Все главы HIS OBSESSION: The Taste of True Love: Глава 141 - Глава 150

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV HINDI ako materialistic na tao kaya naman itinabi ko na muna ang mga pinadeliver na mga items sa akin ni Lucian. Maliban sa mga pagkain, wala akong balak na pakialaman ang mga bagay na ibinigay niya sa akin. Gusto kong isauli sa kanya lahat iyun dahil hindi ko matatangap. Ayaw ko din kasing isipin nito na gustong gusto ko ang ginagawa niya at natutuwa ako Naging maayos na ang panahon kinabukasan kaya naman maaga pa lang gumayak na ako papasok ng opsina. Sumisikat na din naman ang araw na para bang nagdahilan lang ang langit kahapon ng hapon at gabi dahil sa lakas ng ulan. Nag grab na lang ako at mabilis akong nakarating ng opisina. Kaagad akong pumasok sa loob nang hindi ko maiwasan na magtaka dahil habang naglalakad ako patungo sa elevator, napapansin ko ang kakaibang tingin sa akin ng ibang mga empleyado ng ibat ibang department. "Siya ba iyun napapabalita na bagong apple of the eye ni Mr. Ferrero? Sabagay, maganda naman pala eh. No wonder na gus

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "SA--sana hindi na lang kita niluko. Siguro, kung hindi sa maling desisyon ko, hangang ngayun masaya pa rin tayo. Nangako ako sa iyo noon na ikaw lang pero hindi ko natupad iyun." muli niyang sambit habang puno ng emosyon ang kanyang mukha at patuloy sa pagpatak ang luha mula sa kanyang mga mata. "Kung maibabalik ko lang ang lahat...hindi sana kita sinaktan." muli niyang sambit. "David, please...tapos na ang lahat ng iyun. Napatawad na kita." seryoso kong sambit. Isang malungkot na ngiti ang kaagad na gumuhit sa labi niya habang nakatitig sa akin "Yeah...napatawad mo na ako pero hindi ibig sabihin noon na mahal mo pa rin ako diba?" seryosong sambit niya. Kaagad naman akong nag-iwas ng tingin sa kanya! "Gusto ko nang kalimutan ang lahat-lahat! Hindi ako ang babaeng karapat- dapat sa iyo kaya dapat lang na kalimutan mo na ako." seryoso kong bigkas. Napansin ko ang pait na nakaguhit sa mga mata niya habang hindi niya pa rin inaalis ang pagkakatitig

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PARANG bomba na sumabog sa pandinig ko ang sinsabing iyun sa akin ni Lucian. Hindi ako makapaniwala sa narinig kong muli sa kanya . Kung ganoon, may dahilan talaga siya kung bakit siya ganito ngayun sa akin. May plano na naman siya Akala ko talaga tuluyan niya na akong papalayain pero hindi pala. Nagbago na naman ang lahat at alam kong mahirap siyang iwasan. "Hi-hindi na mangyayari ulit ang mga nangyari na noon, Lucian. Wala na akong balak pang muling balikan ang mga nangyari na noon " lakas loob kong sambit. Kailangàn kong panindigan ang lahat -lahat para sa katahimikan ng buhay ko. Nakakaramdam lang ako ng tunay na katahimikan simula noong pinalaya niya ako. "Why? Because of David? Nagkabalikan na ba kayo?" seryosong tanong niya. Nahihimigan ko din sa boses niya ang pait at lungkot. Kaagad naman akong umiling. "Walang kinalaman si David sa kung ano mang desisyon na gagawin ko sa buhay ko kaya huwag mo siyang idamay." seryosong sambit ko. Is

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "CONDO mo? Ano ang ibig mong sabihin?" nagtataka kong tanong kay Lucian. Paanong naging condo niya gayung ang alam ko si Sapphire ang dahilan kaya ako tumira dito. "Kakasabi ko lang sa iyo kanina na hindi ka pwedeng mag entertain ng kahit na sinong lalaki, Precious. Nakalimutan mo na ba ang sinabi ko, akin ka lang at walang ibang magmamay-ari sa iyo kundi ako lang." seryosong bigkas niya. "No! Hindi ako pumapayag. Nangako ka sa akin noon na hindi mo na ako pakikialaman pa. Na papalayain mo na ako at hindi mo ako guguluhin kahit kailan." seryosong sambit ko. Isang makahulugang ngiti ang gumuhit sa kanyang labi at seryoso niya akong tinitigan. "Noon iyun, nagbago na ang isip ko ngayun. Lalo ka at alam kong balak kang ligawan ng gagong ito!" galit niyang sambit at muli niya na namang sinapak si David na siyang dahilan kaya mahilo-hilo itong napahiga sa sahig. "Lucian, ano ba? Pamangkin mo si David bakit mo ba siya sinasakyan?" halos pasigaw kong

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV PAGKATAPOS ng ilang minuto pagkalabas ni Lucian ng silid, dali-dali akong bumaba ng kama at may pagmamadali sa kilos na naglakad ako patungo sa pintuan ng silid at dahan-dahan na pinihit ang door knob at laking tuwa ko nang mapansin ko na hindi iyun naka-lock. Kung ganoon, mukhang wala naman yatang balak si Lucian na gawin akong bihag eh. Hinayaan nitong bukas ang pintuan so ibig sabihin, pwede akong lumabas at iyun na mga ang ginawa ko. Lumabas ako ng silid at direchong tinahak ang hagdan pababa para lang matigilan nang may biglang nagsalita sa likuran. "Saan ka pupunta?" wika ng isang seryosong boses. Napatigil ako sa paghakbang at kinakabahan na napalingon at hindi maiwasan na makaramdam ng kaba nang tumampad sa paningin ko ang seryosong hitsura ni Lucian "Sa ibaba. Maghahanap....I mean iinom sana ako ng malamig na tubig." kinakabahan kong sagot sa kanya. Napansin kong seryoso lang itong tumitig sa akin at mabilis na naglakad palapit. "Since,