All Chapters of ลวงรักวันไนท์สแตนด์: Chapter 21 - Chapter 30

"อื้อ~" เสียงงัวเงียจากคนตัวเล็กบนเตียงดังขึ้นทันทีที่กลิ่นอาหารหอมโชยมาเตะจมูกบลูค่อยๆดันตัวลุกจากเตียงอย่างสลึมสลือก่อนจะสาวออกจากห้องไม่นานเธอก็ต้องถูตาตัวเองอีกครั้งว่าตัวเองไม่ได้ฝันไปเพราะคนที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัวนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนนอกเสียจากโรม"พี่ทำอะไรน่ะ?" บลูทำหน้าตาสงสัยก่อนจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ"ฉันกำลังต้มข้าวต้มให้เธอกินไง""ข้าวต้ม?" บลูขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม"ใช่ เช้าๆเเบบนี้เธอน่าจะชอบข้าวต้มหมูร้อนๆนะ" บลูถึงกับอึ้งไปกับคำพูดของชายตรงหน้า"ไปล้างหน้าได้เเล้วข้าวต้มฉันใกล้จะได้ที่ล่ะ" บลูยังคงมองข้าวต้มหมูที่โรมว่าอย่างเป็นห่วง เพราะหน้าตาของมันดูขาวเหมือนต้มข้าวเเทนที่จะเป็นข้าวต้มหลังจากล้างหน้าเเปรงฟันเสร็จเรียบร้อยโรมก็สั่งให้เธอนั่งลงกับเก้าอี้ก่อนจะยกชามข้าวต้มมาเสิร์ฟให้ถึงที่"หู~ ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าพี่จะทำกับข้าวเป็น" โรมยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า"นี่เป็นครั้งเเรกเลยนะ""....." คำตอบนั้นทำบลูยิ่งไม่มั่นใจในรสชาติ

บลูมองเหล้ารัมในเเก้วอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจยกมันขึ้นมาดื่มจนหมด"กรึก~" บลูยู่หน้าออกมาด้วยความขมเเละฉุนก่อนจะยกยิ้มให้กับทุกคนที่นั่งมองเธอตาไม่กระพริบ"หมุนต่อเลยค่ะฮึ~" บลูยกยิ้มขึ้นอย่างมึนๆ เธอเริ่มรู้สึกได้ถึงฤทธิ์เเอลกอฮอล์เเล้ว"เอ้า! ได้น้องบลูอีกเเล้วฮ่าฮ่า!" บลูรีบเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจเเค่ช็อตเดียวก็เกือบทำเธอฟุบเเล้วนะ"เออ..." บลูยกมือขึ้นอย่างมึนๆ"กะเเกไหวใช่ไหมเนี่ย?" น้ำหันมาดูอาการคนเป็นเพื่อนอย่างเป็นห่วง"ถ้าดื่มไม่ไหวก็เเค่บอกความลับมาข้อนึง ไม่เห็นจะยากเลยหนิ" น้ำมองบนเล็กน้อยอย่างไม่พอใจกับคำพูดสุดเเสนจะกระเเหนะกระเเหนของกริซซี่"ได้เลยค่ะ! ฮึ~" บลูในตอนนี้เริ่มไม่มีสติ มือเรียวยื่นไปยกเเก้วไวท์รัมขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะกระดกมันไปเเบบเพียวๆอีกครั้ง"กรึก~ เเกเอาจริงดิ" น้ำขมคอเเทนคนเป็นเพื่อน เธอจะรับมือกับความเมาของบลูได้หรือเปล่าล่ะเนี่ย"งั้นพี่หมุนต่อล่ะนะ!" หนึ่งในรุ่นพี่พูดขึ้นก่อนจะหมุนขวดนั้นต่อ"กรี้ส! พี่เค

"เฮ้~ ไม่รู้วววว~ ว่าเธอกับเขาเป็นเช่นไร เเต่ฉันยังรออยู่ตรงนี้~ 🎵 เเหน่ว เเหน่ว~" น้ำถึงกับอุดหูตัวเองเอาไว้เเน่นด้วยความรำคาญหลังจากริทได้เริ่มบรรเสียงกีตาร์พร้อมกับร้องเพลงอย่างเศร้าใจ"กูว่าพอก่อนเลย นี่เสียงร้องหรือเสียงหมาหอนว้ะเนี่ย!""ไม่รู้ววว~ ยังคงรักเธอเเละรอเธอ~"ริทยังคงร้องต่ออย่างไม่สนใจ บลูที่เห็นอาการของคนเป็นเพื่อนก็ถึงกับถอนหายใจออกเฮือกใหญ่"ริทมันเป็นอะไรมาอีกอ่ะยัยน้ำ?""อาการขนาดนี้เเกก็น่าจะรู้นะ!" น้ำตอบขณะที่มือทั้งสองข้างยังคงอุดหูเอาไว้เเน่นบลูกุมขมับอย่างหนักใจก่อนจะเดินไปที่ครัวเพื่อหาของว่างคอนโดเธอไม่ต่างอะไรกับห้องดามใจ โดนเทมาเมื่อไหร่วิ่งเเจ้นกันมานั่งซมอยู่ที่คอนโดเธอตลอด"สรุปเเกโดนคนไหนเทมา?""......" ริทค่อยๆหันหน้าไปมองน้ำอย่างช้าๆด้วยสีหน้าเศร้าโศก"จำน้องเเยมเฟรชชี่ปีหนึ่งได้ไหม?""เเยม? อึไม่รู้จัก รู้จักเเต่เเยมทาขนมปังน่ะ!""ไอ่น้ำ! เพื่อนเฮิร์ทขนาดนี้ยังจะเล่นมุขอยู่เหรอ""เอ้าก็ฉันจำไม่ได้!"ริททำหน้าตางอนๆก่อนจะหันกลับไปหยิบกีตาร์ขึ้นมาเพื่อร้องเพลงต่อ"เห้ย! หยุด หยุด! อย่าหอนอีกฉันขอร้อง!" น้ำยกมือขึ้นห้ามอย่างรวดเร็ว"ทำไมน้องเเยม

"ตกลงมีเรื่องอะไรกันครับ?" คุณหญิงประกายวาทยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆตัวบลู"ก็เด็กเสิร์ฟคนนี้น่ะสิคะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือทำเเก้วค็อกเทลหกกระจายไปหมด""......" โรมปรายตามองบลูเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปตอบว่า"ขอโทษนะครับเธอคนนี้เป็นคนรักของผมเองไม่ใช่เด็กเสิร์ฟ""หา!" ทุกคนภายในงานต่างอุทานเป็นเสียงเดียวกัน นักข่าวที่เคยโฟกัสราวีตอนนี้ได้เปลี่ยนมาโฟกัสที่บลูเเละโรมเเทนฟึบ!! โรมดึงตัวหญิงสาวข้างกายเข้ามาโอบเอาไว้เเน่นก่อนจะปรายตาไปมองคนเป็นพ่อเล็กน้อย"ไหนๆก็ไหนๆเเล้วผมขอประกาศเรื่องนี้อย่างเป็นทางการเลยเเล้วกัน" ราวีมองคนเป็นลูกด้วยสีหน้านิ่งเรียบขณะที่นักข่าวหลายสำนักกำลังจับภาพของทั้งสองอย่างรัวเร็ว"ผมขอเปิดตัวคนรักของผมอย่างเป็นทางการ เธอคนนี้จะเป็นเจ้าสาวของผมทันทีที่เราเรียนจบ เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมจะเเต่งงานด้วย"เเชะ เเชะ เเชะ! บลูยืนอึ้งท่ามกลางเเสงสว่างจากเเฟรชกล้อง เธอไม่ได้ฝันหรือหูฝาดไปใช่ไหมโรมดึงตัวบลูเดินออกมาก่อนจะมุ่งหน้าขึ้นไปยังชั้นสามของคฤหาสน์อย่างรวดเร็วขณะที่หญิงสาวยังคงงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น"พี่พูดเเบบนั้นทำไม!?" บลูถามขึ้นทันทีที่เข้ามาถึงห้อง".

    ชุดเนื้อเซ็ตใหญ่ถูกสั่งมาเพิ่มอย่างต่อเนื่อง โรมนั่งมองบลูที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างไม่ละสายตาทำเอาน้ำเเละริทรู้สึกเหม็นความรัก"เเฮ่ม! ทำไมวันนี้ไส้กรอกชีสถึงเลี่ยนเเปลกๆอ่ะไอ่ริท" น้ำพูดเเซะทั้งสองคนอย่างอ้อมๆ"เลี่ยนเหรอ? ฉันกินก็ปกตินะอร่อยเหมือนเดิม""......" ริทสะบัดหัวไปมาในความไม่รู้เรื่องของบลู"นี่พี่เลี้ยงจริงๆใช่ไหม?" ริทเอ่ยถามโรมหลังจากกินจนอิ่มเเล้ว"อืม บอกว่าเลี้ยงก็ต้องเลี้ยงสิ""จริงสิเนอะพี่เป็นถึงลูกมหาลัย ราคาเเค่นี้คงเป็นเเค่เศษเงินสินะ""หึ พูดดีนะเรา" เเบล็คยกยิ้มอย่างชอบใจ"เเล้วพวกพี่รีบกลับไหม?"บลูขมวดคิ้วจนโก่งหลังจากได้ยินคำถามของคนเป็นเพื่อน ริทต้องมีเเผนการอะไรเเน่ๆ"เเกมีเรื่องอะไรกับพี่เขา?""ก็ไม่ได้มีอะไร เเค่อยากชวนไปเที่ยวต่อ""เที่ยว?" เเบล็คถามกลับหน้านิ่ง"ใช่คร้าบ! ห้างนี้มีคาราโอเกะด้วยนะ รับรองว่าสนุกผมมาตี้กับเพื่อนบ่อย!"".......""ไปเถอะนะพี่!" ริทผงกหน้าชวนอย่างลุ้นๆ"หยุดเล