LOGINความเมาในคืนนั้นคือจุดเปลี่ยนชีวิต เพราะเธอดันพลาดท่าไปมีอะไรกับหนุ่มฮ็อตประจำมหาลัย
View More"ฮู้ว!!! / ฮิ้ว!! เเปะเเปะเเปะ!" เสียงปรบมือเเละเสียงโห่ร้องดังขึ้นทันทีที่คู่บ่าวสาวขึ้นไปยืนบนเวทีทั้งคู่เข้าพิธีสวมเเหวนเเต่งงานกันเสร็จสิ้นเเล้วเหลือก็เพียงเเต่การพูดความในใจของกันเเละกัน"สวัสดีค่ะ ฉันบลูนะคะ""ฮิ้ว!! ยัยบลูน้องฉันเองค่า!!" หวาตะโกนเสียงดังลั่นด้วยความดีใจท่าทางของเธอดึงดูดสายตาของคนในงานอยู่ไม่น้อย"ฉันเป็นเด็กสาวธรรมดาคนนึง ที่โดนเเม่เเล้วก็พี่สาวทิ้งให้อยู่ไทยคนเดียว"".......""ไม่ได้ทิ้งเเบบนั้นหรอกค่ะ เเม่กับพี่หวาต้องไปอยู่ที่จีนเพราะมีธุรกิจอยู่ที่นั่น ส่วนฉันที่อยู่ไทยก็ดันบังเอิญมาเจอกับพี่โรมเเบบงงๆ มันงงเเล้วก็น่าอายมากเลยนะคะกับครั้งเเรกที่เราได้รู้จักกัน"บลูเริ่มบรรยายความในใจก่อนจะนึกย้อนไปในวันเเรก วันที่เธอได้พบกับโรมที่ผับเเห่งนั้น"ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดเลยว่าวันนึงฉันจะมาเป็นเจ้าสาวของหนุ่มหล่อดีกรีเทพบุตรของมหาลัยเเบบนี้ ดูภายนอกพี่โรมอาจจะดูเป็นคนที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะคะ""หึ ยังไงว่ะนั่นฮ่าฮ่า" เพิร์ธที่นั่งฟังอยู่ข้างๆเเบล็คก็ขำออกมาด้วยความชอบใจ"เเต่จริงๆเเล้วพี่โรมเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากเลยนะคะ ทั้งโรเเมนติก บางครั้งก็พ
3 ปีผ่านไป"เเบบนี้ดีไหมพี่ว่ามันดูสวยดี" ชายหนุ่มชี้นิ้วไปยังเเม่เเบบชุดเจ้าสาวในหนังสือ"เเต่บลูขอชุดที่มันดูเรียบง่ายกว่านี้ได้ไหมคะ?""ได้สิจ๊ะอยากได้เเบบไหนสั่งเจ๊มาค่ะ เจ๊จะตัดให้สุดฝีมือเลย" เจ๊ราวี่กระดิกนิ้วให้พนักงานเข้ามาวัดตัวของหญิงสาวตรงหน้าอย่างรวดเร็ว"สไตล์เเบบคุณน้องบลูต้องเเบบนี้เลยค่ะ!" บลูหันไปมองตามที่เจ๊ราวี่ชี้ไป"เรียบง่ายเเต่ยังดูเเพง ปังมากค่ะ!""หู~ สวยมากๆเลยค่ะ" บลูจ้องมองเเบบจำลองชุดของตัวเองด้วยความตื่นเต้น ชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์เเต่ยังคงความหรูหราเอาไว้"ถ้าบลูใส่มันพี่ว่าต้องสวยมากๆเเน่เลย""..ฮึ~ ขอบคุณค่ะ" บลูส่งยิ้มบางๆให้กับชายข้างกายด้วยความเขินอาย ก่อนจะเลือกชุดเจ้าบ่าวให้กับโรมต่อ"นี่เลยค่ะคุณลูกโรม อันนี้เจ๊บอกเลยว่าเหมาะมาก!" เจ๊ราวี่นำเสื้อสูทสีดำสุดหรูมาทาบกับตัวของชายหนุ่มในทันที"ชอบไหม?" โรมหันถามหญิงสาวอันเป็นที่รักเสียงหวาน"ชุดเจ้าบ่าวพี่โรมก็ต้องเลือกเองสิคะ""เหรอ?" โรมอุทานสั้นๆก่อนจะมองดูตัวเองที่หน้ากระจกอีกครั้ง"พี่โรมใส่ตัวไหนก็ดูดีทั้งนั้นเเหละค่ะ บลูก็เห็นพี่หล่อเหมือนเดิม""......" มือหนายกขึ้นมาเกาหัวเเก้เขินก่อนจะสั่งใ
ณ มหาลัย"กรี้ด! ดีใจจนน้ำตาเเม่จะไหล!" น้ำอุทานเสียงดังทันทีที่รู้ข่าวว่าคนเป็นเพื่อนกลับไปคืนดีกับโรมเเล้ว"หึ ดีเเล้วมันจะได้เลิกหงอยสักที" ริทเอ่ยเเซวคนเป็นเพื่อนที่นั่งยิ้มหน้าเเป้น"ไม่คิดเลยนะว่าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้..""ก็ไม่เห็นต้องคิดเเล้วหนิ ในเมื่อตอนนี้ก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมเเล้ว"".....""เออจริงด้วย! ฉันขออะไรเเกอย่างนึงได้ไหมยัยบลู?""หืม?"บลูขมวดคิ้วใส่คนเป็นเพื่อนด้วยความสงสัย"คือ...ขอฉันลูบซิกเเพคพี่โรมเป็นบุญสักครั้งในชีวิตนี้ได้ไหม?""โห! นี่เเฟนเพื่อนนะ!" ริทที่ได้ยินก็ถึงกับตะโกนออกมาเสียงดัง"ชู่ส์! จะเสียงดังทำไมเนี่ย! ล้อเล่นย่ะ!""หน้าตาจริงจังซะขนาดไหนใครจะไปคิดว่าล้อเล่น?""เผือก!!""ของชอบ!" น้ำง้างกำปั้นใส่ท้องริทอย่างเเรงด้วยความหมั่นไส้"เห้ย!! ใจเย็นยัยน้ำ!" บลูรีบเข้าไปห้ามเพื่อนทั้งสองคนที่เริ่มกัดกัน"ชิส์ เดี๋ยวมีใช้กำลังเหรอ?""ก็ใครสั่งให้เเกมาเผือกยะ!" น้ำง้างหมัดโชว์ไปอีกหนึ่งรอบ"พอได้เเล้วหน่า~ โบราณเค้าว่าคนที่เป็นคู่กัดกันสุดท้ายก็ลงเอยเเบบ""หยุดเลยบลู!" ริทรีบยกมือห้ามให้คนเป็นเพื่อนหยุดพูด"ให้ตายก็ไม่เอาคนบ้ากำลังเเบบนี้มาเป็นเมีย
"หึ ก็ลองดูสิ!! ฟึบ!!! / อื้อ!! ปล่อยนะ!!" บลูพยายามตีชายตรงหน้าเเต่ก็ไม่เป็นผล เเรงของเธอมันมีน้อยกว่าเเรงของเขามาก"ชอบเลวๆเเบบไอ่โรมก็ไม่บอก เเค่ก!!""อื้อ!! ฉันขอร้องล่ะนะอย่าทำอะไรฉันเลย~ ฮึก" บลูพนมมือขอร้องตัวสั่นเทาด้วยความกลัว"ฉันก็เเค่ทำเเบบที่ไอ่โรมมันชอบทำ...บลูไม่ชอบเหรอ..""...กะเเกเป็นใครกันเเน่อึก""มาอยู่กับพี่เถอะนะบลู../อึก!!" ชายฮู้ดดำใช้มือหนาปิดปากของหญิงสาวใต้ร่างเอาไว้ก่อนจะซุกหน้าเข้าไปสูดดมกลิ่นกายของเธออย่างโรคจิต"อึก! หมับ!!" บลูพยายามดิ้นพล่านไปมาด้วยความอึดอัดเเละทรมาน หลังจากที่มือหนาปิดปากเเละจมูกของเธอเอาไว้เเน่น เธอกำลังจะขาดอากาศหายใจในไม่ช้านี้เเล้วบลูมองดวงตาของชายบนร่างด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่น้ำใสๆจะค่อยๆรินไหลออกมาอาบเเก้ม...เธอยังอยากเจอหน้าเเม่เจอหน้าพี่สาว...เเล้วก็พี่โรมอยู่นะ"เราจะไปอยู่ด้วยกันที่สวรรค์นะ เราจะได้อยู่ได้กันตลอดไป""ฮึก!" มือเรียวเล็กพยายามขัดขืนจนหมดเรี่ยวเเรงพร้อมกับลมหายใจที่ค่อยๆขาดหายไป...เธอคงไม่รอดเเล้วใช่ไหม"ปึก!!! /อ้าก!!" จู่ๆชายฮู้ดดำก็ถูกท่อนไม้ที่หล่นอยู่ข้างๆฟาดเข้าไปที่เเผ่นหลังอย่างจัง"เฮือก!! เเฮ่ก เเฮ