองพ่อลูกโผตัวเข้ากอดกันอย่างอบอุ่น อ้อมกอดที่เธอไม่ได้สัมผัสมันมาสักพักใหญ่"หนูมาได้ยังไงลูก วันนี้ไม่ใช่วันหยุดนี่ หรือว่าที่ทำงานให้ลาพัก""ค่ะ หนูขอลาพัก""มา ๆ เข้ามาก่อน" เธอเดินตามหลังพ่อของเธอเข้ามาในห้อง จากนั้นก็มุ่งหน้ามาที่โต๊ะนั่ง"พ่อเป็นยังไงบ้างคะ หนูขอโทษที่ไม่ได้มารับพ่อวันที่พ่อออกจากโรงพยาบาล""ไม่เป็นไร หากงานยุ่งก็ทำงานไปเถอะ จริงสิวันนั้นลูกน้องเจ้านายหนูมารับพ่อนะ แต่เพื่อนหนูที่ชื่อโอโซนก็มารับพ่อเช่นกัน""พี่โซนหรือคะ""ใช่ พ่อว่าผู้ชายคนนี้เป็น

เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาวาวโรจน์ รอยยิ้มหยักโค้งขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยแสดงให้เห็นว่าเขาอยู่เหนือเธอทุกอย่าง"คุณตินจะทำอะไรคะ นี่มันห้องทำงานนะ""แล้วไง?"เธอค่อย ๆ ถอยหลังทีละนิดจนกระทั่งส่วนสะโพกแนบเข้าที่โต๊ะทำงานของเขา จากนั้นเขาก็เข้าประชิดที่ตัวเธอสอดแขนยาวเข้าไปประคองที่ลำเอวคอด"ทำอย่างกับไม่เคย อันที่จริงฉันกับเธอก็เล่นสนุกกันแทบทุกวัน" สิ่งที่เขาพูดก็ไม่ผิด ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์หรูแห่งนี้ ไม่มีวันไหนเลยที่ออสตินไม่เครียดเขาเคยบอกว่ามีเธอไว้คลายเครียดแต่ดูเหมือนมันจะเครียดทุกวัน"แต่ที่นี่มันไม่เหมาะค่ะ นี่ห้องทำงานหากใครผ่านมาได้ยินละก็""เธอจะร้องครางแรงขนาดนั้นเลยเหรอ""คุณ....""เอาน่าที่ไหนก็เหมือนกันฉันแค่อยากเปลี่ยนสถานที่บ้างเท่านั้น"เขาพูดเหมือนกำลังแกล้งเธอให้อับอายอยู่ ท่าทางเจ้าเล่ห์ของเขาทำให้คนตัวเล็กอย่างเปียโนต้องย่นคิ้วเรียวแล้วมองผ่านเขาไปทางประตูห้องชายหนุ่มร่างสูงซุกใบหน้าลงมากดจมูกลงที่ซอกคอเธอ ทุกสัมผัสของเขามันทำให้เปียโนต้องหลับตาแน่นิ่งเอียงคอรับซ้ายทีขวาทีไม่อยากจะขัดขืนให้เขาเกิดโทสะ ทว่าก๊อก ก๊อก(นายครับ มีคนมาขอผมครับนาย)ดวงตากลมเบิ

วันถัดมาตามที่นัดหมายกับโอโซนไว้เรื่องที่เธออยากจะไปทำงานกับเขา เปียโนก็มาตามนัดรอชายหนุ่มทายาทบริษัทส่งออกอาหารแปรรูป รออยู่สักพักเสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้น แต่เบอร์ที่โทรเข้ามานั้นมันไม่ใช่เบอร์ของรุ่นพี่"สวัสดีค่ะ"(น้องลูกสาวคุณนิลภพใช่ไหม)"ค่ะ"(ใกล้ถึงวันนัดที่เธอนัดพวกเราแล้วนะ)"นัด?" เปียโนพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอนัดเจ้าหนี้ไว้สิ้นเดือนและนี่ก็จะสิ้นเดือนอยู่แล้วแต่เธอยังไม่มีเงินสักบาท ไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหนมาให้"พี่คะ หนูขอยืดเวลาหน่อยได้ไหม"(พวกเราใจดีมากแล้วนะ ไม่รู้จะยืดอะไรนักหนาตอนที่พ่อเธอมาขอกู้เราไม่เห็นจะพูดมากขนาดเลย)"แต่ตอนนี้หนูยังไม่มีสักบาท"(อะไรกัน ให้เวลาหาตั้งเป็นเดือนแล้ว)"หนูเข้าใจค่ะ แต่พ่อหนูก็พึ่งจะออกจากโรงพยาบาล หนูก็ตกงานยังหางานไม่ได้เลย"(อย่างน้อย ๆ ก็น่าจะให้เราค่าทวงถามบ้างก็ยังดี)"หากหนูหาได้แค่หมื่นเดียวพวกพี่จะว่าอะไรไหม"(หมื่นเดียวน้อยไปหรือเปล่า อย่างน้อย ๆ สักสองหมื่น)"อ้อ ค่ะ หนูจะพยายาม"ตื๊ดๆๆๆใบหน้าสวยแฝงไปด้วยความเศร้าหมองเต็มเปี่ยม หลังจากที่วางสายเจ้าหนี้ไปแล้วคนที่เธอนัดไว้ก็มาได้จังหวะพอดี"เปียรอพี่นานไหม" เสียงของอนันต์ธว

ผ่านไปไม่กี่วันหลังจากที่ออสตินได้ร่วมลงทุนเกี่ยวกับอาหาร ส่วนเปียโนเธอก็ยังคงออกบ้านไปทำงานทุกวันไม่ได้มีปัญหากับเจ้าของบ้านคงเพราะออสตินอยู่ที่คอนโดเป็นหลักอีกทั้งมันสะดวกและใกล้บริษัทของเขา"นายครับ วันนี้จะให้เชิญทางคุณชัยมาร่วมเลี้ยงสังสรรค์ไหมครับนาย""เชิญสิ ถือว่าเขาเป็นหุ้นส่วนเรา""ครับ" หลังจากที่ธนาคนสนิทเดินออกไปแล้ว ออสตินก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ในห้องทำงานหรู บริษัทใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ย่านความเจริญไม่มีใครไม่รู้จักเจ้าของ ออสตินสาวเท้ามาที่เรือนกระจกบ้านใหญ่กระจกใสที่มองเห็นบรรยากาศรอบเมืองหลวงเขายืนทอดสายตากว้างออกไป จากนั้นก็ล้วงเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟจนสว่างโร่ พลันในหัวดันคิดถึงคนที่อยู่ที่บ้านอย่างไร้เหตุผล"กี่วันแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้กลับเข้าไปในบ้าน หวังว่าเธอจะไม่สร้างเรื่อง"มือหนาล้วงเอามือถือขึ้นมาแล้วต่อสายไปยังคนตัวเล็กหญิงสาวที่ใบหน้าสะสวย ครืด ครืด (ฮัลโหลค่ะ)"ทำอะไรอยู่"(วันนี้วันทำงานหนูก็ต้องทำงานสิคะ)"นั่นสินะ"อันที่จริงก็อยากบอกว่าคิดถึงเขา แต่ด้วยศักดิ์ศรีมันค้ำคอเพราะเคยบอกเธอไปแล้วว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคือข้อแลกเปลี่ยนไม่ใช่ความรัก(คุณมีอะไรอีก

เปียโนถูกพาตัวมาที่คอนโด มือหนาบีบที่ต้นแขนของเธอแน่น เมื่อประตูภายในห้องเปิดออก ออสตินก็เหวี่ยงร่างเธอเข้าไปด้านในฟุบอากัปกิริยาที่แสนจะป่าเถื่อน พร้อมทั้งใบหน้าคมแถมดุดันราวเสือร้าย"ไหนบอกมาสิ ว่าไปถึงขั้นไหนกับมันแล้ว""อะไรคือถึงขั้นไหนคะ""หากไม่ขึ้นเตียงกันมาแล้ว มันจะบอกว่าสนิทกับเธอเหรอ" น้ำเสียงคมชัดแผดเสียงออกมาจนแก้วหูเธอแทบแตก"ทุกอย่างคุณคิดไปเองทั้งนั้น ที่เราสนิทกันเพราะเรียนคณะเดียวกันอีกทั้งเขาก็เป็นพี่รหัสหนู" เปียโนอธิบายพร้อมน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย ดวงตาเธอเอ่อล้นไปด้วยน้ำสีใสที่มันกำลังจะไหลออกอยู่รอมร่อ"อย่าเอาน้ำตามาเป็นเครื่องมือ เด็กสิบแปดมงกุฎอย่างเธอเชื่อได้ที่ไหนกัน" แม้น้ำเสียงของเขาจะถูกปรับให้ต่ำลงแล้วแต่แววตาที่จ้องมองเธออยู่นั้นมันก็แฝงไปด้วยความโกรธ"คุณติน คุณรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังกลืนน้ำลายตัวเอง คุณบอกเองว่าหนูจะไปทำงานที่ไหนก็ได้ ยกเว้นสถานที่ที่คุณไม่ชอบ หนูก็ทำคุณบอกเองว่าระหว่างเราเป็นข้อแลกเปลี่ยนกันเท่านั้น แต่ที่คุณกำลังทำอยู่ คูณบอกหนูได้ไหมว่ามันคืออะไรกันแน่"ออสตินสะอึกจนกลืนก้อนน้ำลายลงคอแทบลำบาก นั่นนะสิที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคื