BE MY WIFE のすべてのチャプター: チャプター 21 - チャプター 30

DHALIA’s POVBakit ba apektadong-apektado ako? Maghunus-dili ka, Dhalia. Malayong magkagusto si Henri sa’yo. Napatingin ako sa orasan—alas-dos na nang madaling araw. Dapat ay mahimbing na akong natutulog, lalo pa’t may jetlag ako mula sa biyahe, pero heto ako, nakatulala sa kisame, nilalabanan ang bumabagabag sa aking puso’t isipan. Henri, bakit mo ba ako pinapahirapan? Hindi ko naman inaakalang lalo akong mahuhulog sa’yo. Napahilamos ako sa aking mukha at sinubukang iwasan ang pakiramdam na ito. Delikado na ako.Bumangon ako at nagpasiyang maglinis ng kuwarto. Inayos ko ang mga damit na dinala ko sa Bali—halos lahat ay galing kay Henri. Pilit kong sinasabi sa sarili ko na hindi ako dapat umasa. Tama na ang pag-iilusyon. Sekretarya lang ako. Kung anuman ang ipinakita niyang kabaitan, sigurado akong walang ibig sabihin iyon para sa kanya. Ngunit sa kalagitnaan ng aking pagwawalis, isang tunog ng makina ang umalingawngaw mula sa labas. Huminto ang isang sasakyan sa bakuran. Bi

DHALIA’s POV“Welcome back, Sir Henri! Ma’am Dhalia!” “Ang blooming naman ni Ma’am Dhalia!” “Update naman po! Babae o lalaki kaya ang nabuo n’yo?” Jusko! Napayuko ako sa hiya habang bumabati ang mga empleyado ng Garciaz Clothing Line. Talagang walang filter ang mga bibig ng mga ‘to! Lalo na itong si Rea, kaibigan ko at isa sa mga empleyado rito. Kung makatanong, akala mo alam na alam niya ang nangyari. Si Henri naman, natawa lang, bago ako hinapit sa bewang at binigyan ng halik sa ulo. “Tigilan niyo ‘yan, nahihiya tuloy ang misis ko.” Hiyawan at tilian ang sagot ng mga empleyado. Misis ko. Hindi lang pala masarap marinig ang tawag na asawa, pero ibang klase rin ang kilig na dala ng misis. Pagpasok namin sa opisina, agad akong hinila ni Henri sa kandungan niya. “Dhalia, sabi ko naman sa ‘yo, huwag ka nang magtrabaho. Dapat nasa bahay ka na lang.” Mahinang bulong niya sa tenga ko, sabay kagat sa dulo nito. Napasinghap ako, nakikiliti sa ginawa niya. Kanina pa niy

DHALIA's POVPagkatapos ng tensyonadong usapan namin ni Henri, nagdesisyon akong manatili sa sala, pilit pinapalipas ang bigat sa dibdib. Nakaupo ako sa sofa, hawak ang baso ng gatas na kanina ko pa hindi naiinom. Samantalang si Henri naman ay tahimik na nakatayo sa tabi ko, waring may gustong sabihin pero nag-aalangan. "Baby," basag niya sa katahimikan. Dahan-dahan siyang umupo sa tabi ko, ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala. "Hindi mo kailangang mag-alala kay Irina."Napalunok ako. Hindi ko alam kung paano ako sasagot. "Para sa negosyo lang talaga ‘yun," dagdag niya. "At kung nag-aalala ka kung bakit hindi ko agad sinabi sa'yo, hindi ko lang gustong mabahala ka nang hindi naman kailangan.” Tumingin ako sa kanya. "Pero bakit siya, Henri? Maraming ibang modelo." Umiling siya at hinaplos ang pisngi ko. "Alam kong hindi mo gusto, pero ito ang pinakamagandang desisyon para sa kumpanya. Ikaw ang asawa ko, Dhalia. Hindi siya." May kung anong init ang lumukob sa puso ko sa

DHALIA’s POV “He…Henri,” daing ko nang bigla niya akong hatakin at ipaupo sa kandungan niya. Napakapit ako sa kanyang balikat, ramdam ang init ng katawan niya sa akin. Kakaalis pa lang ni Ralph sa opisina, ngunit parang gusto ni Henri na burahin ang presensya nito sa pamamagitan ng bawat galaw niya. Hinila niya ako papalapit, ipinaikot ang mga daliri sa buhok ko, at marahan akong inangkin ng kanyang yakap. Masuyong hinagod ng labi niya ang gilid ng aking leeg, at hindi ko napigilang makiliti. "Henri…anong gagawin mo?" pilit kong iniiwas ang katawan ko, ngunit mas lalong lumakas ang kapit niya. “Dhalia… baby… hmmmm… nagseselos ako,” mahina at nakakakilabot niyang bulong sa tainga ko, kasabay ng pagdampi ng maiinit niyang halik sa aking balat. Ramdam ko ang kaba, ngunit higit doon, ang matinding kiliti na gumapang sa buo kong katawan. Ganito pala ang pakiramdam ng isang lalaking baliw na baliw sa ‘yo? Ramdam ko ang pag-angkin niya, ang pag-aari, at ang pagnanasa. “Baliw

DHALIA’s POV Nakahinga ako nang maluwag nang makalabas sa opisina ni Henri. Jusko, kung ganito ba naman siya araw-araw, baka mahimatay ako. Napaka-flirt. Para bang ang goal niya sa araw-araw ay paasahin ako at wasakin ang natitirang katinuan ko. Naglalakad ako patungo sa cafeteria nang biglang sumulpot si Rea kasama ang mga ka-team niya sa HR, sina Jane at Hannah. “Hoy, Mrs. Garciaz, anong ginagawa mo rito?" bungad ni Rea, may kasama pang nanunuksong tingin. Kahit kating-kati akong pilosopohin siya, pinili kong ngumiti. “Nagutom kasi ako, Rea," sagot ko nang mahina. “Ay, bet! Feel ko talaga, buntis ka!" Napalingon si Rea kina Jane at Hannah. “’Di ba, girls? Tingnan niyo, sobrang blooming ng bagong nadiligan!" Halos mas malala pa ata ang bibig nito kaysa kay Henri. Napatawa ako nang mapakla. “Ikaw talaga, Rea. Parang hindi naman ah, stress nga ako, eh," sabi ko, kahit ang totoo ay hindi ko rin maintindihan kung bakit parang ang ganda ng aura ko ngayon. Pero agad nama