Semua Bab ดวงใจนรกานต์: Bab 1 - Bab 10

“ใกล้เวลาที่เนเน่จะมาแล้ว นายไปได้”“แต่ท่านครับ ผมว่าท่านกลับพร้อมผมดีกว่านะครับ เชื่อผม”เพราะยืนอยู่ด้านหลังรถบิ๊กอัพหาเสียงทำให้นิรยะกวาดสายตามองบ้านเรือนและผู้คนที่ออกมาต้อนรับได้โดยทั่ว แม้จะเป็นชุมชนเดิมๆ ที่เคยมาหาเสียงแล้วหลายครั้ง แต่ใกล้วันเวลาเลือกตั้งเข้ามาทุกที เขาก็ไม่อาจวางใจ“กลับพร้อมผมเถอะนะครับ”“เอาน่าที่โล่งขนาดนี้ ใครจะทำอะไรได้ นายไปเถอะ เดี๋ยวเนเน่มาถึงแล้วไม่เจอใคร จะยุ่งกันใหญ่”“ท่านแน่ใจนะครับว่าอยู่ได้”“ไปเถอะ เชื่อฉันสิ มันไม่มีอะไรวันนี้หรอก ถ้ามันจะมีมันก็มีใกล้ๆ เลือกตั้งนั่นแหละ ใครมันกล้ามาทำอะไรในชุมชนแบบนี้ เพราะถ้ามีใครถูกลูกหลงตายไปก็ไม่มีใครได้เลือกตั้งทั้งนั้นแหละ ไปเถอะ ไปทำหน้าที่ของนาย เวลานี้ไม่มีใครที่ฉันจะไว้วางใจได้เท่านายอีกแล้ว”น้ำเสียงหนักใจเทไปยังใครบางคนที่กำลังเดินทางมาถึงเมืองไทยในวันนี้ คนที่มีความสำคัญมากที่สุดที่ถูกส่งตัวไปอยู่แสนไกลนับตั้งแต่เหตุการณ์ร้ายๆ เมื่อ 20 ปีก่อนเกิดขึ้นตลอดเวลาคนทางนั้นร่ำร้องแต่จะกลับมาเมืองไทย แต่เป็นเขาที่ไม่ยอม ทว่าเวลานี้เขาคงห้ามไม่ได้ การรับรู้และดูแลให้ปลอดภัย คงดีกว่าให้รั้นและเกิดอันตรา

เงาสะท้อนในกระจกยามที่ฟ้ามืดแสงเผยให้เห็นดวงตาเจือเศร้า เนตรชนกหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวมทันที ไม่มีแสงแต่แว่นก็ยังมีประโยชน์ หล่อนมีแว่นกันแดดเป็นของสะสม เพราะนอกจากคุณสมบัติตรงตัวแล้วนั้น มันยังช่วยอำพรางดวงตาและช่วยบดบังความรู้สึกที่ไม่ต้องการให้ใครได้เห็นอีกด้วยดวงตาสวยเหลือบมองกระจกมองหลังเมื่อรับรู้ว่าคนขับเหลือบตาขึ้นมองหล่อนเช่นกัน หล่อนไม่เห็นดวงตาของเขา เพราะตั้งแต่เจอกันนายคนนี้ที่เป็นลูกน้องของพ่อก็ยังไม่ยอมถอดแว่น แต่เพราะหล่อนนั่งอยู่ฝั่งซ้าย ยามที่ดวงตาคมล้อมไปด้วยแพขนตาหนาเหลือบหรือหลุบมองสิ่งใด หล่อนก็เห็นด้วยเนตรชนกบึนปากบอกตัวเองว่าหล่อนโกรธเขา ทั้งโกรธใบหน้าหล่อๆ เชิดๆ ไม่อ่อนน้อมถ่อมตนกับหล่อน ทั้งเขายังถือดีไม่ฟังคำสั่งหล่อน และที่โกรธสุดก็คือเขาทำให้หล่อนมโนไปไกลว่าจะหิ้วเขากลับบ้านไปทำให้พ่อโมโห ตอบแทนที่พ่อทิ้งหล่อนให้เผชิญโลกกว้างอยู่ต่างประเทศถึง 20 ปีพ่อให้หล่อนเรียน เรียน และก็เรียนทุกอย่างได้ตามที่ใจหล่อนต้องการ ข้อแม้มีแค่... ห้ามหล่อนกลับเมืองไทยเด็ดขาด โดยเหตุผลของพ่อคือ ‘อันตราย’ เมืองไทยอันตรายสำหรับหล่อนแรกๆ นั้นหล่อนเข้าใจว่าพ่อกลัว เพราะแม่ถูกลูก

แต่เขาคงคิดน้อยไป เพราะความคิดอ่านและความเอาแต่ใจของเนตรชนกไม่ได้ลดน้อยลงเลย ดูจะเพิ่มความประชดประชันเข้าไปด้วย และถ้าเป็นแบบนี้เรื่องความปลอดภัยของเนตรชนกคงเป็นสิ่งเขาต้องเติมเข้าไปให้เต็มที่ อย่างน้อยสุดก็ต้องให้ผ่านฤดูการเลือกตั้งไปก่อนแต่หากเนตรชนกไม่ฟังก็คงต้องเลือกวิธีสุดท้ายคือพาอยู่ไปที่เซฟเฮ้าส์ แต่คงต้องแลกกับความไม่พอใจเพิ่มเติมของลูกสาวนารถส่ายหน้าไปมาเพราะคิดไม่ตก ในภาวะที่อันตรายรอบด้าน ลูกกลับกลายเป็นเป้าหมายหลักไปเสียแล้ว และคนเดียวที่เขาจะพึ่งพาได้เวลานี้ก็คือนิรยะ แต่หากทั้งคู่มีปัญหากันเอง เขาต้องเลือกคนหนึ่ง“คุณพ่อไม่ต้องมาส่ายหน้ารำคาญหรือระอาใจเนเน่เลยนะ เพราะขนาดบอดี้การ์ดของคุณพ่อ คุณพ่อยังปกป้องเขา แล้วเนเน่ล่ะ เนเน่เป็นลูกคุณพ่อนะ คุณพ่อเคยคิดจะปกป้องเนเน่บ้างไหม ขนาดนายนั่นทำเนเน่เกือบตาย คุณพ่อก็ยังเข้าข้าง”“ไม่ใช่นะเนเน่ นี่พ่อกำลังปกป้องเนเน่อยู่นะ”“เหรอคะ! ถ้าคุณพ่อคิดว่าการทิ้งลูกไว้เมืองนอกยี่สิบปีคือการปกป้อง คุณพ่อคิดผิดแล้วล่ะค่ะ เพราะนั่นน่ะ คุณพ่อฆ่าเนเน่ทั้งเป็นมากกว่า เด็กคนหนึ่งที่ต้องเติบโตมากับครอบครัวอุปถัมภ์ ร่อนเร่ไปตามประเทศต่างๆ ตัว

ผู้หญิงคนนั้น ‘อรนุช’ นักธุรกิจหญิงที่มีข่าวว่าคบหาดูใจกับพ่อ อรนุชเป็นแม่ม่ายสามีตาย ทำธุรกิจร้านค้าส่งที่ใหญ่สุดในอำเภอ และการที่พ่อคบหากับอรนุชหล่อนก็ไม่เคยคิดจะเข้าไปก้าวก่ายเพราะพ่อเองก็ตกพุ่มม่ายมาตลอดชีวิตที่หล่อนอยู่เมืองนอก แต่ที่ไม่รู้ก็คืออรนุชเป็นพี่สาวของนิรยะ หรือเพราะสาเหตุนี้พ่อจึงให้นิรยะไปห่างจากตัวไม่ได้ ส่วนเรื่องลอบทำร้ายเมื่อ 5 ปีก่อนนั้นก็เป็นเกมการเมืองที่ผ่านไปแล้วแม้จะแยกแยะได้ระหว่างเรื่องเม้าท์กับข้อเท็จจริงว่าย่อมเกินความจริงไปกว่า 100 เท่า แต่หล่อนก็เริ่มไม่แน่ใจว่าคนที่ยิงถล่มรถในวันแรกที่หล่อนกลับมาจากต่างประเทศ นั่นต้องการชีวิตของหล่อนจริงๆ หรือว่ามีใครจัดฉากให้หล่อนกลัวจนอยู่ที่เมืองไทยไม่ได้กันแน่ ในเมื่อกระจกรถนั้นกันกระสุน“ฉันต้องหาคำตอบให้ได้ว่านายกับพี่สาวกำลังทำอะไรกันแน่”เนตรชนกมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก ‘สวย’ นั่นคือคำจำกัดความตรงตัวที่สุดสำหรับเจ้าของเงาสะท้อนนั้น การันตีได้จากผู้ชายแทบทั้งสนามบินที่เห็นหล่อนแล้วต้องเหลียวหลังมอง แต่มีคนหนึ่งที่หล่อนไม่เห็นสายตาของเขา รอยยิ้มระบายกว้างบนใบหน้า ยิ้มทั้งปากและดวงตา“ถ้าพี่สาวนายทำให้คุณพ่อ

“ที่นี่เมืองไทย แล้วคุณก็รู้ว่าท่านห่วงคุณมาก แต่คุณยังทำตัวชิวๆ เดินเล่นกลางห้าง ซื้อเสื้อผ้าข้าวของมากมาย ไม่รู้ว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย หรืออยากเป็นเป้านิ่งแค่ความสะใจกันแน่”“นายมีหน้าที่คุ้มกันฉัน ก็คุ้มไปสิ แต่อย่ามาห้ามให้ฉันทำโน่นทำนี่ เพราะที่นายตามติดฉันเหมือนปลิงแบบเนี้ย ฉันก็ไม่คิดจะห้ามนาย ดังนั้นฉันอยากทำอะไรฉันก็จะทำ เข้าใจ!”“ผมไม่เข้าใจหรอกครับ ผมก็มีหน้าที่อย่างที่คุณบอกนั่นแหละ และถ้าไม่ใช่เพราะท่านสั่งก็อย่าหวังว่าผมจะมาคุ้มกันคุณเลย”“เรียกได้ว่าคุ้มกันฉันในฐานะว่าที่ลูกเลี้ยงของพี่สาวนาย หรือคุ้มกันฉันในฐานะน้องเมียพ่อฉันดีล่ะ อุ๊ย! ลืมไป ความหมายเดียวกัน ไม่น่าพูดเยอะ หิว”นิรยะชะงักไปกับสิ่งที่เนตรชนกพูด เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการแน่ โดยเฉพาะการเป็นน้องเมียของนารถ เขาไม่ปรารถนาให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นเลย แต่เพราะอรนุชต้องการ เขาเองก็ขัดไม่ได้“เย็นแล้ว คุณควรจะกลับ”เขาเปลี่ยนเรื่องพูดไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับหล่อน การพาหล่อนกลับถึงบ้านให้ไวที่สุดเป็นสิ่งที่ดีทั้งสองฝ่าย เนตรชนกเองก็จะได้ปลอดภัย ส่วนเขาเองก็ไม่อยากให้ค่ำไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเนตรชนกยิ