บทสรุป

บอกให้เกี้ยวรอข้าก่อน” กงฉานยิ้มถอนหายใจยาว

เหอผิงฟาหยางก้าวเดินเข้าไปในกระท่อมน้อย หวงหลินกับฟาหลางอ้าปากค้างไม่คิดว่าเหอผิงฟางหยางจะมาด้วยตัวเอง

“ปะปล่อยข้านะ ปล่อยข้า” เหอผิงฟาหยางอุ้มร่างเล็กของหวงหลานในอ้อมแขนแนบแน่นก้าวเดินออกจากกระท่อม

“หวงหลินกับฟาหลางพาท่านยายไปกับเราด้วยเกี้ยวรออยู่ส่วนท่านแม่ของพวกเจ้าฮองเฮาของข้าข้าจะพานางกัลบไปเอง” สั่งด้วยเสียงอันดัง ฟาหลางยักคิ้วกับหวงหลินเดินกลับเข้าไปข้างในพยุงหลิวเหยี่ยนไปที่เกี้ยวที่กงฉานรออยู่

“ปล่อยนะจะพาข้าไปไหนไม่อาจลูกทั้งสองหรือไร”

“นั่นสินะไม่อายลูกๆ หรือ มารดาที่ดื้อดึงจะต้องถูกปราบพยศโดยสามี” หวงหลานหน้าแดงด้วยความเขินอาย ต่วนตงยืนม้าคอยพอเหอผิงฟาหยางมาถึงเขาก็ลงจากหลังม้าช่วยส่งหวงหลานขึ้นบนหลังม้า

“ไม่ต้องการรักขา ข้าจะกลับวังลหวงด้วยตัวเองนำกำลังอารักขาท่านยายหลิวเหยียนกับไท่จือและองค์หญิงเถอะ” ต่วนตงยิ้มประสานมือตรงหน้า เหอผิงฟาหยางกระโดดขึ้นไปนั่งบนหลังม้าโอบแขนรอบร่างเล็กของหวงหลาน

“ไปกันเถอะต่อไปเป็นเรื่องของเราสองคนแล้ว” หวงหลานใจเต้นตึกตัก

“ทำราวกับช่วงเวลาหนุ่มสาว”

“ข้าต้องอดทนแค่ไหนจึงมีวันนี้วันที่ได้กอดเจ้าได้…