Semua Bab ลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก: Bab 61 - Bab 67

บ้านน้อยในป่า“ท่านยายดูสิ ท่านแม่ของข้าสวยที่สุดในสามโลก” เสียงเจื้อยแจ้วของหลงหลินดังขึ้นเมื่อจัดการแต่งองค์ทรงเครื่องให้กับหวงหลานเสียใหม่อาภรณ์สีทึมถูกใบหน้าเหี่ยวย่นของหลิวเหยี่ยนฉีกยิ้มสดใส“มารดาของเจ้ายังสวยยังสวย แต่นางมีชะตารักของนางล้วนจบลงด้วยมือของนาง”“ท่านแม่หวงหลานพอใจตรงนี้ยอมอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน” หลิวเหยียนถอนหายใจ“นั่นคือสิ่งที่เจ้าเลือกแต่พันธนาการรักของเจ้ายังยิ่งขืนยิ่งเจ็บปวด”“จริงเจ้าค่ะ ไปกันเถิดเจ้าค่ะงานแสดงพลุกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว”วังหลวงบนซุ้มประตู“เห็นไหมองค์หญิงเจ้าขาการต้อนรับที่ยิ่งใหญ่นี้สำหรับว่าที่ไท่จือเฟยนั่นก็คือองค์หญิงฝ่าบาทและฮองเฮาทรงรักและให้ความสำคัญกับไท่จือจึงส่งผลมาถึงองค์หญิงด้วยฉะนั้นเลิกคิดเรื่องที่จะไม่แต่งกับไท่จือได้แล้วในเมื่อทุกคนให้เกียรติองค์หญิงเพียงนี้” ฉูฉู่ กวาดตามองประชาชนที่อยู่ด้านล่างมีใบหน้าแย้มยิ้มสดใส ใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข พลันสายตาก็สะดุดเข้ากับร่างสูงของฟาหลางที่เขาควรจะอยู่ตรงนี้กับฉูฉู่แต่ลงไปเดินเล่นด้านล่างอารมณ์เริ่มขุ่นมัวอีกครั้ง“เชอะให้เกียรติข้าหรือ” เชิกหน้าสูงขึ้น“ท่านแม่ข้าอยากกินผลซานซาเชื่

“ม่ายยยฝ่าบาทลูกของข้าลูกทั้งสองคนของข้าฮืออออออออไม่พวกเขาจะต้องมีชีวิตที่ดีพวกเขาจะต้องไม่เป็นอะไร” สะอื้นอย่างหนัก เหอผิงฟาหยางถอนหายใจยาว“หวงหลิน ลูกของเราเป็นอย่างไรบ้าง”“ลูกดอก ลูกดอกนั่นอาบยาพิษ เพียงฉิวเฉียดก็ทำให้ตายได้ฮืออออออฝ่าบาทเราจะทำอย่างไรดี”เหอผิงฟาหยางสวมกอดหวงหลานไว้แน่น“ข้าไม่มีทางให้พวกเขาตาย เราทั้งหมดเพิ่งจะได้อยู่พร้อมหน้ากันก็ต้องมาจากกันแบบนี้ไม่มีทาง”“ฝ่าบาท” กงฉานสาวเท้าเข้ามาข้างในยกมือขึ้นประสานกันตรงหน้าเหลือบตามองหวงหลานแล้วถอนหายใจ“ว่าอย่างไรจับตัวคนร้ายได้หรือไม่”“พ่ะย่ะค่ะคนร้าย เป็นคนของฮองเฮา นางจ่ายเงินจำนวนไม่น้อยให้สังหารแม่นางน้อยหวงหลิน ลูกดอกอาบยาพิษจะต้องถอนพิษก่อนจึงจะรักษาบาดแผลได้ และยาถอนพิษมือสังหารบอกยังไม่มีใครปรุงขึ้นมา”หวงหลานซบหน้าร้องไห้ เหอผิงฟาหยากอดร่างเล็กสั่นสะท้านไว้อ้อมแขนแน่น“ป่าวประกาศออกไปหากใครสามารถถอนพิษชนิดนี้ได้ข้ามีรางวัลให้อย่างงาม” กงฉานประสานมือออกไปหมอหลวงหิ้วหลวมยาออกมาประสานมือตรงหน้า“ฝ่าบาทลูกดอกไม่ได้ถูกจุดสำคัญ ข้าน้อยทำความสะอาดบาดแผลเรียบร้อยให้ยาสมานแผลแล้วรอเพียงยาถอนพิษอาการของไท่จือก็จะดี

สามวันผ่านไป“ถ้าไม่มีฟาหยินจวิ้นหวังที่หลักแหลมในวันนั้นข้าฟาหลางคงไม่มีวันนี้ แล้วพี่สาวหวงหลินก็ฟื้นคืนมาบ่นเข้าได้เหมือนเดิม” ฟาหลางยิ้มร่า ข้างๆ นั้นฉูฉู่นั่งชงชาให้อย่างเอาใจ“ฟาหยินไม่รับคำชมคำชมต้องมอบให้หมอหลวงและอาวุโสนิรนามท่านนั้น”“ข้ายังไม่ได้ถามเลยว่าทำไมถึงคิดได้ว่าต้องให้หมอหลวงช่วยปรุงยาขึ้นมาใหม่”ฟาหยินยิ้ม“ยานี่ เป็นบ้านหลงถานที่มักจะปรุงขึ้นด้วยตัวเองฉะนั้นคงเป็นตัวยาที่พอจะหาได้ ข้าได้ยาเม็ดมาจากอาวุโสนิรนามคนนั้นก็เลยไปหาหมอหลวงก่อนอันดับแรกให้เขานำตัวอย่างยาถอนพิษเพื่อปรุงยาเหมือนกันนี้ขึ้นมาเพื่อหวงหลินที่นางต้องพิษน้อยกว่าไท่จือฉะนั้นยานั่นจึงให้ไท่จือได้ใช้ถอนพิษก่อน”“ท่านดีกับข้าเพียงนี้เชียวหรือห่วงใยข้ายิ่ง”“ป่าว ที่ข้าทำเพราะยานั้นไม่แน่ว่านั่นจะถอนพิษหรืออาจมีพิษร้ายแรงข้าไม่ได้ไว้ใจอาวุโสนิรนามคนนั้นแค่ใช่ไท่จือเป็นหนูลองยาความจริงแล้วข้าห่วงหลงหลินกลัวว่ายานี้จะทำให้นางลำบากกว่าเดิม หรือ…อาจจากข้าไป”“ฟาหยิน ในที่สุดข้าก็รุ้แล้วว่าท่านเห็นหญิงงามดีกว่าข้า” ฟาหลางแสร้งทำท่าที ขึงขัง“จวิ้นหวังทำถูกแล้วหากเป็นไท่จือท่านจะเลือกให้ใครระหว่างข้ากับน้อง

“เจ้าต้องขยันดูว่าด้ายของเจ้าปรากฎขึ้นหรือยัง” หวงหลินยิ้ม“ท่านแม่เจ้าข้าโล่งใจเจ้าค่ะ ป่านนี้ท่านเทพหมิงเหยียนซือเฉินยังไม่ยอมมาอารักขาลูกสาวข้าอีก”“ท่านเทพงานล้นมือ คราวนั้นหายไปแรมปีจึงได้โผล่มา ตอนที่เจ้าตั้งท้องหวงหยินนี่คงกำลังทำของเล่นให้หวงหยินสินะ”คนทั้งหมดหัวเราะพร้อมกันหมิงเหยียนซือเฉินที่กำลัง ยกพัดโบกเพื่อให้เศษไม้ในมือกลายเป็นของเล่นสักชิ้นให้กับหวงหยินแต่ไม่สมดังใจสักที“พรุ่งนี้ก็ยังไม่สำเร็จเฮ้อน่าเบื่อจริง ก็ธรรมดาอะนะข้าเทพผู้เพียบพร้อมของที่ให้นายหญิงหวงหยินจะต้องสมบูรณ์แบบ” พูดยิ้มๆ“ท่านเทพ” เจ้าที่ประสานมือ“มีอะไรกับข้า”“เง็กเซียนให้หาท่าน มีเรื่องด่วน” หมิงเหยียนซือเฉินพยักหน้าก่อนจะหายวับไปกับตาหวงหลินนั่งเย็บถุงหอม ให้กับฟาหยิน“ข้ามาลา” หวงหลินเลิกคิ้วสูง” จะไปไหนต่อไปจะไม่มีการผูกการตัดด้ายอีกต่อไปแล้วข้าก็ไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ทุกอย่างล้วนเป็นสวรรค์กำหนดเง็กเซียนฝากขอบใจพวกเจ้าแม่ลูกที่ช่วยสวรรค์ได้ไม่น้อยต่อไป จะไม่มีนักเวทผู้สืบทอดแล้ว” หวงหลินยิ้มเศร้าๆจบบริบูรณ์“เราคงคิดถึงท่านเทพ”พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย“ข้าเองก็คงคิดถึงพวกเจ้าไม่น้อย หวงหล