บททั้งหมดของ Entangled With My Entitled Boss: บทที่ 41 - บทที่ 50

Paglabas nila ni Ezekiel sa bahay ay nakaalalay pa rin sa kanya ang binata hanggang sa nakaparang sasakyan nito sa labas ng gate. Walang naglakas loob na umimik pero nagkakangitian naman kapag napapatingin sa isa’t isa. Pinagbuksan siya ng binata ng sasakyan at tulad ng isang maginoo ay inalalayan pa siya nito hanggang makalulan at makaupo siya sa tabi driver seat. Maingat nitong isinara ang pintuan pagkatapos ay umikot naman ito upang umupo sa harap ng manibela. Ngumiti pa ulit si Ezekiel sa kanya bago nito inapakan ang silinyador at ginantihan naman niya ng bahagyang pagngiti. Pareho silang tahimik habang binabagtas ang daan patungo sa rezto ngunit ganon pa man ay hindi naman maikubli ng kanyang puso ang labis na pagkatuwa. He used to be with him dahil madalas kung nasaan naman ito ay naroon din siya pero sa pagkakataong ito ay ibang iba ang kanyang pakiramdam. Parang siyang excited na kinakabahan; marahil ay dahil sa idea na lalabas silang dalawa ng binata at higit sa lahat hindi i

Sa gabing iyon ay hindi nakatulog si Anna, naguguluhan siya sa kanyang nararamdaman at sobrang nagsisi sa pagturn down sa binata. Hindi man niya narinig ang sasabihin nito ay ramdam niya ang labis na disappointment sa mga mata nito at ngayon ay hindi na siya patulugin ng kanyang konsensiya. Parang gusto niyang hilahin ang oras upang mag-umaga na at pumasok na siya sa upisina para makita ang binata at bawiin ang sinabi. Sa halip ay sabihin niyang gusto niyang maging girlfriend nito at bahala na si batman kung ano ang mangyayari. Gusto niyang tawagan si Ezekiel pero ipinangako niya sa sariling kakausapin na lamang niya ito first hour bukas sa upisina.Kinabukasan ay mas maaga siya sa usual niyang pagpasok, nagulat pa ata ang kapatid niyang si Lance sapagkat hindi na siya nag-almusal, pagbaba niya mula sa kuwarto ay nagpaalam na siyang papasok na sa upisina. Pagdating niya sa upisina ay iniabas niyang ang dinalang pampaganda, masayado siyang maaga kaya may oras pa siyang magpaganda. For

Kinabukasan ay maagang gumayak si Anna upang paghandaan ang dadaluhang meeting ng kanyang boss. Mula sa malalaking kumpanya ang mga kameet ng CEO dahil nag-abiso itong sumama siya sa mga meetings nito ay kailangan din niyang maghanda. Hindi lamang sa paglilista ng mga mahahalahang detalye ng mga pag-uusapan kundi maging ang kanyang aura bilang secretary ng isang kapitapitagang CEO. Pinili niya ang pinakabago at sa palagay niya ay pinakabagay niyang damit. Isang palda na kulay gray at lampas sa tuhod ang haba na pinarisan ng kulay white na inner at kulay gray na coat. Pinusod niya ang lampas balikat niyang buhok at kinapalan niya ng kaunti ang inalagay na make-up na binagayan ng red na lipstick. Nang tignan ang kaubuuan sa salamin ay halos hindi niya makilala ang sarili; nagmukha siya high profiled executive secretary at malayong malayo sa caharacter niyang simple at mahiyain. Napamulagat din ng malaki si Lance ng mababaan niya ito na naghahanda ng agahan. Sanay naman na siya sa kaart

After ng ingkwentro nila ni Ezekiel sa upisina nito ay bumalik sa pagiging seryoso at non-chalant ang binata. Yung tipong tahimik at saka lamang kikibo kapag may iniuutos. At kung dumadating naman ay parang wala itong nakikita kahit binabati niya ito ng good morning. Pero okey lang naman para sa kanya, mabuti nayun para matigil na ang kahibangan niya sa binata. Hindi sila magkauri ni Ezekiel at baka mas marami pang panghahamak ang kanyang matanggap kung hahayaan niya ang sariling mafall ng tuluyan dito. Magtiis na lang muna siya, siguro kapag grumaduate na si Lance pwede na siyang umalis sa pagiging secretary nito at mag-abroad na lamang. Marami kasi ang mga kailangan ng mga kapatid ngayon kaya hindi siya basta basta umayaw na lamang sa kanyang trabaho. Hindi niya kikitain sa iba ang sweldo niya sa ngayon pwera na lamang kapag mataas ang kanyang pwesto. Pero sa katulad niyang ilang years pa lamang na nagtatrabaho ay imposibleng makakahanap siya ng trabahong mataas agad ang posisyon.

Chapter 49“Ms. Anna, kanina pa sa loob ng sasakyan sina bossing, saan ka nagpunta?”, si kuya Delfin ng agad binuksan ang pang-unahang pintuan ng sasakyan.„Sorry, kuya, may binili lang.”, paliwang niya ngunit sumenyas sa kanya si kuya Delfin na dalian na niyang sumakay."Where have you been? We've been stuck here for ages!", hindi pa man siya nakakasampa sa loob ay sinalubong na siya ng yamot na yamot na binata.“Sorry, sir, akala ko malapit lang yung binilhan ko pero may kalayuan pala.”, nakayukong turan niya dahil sa sobrang hiya.“Whatever! Let’s move.”, supladitong saad nito at lihim siyang napasulyap kay kuya Delfin habang nakakimkim ang bibig. Pasimple namang ngumiti ng bahagya sa kanya ito kung kayat binalewala lang niya ang kasungitan ng binata. Kahit ulanin siya ng katakot takot na sermon ay tatanggapain na lamang niya sapagkat may kasalanan naman talaga siya. Mabuti na lamang at hindi nito naisipang iwanan siya kundi magkakaproblema siya ng mas malaki.Gaya ng sinabi ni Eze