ลวงรักวันไนท์สแตนด์

ลวงรักวันไนท์สแตนด์

last updateLast Updated : 2025-06-13
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
47Chapters
3.0Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ความเมาในคืนนั้นคือจุดเปลี่ยนชีวิต เพราะเธอดันพลาดท่าไปมีอะไรกับหนุ่มฮ็อตประจำมหาลัย

View More

Chapter 1

ตอนที่1-วันไนท์สเเตนด์

“변 대표님, 지금 사고 현장은 너무 위험합니다. 들어가시면 안 됩니다!”

“구조대와 이미 연락이 닿았습니다. 구급차도 곧 도착합니다!”

“변 대표님!”

“비켜! 시간 끌다가 무슨 일이라도 생기면... 너희 전부 목숨으로 갚아야 할 줄 알아!”

귀를 찢는 듯한 고함이 사람들 속에서 터져 나왔고 그 소리에 신지아는 흐릿했던 의식이 서서히 돌아왔다.

힘겹게 고개를 돌린 순간, 저만치서 낯익은 실루엣이 보였다.

남자는 마치 하늘에서 사는 신이 내려온 듯한 포스를 풍기며 자신에게 달려오고 있었다.

그래서 신지아의 눈가는 순식간에 빨개졌다.

사고가 난 뒤, 뒤집힌 차 안에서 얼마나 오랫동안 갇혀 있었는지 아무도 모를 것이다.

그녀는 변도영이 끝내 오지 않을 거라 생각했다.

게다가 사고 직전, 두 사람은 심하게 다투고 있었다.

어젯밤 회사에서 만나기로 약속했는데 변도영은 아침에 걸려 온 전화 한 통에 약속을 깨고 사라져 버렸다.

신지아가 전화를 아무리 걸어도 받지 않았다.

그러다 사고가 터졌고 남은 배터리로 간신히 그의 비서에게 위치를 보냈을 뿐이다.

그녀는 변도영이 또다시 자신을 무시할 거라 생각했지만 그는 위험을 무릅쓰고 달려오고 있었다.

“아가, 사랑하는 내 아가... 우리 이제 살 수 있겠다. 아빠가 왔어.”

피가 멈추지 않는 몸을 부여잡으며 신지아는 마지막 희망을 붙잡았고 어지럼증에 토할 것 같은 기운도 억누른 채 입을 열려고 애를 썼다.

하지만 목은 이미 타들어 가듯 잠겨 아무런 소리가 나오지 않았다.

‘그래도 괜찮아. 이렇게 나를 찾아왔잖아.’

신지아는 힘없이 팔을 들어 흔들어 보였다.

그러나 예상과 달리 변도영은 일말의 망설임도 없이 그녀를 지나쳤다.

‘뭐지? 차를 잘못 본 건가?’

오늘은 시댁에서 주는 차를 타고 나오지 않았다.

그 차는 아침에 시누이가 몰고 갔고 지금 타고 있는 건 엄마가 선물해 준 차량이었다.

평소 거의 몰지 않았으니 변도영이 못 알아본 것도 무리는 아니었다.

신지아는 다시 힘을 짜내어 그의 이름을 불렀지만 계속된 출혈로 목소리는 미약했다.

그래서일까, 변도영은 듣지 못한 듯 곧장 하얀 차량 앞에서 멈춰 섰다.

그리고 그 차 문을 열어 안에서 떨고 있는 여인을 끌어안았다.

긴 코트를 입은 가녀린 체구, 우아한 분위기, 금방이라도 부서질 듯 연약한 모습.

여자의 얼굴을 본 순간, 신지아의 심장이 얼어붙는 것 같았다.

이나은.

변도영이 잊지도 못하고 늘 사랑하던 첫사랑이었다.

순간, 기억이 스쳤다.

조금 전 미친 듯이 차선을 바꾸며 자신을 몰아붙이던 차량, 숨 쉴 틈조차 주지 않고 뒤를 쫓아오던 그 차.

그런데 지금은 길가에 얌전히 서서 마치 상처 입은 아이처럼 ‘주인’을 기다리고 있었다.

그리고 그 ‘주인’은 지금 신지아의 남편 품에 안겨 있었다.

신지아는 생각할 겨를도 없었다.

이나은이 왜 갑자기 해외에서 돌아왔는지, 왜 하필 자신과 부딪혔는지.

하지만 그런 건 중요치 않았다.

지금은 아이만 살리면 됐다.

“변 대표님, 저 차 안에도 누가 있습니다!”

그녀가 간신히 차창을 두드리려던 찰나, 변도영의 곁에 있던 경호원이 먼저 알아챘다.

곧 차 안에서 흐릿하게 움직이는 그림자를 보고 어디선가 본 듯한 차량이라는 사실도 깨달았다.

변도영은 고개를 돌렸다.

피투성이가 된 얼굴, 온몸에서 뿜어져 나오는 붉은 피. 너무도 비참한 몰골이었지만 그 속에서도 본래의 청초한 얼굴이 어렴풋이 드러났다.

‘어디서 본 듯한 얼굴인데?’

그때, 변도영의 품에 안긴 이나은이 고통스레 신음을 흘렸다.

“나은이가 다쳤어. 무슨 방법을 대서라도 길을 뚫어. 지금 당장.”

그는 더는 다른 걸 생각할 겨를조차 없었다.

“하지만 대표님...”

경호원은 싸늘하게 식어버린 변도영의 눈빛에 끝내 말을 잇지 못했다.

“네.”

신지아는 두 눈으로 똑똑히 보았다.

그의 시선이 잠시 자신에게 머물렀다가 곧장 사라지는 순간과 변도영이 이나은을 안은 채 성큼성큼 차로 향하는 뒷모습을.

“제발... 나 좀... 우리 아가 좀...”

간신히 입을 열었지만 그 순간 피가 역류해 목구멍을 막아버렸고 아무도 신지아를 보지 않았다.

변도영의 차는 이나은을 싣고 굉음을 내며 멀어져 갔다.

그 차를 바라보던 신지아의 눈빛이 잠시 흐릿해졌다.

그리고 곧, 가슴을 찢어발기는 통증이 파도처럼 밀려왔다.

신지아는 더는 버틸 수 없어 또다시 의식을 잃었다.
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
47 Chapters
ตอนที่1-วันไนท์สเเตนด์
ณ ผับxxx"เเกยังไหวใช่ไหมยัยบลู~" เสียงของน้ำเพื่อนสนิทอันเป็นที่รักของเธอดังขึ้น"หวาย~" บลูลากเสียงยาว ปากบอกว่าไหวเเต่เปลือกตาของเธอตอนนี้เเทบจะปิดเเล้ว"อึก พวกเเกดื่มกันไปก่อนน้า ฉันปวดฉี่ไม่หวายเเล้ว" บลูค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นเดินพร้อมกับร่างกายที่เซไปเซมา"ฉันไปส่งไหมยัยบลู!" ริทพูดขึ้นอีกเสียง เพราะดูจากท่าทางคนเป็นเพื่อนไม่น่าไหวเเล้ว เเถมนี่ยังเป็นครั้งเเรกที่พามาเที่ยวผับอีก"ฉันหวายน่า~ กินๆไปเลย เดี๋ยวฉันมา""เออ ดีๆนะเเกน่ะ""โอเคร~" บลูค่อยๆพยุงตัวเองมาเข้าห้องน้ำพร้อมกับปรือตามองทาง ทำไมพื้นถึงได้หมุนไปมาอย่างกับเธอลอยได้ยังไงอย่างงั้น"ปึก!! / อ้ะ!" ด้วยความซุ่มซ่ามเธอก็ดันไปชนอกเเกร่งของใครบางคนเข้า"เป็นอะไรหรือเปล่า?" เสียงทุ้มนั้นทำหญิงสาวค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองให้ชัดๆ"พระเจ้า!" ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อยทันทีที่คนตัวเล็กอุทาน"......" บลูมองชายตรงหน้าตาไม่กระพริบ คนบ้าอะไรหล่อวัวตายควายล้มขนาดนี้! ทุกอย่างบนใบหน้าเขามันคือสเปคของเธอชัดๆ"ฉันขอโทษค่ะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจชนคุณ!"".....""อย่าโกรธฉันเลยน้าฉันขอโทษ~" มือเรียวเล็กพนมมือขอโทษชายเเปลกหน้าอย่างเลิ่กลั่ก ไม่เดาก็
last updateLast Updated : 2025-03-14
Read more
ตอนที่2-ของหาย
เช้าวันต่อมา"เฮือก!" หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นด้วยความตกใจ นี่มันไม่ใช่ห้องของเธอ"มันไม่จริงใช่ไหม..." บลูเลื่อนสายตาลงต่ำมองสภาพเปลือยเปล่าของตัวเอง"บ้าจริง!" เธออุทานออกมาอย่างเสียใจ เธอดันพลาดไปมีอะไรกับชายเเปลกหน้าได้ยังไงกัน...ความบริสุทธิ์ที่เธอรักษามาถูกพรากไปโดยชายเเปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้ เธอไม่รู้เเม้เเต่ชื่อ ที่อยู่ ไม่รู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเขาเลยบลูรีบตั้งสติให้ดีก่อนจะเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกายให้สะอาด เเต่ที่เเย่ไปกว่านั้นคือ"รอยอะไรกัน!" บลูถูรอยเเดงบนร่างกายเเละลำคอของตัวเองไปมา เเต่ก็ไร้ผลมันเช็ดเท่าไหร่ก็เช็ดไม่ออกถ้าพ่อเเม่ของเธอรู้เรื่องนี้เข้าคงต้องเสียใจเป็นอย่างมากเธอจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย...."ยัยบลูเอ้ย!" บลูเขกหัวตัวเองเบาๆณ มหาลัยxxx"เอ้ายัยบลู!" เสียงของน้ำดังมาเเต่ไกล"หวัดดียัยน้ำ" บลูทักทายพร้อมกับยกยิ้มอย่างทุกวัน เธอต้องทำตัวให้เป็นปกติที่สุด"เเกไม่สบายเหรอ?" น้ำขมวดคิ้วก่อนจะมองคนเป็นเพื่อนที่ใส่เสื้อคอเต่าคลุมอย่างมิดชิด"เออ..ใช่รู้สึกหนาวๆน่ะ" บลูเเถไปตามน้ำ อันที่จริงเธอใส่มันเพื่อปิดรอยเเดงต่างหากล่ะ"เมื่อคืนเเกเป็นอะไรหรือเปล่าบอกว่าไปเข้า
last updateLast Updated : 2025-03-14
Read more
ตอนที่3-พบกันอีกครั้ง
วันต่อมาณ โรงอาหารมหาลัยxx"ฉันว่าเเกเตรียมตัวย้ายไปจีนเลยเหอะบลู" ริทที่กำลังกินข้าวอยู่พูดขึ้น"ปากนะไอ่ริท! ยัยบลูมันยิ่งเครียดๆอยู่" มือเรียวเล็กยื่นไปตบปากริทเบาๆ"เลิกตีกันเถอะหน่า...ริทมันก็พูดถูก" บลูเขี่ยข้าวในจานไปมาอย่างตัดพ้อ ถ้าไม่มีเเฟรชไดร์ฟ เธอก็ไม่มีงานส่ง พอไม่มีงานส่งเธอก็จะติดF พอติดF ม๊าก็จะพาเธอไปอยู่กับเจ๊ที่จีน มันคงเป็นไปตามโชคชะตาจริงๆ"อย่าพึ่งตัดพ้อน่ะ ฉันว่าเเกลองกลับไปหาดูดีๆ...เอางี้ไหม? เดี๋ยวเย็นนี้ฉันไปช่วยเเกหาด้วยเป็นไง?""อืม..ก็ดี""งั้นฉันช่วยหาอีกเเรง" ริทพูดขึ้นอีกเสียง"ขอบใจพวกเเกมากๆเลยนะ เห้อ~" บลูค่อยๆหยิบขวดน้ำขึ้นมาเปิดฝาก่อนจะยกมันดื่มอย่างไร้เรี่ยวเเรงกรี้ด~ พี่โรม! หล่อมาก!! กรี้ด!! เทพบุตรชัดๆ!!"เเค่กๆๆ!!" บลูสะดุ้งตกใจทันทีที่เสียงกรี้ดกร้าดของพวกผู้หญิงดังขึ้น จู่ๆก็กรี้ดขึ้นมาทำเธอสำลักน้ำหมด"นั่นมันพี่โรมหนิ!" น้ำชี้นิ้วไปทางชายคนหนึ่งในชุดนักศึกษา ทั้งขาว ทั้งสูง คิ้วเข้มหน้าคม นี่มันใบหน้าฟ้าประทานชัดๆ"ดะเดี๋ยวนะ!" บลูเบิกตากว้างอีกครั้งทันทีที่นึกใบหน้าของชายคนนี้ออก เขาคือผู้ชายในคืนนั้นผู้ชายที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไป
last updateLast Updated : 2025-03-14
Read more
ตอนที่4-ข้อเเม้
ฝีเท้าเรียวเล็กมุ่งหน้าไปทางลานจอดรถของมหาลัยหลังเลิกเรียน ก่อนจะมุ่งหน้าไปทางรถสปอร์ตสีดำเงาคันหรูตู้ด ตู้ด ~ติ้ด!!'ฮัลโหลยัยน้ำ คือฉันอยากถามว่ารถสปอร์ตสีดำเงาที่จอดอยู่ในลานวีไอพีของมหาลัยคือรถของพี่โรมใช่ไหม?''อื้มใช่!! เเกมีอะไรหรือเปล่า?''ก็...ฉันเเค่ถามเฉยๆน่ะ''หึ เเน่ใจนะว่าเเกเเค่ถามเฉยๆ ไม่ได้จะไปขอร้องให้พี่เขาช่วยเเกอ่ะ''เปล้า...ฉันถามเฉยๆจริงๆ ไม่ได้จะไปหาหรือไปดักเจอพี่เขาสักหน่อย''จ้า...ขอให้มันจริง''เเม่เจ้า!! อุ้บส์!' บลูอุทานออกมาเสียงดังด้วยความตกใจก่อนจะรีบเม้มปากเข้าหากันในทันที'เเม่เจ้าอะไรยัยบลู มีอะไรงั้นเหรอ?''......' บลูยังคงนิ่งเงียบด้วยความอึ้ง'นี่เเกฟังฉันอยู่ป่ะเนี่ย!''เออ...ฟังๆ! เเต่ฉันต้องวางสายเเล้วยัยน้ำ''เอ้าอย่าพึ่งสิ เมื่อกี้เเกอุทานอะไร เเกเห็นอะไร?''เวรเเล้วไง!!' บลูอุทานออกมาเสียงดังอีกครั้งทันทีที่เห็นว่าผู้หญิงหุ่นอวบอึ๋มที่นั่งคร่อมตักของชายบนรถสปร์ตหันมาเห็นเธอที่กำลังยืนดูเหตุการณ์อยู่'เเค่นี้นะเเก!!''เอ้า!! ดะเดี๋ยวดิยัยบลู ยัยบลู!!'ติ้ด!!!ทันทีที่ตัดสายทิ้งบลูก็รีบสวมวิญญาณนักวิ่งสับเกียร์หมาหนีในทันที"เห้ย!! หยุดนะเว
last updateLast Updated : 2025-03-14
Read more
ตอนที่5-คริปลับ
"ห้ะ!?" บลูขมวดคิ้วด้วยความโกรธเขาจะให้เธอคุกเข่างั้นเหรอ "คุกเข่าดิ" โรมพูดซ้ำอีกครั้งนึงด้วยน้ำเสียงสุดเย็นชา "......" "ถ้าไม่คุกเข่าฉันจะถือว่าเธอขัดคำสั่งฉันนะ" โรมยกโทรศัพท์ขึ้นมาหวังจะเผยเเพร่คริปลับนั่น "ได้ ได้! ฉันจะคุกเข่าเดี๋ยวนี้เลย อย่าพึ่งกดอะไรทั้งนั้นนะ~" บลูรีบคุกเข่าพลางกระพริบตาปริบๆ "หึ" โรมเเสยะยิ้มอย่างพอใจพร้อมกับมองบลูที่กำลังทำใบหน้าสุดเเสนจะอ้อนวอน "คลานเข้ามาหาฉัน" "......" บลูสตั้นไปเเปดวิ เเค่คุกเข่าไม่พอยังให้เธอคลานเข้าไปหาอีกมันจะไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ "เร็วๆดิ ฉันไม่ชอบคนอ้ำอึ้ง" สุดท้ายเธอก็ไม่มีทางเลือกจำใจต้องคุกเข่าเเละคลานเข้าไปหาชายตรงหน้าอย่างช้าๆ "ดีมาก" โรมยังคงยกยิ้มอย่างสะใจ เขาไม่คิดว่าเธอจะบ้าจี้ทำตามที่เขาสั่งจริงๆ "คืนมาได้ยัง?" "เเบมือดิ" "......." บลูเงียบก่อนจะค่อยๆเเบมือข้างขวา "สองข้าง" บลูที่ได้ยินได้เเต่ข่มอารมณ์เอาไว้ เธอในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับลูกไก่ในกำมือที่เขาจะทำอะไรเมื่อไหร่กับเธอก็ได้ สุดท้ายเธอก็ได้เเฟรชไดร์ฟคืนในที่สุด ตอนที่มือนุ่มได้สัมผัสกับเเฟรชไดร์ฟมันเหมือนว่าเธอได้รับพรจากสวรรค์ เพราะเธอไม่
last updateLast Updated : 2025-03-14
Read more
ตอนที่6-คอนโดเดียวกัน
"จะกรี้ดทำไมว้ะ!?" บลูที่เริ่มตั้งสติได้เธอก็ค่อยๆหรี่ตามองต้นเสียงอย่างช้าๆ เขาเป็นคนไม่ใช่ผี!... "พะพี่โรม!!" บลูอุทานออกมาเสียงดังเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน "อืมใช่ฉันเอง" โรมอิงตัวเข้ากับฝาผนังเบาๆ "พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?...อย่าบอกนะว่าพี่เเอบสะกดรอยตามฉันน่ะ!?" "คิดอะไรฟุ้งซ่าน!" พูดจบโรมก็ถือวิสาสะเดินเข้าไปภายในห้องของเธอหน้าตาเฉย "พี่เข้ามาทำไม! พี่เข้ามาเเบบนี้ไม่ได้นะ!" บลูรีบวิ่งไปขวางคนตัวสูงเอาไว้ "อย่าลืมสิเธอเป็นเบ้ของฉันอยู่นะ" "......" บลูยังคงยืนมองชายตรงหน้าด้วยความงุนงงเขาได้ที่อยู่เธอมาจากไหนกัน "ตกลงพี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" "....." โรมยังคงยืนเงียบพร้อมกับใบหน้าไร้อารมณ์ "พี่โรมนี่พี่ได้ยินที่ฉันถามไหมเนี่ย.." "......" ความเงียบคือคำตอบของเขาสินะ หุหุ! "....เอาเถอะฉันไม่ถามก็ได้ว่าพี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...เเต่พี่ก็ไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้องฉันเเบบนี้นะ" "ทำไมล่ะ?" ว่าไงนะเขาถามเธอว่าทำไมงั้นเหรอ "ก็เพราะว่านี่เป็นห้องของฉันไงล่ะ!" "ก็เพราะเป็นห้องเธอไงล่ะฉันถึงเข้ามาได้" โรมพูดก่อนจะก้มหน้าลงมาสบกับดวงตากลมโต "คืนนั้นเธอจำได้ไหมว่า
last updateLast Updated : 2025-03-27
Read more
ตอนที่7-หลอก
"หว้า~ ในที่สุดก็ถึงวันหยุดสักทีสินะ!" บลูยกตะกร้าเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นก่อนจะมุ่งหน้าไปทางเครื่องซักผ้านอกระเบียง "พี่โรมจะอยู่ห้องหรือเปล่านะ.." บลูเหลียวมองไปทางประตูห้องครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับมาโฟกัสที่เครื่องซักผ้าต่อ "เเล้วฉันจะคิดถึงเขาทำไมกัน?" บลูตบหัวตัวเองเบาๆเพื่อดึงสติ เธอไม่ควรจะคิดถึงเขาเเบบนี้ ลัลล้าลัลล้า~ ฟุบ! เสื้อผ้าที่ซักเเห้งเเล้วถูกตากไว้นอกระเบียงอย่างเป็นระเบียบในที่สุดเธอก็ตากผ้าเสร็จสักที "จริงสิ! ฟวับ~" บลูหยิบโทรศัพท์สีฟ้าคู่ใจขึ้นมาจากโต๊ะก่อนจะกดเข้าเเอปพลิเคชั่นที่น้ำพึ่งเเนะนำให้กับเธอ "..มันเล่นยังไงนะ" บลูเลื่อนๆปัดๆหน้าจอไปมา เเอปนี้คือเเอปหาคู่ น้ำบอกว่าเราสามารถพูดคุยกันได้นัดเจอกันได้ เเถมน้ำยังย้ำมาอีกว่ามีคนเจอรักเเท้จากเเอปนี้หลายคนเเล้ว Macth!บลูเบิกตากว้างทันทีที่มีข้อความขึ้นบนหน้าจอมีคนเเมทกับเธอเเล้ว! 'สวัสดีครับ' เเม่เจ้า!ทำไมถึงทักมาไวขนาดนี้กัน 'สวัสดีค่ะ' 'ชื่ออะไรเหรอครับ?' ตายๆถามต่ออีกเเล้ว..เธอควรตอบหรือไม่ตอบดี 'ชื่อบลูค่ะ' สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะตอบ 'รูปโปรไฟล์น่ารักจังเลยนะครับ...อยากเจอตัวจริงจัง' หา! โปรไฟล์
last updateLast Updated : 2025-03-27
Read more
ตอนที่8-เที่ยวผับ
บรื้น~ (กรี้ดพี่โรมมาเเล้ว/หึ้ย~เท่สุดๆไปเลยอ้าก! / ยาดมด่วนค่ะแม่! ฉันจะเป็นลม/ นี่มันรถผัวฉันน่ะย่ะ!)เสียงกรี้ดกร้าดของสาวๆดังขึ้นทันทีที่รถสปอร์ตคันสีดำสุดหรูเเล่นมาจอดยังหน้าอาคารคณะเศรฐศาสตร์"...โหนั่นมันนังพรีมมี่ไม่ใช่เหรอ?""เห้ยจริงด้วย!","เห็นว่าช่วงนี้เล่นๆกันอยู่""หึ เดี๋ยวก็โดนเขี่ยทิ้งค่ะซิส..เพราะตัวจริงยืนอยู่นี่เเล้ว/ เเหวะ!" พวกสาวๆนินทาถึงพรีมมี่ที่พึ่งเดินลงมาจากรถ ความสะบัดผมให้สไหวไปมาอย่างนั้นทำเอาสาวๆหลายคนหมั่นไส้ในความมั่นหน้ามั่นโหนกของนาง"ไม่ไปเรียนเหรอ?" โรมหันไปถามพรีมมี่ขณะที่สายตายังคงมองทางเดินอยู่"เรียนสิคะ..เเต่พรีมมี่อยากเดินไปส่งพี่ถึงห้องเลย""ไม่ต้อง""....." มือเรียวเล็กที่เกาะเเขนหนาเอาไว้เเน่นตอนนี้ค่อยๆคลายออก"เเต่พรีมมี่อยากไปส่งพี่ถึง""บอกว่าไม่ต้องไง""พี่โรม...""เห้อ หวังว่าเธอจะไม่ลืมนะว่าระหว่างเรามันก็เเค่วันไนท์สเเตนด์ อย่ามาทำตัวผูกมัดกับฉัน" คำตอบที่ไร้เยื่อใยของชายตรงหน้าทำพรีมมี่หน้าชาจนพูดอะไรไม่ออกโรมสาวเท้าเดินจากไปโดยไม่บอกลาพรีมมี่สักคำ ซึ่งนี่เป็นเรื่องปกติสำหรับเขาไปเเล้ว"เเกถ่ายไว้เเล้วใช่ไหมช็อตเมื่อกี้น่ะฮ่าฮ่
last updateLast Updated : 2025-03-28
Read more
ตอนที่9-เมา(Nc18+)
หลายชั่วโมงผ่านไป"อึก..เอาอีกพี่โรม..." มือเรียวเล็กยกเเก้วค็อกเทลขึ้นก่อนจะยื่นมันไปทางโรมที่นั่งมองเธออยู่อย่างนิ่งๆ"เธอเมาเเล้วนะ" โรมพูดเสียงเรียบก่อนจะดึงเเก้วค็อกเทลออกจากมือเรียวเล็ก"นี่พี่โรม~ ฉันยังม่ายเมา...""เธอเมา" โรมย้ำเสียงเเน่น"ก็บอกว่าม่ายเมาไงเล่า! จริงไหมคะพี่เเบล็ค~" บลูขขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆเเบล็คก่อนจะกอดเเขนหนาเอาไว้เเน่นด้วยความเมา"ทำไมเเม่งคออ่อนจังว้ะไอ่โรม!" เเบล็คพยายามเเกะมือเรียวเล็กออกเเต่ก็ไม่เป็นผลโรมนั่งดูคนตัวเล็กที่มุดหัวไปมาบริเวณหน้าอกของเเบล็คอย่างไม่เขินอาย ทุกอย่างที่เธอทำไปมันเป็นเพราะฤทธิ์ของเเอลกอฮอล์ทั้งนั้น"ฟึบ! มานี่!" จู่ๆโรมก็ลุกขึ้นกระชากเเขนเรียวของเธออย่างเเรงด้วยความหงุดหงิดเเต่มือเรียวเล็กก็ยังคงกอดเเขนของเเบล็คเอาไว้เเน่น"ฉันบอกว่ามานี่ไง!" โรมกระชากเเขนเรียวอีกครั้งอย่างเเรง"อึกฉันเจ็บนะ~""ปล่อยมือจากไอ่เเบล็คซะ!" น้ำเสียงเเข็งกร้าวนั้นทำบลูสะดุ้งเฮือกด้วยความกลัว"ปล่อยเเล้ว...ปล่อยมือเเล้ว~" บลูพูดเหมือนคนไร้สติก่อนจะคลายมือเรียวเล็กออกอย่างช้าๆ"เธอขัดคำสั่งฉันนะ ฟึบ!" โรมรีบคว้าเเขนเรียวให้ลุกขึ้นมาด้วยความเเรง ก่อนจ
last updateLast Updated : 2025-03-28
Read more
ตอนที่10-รูปหลุด
'เเกเห็นรูปนั้นหรือยังอ่ะ!''อ๋อผู้หญิงคนใหม่ของพี่โรมใช่ไหม''เข้าผับด้วยกันเเล้วคงไม่เหลือเเหละ''ควบสองเลยนะยะร่าน!''ฉันพนันเลยคนนี้ไม่ถึงสามวัน''ฉันพนันสองวันเลยหึ''ยัยคนนี่หรือเปล่าน่ะ / หน้าตาก็ไม่เท่าไหร่หนิเหอะ!'เสียงซุบซิบดังไปทั่วขณะที่บลูย่างเท้าเข้ามายังอาคารเรียน สายตาของคนรอบข้างเพ่งมองมาทางเธออย่างผิดปกตินี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น..."เอ้าหวัดดีริท!" บลูรีบโบกมือทักทายริทที่นั่งรออาจารย์อยู่"ยิ้มเเบบนี้ยังไม่รู้เรื่องอีกใช่ไหม?" บลูทำหน้างงๆทันทีที่ริทเอ่ยถาม"เรื่องอะไรกัน..?""เห้อ~ เอาไปดูเองเเล้วกัน" ริทยื่นโทรศัพท์มาทางบลูก่อนที่เธอจะรับมันมาเเละเลื่อนดูโพสโพสหนึ่ง"อะไรกันเนี่ย.." บลูพึมพัมออกมาด้วยความตกใจนั่นมันเป็นรูปเธอตอนอยู่กับโรมที่ผับ ทำไมเธอถึงกอดเเขนลูบอกเขาไปมาเเบบนั้นล่ะ...."ตายเเล้ว!" บลูเบิกตากว้างกว่าเดิมเป็นสองเท่าเมื่อเห็นตัวเองกำลังใช้หัวถูอกของเเบล็คไปมาอย่างไม่เขินอายเเม้เเต่นิดเดียว...เธอทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย.."สรุปมันยังไง?...ไอ่พี่โรมคนนี้น่ะเหรอที่บลูบอกว่าปฏิเสธไม่ได้น่ะ"งึกงึก~ บลูพยักหน้าเบาๆยอมรับความจริง ใครมันเป็นคนถ่ายรูปเเละวิดีโ
last updateLast Updated : 2025-03-29
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status