Semua Bab ดวงใจนรกานต์: Bab 11 - Bab 20

ตลอดระยะเวลาการเข้าตรวจเช็กร่างกายที่โรงพยาบาล สิ่งที่นิรยะคิดว่าจะได้เห็นจากเนตรชนกคืออาการตัวสั่นประหม่าหน้าซีดเป็นไก่ต้ม แต่ที่เห็นกลับเป็นใบหน้าอมยิ้มน้อยๆ แววตาซุกซนมองมาที่เขาอย่างล้อเลียนตลอดเวลาจนกระทั่งถึงเวลาที่หล่อนต้องเจาะเลือด เนตรชนกก็กำชายเสื้อเขาแน่น เขาจำต้องยืนใกล้ให้หล่อนซุกหน้าอยู่ด้านข้างลำตัว แต่เมื่อหล่อนสะดุ้งน้อยๆ ก็เป็นเขาเองที่กอบกุมมือนั้นให้กำลังใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้น แม้จะไม่ได้พูดกันเลย แต่สายตาที่แสดงออกก็บอกให้รู้ว่าห่วงใย..ที่คฤหาสน์นฤปนาท“ผมให้แม่บ้านเอาของที่คุณซื้อขึ้นไปเก็บบนห้องนอนเรียบร้อยแล้วนะครับ แล้วคุณเองก็พักผ่อนด้วยล่ะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว และพรุ่งนี้ผมไม่ว่าง ผมต้องเข้าไปในหมู่บ้านกับท่าน ผมขอแนะนำให้คุณอยู่แต่บ้านอย่าออกไปไหน อย่าทำให้ท่านต้องห่วงหน้าพะวงหลัง ท่านจะได้มีกำลังใจทำภารกิจให้สำเร็จ”“รู้แล้วน่ะ ไม่ต้องมาบอกหรอก ฉันไม่ได้บ้องตื้นนะ เรื่องแค่นี้คิดเองได้”“ก็ดีครับ”“ขอบใจ”นิรยะพูดจบก็หันหลังจะเดินออกไปแต่คำพูดของเนตรชนกก็ทำให้เขาชะงักหันกลับมามองหล่อน “คุณพูดว่าอะไรนะครับ ผมได้ยินไม่ชัด”เนตรชนกยิ้มน้อยๆ เพราะสีห

แว่วเสียงความสุขในวันวานผ่านเข้ามาในโสตเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเสียงหัวเราะของหล่อนในวัย 5 ขวบ ถูกวิ่งไล่จับด้วยใครคนหนึ่งที่หล่อนไม่รู้ว่าเป็นใคร รู้แต่ว่าเป็นเด็กผู้ชายน่าจะโตกว่าหล่อน และเสียงหัวเราะของเขาก็ทำให้หล่อนต้องยิ้ม“ไล่จับเนเน่ให้ได้สิคะ ไล่จับเนเน่ให้ได้ จับได้ให้กินปูหนึ่งตัว”“ได้เลย พี่จะจับเนเน่ให้ได้ ถ้าจับได้พี่จะให้กินปูห้าตัว”หล่อนอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้าง หลับตาพร้อมสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดให้มากที่สุด“ถูกใจไหมครับ”เสียงของเขาทำให้เนตรชนกตื่นจากมโนแสนสุข ตวัดสายตามองผู้ชายหล่อๆ ที่อยู่เคียงข้างลืมนึกไปเสียสนิทว่าเขาเป็นคนพาหล่อนมา“บ้านใครน่ะ”“บ้านเพื่อนผมเอง”“อ้าว... แล้วไม่มีคนอยู่เหรอ”“ไม่มีหรอกครับ ปกติก็คือเปิดเป็นบังกะโลให้เช่ารายเดือนสำหรับนักท่องเที่ยวต่างประเทศ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ไฮซีซั่นก็เลยไม่มีลูกค้า เขาก็เลยปิดเอาไว้นะครับ แต่ก็มีแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกอาทิตย์ เข้าไปในบ้านสิ ถ้าคุณจะเล่นน้ำก็ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าได้เลย”นิรยะพูดพลางหันหน้ามองทะเลก่อนจะหันกลับมาหาหล่อน“แต่ตอนนี้ผมว่าอย่าเพิ่งดีกว่า แดดแรง ไว้สักบ่ายๆ ค่อยลงก็แล้วกัน คุณหิวไหมล่ะ ผมจะได

หลังจากนิรยะพาหล่อนพ้นจากแนวป่า เขาก็โทร.บอกเจ้าของบังกะโลหลังนั้นว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง จากนั้นไม่นานก็มีคนขับรถเอารถมาให้ใช้และมีอุปกรณ์ทำแผลติดมาด้วย นิรยะทำแผลอย่างลวกๆ แล้วพาหลอนมุ่งตรงกับบ้านในทันที แม้หล่อนจะบอกให้เขาเลี้ยวเข้าคลินิกหรือโรงพยาบาลเล็กๆ เพื่อให้หมอดูแผลหน่อย เขาก็ไม่ยอม ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาต้องพาหล่อนส่งกลับถึงบ้านให้เร็วที่สุดทว่าเลือดที่ซึมออกมาจนผ้าพันแผลเป็นสีแดงฉ่ำก็ทำให้ขอบตาและจมูกของเนตรชนกก็ร้อนไปหมด บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร เพราะมันเป็นความรู้สึกที่หล่อนไม่ควรเกิดขึ้นกับเขาในเวลานี้ กับคนที่หล่อนแค่คิดว่าจะหลอกให้รักเท่านั้น แต่เวลานี้หัวใจอ่อนแอและทำท่าว่าจะถลำลึก“ไม่ต้องร้องไห้นะครับ ผมไม่เป็นอะไรมาก”“จริงๆ นะ นายเจ็บแผลหรือเปล่า บอกความจริงกับฉัน นิรยะ”“เจ็บนิดหน่อยครับ แต่ทนได้ กระสุนแค่ถากไป”“ถาก แปลว่าเฉียดๆ ไปน่ะเหรอ”“ครับ จะเรียกว่าถลอกก็ได้ ไม่ได้ร้ายแรงอะไร คุณไม่ต้องเป็นห่วง”“ห่วงสิ! ใครจะบ้าไม่ห่วงล่ะ นายต้องมาเจ็บตัวเพราะฉัน และแผลถลอกอะไรเลือดออกเยอะขนาดนี้”“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกครับ ผมไม่ระวังเอง ชะล่าใจมากไป ทั้งที่ผมไม่ควรพาคุณออ

ยามเย็นแบบนี้พ่อก็คงจะยังไม่กลับจากการหาเสียง เพราะนี่เป็นโค้งสุดท้ายแล้วก่อนที่การเลือกตั้งจะมีขึ้นในสัปดาห์หน้า ก็คงดีเพราะหล่อนจะได้กลับบ้านสักที กลับไปมีชีวิตที่เป็นปกติเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ยังอยู่ต่างประเทศ นั่นคือเหมือนตัวตนเดียว คือไม่ยุ่งเกี่ยวกับพ่อ เพราะหล่อนรู้แล้วว่าการเป็นพ่อลูกนั้น คงไว้แค่เพียงความรู้สึกในกันและกันจะดีที่สุด เพื่อไม่ให้หล่อนกลายเป็นจุดเพ่งเล็งและทำให้พ่อเกิดปัญหาเหมือนในเวลานี้ แทนที่พ่อจะทุ่มแรงใจแรงกายกับการหาเสียง พ่อยังต้องเผื่อใจมาห่วงหล่อนด้วย ห่วงมากจนคิดให้เขากับหล่อน...“อาหารเสร็จแล้วคุณ ตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้วด้วย คุณจะทานเลยไหม”เสียงทุ้มๆ ที่เอ่ยอยู่ไม่ไกลทำให้เนตรชนกตื่นจากภวังค์หันมองบอดี้การ์ดสุดหล่อที่หล่อนเคยมองว่าเขานิ่งขรึมและอาจอันตรายสำหรับหล่อน เพราะหากเขากับพี่สาวมีจุดมุ่งหมายที่จะกำจัดหล่อนให้พ้นทาง หล่อนก็เหมือนอยู่ในกำมือเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะพ่อเชื่อใจเขาและตอนนี้ก็ราวจะเชื่อใจขึ้นเต็ม 100% ถึงขนาดอยากให้หล่อนรับเขาไว้พิจารณาหากเป็นก่อนหน้านี้หล่อนคงวีนแตกที่พ่อจะให้หล่อนจับคู่กับน้องชายผู้หญิงคนนั้น แต่เหตุการณ์ถูกลอบยิ

ดวงตาสวยมีแววน้ำรื้นขึ้นมาทันทีและหล่อนก็ต้องรีบสลัดไล่ก่อนจะยิ้มน้อยๆ เชิดหน้าแล้วพูดต่อ“ไหนๆ ก็พูดแล้ว งั้นฉันขอพูดตรงๆ เลยล่ะกัน พี่สาวนายกับคุณพ่อของฉันมีความสัมพันธ์กันถึงขั้นไหน แล้วคิดจะไปต่อกันแค่ไหน”“ท่านคุยเรื่องแต่งงานกับพี่นุชแล้วครับ”“หือ... คุยเรื่องแต่งงานกันแล้วเหรอ”น้ำเสียงของเนตรชนกที่สั่นเครือ คือความน้อยใจเจือความไม่สำคัญของตัวเองก่อนจะรีบทำตัวเป็นเข้มแข็ง ยิ้มทั้งที่ริมฝีปากออกสั่นและทรวงอกก็สะท้านน้อยๆ จากแรงสะอื้นที่ฝืนไว้“ก็ดี ถ้าได้พี่สาวนายมาช่วยดูแล ฉันก็คงจะเบาใจ อยากทำอะไรก็คงจะทำได้เต็มที่”“คุณคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ”เนตรชนกยิ้มเย็นเมื่อดวงตาคมเข้มของเขาฉายแววไม่แน่ใจ“ก่อนหน้านี้ไม่คิดหรอก เพิ่งมาคิดได้ไม่กี่วันนี้เอง”“หมายความว่ายังไงครับ”“เอาเป็นว่า... ฉันเห็นความจริงใจที่พี่สาวนายกับนายมีให้คุณพ่อของฉันก็แล้วกัน และถ้าพี่สาวของนายรักคุณพ่อของฉันจริง ฉันก็จะดีใจมากที่คุณพ่อจะได้มีคนดูแล คอยเป็นเพื่อนคู่คิดให้กับท่าน”เขาที่เงียบไปไม่ได้ตอบอะไรกลับมาทำให้เนตรชนกเหลือบตามองและก็เห็นว่าเขายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่กว้างจนเห็นฟันขาวสะอาด ไม่ใช่อมยิ้มน้อยๆ อ