All Chapters of เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+: Chapter 61 - Chapter 70

บุหงาคอยดูแลคนแปลกหน้าโดนไม่สนคำคัดค้านของแม่เฒ่าจันทร์หรือแม่กระทั่งผู้เป็นแม่ของตัวเอง เพราะชีวิตคนเรามันสำคัญกว่าความเชื่อบ้าๆ บอๆ อะไรนั่นอีก ความเชื่อ ผิดผี คำสั่งสอนของคนโบร่ำโบราณ แต่แล้วยังไงล่ะ นั่นมันความเชื่อของคนโบราณ ใครอยากจะเชื่ออยากจะสานต่อก็ตามใจ แต่ไม่ใช่กับคนอย่างบุหงา“อึกอืม...”“…..” บุหงาที่กำลังนั่งบดยาอยู่ได้ยินเสียงพึมพำผ่านลำคอเบาๆ เธอก็รีบหันไปมองในทันที เธอเห็นว่าคนที่กำลังนอนเจ็บอยู่มีการเคลื่อนไหว ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มรู้สึกตัวบ้างแล้ว “ตื่นละเหรอคนแปลกหน้า?”“เธอเป็นใคร?!”“อะ โอ๊ย จะ เจ็บนะ!” เธอร้องโอดโอยออกมาเพราะเจ็บปวดจากการกระทำของเขา มือหนาที่ร้อนระอุจับเข้าที่แขนของหญิงสาวแล้วออกแรงบีบเหมือนกำลังโกรธแค้น แต่ดูเหมือนกับว่าเขากำลังละเมอเพราะพิษไข้มากกว่าเขาไม่ได้ลืมตาตื่นขึ้นมาแต่มือก็ยังไม่ยอมปล่อยออกจากแขนของเธอเช่นกัน หนำซ้ำมันยังแรงขึ้นเรื่อยๆ อีก จนเธอทนไม่ไหวและสะบัดแขนออกมาเอง“อะไรเนี่ย ยังไม่ฟื้นแต่มาทำร้ายคนอื่นได้” บุหงาพึมพำอยู่กับตัวเอง ก่อนจะชะโงกหน้าไปมองคนแปลกหน้าที่เพิ่งจะทำให้เธอเจ็บตัวไปก่อนหน้านี้ แต่แล้วจู่ๆ ชายแปลกหน้าก็ลืมตา

สุดท้ายก็ถูกกดดันบวกกับชายแปลกหน้าคนนั้นยอมรับสารภาพว่าถูกเนื้อต้องตัวของเธอจริงๆ นั่นจึงทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้เลย จนสุดท้ายต้องผูกข้อไม้มัดข้อมือกับชายแปลกหน้าที่เธอเองก็ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขาและที่สำคัญเรื่องนี้ก็ทำให้อินทรไม่พอใจเป็นอย่างมากเนื่องจากตัวเองก็แอบชอบบุหงามานานนมแล้ว ทั้งที่ตัวเองก็กำลังรอที่จะได้อยู่ร่วมหอกับคนที่ตัวเองแอบรักแต่กลับถูกใครก็ไม่รู้มาชุบมือเปิบเอาเธอไปแต่ถึงอย่างนั้นอินทรก็ไม่สามารถขัดอะไรได้เช่นกัน เนื่องจากพ่อกับแม่ของตัวเองก็เห็นด้วยกับเรื่องพวกนี้"บุหงา...""ฉันอยากอยู่คนเดียวน่ะแม่ ฉันอยากนั่งเงียบๆ สักพัก""เอ็งออกมานั่งทำไมงานมันยังไม่จบเลย" ผู้เป็นแม่พูด"ยังมีอะไรอีกล่ะแม่ ฉันก็ทำตามทุกอย่างที่แม่บอกแล้วนี่ไง" จะบอกว่าโกรธและก็น้อยใจแม่ก็ว่าได้ที่จู่ๆ เธอก็ถูกแม่ของเธอทำแบบนี้ เธอรู้ว่าแม่ของเธอเป็นห่วงแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยังยอมให้เธอแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ทั้งที่ความเชื่อพวกนี้มันควรจะหายไปตั้งนานแล้ว"เอาเถอะน่า ถ้าเอ็งไม่ทำแบบนี้เอ็งก็จะเป็นขี้ปากชาวบ้านไม่จบไม่สิ้น""แบบนั้นมันก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอแม่ เขาเป็นใครฉันยังไม่รู้

กลางดึกคืนหนึ่งขณะที่ข้างนอกฝนกำลังตกอย่างหนัก แทบจะพูดคุยกันไม่รู้เรื่องเลย เพราะเสียงฝนที่กำลังกระหน่ำลงมา และด้วยบรรยากาศที่เอื้ออำนวยจึงทำให้สองสามีภรรยาที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกันมองหน้ากันด้วยความรู้สึกเสน่ห์หา"เธอคิดยังไงกับฉันเหรอ""หมายถึงอะไร?""เราก็แต่งงานกันมานานแล้วนะ อยู่ด้วยกันทุกวันทุกคืน นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน เธอเคยคิดอะไรกับฉันบ้างหรือเปล่า""....." พอเธอได้ฟังแบบนั้นก็พอจะเข้าใจ ว่าเขากำลังหมายถึงอะไร เธอก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าเธอไม่คิด เพราะได้อยู่กับเขาแบบนี้ มันก็มีบ้างที่เธอแอบคิดไปไกล ว่านี่คือความรักจริงๆ ของเธอ แต่พอตั้งสติเธอก็ได้รู้ว่านี่มันเป็นเพียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นแบบกระทันหันเท่านั้นความรักเป็นยังไงจริงๆ เธอยังไม่รู้เลย"แล้วคุณล่ะคิดยังไงกับฉัน""ไม่รู้สิ ฉันได้อยู่กับเธอแล้วมันก็มีความสุขดี เธอทำให้ฉันได้รู้จักกับอะไรหลายๆ อย่าง เธอเป็นผู้หญิงที่แปลกดี""แปลกยังไง?""ไม่รู้สิ รู้แต่ว่ามันแปลก""....." บุหงาไม่เข้าใจคำว่าแปลกในความหมายของเขา เพราะคำว่าแปลกในความหมายของเธอก็คือคนแปลกที่ไม่เหมือนกับใครเลยและคนแปลกที่ว่าก็มักจะไม่ค่อยมีคนคบด้วยซึ่งนั่นก

นานวันบุหงาก็เริ่มหลงรักผู้ชายคนนี้ คงเพราะเธอยังไม่เคยเจอโลกภายนอกเลยคิดว่าความรักมันก็มีเท่านี้ อีกอย่างเธอก็เพิ่งจะเป็นเด็กที่แตกเนื้อสาวด้วย แน่นอนว่าไม่ว่าสิ่งล่อแหลมอะไรเข้ามาเธอก็หลงไปได้อย่างง่ายดายแล้วแต่เธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าไอ้ความรักครั้งแรกของเธอเนี่ยมันจะไปได้ยืดยาวขนาดไหน วันหนึ่งถ้าเขาจำทุกอย่างได้ขึ้นมาเขาก็อาจจะทิ้งเธอไปก็ได้และก็คงจะมีแค่เธอที่หลงรักเขาอยู่ฝ่ายเดียว"คิดอะไรอยู่เหรอ หืม?""ไม่มีอะไรหรอก ไหนว่าจะออกไปหาปลาไง""ไม่ไปแล้วล่ะอยากอยู่กับเธอมากกว่า""อือ...อย่ามาเกาะแกะสิ ฉันกำลังตากปลาเนี่ยไม่เห็นเหรอ""แม่บอกว่าเธอดูไม่ค่อยจะดี สงสัยพี่จะทำหนักไปขอโทษนะ""....." หลังจากที่ได้มีอะไรกับเธอครั้งแรกเขาก็มีอะไรกับเธอแทบจะทุกคืน และกว่าบุหงาจะได้นอนก็กินเวลาไปครึ่งคืนเลยเหมือนกัน มันจงทำให้เธอรู้สึกอ่อนเพลียเวลาตื่นนอนและร่างกายก็เลยเหนื่อยล้าสะสม"เดี๋ยววันนี้พี่ช่วยทำงานนะเราจะได้พักบ้าง""ไม่เป็นอะไรหรอกฉันทำได้""ให้พี่ช่วยเถอะจะได้เสร็จเร็วๆ""ตามใจ"ดูเหมือนว่าเขาจะจำอะไรไม่ได้เลยจึงตั้งชื่อให้เขาว่าลอย เพราะเขานั้นลอยน้ำมาจึงได้เป็นชื่อของเขา และเขาก

หลายเดือนต่อมา"บุหงา""จ๊ะแม่?""มาหาแม่ที่บ้านหน่อย""....." ถึงแม้จะยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ยอมเดินตามผู้เป็นแม่ไปจนกระทั่งได้เห็นว่ายายเฒ่าจันทร์นั้นมานั่งรออยู่ที่บ้านแล้ว"แม่มีอะไรกับฉันเหรอ?""แม่ไม่มีหรอก แต่ยายจันทร์แกมีเรื่องจะพูดกับเอ็ง""....." บุหงามองอย่างงงๆ เธอไม่ค่อยชอบยายเฒ่าจันทร์สักเท่าไร แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะแกเป็นผู้อาวุโสและเป็นที่เคารพนับถือของคนในหมู่บ้านด้วย "ยายมีอะไรจะพูดกับฉันล่ะ?""ข้าจะมาเตือนเอ็ง เรื่องของผัวเอ็งนั่นแหละ""มีอะไรอีกล่ะยาย ฉันก็ยอมทำตามที่ยายพูดแล้วไง วันนี้จะมาพูดอะไรอีกล่ะ?""เอ็งอย่าไปรักมันเชียว มันจะทำให้เอ็งเสียใจเจ็บปวดปางตาย""พูดอะไรของยาย ฉันจะรักใครชอบใครมันไปเกี่ยวอะไรกับยายด้วยล่ะ""บุหงา.." ผู้เป็นแม่รีบปรามเพราะรู้ว่าลูกสาวจะพูดมากกว่านี้แน่"ข้าให้มันแต่งงานกับเอ็ง ก็เพราะว่ามันทำผิดผีของหมู่บ้านเรา แต่ข้าก็ไม่ได้บอกให้เอ็งไปรักมัน"".....""มันเป็นอะไรล่ะยาย พ่อหนุ่มนั่นก็ดูเป็นคนดีขยันขันแข็งทำงานจะตาย""ก็ไอ้ดีๆ นี่แหละที่มันน่ากลัว""มันน่ากลัวยังไงยาย ตอนนั้นก็พูดสารพัดให้ฉันแต่งงานกับเขาอยู่กับเขาตอนนี้จะมาพู