บททั้งหมดของ ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย: บทที่ 351 - บทที่ 360

“ถึงพวกข้าจะยังไม่เป็นผู้ใหญ่มากนัก แต่อย่างน้อยก็พอจะรู้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว ครอบครัวพวกเราอยู่ที่นี่มีความสุขกันดี จะกลับไปตระกูลที่เห็นแก่ตัวของท่านทำไมกัน อาหารการกินก็แค่เศษของเหลือจากเรือนของท่าน เสื้อผ้าก็ไม่เคยได้ผ้าไหมอย่างดีเหมือนหลานคนอื่น ๆแม้แต่เรือนแยกพวกเรายังไม่มีให้อยู่ ท่านคิดว่านี่ม

หลังจากพาตัวอู๋เจียงสงออกไปส่งด้านนอก ชินอ๋องและคนอื่นจึงออกมาจากด้านหลังฉากกั้น การสนทนาเมื่อครู่นั้นล้วนได้ยินกันทั่วหน้า แต่ไม่มีใครอยากพูดถึงมันอีกในเมื่อมันจบไปแล้ว จากนี้คือการเริ่มต้นใหม่อย่างแท้จริงบ้านตระกูลสวีจึงกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เมื่อปัญหาที่ค้างคาใจนั้นได้คลี่คลายแต่ที่แดนเหนือต

“เมื่อครู่พวกเจ้ายังไม่มีท่าทีจะยอมสักนิด ต้องให้เจ็บตัวเสียก่อนถึงจะยอมเปิดปากงั้นรึ หากทำตามที่บอกตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องบาดเจ็บเช่นนี้” หลี่เมิ่งยังไม่ยอมหยุดบ่นใส่พวกสีว์เปียว ที่ดื้อด้านในตอนแรกแต่พอเจ็บตัวก็เปลี่ยนท่าทีทันใด“พวกข้าผิดเองที่ทะนงตนคิดว่าคงจะสู้พวกเจ้าได้ อยากให้ข้าตอบคำถามอันใดถ้าต

ยามเหม่าเช้ามืดของวันถัดมามีม้าสี่ตัวที่รูปร่างแข็งแรง ออกเดินทางพร้อมกันมุ่งหน้าไปยังแคว้นเป่ยเยี่ยน จุดประสงค์เหมือนกันแต่สถานที่ต่างกันครั้งนี้ไม่มีการพักที่นอกเมืองอีก มีเพียงแค่แวะเข้าหมู่บ้านก่อนถึงเมืองหลวง เพื่อว่าจ้างรถม้าคันใหญ่จำนวนหลายคัน สำหรับการรีดไขมันจากหมูตัวที่กินไม่อิ่ม และต้องรี

“ฮ่า ๆ ๆ เจ้าเศรษฐีหน้าโง่กว่าพวกข้า เรื่องง่าย ๆ แค่ขี้เล็บเท่านี้จะหลุดรอดสายตาไปได้หรือ เจ้ามั่นใจมากเกินไปแล้วล่ะ เพราะตอนนี้เงินทองของเจ้าจำนวนมากมาย กำลังถูกขนออกไปจากที่เก็บโดยคนของข้าเอง ข้าต้องยอมรับว่าเจ้าหาเงินได้เก่งมาก แค่ในห้องเก็บสมบัติแห่งนั้นก็แทบจะล้นออกมา ไม่แปลกใจเลยที่ใคร ๆ ก็อย