บททั้งหมดของ ลวงรักวันไนท์สแตนด์: บทที่ 21 - บทที่ 25

"อื้อ~" เสียงงัวเงียจากคนตัวเล็กบนเตียงดังขึ้นทันทีที่กลิ่นอาหารหอมโชยมาเตะจมูกบลูค่อยๆดันตัวลุกจากเตียงอย่างสลึมสลือก่อนจะสาวออกจากห้องไม่นานเธอก็ต้องถูตาตัวเองอีกครั้งว่าตัวเองไม่ได้ฝันไปเพราะคนที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัวนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนนอกเสียจากโรม"พี่ทำอะไรน่ะ?" บลูทำหน้าตาสงสัยก่อนจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ"ฉันกำลังต้มข้าวต้มให้เธอกินไง""ข้าวต้ม?" บลูขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม"ใช่ เช้าๆเเบบนี้เธอน่าจะชอบข้าวต้มหมูร้อนๆนะ" บลูถึงกับอึ้งไปกับคำพูดของชายตรงหน้า"ไปล้างหน้าได้เเล้วข้าวต้มฉันใกล้จะได้ที่ล่ะ" บลูยังคงมองข้าวต้มหมูที่โรมว่าอย่างเป็นห่วง เพราะหน้าตาของมันดูขาวเหมือนต้มข้าวเเทนที่จะเป็นข้าวต้มหลังจากล้างหน้าเเปรงฟันเสร็จเรียบร้อยโรมก็สั่งให้เธอนั่งลงกับเก้าอี้ก่อนจะยกชามข้าวต้มมาเสิร์ฟให้ถึงที่"หู~ ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าพี่จะทำกับข้าวเป็น" โรมยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า"นี่เป็นครั้งเเรกเลยนะ""....." คำตอบนั้นทำบลูยิ่งไม่มั่นใจในรสชาติ

บลูมองเหล้ารัมในเเก้วอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจยกมันขึ้นมาดื่มจนหมด"กรึก~" บลูยู่หน้าออกมาด้วยความขมเเละฉุนก่อนจะยกยิ้มให้กับทุกคนที่นั่งมองเธอตาไม่กระพริบ"หมุนต่อเลยค่ะฮึ~" บลูยกยิ้มขึ้นอย่างมึนๆ เธอเริ่มรู้สึกได้ถึงฤทธิ์เเอลกอฮอล์เเล้ว"เอ้า! ได้น้องบลูอีกเเล้วฮ่าฮ่า!" บลูรีบเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจเเค่ช็อตเดียวก็เกือบทำเธอฟุบเเล้วนะ"เออ..." บลูยกมือขึ้นอย่างมึนๆ"กะเเกไหวใช่ไหมเนี่ย?" น้ำหันมาดูอาการคนเป็นเพื่อนอย่างเป็นห่วง"ถ้าดื่มไม่ไหวก็เเค่บอกความลับมาข้อนึง ไม่เห็นจะยากเลยหนิ" น้ำมองบนเล็กน้อยอย่างไม่พอใจกับคำพูดสุดเเสนจะกระเเหนะกระเเหนของกริซซี่"ได้เลยค่ะ! ฮึ~" บลูในตอนนี้เริ่มไม่มีสติ มือเรียวยื่นไปยกเเก้วไวท์รัมขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะกระดกมันไปเเบบเพียวๆอีกครั้ง"กรึก~ เเกเอาจริงดิ" น้ำขมคอเเทนคนเป็นเพื่อน เธอจะรับมือกับความเมาของบลูได้หรือเปล่าล่ะเนี่ย"งั้นพี่หมุนต่อล่ะนะ!" หนึ่งในรุ่นพี่พูดขึ้นก่อนจะหมุนขวดนั้นต่อ"กรี้ส! พี่เค

"เฮ้~ ไม่รู้วววว~ ว่าเธอกับเขาเป็นเช่นไร เเต่ฉันยังรออยู่ตรงนี้~ 🎵 เเหน่ว เเหน่ว~" น้ำถึงกับอุดหูตัวเองเอาไว้เเน่นด้วยความรำคาญหลังจากริทได้เริ่มบรรเสียงกีตาร์พร้อมกับร้องเพลงอย่างเศร้าใจ"กูว่าพอก่อนเลย นี่เสียงร้องหรือเสียงหมาหอนว้ะเนี่ย!""ไม่รู้ววว~ ยังคงรักเธอเเละรอเธอ~"ริทยังคงร้องต่ออย่างไม่สนใจ บลูที่เห็นอาการของคนเป็นเพื่อนก็ถึงกับถอนหายใจออกเฮือกใหญ่"ริทมันเป็นอะไรมาอีกอ่ะยัยน้ำ?""อาการขนาดนี้เเกก็น่าจะรู้นะ!" น้ำตอบขณะที่มือทั้งสองข้างยังคงอุดหูเอาไว้เเน่นบลูกุมขมับอย่างหนักใจก่อนจะเดินไปที่ครัวเพื่อหาของว่างคอนโดเธอไม่ต่างอะไรกับห้องดามใจ โดนเทมาเมื่อไหร่วิ่งเเจ้นกันมานั่งซมอยู่ที่คอนโดเธอตลอด"สรุปเเกโดนคนไหนเทมา?""......" ริทค่อยๆหันหน้าไปมองน้ำอย่างช้าๆด้วยสีหน้าเศร้าโศก"จำน้องเเยมเฟรชชี่ปีหนึ่งได้ไหม?""เเยม? อึไม่รู้จัก รู้จักเเต่เเยมทาขนมปังน่ะ!""ไอ่น้ำ! เพื่อนเฮิร์ทขนาดนี้ยังจะเล่นมุขอยู่เหรอ""เอ้าก็ฉันจำไม่ได้!"ริททำหน้าตางอนๆก่อนจะหันกลับไปหยิบกีตาร์ขึ้นมาเพื่อร้องเพลงต่อ"เห้ย! หยุด หยุด! อย่าหอนอีกฉันขอร้อง!" น้ำยกมือขึ้นห้ามอย่างรวดเร็ว"ทำไมน้องเเยม