Semua Bab จงอางร้อนรัก (Paranormal romance): Bab 11 - Bab 20

“จะไปช่วยทำอะไร ญาติมันเยอะจะตาย ไหนจะคนงานอีก เขาก็คงช่วยๆกันทำหมดแล้วล่ะ ฉันว่าเรานอนดีกว่า พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าๆสวยๆไง”เจ้าหล่อนพูดจบก็หลับตาทันที ขนาดแพรทองพยายามเรียกหลายครั้งก็ไม่ยอมลืมตา ตั้งใจจะนอนท่าเดียวเลยแพรทองเห็นว่ายังไงยัยเพื่อนตัวแสบก็คงไม่ลุกจากเตียงแล้วแน่ๆ เธอจึงไม่ตื๊อต่อให้เสียเวลา เธอจึงเปลี่ยนเป็นชุดลำลองโดยใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขาสั้นพอดีตัว แล้วลงจากเรือนไปภายนอกตัวเรือนนั้น อากาศค่อนข้างเย็นชื้น และมีลมที่พัดโชยอ่อนตลอดเวลา ยามลมกระทบต้องเนื้อนวล ทำให้เธอรู้สึกหนาวจับจิตจับใจแพรทองเดินมาตามทางเดินที่คดเคี้ยวไปตามแนวสวนและเรือนพักที่ปลูกลดหลั่นกันเป็นหลังๆซึ่งแต่ละหลังก็มีผู้เข้าพักแล้วเกือบทั้งหมด ซึ่งโดยส่วนมากก็เป็นแขกที่มาร่วมงานแต่ง ทั้งญาติและเพื่อนๆของทั้งฝ่ายเจ้าบ่าวและเจ้าสาวนั่นเองหญิงสาวรู้สึกสดชื่นและสบายตัวไม่น้อย ขณะเดินสูดอากาศมาตามทางเดินในสวนเล็กๆที่มีแสงของหิ่งห้อยนำทางไปยังเรือนหอของเจ้าสาวที่ตั้งอยู่ไกลลิบออกไปและโดยไม่ทันระวังตัว ขณะเลี้ยวตรงพุ่มไม้ใหญ่ที่ทะมึนทึนทึบ เพื่อทะลุไปยังถนนเส้นเล็กใจกลางรีสอร์ทนั่นเอง อยู่ๆเธอก็ถูก

เมื่อเพื่อนพูดถึงงู ก็ทำให้เธอหวนนึกถึงงูจงอางยักษ์ขึ้นมาอีกครั้ง เธอมั่นใจว่าเธอสบตากับมันอย่างแน่นอน และมันก็จ้องมองเธออย่างมีความหมาย ความหมายที่ทำให้เธอรู้สึกสั่นสะเทือนไปทั้งร่าง “งู?”“ใช่ งูไงแก และที่สำคัญนะโว้ย คน! คนน่ากลัวที่สุด มานอนอยู่ได้ยังไง คนงานในรีสอร์ทครึ่งร้อยเลยนะโว้ย ไม่กลัวบ้างรึไงวะ”“จริงสิ!” เมื่อคืนเธอถูกฉุด ด้วยฝีมือของผู้ชายคนหนึ่ง เขาโปะยาสลบเธอแล้วลากมานี่ “ฉันต้องไปคุยกับยัยวันวิสาเดี๋ยวนี้ว่ะ”“ไม่ได้ ยัยสามันไปแต่งหน้าทำผมที่ร้านในตัวอำเภอแล้ว ส่วนเราสองคนก็ควรไปแต่งเนื้อแต่งตัวให้สวยๆเพื่อร่วมพิธีแต่งงานของเพื่อนในตอนเช้าเหมือนกันนะจ๊ะ อย่าลืมว่าเราสองคนเป็นเพื่อนเจ้าสาวนะจ๊ะ”“แต่...”“ไม่มีแต่ ไม่มีเวลาแล้ว แกค่อยคุยกับมันนะ ไม่สำคัญใช่มั้ย?”สำคัญสิ..สำคัญมาก“งานเพื่อนรักนะโว้ย เราต้องสวยนะแก”ใช่แล้ว วันนี้เป็นวันดีและวันสำคัญของเพื่อนรัก หากเธอโวยวายและเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ก็คงทำให้เกิดความวุ่นวายและเสียบรรยากาศไปหมด อีกอย่าง เพื่อนรักเพิ่งจะเปิดรีสอร์ท หากเสียชื่อตั้งแต่ยังไม่ทันเปิดบริการ งานที่ตระเตรียมไว้คงพังไม่เหลือชิ้นดี แต่เรื่อ

“ไปกันเถอะวิ” แพรทองลากวิมาลาออกไปจากกลุ่มสนทนา ทั้งนาคินทร์และอัคนีมองตามอย่างเสียดาย จนหญิงสาวอีกคนรู้สึกไม่พอใจ เพราะจับได้ทันทีว่าสองหนุ่มสนใจสาวๆพวกนั้น“พี่คินขา จะไปกันได้รึยังคะ ป่านนี้พิธีเริ่มแล้วมั้ง มัวแต่ชะเง้อเป็นยีราฟกันอยู่ได้ ก็แค่...ผู้หญิงหน้าแปลก!” สาวิตรีจึงทำหน้าที่คู่หมั้น ด้วยการดึงนาคินทร์ให้เดินตามเจ้าหล่อนไปทันที“ไอ้คิน! เดี๋ยวเหอะมึง” อัคนีที่รั้งท้ายสุด รีบเดินตามทุกคนไป ไม่ใช่เพราะเขาอยากไปร่วมอวยพรบ่าวสาว หากแต่ต้องการใกล้ชิดกับเพื่อนเจ้าสาวแสนสวยให้หนำใจต่างหากไม่นานนัก...พิธีแต่งงานระหว่างวันวิสาและชาญวุฒิก็เสร็จสิ้นลง โดยไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ตามที่หลายคนคาดการณ์ เพราะอัคนีตัวร้ายประจำอำเภอ ซึ่งตามจีบวันวิสามาหลายปี ไม่มีทีท่าจะป่วนงาน ตามข่าวลือที่สะพัดมาสักพัก...เกิดอะไรขึ้น ทำไมหมอนั่นถึงเปลี่ยนใจ!!! “ขอบใจเธอทั้งสองคนมากนะที่มาร่วมงานแต่งของฉัน” วันวิสากอดวิมาลาและแพรทองด้วยความซาบซึ้งใจ “พวกเธอสองคนแต่งงานเมื่อไหร่ รับรองฉันไปเป็นแม่งานแน่นอน”“ว่าแต่ จะไม่อยู่เที่ยวก่อนจริงๆหรือครับ” เจ้าบ่าวหมาดๆถามสองสาวอีกครั้ง ตัววิมาลานั้นอยากอ

“ถ้าอย่างนั้นสบายใจได้ค่ะ ฉันจะบอกสาเองว่าให้คนรถไปส่งแทน”“ไม่ได้!”“ทำไมคะ คุณมีอะไรเหรอ?”จากสีหน้าตื่นๆ ชายหนุ่มรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติอีกครั้ง“คือ...ผมต้องเข้าจังหวัดอยู่แล้ว ไหนๆก็ไปทางเดียวกัน จะไปรบกวนคนรถทำไมล่ะครับ ให้พี่เขาทำงานของเขาไปดีกว่าครับ”“อ้อ ค่ะ” เธอถึงกับอึ้งในเหตุผลของเขา “ก็ได้ค่ะ งั้นพรุ่งนี้เจอกันสักหกโมงเช้าแล้วกัน คุณจะพาผู้หญิงสวยๆที่อยู่กับคุณในงานไปด้วยก็ได้นะคะ คู่หมั้นของคุณน่ะค่ะ”แล้วเธอจะพูดถึงยัยนั่นทำไม...แพรทองอยากจะตบปากตัวเองนัก!!! นาคินทร์หัวเราะนิดๆ “ทำไมครับ หรือว่าคุณอยากรู้จักเธอ”“ไม่หรอกค่ะ ฉันแค่เกรงใจเธอ กลัวเธอจะเข้าใจผิดคุณ ที่คอยเป็นสารถีให้ฉันกับเพื่อน”“เธอรู้ครับว่าพวกคุณเป็นเพื่อนเจ้าสาว ไม่ต้องห่วง”“อ้อ เป็นคู่หมั้นที่ใจกว้างสินะคะ”“ก็ไม่เชิงหรอกครับ แต่เธอไม่กล้างี่เง่ากับผมเท่านั้นเอง”คำตอบของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวอึ้งอีกครั้ง“เอ่อ...งั้นตามนั้นแล้วกันนะคะ ขอบคุณที่เทคแคร์ฉันกับเพื่อนค่ะ เจอกันพรุ่งนี้เช้านะคะ”เจ้าหล่อนบอกลาแล้วหมุนตัวหันหลัง“คุณปวดหัวใช่มั้ย” เขาหยิบซองยาออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้เธอพร้อมรอยยิ

“มาไม่ให้สุ้มให้เสียง”“แหม ล้อเล่นบ้างไม่ได้รึไง แล้วนี่ยังไม่แต่งตัวอีกเหรอ”“กำลังจะแต่ง” แพรทองตอบขณะยังหายใจไม่ทั่วท้อง เธอเดินเข้าด้านในอย่างเสียดาย เกือบจะจับคนร้ายได้แล้วเชียว ถ้าวิมาลาไม่โผล่มาเสียก่อน “แกล่ะ ทำไมเพิ่งกลับมา”“ใครบอกเพิ่งกลับ ฉันกลับมาตั้งแต่เย็นแล้ว ก็เลยเข้าไปช่วยยัยสากับคนงานจัดสถานที่ ยัยสาเห็นว่าเกือบได้เวลาปาร์ตี้แล้วก็เลยไล่ให้ฉันมาแต่งตัวเนี่ยแหละ”แพรทองเป่าลมออกปากอย่างเซ็งๆ “แกจะอาบน้ำอีกมั้ย”“ไม่อ่ะ แต่งตัวแต่งหน้าเลย ขืนอาบน้ำอีกเสียเวลาตาย อยากไปดิ้นไปอ่อยหนุ่มๆจะแย่อยู่แล้ว”แพรทองหยิบเสื้อผ้าที่เตียมไว้ออกมาจากตู้ ซึ่งเป็นชุดเดรสผ้าลูกไม้สีเนื้อสั้นเหนือเข่า โดยแต่ช่วงบนออกแบบให้เป็นเสื้อแขนยาวคอกว้าง ที่โชว์ไหล่ทั้งสองข้าง และเผยเนินอกอิ่มสุดสวยงามอย่างเซ็กซี่ “แล้วที่ออกไปทั้งบ่ายล่ะ สรุปแกไม่ได้งั้นเหรอ ผู้ชงผู้ชาย!”“บ้า!!!” เจ้าหล่อนทำท่าเขินอาย “ไม่เล่าหรอก อยากกลับมานอนอยู่ห้องคนเดียวทำไมล่ะ” วิมาลาดึงชุดตัวเองออกจากตู้แล้วจัดการสวมใส่อย่างรวดเร็ว ก่อนเดินไปหน้ากระจกแล้วจัดการแต่งหน้าอย่างอารมณ์ดี“อารมณ์ดีจริง” ท่าทางของเพื่อนท