Semua Bab เฟรนด์โซน ห้ามข้ามมา: Bab 111 - Bab 120

ใบหน้าเล็กมองคนที่ขับรถกลับบ้านด้วยกัน ด้วยความหมองเศร้า เธออายเหลือเกิน อายที่ครอบครัวเป็นแบบนี้ พ่อกับแม่ตัดสิน และ ประเมินค่าทุกอย่าง ด้วยเงินในกระเป๋า สิ่งของ และ รถที่ขับ มากกว่า ความรู้สึก " เมฆ เข็มไม่รู้จะบอกเมฆยังไงดี " เขมจิราบอกเค้า เสียงอ่อน แล้วขยับเข้าไปแนบชิด ชายหนุ่มที่กำลังขับรถอยู่ ดึงแขนตัวเองออกจากมือเธอ แล้วก็รั้งตัวเธอ เข้าไปกอดแทน " ถ้าเมฆเป็นพ่อ เมฆจะหวงลูกสาวแบบนี้ไหม " เค้ายิ้มออกมา มองคนตรงหน้าที่ยังไม่สบายใจอยู่ดี " ไม่เป็นไรเลยครับ คนดีของเมฆ อย่ากังวลไปเลย พ่อเข็มเค้าก็รักเข็มในแบบของเค้านั่นแหละ ความคิดอาจจะไม่เหมือนกัน แต่เมฆรู้ว่า พ่อเข็มหวงเข็มมากนะ " เขมจิราเข้าใจในสิ่งที่เค้าบอก เธอเติบโตมา ตรงกลางระหว่าง พ่อแม่ โดยมีเงินเป็นตัวกำหนด แต่พอได้เข้ามาอยู่ในครอบครัวของเค้าแล้ว ความรักในครอบครัวต่างหาก ที่หล่อหลอมให้ ทุกคน มีความสุขได้แบบนี้ ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกว้างออกมา แล้วหอมหน้าผาก คนข้างๆ อีกครั้ง ใครจะว่ายังไงเค้าไม่สนใจหรอก ตัวเท่านี้เอง เมฆเลี้ยงได้ แล้วก็จะเลี้ยงให้ดีด้วย นักศึกษาชั้นปีที่4 ยื่นเอกสาร เพื่อเข้าขอฝึกงาน ในห้างร้าน

" เย็นนี้เจอกันนะครับ " คนขับรถโบกมือให้คนที่ยืนข้างรถ แล้วยิ้มกว้าง ก่อนจะขับรถออกไป เขมจิรายื่นใบลาออกให้หัวหน้างาน แล้วนั่งลงตรงหน้า " พี่ก็เข้าใจเข็มนะ แต่ว่าเข็มก็ต้องเข้าใจพี่ด้วย พี่ช่วงนี้งานแต่งงานเยอะมาก ยังไงช่วยพี่อีกสักสองเดือนได้ไหม " " ได้ค่ะ อีกสองเดือนนะคะ " คนที่ไม่ได้มีปัญหาอะไร บอกเสียงอ่อนหวาน เข้าใจทุกอย่าง ว่าทุกคนก็มีเหตุผล เหมือนที่เธอก็มีเหตุผลที่ต้องลาออกเหมือนกัน คุณตาอิฐแม้จะอายุเกินเลข7แล้ว แต่ยังหล่อเหลา ยิ้มกว้างเมื่อได้พบหน้าหลานชายคนเล็ก ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ กอดคุณตาเอาไว้แน่น แล้วขยับเดินไปหอมแก้มคุณยาย ที่นั่งข้างกัน " เมฆจะมารบกวนครับ " หลานชายบอกเสียงอ่อน แล้วมองหน้าแฟนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ คุณยาย " เมฆจะเรียนจบแล้ว ก็เลยจะมาของานทำ " คนฟังยิ้มกว้างน้ำตาคลอ ไม่คาดคิดเลยว่า ไอ้แสบของตา จะมาเอ่ยปากเอง" เอางั้นหรอไงลูก ให้แล้วให้เลยไม่เอาคืนนะ งานเนี่ย " คนฟังพยักหน้า แล้วจับมือคุณตาเอาไว้ " เมฆจะมาทำงานให้คุณตา มาดูแลคุณตาคุณยาย แต่คุณตาคุณยาย ต้องสัญญานะครับ ว่าจะอยู่เลี้ยงลูกให้เมฆด้วย " คำบอกกล่าวของหลานชายคนเล็ก ทำเอาคุณยายพราวร

" ทิว เมฆ มีเรื่องอยู่ที่โรงพัก ทิวมาได้ไหมคะ " คุณหมอหนุ่มมาถึงสถานีตำรวจแทบจะทันทีที่รับโทรศัพท์ แพทย์หนุ่มที่กำลังจะออกเวร วิ่งมาที่รถเก๋งของแฟนหนุ่มด้วยความตกใจ แล้วบอกคนข้างๆ " เข็มโทรมา เจ้าเมฆมีเรื่อง ไปหาน้องก่อน แล้วค่อยบอกผู้ใหญ่อีกที " คนขับรถกำพวงมาลัยแน่น ไอ้ชิบหายตัวไหนมันกล้าทำน้องกู “เข็มดูตกใจมาก แต่ทิวยังไม่ได้คุยกับน้อง น้องคงไม่เป็นอะไรใช่ไหม” มือบอบบางถูกดึงไปกุมมือเอาไว้แน่น " ม่อนอยู่นี่แล้ว ดูท่าทีถ้ามันไม่จบ ทิวก็ประกันตัวม่อนไปพร้อมๆ กันเลยละกัน " เลือดวิศวะมันเข้มข้นไหลพล่านในตัว เมฆไม่ใช่คนเกเร ถ้าไม่เหลืออด เมฆไม่ทำ แล้วถ้าทำน้องเจ็บ พี่จะอยู่นิ่งได้อย่างไร " อย่าใจร้อนนะม่อน เดี๋ยวคอยดูสถานการณ์ก่อน ถ้ายังไง ทิวจะโทรหาพ่อแม่เอง " คนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดตอนนี้ คือพ่อสายกับแม่ชม อย่างน้อย ก็ยังเป็นผู้ใหญ่มากกว่าตัวเอง รถเก๋งสีขาวจอดที่หน้าโรงพัก พอร์ชคันสวยจอดอยู่ด้านหน้าแล้ว คุณหมอหนุ่มเดินดุ่มๆ ไปที่ด้านใน ก่อนจะเห็นแฟนน้องชายนั่งหน้าซีดอยู่ " ทิว " คุณหมอพยักหน้า ว่าตัวเองมาแล้ว ม่อนเดินตามหลังมาติดๆ แล้ววิ่งไปข้างใ

ห้องนอนของลูกชายคนเล็กของบ้านตกแต่งด้วยของเล่นหลายอย่างที่บ่งบอกตัวตน แขกคนสำคัญวางกระเป๋าใบเล็กราคาแพง เอาไว้บนโต๊ะ แล้วมองดูรอบๆ ห้อง นี่เป็นครั้งแรก ที่ได้เข้ามานอนในห้องนี้ ตามปกติทุกครั้งที่มา จะนอนที่ห้องพักแขกข้างล่าง แต่เนื่องจากงานสำคัญแบบนี้ ห้องพักแขก จึงยกให้กับ พี่หมอกี้ กับสามี และสาวน้อยตัวอ้วนกลม ที่ทำเอาน้าเมฆ หลงหัวปักหัวปำ เด็กหญิงตัวอ้วนกลม ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเรียกหา พ่อพ่อ ตลอดเวลา สายตาของเมฆที่มอง เต็มไปด้วยความหลงรัก เต็มเปา พี่ทินยิ้มกว้าง เมื่อน้องชายเพื่อน เกาะติดลูกสาวตัวเองแจ พาไปเดินเล่น ดูดอกไม้ ไปนั่งเล่นกับคุณทวด ได้เป็นครึ่งค่อนวัน ไม่ร้องไม่กวนสักนิด เขมจิรามองภาพนั้นแล้วเต็มตื้นในหัวใจ เมฆไม่ใช่เด็กอย่างที่ใครๆ คิด เค้าอยากมีครอบครัว อยากสร้างครอบครัว ด้วยตัวเอง อยากมีลูกน้อยหน้าตาน่ารัก ที่เป็นแก้วตาดวงใจ " คุณทวดหลงเหลนไหมครับ " คุณย่ามองเด็กตัวอ้วนกลม แล้วพยักหน้า เรียกให้เข้ามาใกล้ๆ " ย่ายังไม่ได้รับขวัญหลานเลยลูก " ย่าวุ้นหยิบห่อสีแดงออกมาจากข้างตัว แล้วยิ้มกับเหลนตัวน้อย " ขอให้แข็งแรง โตวันโตคืนนะลูก อารมณ์ดี เป็นเด็กดีของพ่อแม่เจ้านะลูก

ผู้ช่วยผู้จัดการแกนบัตรพนักงาน หน้าตึก ก่อนจะเดินไปซื้อกาแฟ แล้วกดลิฟต์ขึ้นไปทำงาน หญิงสาวหลายต่อหลายคนยิ้มหวานให้กับคุณม่อน ด้วยความใส่ใจ ตลอดเกือบสองปีที่ทำงานมา ไม่เคยเห็นคุณม่อน จีบใครเลยสักคน ทั้งที่มีหลายต่อหลายคน สร้างสะพานเสริมคอนกรีต ให้เจ้าตัวข้ามมา แต่ก็ไม่แม้แต่ยืนมองที่หน้าสะพานด้วยซ้ำ ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาว สวมเสื้อช้อปพนักงานคลุมอีกตัว แล้วถือกาแฟ เดินเข้ามาในลิฟต์เป็นคนสุดท้าย หญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด แอบเห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายโดยบังเอิญ แล้วสะกิดเพื่อนที่ยืนข้างๆ ให้ได้เห็นด้วย เงาสะท้อนของลิฟต์ทำให้เห็นอากัปกิริยาของคนข้างๆ ชายหนุ่มมองแหวน แล้วยิ้มออกมาเมื่อนึกถึง คนที่ให้ตีตราจองเอาไว้ ทิวเขามอบแหวนแทนใจ ในวันพิเศษให้ท่ามกลางพระจันทร์ดวงโต " คุณม่อน มีแฟนแล้วหรอคะ " คนกล้าพูด ถามขึ้นมาอย่างเสียมารยาท " ครับ ผมมีแฟนแล้ว คบกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย " เค้าบอกเสียงสุภาพ แล้วเดินออกจากลิฟต์ไปทันทีที่ประตูเปิด ใบหน้าคมเข้มยิ้มกว้างให้กับรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ แล้วเอ่ยทักทาย ตามปกติ " วันนี้มีพนักงานใหม่ มาอยู่ข้างบน หน้าตาน่ารักเชียวค่ะ คุณม่อน " คน