All Chapters of HIS OBSESSION: The Taste of True Love: Chapter 181 - Chapter 190

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Sa kama at ayos na ako dito sa sofa." narinig kong wika ni Lucian pagkapasok pa lang namin ng kwarto. Ito kaagad ang unang kataga na lumabas sa bibig niya. SAbagay, ipokrita ako kung hindi ko aaminin sa sarili ko na kanina ko pa rin iniisip ang mga posibleng mangyari kapag magkasama na kami sa iisang silid. Aminado din ako na kanina pa ako kinakabahan. Feeling ko bumalik kami sa dati. Kagaya noong mga panahon na maayos pa ang pagsasama namin. "Lucian, ayos lang. Bakit ka pa sa sofa kung pwede ka naman dito sa kama. I mean, malaki ang kama at sobra-sobra sa ating dalawa ito." nakangiti kong sagot sa kanya. Napansin kong saglit itong natigilan. Ilang saglit din na napatitig sa akin na para bang inaarok niya kung seryoso ba ako sa sinabi ko pero noong ngumiti ako sa kanya, napansin ko ang kislap ng tuwa sa mga mata niya. "Thank you. Well, kung ano ang mas makakabuti between us...doon tayo." sagot niya. Hindi ko naman mapigilan ang matawa. "Feel at

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Hayaan mo na si David. Please....pwede ba? Kahit na ano ang mangyari, pamangkin mo pa rin siya kaya sana huwag mo siyang saktan." nakikiusap kong wika. Matalim ang mga matang tinitigan n Lucian si David bago ako nito hinawakan sa kamay at hinila paalis. "Lucian saglit lang. Paano si David? I mean, I think kailangan niyang matingnan ng doctor. Dumudugo ang bibig niya." seryosong wika ko. Hindi ko din kasi kayang iwanan si David sa ganitong sitwasyon eh. Naawa ako dito at kahit papaano, naging mabait din naman itong si David sa akin sa kabila ng mga nangyari sa amin noon. "Tatawagan ko ang doctor para matingnan siya or kung kinakailangan na dalhin natin siya sa hospital, iyan ang gagawin natin." seryosong sagot ni Lucian. Muli akong hinila nito pero natigil din nang bigla na lang nagsalita si David. "Sana lang talaga panindigan mo na si Amber sa pagkakataon na ito dahil kung hindi, hindi ako mangingimi na agawin siya at ilayo siya ng tuluyan sa i

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV KANINA pa ako pabiling baliktad sa ibabaw ng kama. Hindi ako mapakali. Para akong tanga na kanina pa nakatitig sa kumikinang na singsing na nasa daliri ko. Hangang ngayun, hindi pa rin ako makapaniwala na nagproposed sa akin si Lucian kanina. Pagkatapos ng madamdaming proposal kanina sa loob ng kotse, kumain lang kami ni Lucian sa labas at inihatid niya na ako dito sa penthouse. May improtanteng trabaho na naghihintay sa opisina at hindi kailangang i-cancel kaya kahit na labag sa kalooban nito, inihatid niya ako dito sa penthouse para daw makapagpahinga daw ako. Gusto ko nga sanang sumama sa kanya pero tumutol ito. Mas kailangan ko daw magpahinga. Susunduin niya din kasi ulit ako mamaya dahil magdi-date kami. Of course, kailangan naming i-celebrate ang lahat-lahat. Umuo na ako sa proposal niyang kasal at marami kaming pag-uusapan tungkol sa bagay na iyun. Pero duda din ako kung makakapagpahinga ba ako sa ginagawa ko ngayun. Para akong isang pusa n

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Lucian, are you sure about this? I mean, hindi mo kailangang gawin ito. Ayaw ko. Hindi ko naman kailangan ang mga iyan ah? Nakalimutan mo na ba, ang dami ko nang mga ganitong gamit sa penthouse. Hindi ko naman nagagamit at nakatago lang." seryosong wika ko kay Lucian. Nandito kami sa isang mall at nasa loob kami ng isang mamahaling shop. Shopping na naman. Hindi talaga ako mahilig sa mga mamahaling gamit. Particular na sa mga mamahaling bags at kung anu-ano pang luho. "Precious, luma na iyun. Tsaka, hindi ba't ang pagsa-shopping ang isa sa kaligayahan ng mga kababaihan?" nakangiting sagot niya sa akin '"But, Lucian...hindi ko kailangan ang mga iyan. Sobrang nanghihinayang ako sa pera dahil baka masira lang iyan sa taguan tapos hindi ko naman magagamit." seryosong sagot ko "I insist. Ilang taon din nating hindi ito ginawa. Sige na...mamili ka na. Kunin mo ang lahat ng gusto mo." nakangiting sagot niya. Hindi ko naman mapigilan ang mapalunok ng l

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Saktong pagkaalis ni Lauren, siyang pagdating naman ni Lucian na kitang kita ang pagtataka sa mga mata habang nakatitig sa batang hawak ko. "Precious, kaninong anak iyan?" seryosong tanong niya. "Kay Lauren....'" seryosong sagot ko dito '"What? Lauren? Si Lauren? Nandito siya?" seryosong tanong niya. Dahan-dahan naman akong tumango "Anak niya daw ito at gusto niyang ipaampon sa atin, Lucian. Actually, ayaw ko sana, kaya lang ipinilit niya sa akin. Basta niya na lang iniwan ang sangol habang walang humpay ang pag-iyak ng babaeng iyun." seryosong sagot ko dito Napansin kong natigilan si Lucian. Tiim bagang ang mga matang tinitigan nito ang batang nasa bisig ko bago nagsalita. "Hindi natin siya pwedeng ampunin, Precious." seryosong wika niya. 'What? Kung hindi pwede...paano na ang batang ito? Saan natin dadalhin?" seryosong tanong ko sa kanya "Well, may mga government institutions na pwede nating pagdalahan sa kanya. Precious, we can have