All Chapters of Darkness of Desire: Chapter 41 - Chapter 50

Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“What? Are you out of your mind, Saverio?”Magpapatuyo ako ng buhok, tapos ipi-pleasure niya raw ako? Parang ang weird naman yata no’n? Naka-e-excite, oo. Pero parang ang lala naman yata ng gusto niya? Tapos kailangang mag-focus ako sa pagpapatuyo ng buhok ko?Imbis na magsalita, ngumisi lamang siya nang makita niya ang reaksyon ko—kung ano man ang reaksyon ko ngayon.Pinagparte niya nang maayos ang aking mga hita, habang mariin ang titig niya sa akin. It’s like he’s devouring me with his intense stare.I swallowed hard as I turned on the blower. Nakatitig lang kami sa isa’t isa hanggang sa maramdaman ko ang paghaplos ng kaniyang daliri sa akin—sa clit ko mismo.“You’re wet,” he stated as if it were normal.Akala ko ay isang beses niya lang ‘yon gagawin, pero paulit-ulit pala. No’ng una ay mabagal pa naman, pero kalaunan ay bumibilis. Parang may hinahabol.Napahawak ako sa kaniyang malapad, at may katigasan nitong balikat para kumuha ng l

Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View Napasigaw ako nang maramdaman ko ang pagbilis ng kaniyang galaw. Sinubukan kong ipikit ang aking mga mata, dahil sa sobrang rahas. Ngunit sa tuwing ginagawa ko ‘yon, mabilis niyang hinahalikan ang aking labi. Para bang ayaw na ayaw niyang ipinipikit ko ang aking mga mata, dahil sa sensasyon. “It’s too much, Saverio,” I moaned softly. “Goodness!” Bawat galaw niya, baon na baon. I didn’t even know if I squirted or what. Kasi wala na ako sa katinuan. Kinain na ng pleasure ang aking isipan. Ni hindi ko nga napapansin ang paggalaw ng aking katawan sa tuwing ibinabaon ni Saverio, eh. Saka ko na lang ‘yon napansin nang tumigil kanina si Saverio, at ibinaba ako. Tumatama na kasi ang aking ulo sa headboard ng kama. He’s fucking me hard, pero nagawa niyang mapansin ang ganoong kaliit na bagay. Porque alam niyang nakapag-adjust na ako, ibinabaon na niya nang husto. Alam ko naman na parehas naming gusto ang nangyayari, but I didn’t expect him to

Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Why are you there?” tanong niya sa akin nang makalabas kami sa restaurant.Nakasunod sa amin ang aking mga bodyguard. Hindi ko nga lang sigurado kung kasama ba namin ang mga bodyguard niya, o ano.Base pa lang sa tanong niya sa akin, parang hindi niya nagustuhan ang pagpunta ko roon. Wala namang mali kung pupunta ako roon, hindi ba? Kaya nakapagtataka kung bakit kailangan na magalit siya.Naiintindihan ko naman na ibinenta ako ni Daddy sa drug lord, eh. Kaya posible rin namang ‘yon ang dahilan kung bakit naging strikto sa akin si Saverio.“Sorry. Naisip ko lang kasi na sabihan ang HR na mag-hire ng mga employee lalo na sa mga branch na mayroon ang restaurant ko,” paliwanag ko sa kaniya.May control naman kasi talaga ako sa mga restaurant ko, eh. Kaya as much as possible, gagawin ko lahat para hindi na kulang sa man power ang mga restaurant ko. Paangat pa lang ulit ang business ko, at hindi naman puwedeng hayaan ko na lang basta-basta.Pi

Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View “Ano na ang gagawin natin?” tanong ko bigla. Bawal umuwi, dahil baka may nag-aabang sa amin sa daan. Medyo malayo na kami, eh. Tingin ko ay tatlong barangay na ang nalagpasan namin. Puwedeng marami ang nag-aabang sa amin ngayon sa tatlong barangay na nalagpasan namin. Ngunit kung magpapatuloy kami, baka mamaya ay marami na silang nakasunod sa amin. Alam ko naman na marami kaming kasamang bodyguard. May mga bantay rin naman ang bahay ni Saverio. Pero kung marami ang nakasunod sa amin, paano na? “Execute them,” Francesco muttered nonchalantly. “What?” nalilitong tanong ko. Akala ko ay nagbibiro lang siya kanina. Pero nang mapansin kong nag-aayos na siya ng baril niya, at tahimik na inilalagay ang mga bala sa magazine, natauhan ako. Marunong bang magbiro ang mga lalaking kasama ko? “You can’t do that!” natatakot na pigil ko. “Baka may makarinig.” “What’s the use of silencer?” Itinikom ko naman kaagad ang aking bibig nang m

Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of ViewNang makarating kami sa isang coffee shop sa Tagaytay, tumigil kami roon. Pinagbuksan pa nga ako ng pinto ng aking driver, eh, pero hindi ko magawang magpasalamat.Medyo nanginginig pa nga ang aking mga hita kung tutuusin, dahil sa takot. Kanina ko pa pilit pinakakalma ang aking sarili, pero matapos kong masaksihan ang ganoong klaseng buhay, parang masisiraan na ako nang bait.“Ayos lang po ba kayo, ma’am?” tanong sa akin ng driver ko nang huli niya kaagad ang aking siko.Kung hindi niya ako nahawakan sa siko, at inalalayan, baka kanina pa ako napasalampak sa maruming semento.“Nanginginig ka, ma’am,” puna ng driver.Sinubukan kong ngumiti, pero hindi ko talaga kaya. Matapos kong masaksihan ang ganoong senaryo, magagawa ko bang umakto na parang normal?First time ko ang ganoon. First time kong habulin kami ng kalaban, at pilit pang pinauulanan ng bala.Kung ikukumpara nga ‘yon, walang-wala ang bagay na ‘yon sa nangyari dati sa engagement