Все главы HIS OBSESSION: The Taste of True Love: Глава 81 - Глава 90

LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV "ANO ang balita sa tatlo?" seryosong tanong ko kay Ike habang nakatayo ako dito sa Verandah ng Villa. Nakatiitig sa kawalan habang nakakaramdam na ako ng pagsakit ng aking ulo. Nararamdaman ko na sa sistema ko ang epekto ng alak sa halos maghapon na pag-inom. Pero heto pa rin ako...dilat na dilat at hindi makatulog. Mahigit isang linggo na ang mabilis na lumipas pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata, mukha ni Precious ang aking nakikita. Umiiyak ito at nagmamakaawa sa akin. "Nasunod po ang nais niyo Boss. In demand sila sa Casa." sagot naman kaagad ni Ike. Hindi ko mapigilan ang mapaismid,. "Bagay sa kanila iyun. Doon muna sila hangat wala pa akong maisip na panibagong parusa sa kanila." seryosong bigkas ko. "Kaya lang Boss, may problema. Hinahanap na ni Mr. Gustavo ang anak-anakan niya. Si Aurora. Nagpa-blotter na siya sa kapulisan at nagpalathala na sa diyaryo at nananagawan ng pagkawala ni Aur

LUCIAN POV WALA akong ibang gusto kundi ang mapabuti si Precious kaya naman mula sa Cavite, nagpasya akng ilipat siya ng hospital dito sa Metro Manila. Gusto kong ibigay sa kanya ang lahat -lahat para sa agaran niyang pagaling. Gusto ko nang bumalik siya sa dati. Mluli siyang sinuri ng mga kilalang Doctor. Wala namang nabago sa mga findings ng mga Doctor sa dati niyang hospital. Ganoon pa rin naman. Kailangan niyang magpalakas ng katawan para sa agarang operasyon. Iyun ay ang kidney transplant para mas mapabuti pa ang kalagayan nito Sising sisi ako sa mga nangyari. Sobrang nagkulang ako sa pag-aalaga ko kay Amber. Ni hindi ko man lang napansin na may problema ito sa kalusugan. Tapos pinarusahan ko pa siya ng sobra-sobra na lalong nagpalala sa sitwasyon Halos apat na oras na din siyang pagkatapos nailipat dito sa Metro Manila pero never pa rin siyang nagigising. Inaabangan ko siyang muling magising. Gusto ko siyang makausap. Gusto ko ding makita ang tunay na kalagayan niya kapa

LUCIAN MONTEFALCO FERRERO "Iyan ba ang nais mo? I mean....hindi mo ba talaga ako mapatawad sa ginawa kong pagkakamali ko sa iyo at ito ang hiling mo sa akin ngayun?" tanong ko naman kaaagad sa kanya. Kaagad naman siyang nag-iwas ng tingin sa akin habang nababanaag ko sa mga mata niya ang ang matinding kalungkutan. "Napatawad na kita. Masyado nang mabigat sa puso kung magtatanim pa ako ng galit sa iyo. Ang gusto ko na lang ngayun ay makawala sa masakit na nakaraan kaya ito ang gusto kong hilingin sa iyo. Kung ayaw mo naman, wala naman akong magagawa eh. Aware naman ako noon pa na pag-aari mo ako at wala akong karpatan na magdesisyon para sa sarili ko." malungkot niyang sambit sa akin Wala sa sariling napatayo ako. Naglakad ako patungo sa may bintana at tumitig sa labas. Sa totoo lang, hindi ito ang inaasahan kong salita na marinig mula sa bibig ni Precious. Ang akala ko talaga na kapag magaling na siya, sasama na siya sa akin pabalik ng penthouse at ibabalik namin ang masaya na

LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV Tahimik akong nakaupo dito sa loob ng sasakyan habang nakatanaw kay Precious na nasa gillid ng kalsada na nag-aabang ng masasakyan. Kanina ko pa pinipigilan ang sarili ko na lapitan siya. Na isakay siya sa kotse para hindi na siya mahirapan pa at iuwi sa penthouse. Ngayung araw ang paglabas niya sa hospital at simula din ngayung araw, hindi ko na siya pwedeng lapitan. Iyun ang hiling niya sa akin na kailangan kong sundin para mapagbayaran ng kahit na kaunti ang kasalanan na nagawa ko sa kanya. Masakit sa kalooban. Sobrang sakit at ngayun ko lang ito naramdaman sa isang babae. Siguro nga, mahal ko na siya. Mahal na mahal ko na siya at hangat maari, ayaw ko na sana siyang mawala pa sa piling ko. Pero, masyado nang masakit sa kanya ang mga nangyari sa amin at lalabas na wala akong kwentang lalaki kung pipilitin ko pang manatili siya sa tabi ko na hindi naman pala siya masaya na. Masakit man sa damdamin pero kailangan ko na syang pakawalan. Para

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV TAHIMIK akong nakatanaw sa malawak na karagatan habang dinadama ko sa aking balat ang paghampas ng mabining simoy ng hangin. HIndi ko alam kung masaya ba talaga ako sa paglayo kong ito. Naguguluhan ako. Alam kong sa pag-alis kong ito ay may tsansa din na hindi na muling magku-krus ang landas naming dalawa ni Lucian. HIndi na kami magkikita at dapat masaya ako. Pero bakit kabaliktaran ang nararamdaman ko ngayun? Bakit sobrang lungkot ang nararamdaman ng puso ko? Hindi ko mapigilan ang mapabuntong hininga. Mariin kong naipikit ang aking mga mata para pakalmahin ang sarili. HIndi ko alam kung anong buhay ang naghihintay sa akin sa lugar na pupuntahan ko. Pero hindi ako natatakot. Ang pera na ibinigay sa akin n Lucian ay sapat na para mabuhay ako ng ilang taon na hindi na kailangan magtrabaho. Pero hindi...wala akong balak na tumambay. Pagdating sa lugar na kung saan ako mapapadpad ay ang una kong hanapin ay ang iskwelahan kung saan pwede akong ma