ในวันนี้เนตรชนกเพิ่งรู้ว่าสิ่งที่พ่อเพียรสร้างมากับมือมันคือความสูญเปล่า เพราะหากมือของเรานั้นเปื้อนไปด้วยเลือดและหยาดน้ำตาของใครคนอื่น อยากได้อยากมีจนต้องฉกฉวย เอารัดเอาเปรียบ โกงกิน ยักยอก และสารพัดที่จะทำให้ตนเองอยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารในยามละจากโลกนี้ไป แม้มิตรสักคนที่จะร้องไห้คร่ำครวญแสดงความเสียใจให้ก็ไม่มี ทั้งยังเอาสิ่งใดไปไม่ได้เลย ส่วนสิ่งที่ทิ้งไว้นั้นก็ไม่ใช่คำเยินยอสรรเสริญ หากแต่เป็นเสียงกร่นด่าและคำสาปแช่ง ให้ตกนรกมอดไหม้‘ตายเสียได้ก็ดี ไอ้คนหนักแผ่นดิน’‘ไอ้เราก็หลงนับถือมัน คิดว่าจะเป็นคนดี ที่ไหนได้เลวสุดๆ’‘ก็ใครจะไปรู้ว่ามันนี่แหละเป็นเจ้าพ่อค้ายาตัวเบ้ง แล้วที่ดินที่เราจำนองมันไว้ เราจะได้คืนไหม’‘ไอ้คนกินถนน ไอ้คนกินบ้านกินเมือง มันคงตกนรกไม่ได้ผุดได้เกิดแน่ ดูสิ มันตายไป เส้นผมสักเส้นก็เอาไปไม่ได้’เสียงผู้คนในวัดพูดคุยกันขณะที่หล่อนเข้าไปขออัฐิของพ่อยังก้องอยู่ในหัว นั่นยิ่งทำให้เนตรชนกสั่นสะอื้นอย่างหยุดไม่ได้ หล่อนกอดรัดห่อผ้าขาวแน่น หวังว่าความรักของหล่อนจะส่งผ่านไปถึงพ่อ เพราะแม้พ่อจะทำสิ่งเหล่านั้นและทำให้แม่ต้องตายจากหล่อนไป แต่หล่อนก็ตัดข
Last Updated : 2025-06-14 Read more