บททั้งหมดของ รวมเรื่องสั้นสั่นสวาท | NC++: บทที่ 631 - บทที่ 640

ตับ!! ตับ!! ตับ!!“อึกกกกก อ๊า~~~” เสียงครางแหลมสูง บ่งบอกถึงความสุขสมที่เธอได้แตะขอบฟ้าไปอีกครั้ง ของเหลวสีใสไหลเลอะไปตามเรียวขาด้านในเทมป์ดันท่อนเอ็นปลอมเข้าไปจนสุดความยาว ก่อนจะกดปิดสวิตช์ เพราะกลัวว่า อีกฝ่ายจะถูกกระตุ้นจนหัวใจวายไปก่อน แล้วจึงผละริมฝีปากออกจากยอดถันชูชันอย่างเสียดาย“แคนดี้แตกแล้ว ทีนี้ ตาเราแตกบ้างนะ”ร่างสูงมายืนซ้อนหลังกับเรือนร่างบางที่ตอนนี้ผิวขาวอมชมพูได้เปลี่ยนเป็นแดงก่ำไปทั่วเรือนร่าง สองมือเลื่อนมาตะปบแก้มก้นงอน ๆ เต็มมือ นิ้วโป้งแหวกรูจีบสีสวยที่เขาเคยลิ้มลองอย่างติดใจไปแล้วหนึ่งครั้ง“อ่า เทมป์ จะทำอะไร อ่ะ อา” หญิงสาวถามอย่างไม่มีสติ ตอนนี้ สมองของเธอเบลอไปหมดแล้ว เพราะเทมป์สร้างความสุขสมจนเธอแทบกระอัก“ขอเราเสียบแคนดี้บ้างนะ”สวบบบบบ“อื้ออออออ” ท่อนเอ็นของแท้แทรกตัวผ่านรูจีบแสนสวย ความคับแน่นที่ติดใจโอบล้อมตัวตนของเขาทุกทิศทางร่างสูงหลับตาดื่มด่ำความสุขที่ได้รับเพียงแค่ดันกายเข้าไป แต่คราวนี้ เขากลับรู้สึกฟินกว่าเดิม เพราะจา

มือสากเลื่อนมาลูบไล้ตามเรียวขาเบา ๆ ร่างบางหันมามองด้วยความตกใจ เพราะไม่รู้ว่า เขาก้าวเข้ามาใกล้ตั้งแต่เมื่อไร หันมาอีกที ร่างสูงก็คุกเข่าอยู่ระหว่างขาเนียนของเธอเรียบร้อย“ตั้งท่ามาขนาดนี้ เราปฏิเสธได้หรือไง” แคนดี้หรี่ตามอง ก่อนจะยกยิ้มอย่างชอบใจ เพราะต่อให้เขาไม่ขอ เธอก็ตั้งใจจะทำแบบนั้นอยู่แล้ว“ก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี” เทมป์ยิ้มมุมปาก ก่อนจะเลื่อนมือไปตะปบลงบนแก้มก้นขาว ๆ ยกสะโพกตัวเองขึ้น เตรียมดันแกนกายเข้าใส่ช่องทางด้านหลังเหมือนอย่างเคย“เดี๋ยวสิ” สะโพกกลมมนสะบัดไปมา “รอบนี้ เข้าด้านหน้าได้ไหม”เทมป์สบตาคนข้างล่างที่มองมาอย่างเว้าวอน เพราะกิจกรรมเมื่อวาน เขาแทบจะสอดใส่เข้าทางด้านหลังตลอด ปล่อยให้เธอขมิบตอดรัดท่อนเอ็นของปลอมยันเช้า“ขอขนาดนี้ ก็ต้องให้แล้วไหม” ใบหน้าหวานยิ้มอย่างยินดี ก่อนจะหันหน้ากลับไป รอรับความสุขที่กำลังจะมาถึงเทมป์ดึงของเล่นชิ้นใหม่ออกมา โดยบีบเจลหล่อลื่นชโลมไปทั่วลำ ก่อนจะกางขาเรียวออกกว้างสวบบบบบ“อื้อออออ นะ ไหนว่า ข้างหน้าไง อ่ะ อ

แกร๊กเสียงปิดประตูดังขึ้น ท่ามกลางความเงียบสงัดของสำนักงานที่ถูกปิดไฟมืดด้วยเป็นคืนวันศุกร์ที่ต่างคนก็ต่างรีบกลับ ทั้งไปพักผ่อน หรือตั้งวงสังสรรค์กันตามประสาคนทำงานที่ห่างไกลจากภาคพื้นดินความสุขเดียวที่สามารถสร้างกันเองบนพื้นที่กลางทะเลแบบนี้ก็มีแต่น้ำเก๊กฮวยมีฟองเท่านั้น...เพราะกลางอ่าวไทยก็มีแต่บริษัทขุดเจาะของพวกเขาเพียงแห่งเดียว จึงทำให้หลายคนวางใจในเรื่องความปลอดภัย สามารถใช้ชีวิตโดยไร้กังวล มองว่า ทุกคนที่นี่ก็เปรียบเสมือนพี่น้อง ด้วยเหตุนี้ จึงถือเป็นโอกาสให้ผู้บุกรุกที่ปลอมตัวสมัครงานเข้ามาสามารถเข้าถึงสำนักงานได้อย่างง่าย ๆร่างบางในชุดแม่บ้านทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ หลังจากกดเปิดคอมพิวเตอร์เรียบร้อย มือเรียวเคาะแฟลชไดร์ฟลงบนโต๊ะอย่างใจเย็นเพราะที่นี่อยู่กลางทะเล ทำให้สัญญาณอินเทอร์เน็ตขาด ๆ หาย ๆ การขโมยไฟล์โปรเจ็คขนาดใหญ่ด้วยแฟลชไดร์ฟในสถานการณ์เร่งด่วนแบบนี้ จึงสะดวกกว่า...ชะเอม เป็นวิศวกรไฟแรงของบริษัทคู่แข่งที่ถูกส่งตัวมาสืบโปรเจ็คลับที่จะแข่งกันนำเสนอในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า หากเธอจัดการงานนี้เสร็จเรียบร้อย ก็จะได้รับการเ

ตะวันไม่ต้องการต่อบทสนทนาอีกต่อไปเพราะช่วง 2 – 3 วันที่ผ่านมา พวกเขาต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ ปั่นโปรเจ็คกันใหม่ตั้งแต่ศูนย์ เมื่อรู้ว่า คอมพิวเตอร์ของธามไทติดไวรัส ทำให้ไฟล์งานทั้งหมดกลายเป็นความว่างเปล่าธามไทใช้เวลาทั้งหมดในการสร้างทุกอย่างกลับมา ในขณะที่ตะวันรู้สึกว่ามันแปลก ๆ อยู่ดี ๆ คอมพิวเตอร์ส่วนตัวจะติดไวรัสได้อย่างไร เพราะมีแค่พวกเขาที่ใช้งานกันอยู่ 2 คน แถมในสถานที่อับสัญญาณแบบนี้ นั่นหมายความว่า จะต้องมีบุคคลที่ 3 เข้ามาป่วนงานพวกเขาแน่ ๆชายหนุ่มใช้เวลาสำรวจคนรอบตัวทีละคน สลับกับป้อนข้อมูลหลอก ๆ ว่า จะต้องใช้ไฟล์ที่คอมพิวเตอร์ของเขาด้วย ไฟล์จึงจะสมบูรณ์ และแน่นอนว่า ในที่สุด เหยื่อก็ติดกับ ประกอบกับว่า พรุ่งนี้ จะมีเรือมารับกลับเข้าฝั่ง ดังนั้น คืนนี้ จึงเป็นโอกาสที่เหมาะจะลงมือมากที่สุดตะวันจึงวานแม่บ้านอีกคนให้นำน้ำหวานไปให้ชะเอม โดยบอกว่า ธามไทแอบชอบ อยากสานสัมพันธ์ จึงฝากไปให้ เพื่อให้เธอดื่มตามแผนที่วางเอาไว้“ปะ ปล่อยฉันนะ อ่าาา” ชะเอมร้องห้าม ก่อนจะครางเสียงหวิว เมื่อมือสากสัมผัสบริเวณขาอ่อนด้านใน เขาเบียดตัวเอ

“แกบอกว่า แกจับตัวคนขโมยไฟล์ได้แล้วจริงเหรอ” เสียงคำถามมาพร้อมบานประตูที่เปิดกว้าง ทำเอาชายหนุ่มที่กำลังนั่งพักเอาแรงบนเก้าอี้หันหน้ากลับไปมองตามต้นเสียง“แกนี่ มาไม่เคาะห้องเลยนะ” ตะวันบ่นพลางส่ายหน้าเบา ๆ แต่อย่างว่า เพราะเขาแค่ส่งข้อความไปบอก ‘จับคนขโมยได้แล้ว มาที่ห้องทำงานฉัน’ ก็ทำเอาธามไทหอบสังขารวิ่งมาหาเขาที่ห้องภายใน 10 นาที“ตอบคำถามมาก่อน เอ๊ะ แล้วนี่อะไรกัน” ธามไทปิดประตู ก่อนจะเห็นเศษซากอารยธรรมเกลื่อนพื้น แม้ว่า ในห้องจะมีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์เท่านั้น แต่แค่เขากวาดตาผ่าน ๆ ก็สามารถมองเห็นถุงยางอนามัยใช้แล้วไม่ต่ำกว่า 5 ถุง “แกหลอกแม่บ้านมาอึ้บอีกแล้วเหรอ”“ปากเหรอนั่น” ตะวันปายางลบเข้าใส่ตัวเพื่อน “แต่ก็ปลอมตัวเป็นแม่บ้านจริง ๆ แหละ”“ห้ะ อะไรนะ” ธามไทก้าวเท้าหลบถุงยางที่กระจายอยู่ตามจุดต่าง ๆ ราวกับกำลังหลบกับระเบิด“โน่น คนขโมยข้อมูลของแก” ชายหนุ่มพยักหน้าไปทางโซฟาอีกด้าน ป้องกันไม่ให้เพื่อสนิทเดินเข้ามาใกล้ เพราะตอนนี้ ทั