All Chapters of "THE BILLIONAIRE FORCED WIFE": Chapter 51 - Chapter 60

Kabanata 51 "Bouquet of rosas and Dinner date"Sa loob ng Villafuerte Group, abala si Isabella sa kanyang trabaho nang biglang dumating ang isang delivery man na may dalang malaking bouquet ng mga pulang rosas. Napalingon ang lahat ng empleyado habang inilapag ng delivery man ang mga bulaklak sa mesa ni Isabella."Wow, ang bongga naman!" bulong ng isang empleyada habang ang iba naman ay nagpipigil ng kilig.Nag-aalangan si Isabella habang kinukuha ang maliit na card na nakasabit sa bouquet. Sa sandaling binuksan niya ito, nanlaki ang kanyang mga mata sa nabasa:"I want to be with you tonight."Sebastian.Napansin ng kanyang mga katrabaho ang bahagyang pamumula ng kanyang pisngi at ang hindi niya maitatagong ngiti."Grabe, ang sweet naman ni Sir Sebastian!" ani ng isa, na sinundan ng mahihinang hiyawan ng ilan sa mga empleyado. Ngunit hindi lahat ay natuwa."Hmm, honestly, mas bagay naman talaga si Sir Sebastian

KABANATA 53 "I'm yours and you are mine"“Tahimik na Biyahe”Tahimik ang loob ng sasakyan habang binabaybay nina Sebastian at Isabella ang daan pauwi. Sa labas ng bintana, kumikislap ang mga ilaw ng siyudad, ngunit sa loob ng sasakyan, ramdam ang bigat ng tensyon sa pagitan nilang dalawa.Nakatuon ang paningin ni Isabella sa labas, halatang iniiwasan ang anumang pakikipag-usap. Samantalang si Sebastian, mahigpit na nakahawak sa manibela, halatang may gustong sabihin pero hindi malaman kung paano sisimulan.Nang hindi na makatiis, nagsalita si Sebastian, basag ang katahimikan. “Hanggang kailan mo ako tratatuhin ng ganito, Isabella?”Napapikit si Isabella sa tanong na iyon. Alam niyang hindi niya maaaring takasan ang usapan nilang dalawa. Huminga siya nang malalim bago marahang sumagot, “Sebastian, pagod ako. Pwede bang huwag na nating pag-usapan ‘to ngayon?”Muling tumahimik si Sebastian. Isang mahabang buntong-hininga ang pinakaw

Kabanata 55 "Lihim na Gabi" "Minsan ang katahimikan ay mas malakas magsalita kaysa anumang paliwanag"Napapikit si Sebastian at huminga nang malalim. Hawak pa rin niya ang cellphone habang nakatingin sa kawalan. Hindi niya maintindihan kung bakit may bumabagabag sa kanya sa desisyong pupunta siya sa ospital para kay Andrea. Kung noon pa ito nangyari, hindi na siya mag-aalangan. Pero ngayon... iba na ang sitwasyon.Napatingin siya sa wedding ring na nasa kanyang daliri. Hindi niya maiwasang isipin kung ano ang magiging reaksyon ni Isabella kapag nalaman nitong pupunta siya kay Andrea. Hindi ba ito pagtataksil sa tiwalang unti-unti niyang naibabalik? Ngunit sa kabila ng kanyang pag-aalinlangan, alam niyang may responsibilidad siya. Kahit papaano, naging bahagi rin ng buhay niya si Andrea noon.Tumayo siya at kinuha ang coat niya. Tumawag siya sa kanyang secretary. "Ake, cancel my remaining meetings for today. May emergency lang akong aasikasuhin.

---Kabanata 57: Higit sa mga SalitaDumaan ang maghapon na abala si Sebastian sa trabaho. Para makabawi kay Isabella, nagdesisyon siyang umuwi ng maaga. Hindi muna niya pinayagang pumasok ito sa kumpanya dahil halatang pagod at kulang sa tulog. Mabuti na lamang at nakinig si Isabella sa kanya. Pag-uwi ni Sebastian, nadatnan niyang abala itong nagluluto para sa hapunan. Sa kabila ng pagod, hindi niya maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang asawa. Natapos ang kanilang hapunan nang may magaan at masayang pag-uusap, na tila isang tahimik na kasunduan na magpapalakas ng kanilang ugnayan.Kinabukasan, maagang nagising si Sebastian. Ngunit sa halip na maghanda para sa trabaho, dumiretso siya sa kusina. Hindi siya sanay sa ganitong gawain, pero ngayong umaga, gusto niyang bumawi kay Isabella sa paraang higit sa mga salita.Dahan-dahan siyang nagluto ng almusal—pancakes, scrambled eggs, at freshly brewed coffee. Hindi ito madaling gawin para sa

Kabanata 59: Ang Pagbabalik ng Ina at ang Unang Hakbang Isang maulan at malamig na gabi nang dumating ang ina ni Andrea sa Pilipinas. Sinalubong siya ni Roxie sa paliparan, ang mukha’y puno ng pag-aalala at pag-asa. Sa byahe patungo sa bahay ni Andrea, ikinuwento ni Roxie ang kalagayan nito—ang pagkulong sa silid, ang kawalan ng gana, at ang patuloy na pagluha. Nang marating nila ang bahay, isang nakakapanghinang tanawin ang sumalubong sa kanila: si Andrea, nakaupo sa tabi ng bintana, ang mga mata’y nakatitig sa kawalan, ang katawan ay tila ba isang estatwa na nababalutan ng lungkot. Maingat na nilapitan ng ina si Andrea, ang mga kamay ay nanginginig habang hinahaplos ang buhok nito. Isang mahabang yakap ang naganap, puno ng tahimik na pag-iyak at pagdadalamhati. Sa wakas, nagsalita ang ina, ang boses ay puno ng pagmamahal at pag-aalala, “Anak, nandito na ako. Hindi na kita pababayaan.” Matapos ang mahabang pag-uusap, unti-unting naikuwento ni Andr