Semua Bab วิศวะร้อนรัก(20+): Bab 71 - Bab 80

งานแต่งงานของคิณกับขวัญตาถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมฐานะตระกูลธนหิรัญกิจเจ้าของธุรกิจพันล้าน ที่มีบริษัทในเครือมากมาย แขกเหรื่อนับพันคน มีทั้งในแวดวงธุรกิจด้วยกัน และบรรดาญาติมิตร เพื่อนฝูงของทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ขวัญตาเป็นเจ้าสาวที่เชิดหน้าชูตาให้กับเจ้าบ่าวและครอบครัวเป็นอย่างมาก เพราะมีแต่คนชมทั้งงานว่าเขาได้เมียสวย จนเพื่อนสองคนแซวว่าหน้าเขาบานยิ่งกว่าจานดาวเทียม แทบไม่เหนื่อยกับการที่ต้องยืนถ่ายรูปเกือบสามชั่วโมง "เหนื่อยไหมครับ"คิณถามขวัญตาที่ใบหน้าเริ่มบึ้งตึง เข้าใจเลยเพราะเธอต้องใส่ส้นสูงเดินตลอดเวลา "เหนื่อยค่ะ แต่ไม่เป็นไรขวัญทนได้" กว่าอาฟเตอร์ปาร์ตี้ของบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะจบลง ก็กินเวลาไปเกือบตีสอง ซึ่งเมื่อเข้าห้องหอ คิณก็แทบสลบไปทันทีด้วยความเมามาย ส่วนขวัญตาก็เมื่อยสุดๆ การเข้าหอเลยถูกพับเก็บไป เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวหลับไปทั้งชุดแต่งงาน "สามีขา ตื่นได้แล้วค่ะ"ขวัญตาที่ตื่นก่อน ลุกขึ้นไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว แต่สามียังคงนอนหลับไม่รู้สึกตัว เธอเลยแกล้งบีบเค้นลูกชายเขาเบาๆ ซึ่งได้เสียงครางฮือ ออกมาจากลำคอคนขี้เซา "ไม่ตื่น ขวัญลักหลับพี่นะคะ"กระซิบเสียงหวานชวนสย

"ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องเรียน จบมอหกงานก็มีทำเยอะแยะ จะดิ้นรนไปเรียนมหาลัยทำไมให้เสียเวลา หรือไม่ก็ให้หาผัวรวยๆ ฉันกับพ่อแกจะได้ไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้" เมื่อเหล้าเข้าปาก ปราณีก็มักด่าทอลูกสาวในไส้เป็นประจำ คำพูดพวกนี้ มะปรางได้ยินมาเป็นล้านครั้ง จนเธอสามารถท่องจำได้หมดจนขึ้นใจ "เอะอะแกก็โทษแต่ลูก ทุกวันนี้ลูกไม่เคยใช้เงินเราเรียนสักบาท ปรางมันได้ทุนของมันเอง แกนั่นแหละที่เข้าบ่อนไม่เว้นแต่ละวัน เลิกจากบ่อนมาเมาต่อ อีกหน่อยคงไม่มีที่ซุกหัวนอน" โวยวายจนหลับคาขวดเหล้าไปเหมือนทุกวัน มะปรางเก็บเสื้อผ้าที่มีอยู่ไม่กี่ชุดใส่กระเป๋าสะพายใบหย่อม วันนี้เธอจะไปอยู่ห้องพักพนักงานที่ผับของเฮียพายุ เธอเพิ่งทำงานที่นี้ได้เดือนกว่าๆ เงินดี ทิปดี แต่เลิกดึก กลับมาถึงบ้านเกือบตีสามทุกวัน ร่างกายไม่ไหว เลยขอพ่อว่าจะไปพักที่โน่นเลย อีกอย่างใกล้กับที่ฝึกงานด้วย เอี้ยด!!!! เสียงรถเบรคอย่างแรงที่หน้าบ้าน ก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูลงจากรถดังโครมคราม มะปรางรีบวิ่งไปแอบดู เห็นกลุ่มชายฉกรรจ์วิ่งกรูกันเข้ามาในรั้วบ้าน "นางปราณีอยู่ไหน ไปเรียกออกมา" คนท่าทางดุดัน ร่างใหญ่ดูท่าแล้วน่าจะเป็นหัวหน้าของคนพ

"อ้าว...ไอ้เสือ เสร็จไวจังว่ะ" "เฮีย ลูกน้องเฮียคนนี้ผมขอนะ เฮียหาคนอื่นทำงานใหม่แล้วกัน"พายุหรี่ตามองรุ่นน้องอย่างจับผิด "มึงติดใจ? กูไม่เห็นมึงติดใจใครนานแล้วนะ" "เออน่า ผมไปนะ"ว่าจบก็เดินออกไปทันที "ไอ้น้องเวร เอาคนของกูไปเฉย แต่กูมีเรื่องสนุกๆโทรไปบอกพวกแม่ง!!!แล้ว" มือหนากดโทรออกหารุ่นน้องอีกสองคนที่หายหน้าหายตาเพราะติดเมีย นานๆจะมาเจอกันสักครั้งหนึ่ง (ว่าไงเฮีย คิดถึงพวกผมเหรอ วิดีโอคอลมาป่านนี้ คนจะนอนกับเมีย) เพลิงผู้กวนประสาทไม่เปลี่ยนเอ่ยขึ้น "มึงสองตัวทิ้งให้ไอ้เสือมันเหงา มันเอาเด็กในร้านกูกลับห้องมันเฉย" (ใครเฮีย? เด็กในร้านเฮียมาใหม่เหรอ) ถ้าเด็กในร้านเก่าๆคิณเคยเห็นหมด ไม่เห็นเพื่อนเคยสนใจใครถึงขั้นพากลับห้องแบบนี้ "เออ...มาทำงานได้เดือนกว่าเอง สวยมาก กูยังชอบเลย จะเลี้ยงให้เป็นเด็ก แม่ง!!!ไม่เอา ให้กูดีลผู้ชายให้ บอกต้องรีบใช้เงิน" (แล้วเฮียก็ไปดีลไอ้เสือให้ จนมันพาหนีเฮียไปเลยสิ สงสัยเด็ดจริง ไม่งั้นไอ้เสือไม่กินต่อหรอก) ข้อนี้เพลิงรู้ดี คบกันมาตั้งนาน ไอ้เสือขึ้นชื่อเรื่องนี้มาก มันไม่ชอบวันไนท์ฯกับใครแบบเขา ไม่ชอบเลี้ยงเด็กแบบไอ้คิณ มันถนัดซื้อกินอย่าง

มือหนาดึงร่างเล็กเข้ามาหาตัว ใช้มือจับใบหน้าสวยขึ้น ก่อนก้มลงประกบปากจูบเธอ เขาสอนการจูบที่ถูกต้องให้กับเธอ จากจังหวะเนิบนาบแค่ภายนอก ค่อยๆดุนดันลิ้นร้อนเข้าไปในโพลงปากนุ่มอย่างเอาแต่ใจ เกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กของเธอ ที่พยายามเรียนรู้สู้กลับลิ้นเขา การจูบกินเวลาเนิ่นนาน เพราะโพลงปากที่หวานและไร้ประสบการณ์ทำเขาติดใจ ผละจูบออกใช้นิ้วเรียวปาดน้ำลายที่หยดอยู่ที่มุมปากอวบอิ่มของเธอเบาๆ นัยน์ตาคมเข้มสบตากลมโตของเธอ "ฉันไม่อ่อนโยนนะ บอกก่อน รับให้ไหวแล้วกัน หลังจากนี้จะมาเสียใจทีหลังไม่ได้" "อืม เราจะไม่เสียใจ"มะปรางเอ่ยอย่างท้าทาย ทำเอาเสือครางฮือในลำคอ ก่อนผลักเธอลงไปบนเตียงนุ่ม ปลดผ้าขนหนูให้หลุดร่วงลง เผยแก่นกายที่แข็งคัดเต็มที่ "อยากให้เราจัดการมันหรือเปล่า"ถึงจะเป็นคำพูดเรียบๆ น้ำเสียงเฉยชาปกติ แต่ทว่าทำเอาคนตัวสูงยกยิ้มอย่างพอใจ "ถอดเสื้อเธอก่อน ฉันอยากกินนม"มะปรางไม่อิดออด เหนียมอายอีกแล้ว เธอลุกขึ้นนั่งที่ปลายเตียงตรงหน้าแก่นกายเขาที่ชี้หน้าเธอพอดี มือบางรูดรั้งเสื้อออกทางศรีษะ ก่อนจะโยนทิ้งไปรวมกับผ้าขนหนูของเขา ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างเชิญชวน ใช้มือลูบไล้เต้าอวบอิ่มไปมา อ่า.

"พะ เพลิง คะ คิณ"แขกสองคนตาเบิกโพรง ตกใจที่เจอเพื่อนสมัยมัธยม อยู่ในห้องนี้กับเพื่อนสนิทเขา เป็นการมาที่โคตรเซอร์ไพรส์ "ไอ้เสือล่ะ"เป็นเพลิงที่ตั้งสติได้ก่อนถามออกไป ก่อนพากันไปนั่งที่โซฟา "ยังหลับอยู่ แต่เดี๋ยวเราไปปลุกให้นะ ใกล้แปดโมงแล้วด้วย"มะปรางเดินเข้าไปในห้องแล้ว แต่สองคนยังมองตามไม่วางตา "มึงคิดว่าไง?"คิณหันมาสบตาเพลิงอย่างมีความหมาย "ไม่คิดว่ามันจะยังไม่ลืมมะปราง ไม่เห็นมันเคยพูดถึงตั้งแต่จบมอหก" "กูคิดว่ามันเลิกชอบเขาไปแล้วซะอีก กลับมาเจอกันได้ไงว่ะ โลกกลมชิบหาย"คิณคิดว่ามีแค่เรื่องเขาซะอีกที่บังเอิญ มาเรื่องเสือทำเขาปวดหัวกว่าเดิม เพื่อนเขาเป็นคนรักใครรักจริง หรือนี่อาจเป็นเหตุผลที่มันโสดมาตลอด ไม่เห็นเคยจีบผู้หญิงที่ไหนสักคน นั่งคุยกันสักพักเสือก็เดินออกมา ในสภาพแต่งตัวเรียบร้อย แต่ไม่เห็นมะปรางเดินออกมาด้วย เมื่อเห็นเพื่อนมองหามะปรางจึงพูดออกไป "อาบน้ำอยู่ มาแต่เช้านะพวกมึง" ทำไมเขาจะไม่รู้ เฮียพายุคงโทรไปบอกพวกมันเรื่องที่เขาพาลูกน้องเฮียกลับคอนโด "อธิบายมาที ขอแบบรวดเดียวจบ" "ก็ไม่อะไร แค่คนที่เฮียดีลให้กูเป็นมะปราง กูพากลับมาห้องแค่นั้นเอง" "ทำไมมึงพากลับม