All Chapters of HIS OBSESSION: The Taste of True Love: Chapter 91 - Chapter 100

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ "Alam niyo girls, kinakabahan ako. Paano kung hindi mag work out? I mean...paano kung hindi tayo makakahanap ng bahay na titirhan sa lugar na pupuntahan natin? Balita ko pa naman marami daw aswang sa lugar na iyan?" narinig kong wika ni Ruby. Nakasandal siya sa upuang kahoy habang nakatitig sa karagatan. Ako naman ay pilit na inuubos ang iniinom kong fresh juice na hawak ko. Tuluyan na ngang nagkapalagayan ang loob namin. kusa akong binilhan nitong si Ruby ng pagkain at juice. Friends na daw kami at wala daw akong karapatan na tumanggi. "Haysst, magtiwala ka lang. Makakahanap din tayo.' balewalang sagot naman ni Sapphire sabay labas ng kanyang cellphone. Pagkatapos noon, nagyayaya ito ng selfie. Hangang sa nauwi sa picture-picture ang lahat. Habang nagtatagal ang biyahe, nakakaramdam na din akong bored. Kahit na nakaupo lang kami at nakatitig sa malawak na karagatan, nakakaramdam na din ako ng pagod. Parang gusto ko tuloy pagsisisihan kung bakit nag-ba

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV Siguro, dahil sa matinding pagod, kaagad na din akong nakatulog sa hotel kung saan kami nag check -in tatlo nila Ruby at Sapphire. Kinaumagahan, nagising ako sa amoy ng halimuyak na pagkain. Dali-dali akong napabangon mula sa kama at kaagad na sumalubong sa paningin ko ang nakangiting mukha ni Sapphire. "Mabuti naman at gising ka na. Hindi ko na natiis ang gutom, umorder na ako ng makakain natin." nakangiti nitong wika sa akin. Dali-dali naman akong bumaba ng kama at naglakad patungo sa banyo para makapaghilamos at mumog muna Nakakahiya namang makipag-usap kay Sapphire gayung halatang nakaligo na siya samantalang ako, tulog mantika pa rin pala. Pagkatapos kong gumamit ng banyo, dali-dali na din akong lumabas. Naabautan ko si Sapphire na nakaupo sa kama niya habang nakakatutok ang mga mata niya sa telebisyon "Pasensya ka na Sapphire ha...napasarap yata ang tulog ko. Kumain ka na ba?" nakangiti kong tanong sa kanya! Dali-dali namang lumingon siya

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV NAKAPAMILI at muli kaming nakabalik ng bahay ng matiwasay. Pagod na pagod ang pakiramdam ko pero kailangan kong tumulong sa pag-aayos ng mga pinang-grocery namin. Ang mga binili ko na mga personal kong mga pangangailangan ay tsaka ko na lang aayusin. "Siya nga pala Amber, Ruby. Bukas, try nating pumunta sa School para makapag enroll na tayo. Next month, pasukan na at excited na ako." nakangiting wika ni Sapphire sa aming dalawa ni Ruby. Sabay na din kaming tumango. Kinabukasan maaga pa lang nakaligo na ako. Balak ko din sanang magluto ng aming breakfast pero pagbaba ko ng kusina, naabautan ko si Ruby na abala na sa pagluluto. Wala sa sariling napatingin ako sa orasan na nasa wall at nang mapansin ko na halos alas sais pa lang ng umaga, hindi ko tuloy maiwasan na magtaka. "Ehemmm, Good Morning! Ang aga mo naman gumising, Ruby?" nagtataka kong tanong. Mabilis naman siyang pumihit paharap sa akin. "Good Morning din sa iyo, Amber. Oo eh...namamahay k

PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "YOUR orders po Mam." buong pagalang kong sambit sabay lapag ng mga inorder nila sa kanilang mesa. Umaasa ako na sana huwag syang tumingin sa akin at huwag niya akong makilala. Siya lang naman kasi ang Mommy ni Lucian at hindi ko alam kung bakit nandito siya sa lugar na ito. Masyado nang malayo ang Metro Manila sa lugar na ito. Tsaka, sino itong kaharap niya? Isang babae na halos kasing edad ko lang na halatang closed siya sa Mommy ni Lucian. "Tita, may iba pa ba kayong gustong orderin. Sakto, nandito ang waitress. Pwede pa tayong umorder nang anything na gusto niyo po habang hinihintay natin si Lucian." narinig kong sambit ng babae. Hindi ko naman maiwasan na magulat. Bigla ding dagsa ang kaba sa puso ko nang marinig ko ang katagang yun. Darating si Lucian? Pero bakit dito? I mean, sa dami ng mga coffee shop sa lugar na ito dito pa talaga? Tsaka ano ba ang ginagawa nila s lugar na ito? "NO, nothing. Enough na muna ito. Anytime naman pwede pa

LUCIAN MONTEFALCO FERRERO POV "My Precious!" mahina kong bulong sa sarili ko habang nakatanaw kay Precious Amber na ngayun ay abalang abala sa kakapalit ng mga kurtina. Napansin ko din na napatitig siya dito sa gawi ko pero walang dapat na ipangamba. Masyadong tinted ang glass kung saan ako nakatayo at hindi niya ako makikita. Kanina pa ako nakatanaw dito sa may bintana at inaabangan talaga siya. Ngayung nasilayan ko na siya, ibayong tuwa ang nararamdaman ng puso ko. Feeling ko sulit ang halos isang oras kong pagtayo dito sa may bintana makita lang siya. Lalo siyang gumanda. Bumalik na din sa dati ang pangangatawan niya. Siguro nga masaya siya sa buhay niya na wala ako. Na hindi niya ako nakikita. 'I really missed you, Precious. Sana lang talaga maghilom na ng sugat sa puso mo at mapatawad mo na ako sa lahat ng mga pagkakamali ko." mahina kong sambit. Alam kong magsisisi man ako, hindi na maibabalik pa ang mga nangyari na. Nasaktan ko na siya ng sobra and worst muntik pa si