Semua Bab จงอางร้อนรัก (Paranormal romance): Bab 21 - Bab 30

“คุณผึ้งครับ คุณผึ้ง!” อัคนีเกือบจะวางมือลงบนหลังมือของหล่อนแล้ว หากเธอไม่หลุดจากภวังค์เสียก่อน“คะ อ่อ...ขอเป็นน้ำส้มก็ได้ค่ะ” ให้อัคนีไปซะ เธอจะได้ชิ่ง เธอคิดอย่างนั้น “ขอบคุณนะคะ”“ด้วยความยินดีครับ” ครั้นอัคนีเดินไปที่ซุ้มเครื่องดื่มและสั่งน้ำส้มคั้นให้เธอ โดยตั้งใจจะแอบใส่ยานอนหลับเป็นของแถมให้เธอด้วย หญิงสาวก็ได้โอกาสทำตามแผน เธอลุกจากโต๊ะทันที เธอจงใจเดินออกจากงาน โดยใช้เส้นทางเดิมเดียวกับตอนขามา อันเป็นเส้นทางที่เธอเคยถูกคนในเงามืดฉุดคร่าอย่างน่ากลัวนั่นเอง แพรทองจงใจเดินไปยังจุดที่เธอเคยถูกคนร้ายลากตัวออกไปเมื่อคืนก่อน เธอจงใจวางตัวเองเป็นเป้าหมาย เป็นตัวล่อสุดยั่วยวน ทำให้มันน้ำลายหก แล้วลงมือฉุดคร่าเธออีกครั้ง หากแต่คราวนี้ เธอไม่ได้มามือเปล่า เธอมีสติ มีแผนการและพกซ่อนมีดเล่มเล็กไว้ในกระเป๋าด้วยเธอตั้งใจจะเสียบคนร้ายสักแผลสองแผลแล้วตัดท่อนเนื้อของมันให้ขาดวิ่น จากนั้นก็ลากเข้าคุก!!!หญิงสาวแสร้งเดินเอื่อยเฉื่อยอยู่บริเวณนั้นครู่ใหญ่ โดยทำทีเป็นคุยโทรศัพท์ไปด้วย แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่มีวี่แววของคนร้ายปรากฏ นอกจากยุงและแมลงที่บินว่อนไปทั่วเธอเลยเดินต่อไปยังริมลำธาร

“ฉันยังเจ็บอยู่ ยังลุกไปไหนไม่ได้ แต่คงไม่มีใครย้อนกลับมาหรอก” เธอชะเง้อหาไปในแสงสลัว ว่าจะมีใครออกมาตามหาเธอมั้ย แต่ก็ไม่มี “ไอ้บ้านั่นก็คงจะไม่บอกใครหรอก เพราะคิดว่าฉันคงถูก...นายกัด...ไปแล้ว”ขาดคำนั้นเจ้างูยักษ์ก็วางหัวลงมาที่ปลายเท้าของเธอแล้วถูไถสัมผัสอย่างนุ่มนวล มันทำให้เธอตกใจมากถึงมากที่สุด“ว๊าย!...” แล้วเจ้างูยักษ์ก็เลื้อยผ่านลำตัวเธอขึ้นมาจนเผชิญหน้ากันในระยะใกล้ ใกล้จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจของมัน...เธอคงถึงเวลาตายแล้วจริงๆ...เธอหลับตาแน่น ยอมรับในชะตากรรมหากแล้ววินาทีต่อมา กลับเป็นสัมผัสอุ่นซ่านที่ริมฝีปาก เธอลืมตาโพลง แล้วตกใจตาค้าง เธอโดนงูจงอางจูบปากอยู่อย่างนั้นหรือ???เธอไม่ได้ตัวสั่น แต่เธอตัวแข็งเป็นหินไปเลยในวินาทีนี้ ด้วยลำตัวของจงอางที่ใหญ่พอสมควรซึ่งพาดพักอยู่บนเรือนร่างของเธอ น้ำหนักตัวของมันทำให้เธอทรุดลงแล้วทิ้งกายนอนราบลงกับพื้นดิน“โอ...อะ...นาย...” เมื่อมันผละริมฝีปากออกไป แล้วจ้องเธออีกครั้ง มันทำให้หัวใจเธอเต้นรัวไปหมด เธอรู้สึกสยิวขึ้นมาเมื่อลำตัวยาวเฟื้อยของมันพาดผ่านระหว่างสองขาของเธอ จนเนินเนื้อของเธอสัมผัสกับลำตัวของมันอย่างแนบแน่น “นาย...”มันจ้องเ

“จะดีเหรอคุณ ใครมาเห็นเข้า น่าเกลียดตายเลย”แต่มันคือสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่เหรอ?“เราไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อย” เขาพูดยิ้มๆ ทำเอาเธอเบือนหน้าไปทางอื่นด้วยความกระดากอาย “คุณพักผ่อนเถอะ ผมจะไปนั่งอยู่ที่ระเบียงแล้วกัน ไม่ต้องห่วง ผมไม่ทำอะไรคุณแน่ๆ”เขาพูดแล้วก็ลุกออกไปนั่งที่ระเบียงตามคำพูด เขาทำอย่างนี้ยิ่งทำให้เธอลำบากใจ เพราะหากใครมาเห็นเข้าก็อาจเก็บไปนินทาเอาได้“คุณ เข้ามาข้างในเถอะ เดี๋ยวมีคนเห็น”“เรือนหลังนี้อยู่ไกลสุด ไม่มีใครเห็นหรอก”“แล้วถ้ามีล่ะ ใครจะรับผิดชอบ”“ผมไง” เขาหัวเราะ “โอเค ผมเข้าข้างในแล้วคุณกล้านอนรึเปล่า ถ้ากล้านอน ผมจะเข้าไปนั่งบนเตียงเลย”“กล้าสิ ทำไมจะไม่กล้า ให้คุณมานั่งบนเตียง ยังดีกว่าให้ไปนั่งโชว์ตัวอยู่ข้างนอกล่ะนั่น ฉันไม่อยากตอบคำถามใครด้วยเรื่องเข้าใจผิด”“ครับๆ ผมยอมคุณแล้ว”ชายหนุ่มกลับเข้ามาแล้วนั่งลงที่โซฟาตัวยาวตรงมุมห้อง ไม่ได้ขึ้นไปนั่งบนเตียงตามที่ขู่แต่อย่างใด เพียงสายตาเท่านั้น ที่เอาแต่จ้องมองเธอตลอดเวลาซึ่งมันทำให้หญิงสาวรู้สึกเขินไม่น้อย“ไม่ว่าจะด้วยเหตุบังเอิญ หรืออะไรก็ตาม ยังไงก็ขอบคุณนะ ที่ช่วยฉันไว้ ไม่ได้คุณฉันแย่แน่”“ผม

“ลงไป!!!” เขาตวาดเสียงดัง ทำเธอตกใจไม่น้อย ชายหนุ่มเมื่อรู้ตัวว่าเสียงดังกับเธอ เขาระงับสติอารมณ์แล้วพูดอย่างใจเย็นที่สุด “ไม่ต้องห่วงนะ ผมขับรถได้ บ้านผมก็ไม่ได้ไกลมาก ขับห้านาทีก็ถึง คุณลงไปเถอะ เดี๋ยวเพื่อนคุณสงสัยนะว่าคุณหายไปไหน เร็ว”หญิงสาวคลายสีหน้าตกใจลง แล้วจ้องเขาอย่างห่วงใย “ฉันบอกวิกับสาแล้วว่าจะกลับไปพักผ่อนที่ห้อง”“แต่...”“ไม่มีแต่” เธอพูดแทรก “ยังไงฉันก็ต้องมั่นใจว่าคุณปลอดภัย”ชายหนุ่มหน้าเสีย ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เหลือเวลาอีกแค่สิบนาทีเท่านั้น เขาจะทำอย่างไรดี หากเขากลายร่างต่อหน้าเธอ แล้วทำให้เธอช็อคตายขึ้นมาล่ะ เขาคงบาปหนาแน่ๆ“ผมมียาดีจริงๆ ตอนเช้าคุณจะได้เห็นผมในสภาพปกติเลยล่ะ”เธอไม่ฟัง นำผ้าเช็ดหน้าซับแผลให้เขาที่ใบหน้าและมุมปากอย่างเบามือ นั่นทำให้หัวใจเขาเต้นรัวไม่หยุด“ถ้าคุณไม่ลงไป ผมปล้ำคุณนะ”มือของเจ้าหล่อนชะงัก เธอจ้องหน้าเขาอย่างตกใจ“ว่าไงนะ”สีหน้าของเธอทำให้เขารู้ว่ามันได้ผล เขายิ้มกริ่ม “ผมจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าคุณยังไม่ยอมลงจากรถผม คุณเสร็จผมแน่”เขากระดกคิ้วกวนๆ เธอทำหน้าเหวอ กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ “เอ่อ ไม่ต้องมาขู่ฉัน ฉันไม่เชื่อหรอก เพราะถ้าคุ

“นายตัวใหญ่มากเลย ฉันน่าจะกลัวนายนะ” ลำตัวของมันยาวเฟื้อยเกือบห้าเมตร และขนาดลำตัวใหญ่กว่าแขนของผู้ชายเลยทีเดียว “แต่ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกกลัวนายก็ไม่รู้”หญิงสาววางสำลีที่เช็ดแผลลงบนโต๊ะ ก่อนหันกลับมาหาเจ้างูยักษ์ ขณะที่มันชูคอขึ้นมาพอดี แล้วเธอก็ได้สบตากับมันอีกครั้ง สายตาของมันสะกดเธอ ทำให้ใจเธอสั่นไหวนี่เธอกำลังหลงรักงูตัวนี้และชายหนุ่มที่ทิ้งเธอไปพร้อมกันทั้งสองคนเลยหรือ...ไม่สิ! เจ้านี่นับเป็นตัวต่างหาก เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่อยู่ๆภาพในหัวจากความฝันก็ผุดขึ้นมา ภาพการร่วมรักระหว่างเธอกับงูจงอางยักษ์ทำให้เธอหน้าร้อนผ่าว“เสร็จแล้วนะ นาย...” เธออยากจะไล่ให้มันออกไป แต่ก็ไม่ได้พูด มันโน้มหัวเข้ามาสัมผัสริมฝีปากเธออีกครั้ง อย่างแผ่วเบาและอบอุ่น มันน่าตกใจก็ตรงที่เธอยอมให้มันจูบอีกครั้ง...ซึ่งหากมันเปลี่ยนจากจูบเป็นกัดแทน...เธอก็คงจะตายในคืนนี้“อืม...” เธอหลับตาพริ้ม จูบตอบมันอย่างอ่อนโยน ขณะฝ่ามือเล็กจับที่ลำคอของมันไว้หลวมๆ กลิ่นลมหายใจของงู ทำไมมันช่างเหมือนกลิ่นของผู้ชายคนนั้นนัก...เธอรู้สึกเหมือนกำลังจูบอยู่กับนายนาคินทร์ไม่มีผิด!!!เธอผละริมฝีปากออกมา แล้วจ้องมองมันนิ่งๆ“รู