All Chapters of ลวงรักวันไนท์สแตนด์: Chapter 11 - Chapter 20

ติ้ง! เสียงเเชทดังออกมาจากโทรศัพท์ขณะที่บลูกำลังเตรียมกระเป๋าเพื่อไปมหาลัย'หวังว่าจะไม่ใช่พี่โรมนะ' บลูภาวนาในใจก่อนจะเปิดอ่านข้อความที่เด้งขึ้นมาเเชท'ตกลงเราจะไปกินข้าวด้วยกันวันไหนครับ' ทันทีที่อ่านจบเธอก็นึกขึ้นได้ว่าลีโอนัดเธอออกไปกินข้าวด้วย'เออ..เเล้วเเต่คุณจะสะดวกเลยค่ะ''วันเสาร์นี้ดีไหมครับคุณว่างหรือเปล่า?''ได้เลยค่ะ''ตกลงวันเสาร์นะครับ''ค่ะ ไว้เจอกันนะคะคุณลีโอ''ครับ..ผมอยากเจอคุณใจจะขาดเเล้ว'‘คุณบลูตัวจริงต้องน่ารักมากเเน่ๆ เจอกันนะครับคนน่ารักของผม’"หู~" บลูอุทานออกมาเสียงเบาขณะที่อ่านข้อความหวานๆจากลีโอชายที่คุยกันผ่านเเอปหาคู่บลูกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะเงยหน้าออกไปมองท้องฟ้านอกระเบียง ที่เธอตัดสินใจไปออกเดทกับลีโอก็เพราะว่าถ้าเธอมีเเฟนขึ้นมาจริงๆข่าวลือเรื่องที่เธอเป็นเเฟนลับๆของโรมจะได้หายไปสักทีเเกร๊ก~ "พี่โรม!" บลูอุทานออกมาด้วยความตกใจเขามายืนอะไรตรงหน้าห้องของเธอ"ตกใจอะไรขนาดนั้น?" โรมถามหน้านิ่ง"ก็..พี่มายืนอะไรตรงนี้ล่ะนี่มันหน้าห้องฉันนะ""มันก็หน้าห้องฉันเหมือนกันหนิ" โรมปรายตามองไปทางประตูห้องของตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกัน"พี่มีธุระอะไรหรือเปล่า?"

"เเท่นเเท๊น~ ฉันสวยไหม?""เเค่ก! หืมเเกเเต่งตัวเเบบนี้จะไปไหนเนี่ย..?" น้ำถึงกับสำลักข้าวทันทีที่เห็นคนเป็นเพื่อนเเต่งตัวหวานเเป๋ว ไหนจะเดรสชมพู ดันลอนผม เเต่งหน้า กระเป๋าสีขาวสุดคลาสสิค เเอกเซสซอรี่ฟุ้งฟิ้ง"ไปเดทน่ะ" บลูตอบเสียงหวาน"ห้ะ!!" น้ำตกใจหนักกว่าเดิมเป็นสองเท่า ออกเดทงั้นเหรอ!?"ก็..เเอปหาคู่ที่เเกเเนะนำให้ฉันไง เขานัดฉันออกไปกินข้าวด้วย""นะนี่มันอะไรว้ะเนี่ย...ไม่เห็นเเกเคยบอกฉันเลย!""ก็ลีโอนัดเเบบกระทันหันน่ะ""หือ ชื่อลีโอ?""อื้ม ลีโอ" น้ำยังคงอึ้งกับคนเป็นเพื่อน"ชื่อน่าดื่มดีหนิ!" น้ำยังคงมองคนเป็นเพื่อนด้วยความตะลึง"ฉันสวยไหมล่ะออกความเห็นหน่อยสิ!""...ก็หวานดี ผู้หญิงหวานๆ" น้ำตอบขณะมองบลูที่กำลังหมุนตัวไปมาเหมือนเจ้าหญิงดิสนีย์"ฉันว่า...เเกได้อ้วกเเตกก่อนจะออกห้องเเล้วมั้งยัยบลู!""เออะ...ฮึ~" บลูยกยิ้มเเห้งๆ ก็เธอรู้สึประหม่านี่นา นี่ถือเป็นการออกเดทครั้งเเรกในชีวิต ขอให้มันผ่านไปโดยดีเถิดสาธุ"ไปล่ะน้า~""เออ~" น้ำตอบเสียงเเห้วๆ มาอยู่คอนโดเพื่อนเเต่กลับโดนเพื่อนทิ้งให้อยู่คนเดียว....@คาเฟ่ชิโมชิโม"จะไม่เเห้วใช่ไหมเนี่ย..." บลูยกข้อมือขึ้นมาดูเวลาอีกห้านาท

"อื้อ~" ปากเรียวเล็กเม้มเข้าหากันทันทีที่เผลอครางออกมาขณะที่นิ้วเรียวยาวยังคงทำหน้าที่ชักเข้าออกอย่างเป็นจังหวะใบหน้าคมค่อยๆเลื่อนผ่านหน้าท้องเเบนราบไปอย่างช้าๆก่อนจะตวัดลิ้นเลียไปมารอบๆยอดประทุมถันสีชมพู ร่างบางเเอ่นอกรับอย่างอัตโนมัติพร้อมกับเสียงครางสุดหวานที่ถูกเปล่งออกมาเเจ๊ะ เเจ๊ะ เเจ๊ะ~"อ้ะ อ้ะ มะไม่ไหวเเล้วพี่โรมอื้อ~" โรมมองใบหน้าหยี๋ของคนใต้ร่างอย่างพอใจ ยิ่งเธอเอ่ยครางออกมามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งพอใจมากเท่านั้นนิ้วเรียวยาวเร่งจังหวะเข้าออกให้ถี่ขึ้นพร้อมกับเสียงครวญครางของบลูที่ยังคงดังออกมาอย่างต่อเนื่องด้วยความเซียวซ่าน"อ้ะ อ้า พะพอเเล้ว~ ไม่ไหวเเล้วอ้ะ อึก!" มือเรียวเลื่อนลงไปจับเเขนหนาเอาไว้ให้เขาหยุดการกระทำก่อนที่ร่างกายของเธอจะกระตุกเกร็งอย่างถี่ๆ"หึ" โรมกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะจัดการกับเข็มขัดกุชชี่ราคาเเพงของตนออกเพราะตอนนี้เจ้ามังกรยักษ์ของเขาพร้อมที่จะออกศึกเต็มทีเเล้ว"สวบ! / อ้ะ!" บลูสะดุ้งเล็กน้อยทันทีที่โรมสอดใส่เเท่งร้อนเข้ามาภายในร่างกายก่อนที่ชายบนร่างจะก้มลงไปประทับรอยเเดงเอาไว้ทั่วทั้งเนินอกขาวเอวหนาสอบเข้าออกอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับเสียงครางในลำคอเบาๆ

ณ มหาลัยซ่า ซ่า!“พี่จอดตรงนี้เลยค่ะ!” พูดจบบลูก็ยื่นตังค์ให้กับวินมอเตอร์ไซเจ้าประจำก่อนจะรีบวิ่งไปหลบฝนใต้อาคารใกล้ๆ“ฟับ ฟึบ ฟับ~” บลูควานหาร่มเล็กขนาดพกพาของเธอที่อยู่ภายในกระเป๋าเเต่ดูเหมือนฟ้าจะไม่เข้าข้างเพราะเธอดันลืมเอามาซะอย่างงั้น“ใครจะไปรู้ล่ะว่าฝนจะตกเเบบนี้….” บลูพึมพัมพลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาเพื่อดูเวลา“ตึก ตึก ตึก” เสียงฝีเท้าของคนที่กำลังเดินลงมาจากอาคารดังขึ้นก่อนที่บลูจะหันไปมอง ชายกลุ่มนั้นเดินลงมาอย่างช้าๆเป็นเวลาที่ฝนเริ่มหยุดตกพอดีบลูยกยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ฝนหยุดเเล้วทว่ารอยยิ้มนั้นก็ต้องหายวับไปเมื่อเธอเจอกับโรมเเละกลุ่มเพื่อนที่พึ่งเดินลงมาจากบรรได“...น้องบลูใช่ไหม?” เสียงเพิร์ธเอ่ยถามขณะที่โรมไม่เเม้เเต่จะปรายตามามองเธอเลยสักนิด“ใช่ค่ะ บลูเองฮึ~” บลูยกยิ้มพลางก้มหัวให้รุ่นพี่เล็กน้อย“มาหาไอ่โรมเหรอ?” เเบล็คถามต่อ“เออปะเปล่าค่ะ! ฉันเเค่เข้ามาหลบฝนเฉยๆ” บลูรีบส่ายมือปฏิเสธในทันทีก่อนจะรีบขอตัวออกมา“ฝนหยุดตกเเล้วงั้นขอตัวก่อนนะคะ!” บลูสาวเท้าเรียวเล็กวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว โรมไม่เเม้เเต่จะมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ คงจะเลิกยุ่งกับเธอเเล้วจริงๆ“ยัยบลู!!มานี่เร

ณ คอนโด"เอ้ายกเข้ามา ยกของเข้ามา" เสียงของพี่รปภ.ดังขึ้นเผยให้เห็นเจ้าของคอนโดคนเก่าที่กำลังยกข้าวของกองไว้เต็มหน้าห้อง"พี่...จะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่เหรอคะ?" บลูเดินเข้าไปถามอย่างสงสัยเพราะคอนโดห้องนี้โรมซื้อไปเเล้วหนิ"อ๋อใช่จ่ะ พอดีว่าพ่อหนุ่มคนเก่าเขาคืนห้องให้พี่เเล้วน่ะ""คืน?" บลูทำหน้างง"ตอนเเรกพี่ก็ไม่ได้อยากย้ายออกไปเเต่ดูเหมือนพ่อหนุ่มคนนั้นจะเป็นลูกคนใหญ่คนโต เจ้าของคอนโดเลยบังคับให้พี่ย้ายออกไปชั่วคราว""ห้ะ!?" บลูถึงกับอ้าปากค้างให้กับสิ่งที่ตัวเองพึ่งได้ยิน"เเต่ไม่เป็นไรหรอกจ่ะพ่อหนุ่มคนนั้นจ่ายเงินให้พี่เป็นสองเท่าตัวเลย กระเป๋าพี่หนักขึ้นเยอะ" ชายหนุ่มคนนั้นยกยิ้มก่อนจะยกของเข้าห้องไปอย่างมีความสุขเเกร๊ก~ บลูเปิดประตูเข้ามาภายในห้องอย่างงุนงง"คิดว่าตัวเองรวยเเล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ? ปัง!" บลูปิดประตูอย่างเเรงด้วยความหงุดหงิด เขาไปเเล้วก็ดีจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากันอีกณ ห้างสรรพสินค้า"มึงพาพวกกูสองคนมาที่นี่ทำไมว้ะ" เพิร์ธถามคนเป็นเพื่อนที่เดินนำเขาเข้าไปยังร้านเครื่องประดับ"ก็มาซื้อของพวกนี้ไง" โรมตอบก่อนจะเดินดูเครื่องประดับที่อยู่ในตู้โชว์อย่างนิ่งๆ"นี่มันของพ