Semua Bab วิศวะร้ายพลาดรัก(20+): Bab 11 - Bab 20

ตอนเช้าตื่นมาเราสองคนก็ยังทำตัวปกติ เสือเองก็ไม่ได้พูดเรื่องเมื่อคืน เขาทำราวกับจำไม่ได้ ส่วนเธอก็ไม่คิดพูดถึงมันอีก อยากปล่อยให้มันผ่านไปแบบนี้แหละดีแล้ว กริ่ง! กริ่ง! กริ่ง! เสียงโทรศัพท์มะปรางดัง ส่งผลให้คนที่นั่งดูหนังอยู่หน้าโซฟาหันมอง แต่แค่เพียงแวบเดียวเขาก็หันกลับไปสนใจซีรีย์ต่อ "สวัสดีค่ะ" (เอ่อ..คุณมนัสนันท์หรือเปล่าคะ) "ใช่ค่ะ" (ที่คุณสมัครงานทางเว็บไซต์ไว้อ่ะค่ะ ทางเราอยากเรียกมาสัมภาษณ์ ไม่ทราบว่าวันจันทร์นี้สะดวกหรือเปล่าคะ) "สะดวกค่ะ กี่โมงนัดมาได้เลยค่ะ" ถึงตาจะมองซีรีย์ในจอ แต่ทว่าเสือกลับสนใจฟังบทสนทนาของมะปรางกับคนในสายมากกว่า คำพูดดูเป็นทางการ ไม่น่าจะใช่เรื่องส่วนตัว "ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"มะปรางวางสาย เดินเข้าครัวไปหยิบจานผลไม้ที่เธอปอกแช่ตู้เย็นไว้ เดินเอาออกมาวางที่โต๊ะหน้าทีวี เสือชอบกินมาก เธอเลยต้องปอกติดตู้เย็นไว้เป็นประจำ "ใครโทรมา" มือหนาหยิบฝรั่งเข้าปากหนึ่งชิ้นใหญ่ เคี้ยวตุ้ยๆรอฟังคำตอบคนตัวเล็กที่นั่งดูซีรีย์ข้างกัน "บริษัทที่เราไปสมัครงานไว้นะ" "ได้แล้วเหรอ"เขาถามเสียงเอื่อยเฉื่อยราวกับไม่อยากรู้ ทั้งที่ในใจมันแทบจะหยุดฟังเธอพูด "เรียกสัมภาษ

หลังจากมะปรางย้ายออกไปได้เกือบเดือน เสือก็กลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิม เขาไปผับกลับดึกดื่นทุกวัน แม้จะเข้าไปทำงานที่บริษัทของพ่อเขาแล้ว มีอย่างเดียวที่ไม่เหมือนเดิมคือเขาไม่สามารถนอนกับผู้หญิงคนไหนได้เลย จะทำกับใครก็เห็นแต่หน้ามะปรางซ้อนทับเข้ามา จนพาลอารมณ์เสีย หงุดหงิด หมดอารมณ์ทุกที แถมช่วงนี้ยังมีอาการแปลกๆเกิดขึ้นกับเขาอีกด้วย "อุ๊บบ โอ๊กกก แหวะ!!!"เสียงอาเจียนในห้องน้ำในห้องทำงานของเสือ ดังกึกก้องไปทั่ว เขามีอาการพะอืดพะอมแบบนี้มาหลายวันแล้ว และอาการก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น จนเลขาส่วนตัวโทรหาคนเป็นแม่ให้เข้ามาดูเขาที่บริษัท กนกรัตน์ได้ยินเสียงอ้วกของเสือ ตั้งแต่เปิดประตูเข้ามา รีบเดินเข้าไปหาในห้องน้ำ มองสภาพลูกชายกอดชักโครกอาเจียน ใบหน้าซีดเซียว ดูท่าจะเป็นหนักอย่างเลขาลูกชายว่า "เมาค้างเหรอ เดี๋ยวนี้ยังเที่ยวอีก น่าตีจริงๆ" "ผมไม่ได้เมาเลยครับแม่ ช่วงนี้ผมเหม็นไปหมดทุกอย่าง นี่กลิ่นน้ำหอมแม่ทำผมมึนหัวอีกแล้ว ออกไปรอข้างนอกครับ"เอ่ยปากไล่มารดาออกไปตรงๆ เขาเหม็นกลิ่นตัวแม่จนเวียนหัวไปหมด ต้องโก่งคออาเจียนอีกรอบ ถึงจะพยุงตัวเองลุกขึ้นออกจากห้องน้ำได้ "ดีขึ้นหรือยัง เอานี่ยาดม พกติดตั

มะปรางย้ายเข้ามาอยู่บ้านเสือได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว เธออยู่นี่สะดวกสบายหลายอย่างก็จริง แต่ก็รู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อย ถึงจะมาอยู่บ้านหลังเล็กในสวนดอกไม้ ไม่ห่างกันมากกับบ้านหลังใหญ่ มีความเป็นส่วนตัวพอสมควร แต่แม่ของเสือก็มาหาเธอทุกวัน จนเธอเกรงใจ อาหารการกินก็สะดวก แม่เสือให้แม่บ้านเอาอาหารมาให้เธอทุกมื้อ วันไปทำงานก็ให้คนรถรับส่ง แต่ทว่าเธอไม่เคยเห็นเจ้าของบ้านกลับมาบ้านเลยอย่างแม่เขาว่า ตั้งแต่รู้ว่าเขาแพ้ท้องแทนเธอ ยอมรับว่าเป็นห่วงจนอยากไปหา เธอเคยแพ้ช่วงแรกๆ รู้เลยว่าทรมานมาก นึกสงสารที่เขาต้องแพ้ถึงขั้นไปนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล อาทิตย์หน้านี้เธอจะได้รู้เพศลูกแล้ว แม่เสือดีใจยิ่งกว่าเธอเสียอีก บอกว่าจะไปกับเธอด้วย อยากรู้ว่าเสือน้อยเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย "หนูมะปรางจ๊ะ"เสียงที่เธอได้ยินทุกวัน เรียกอยู่หน้าบ้าน เธอรีบเดินออกไปหาทันที "ค่ะ คุณแม่" "เป็นไงบ้างลูกวันนี้" "ดีค่ะ หนูไม่ได้มีอาการอะไรมาก"กนกรัตน์ก้มมองท้องของมะปรางที่เริ่มนูนออกมา "แม่ตื่นเต้น คิดว่าหลานแม่ดิ้นแล้วซะอีก วันนี้แม่จะออกไปข้างนอกหน่อย น่าจะกลับค่ำๆนะ แต่แม่สั่งแม่บ้านไว้แล้ว ทานข้าวและของบำรุงเยอะๆ นะลู

เสือหัวเสียอย่างหนัก ถึงขนาดชวนเพื่อนสองคนมาผับเฮียพายุแต่หัววัน โชคดีที่มาบ่อยทำให้ไม่ว่าจะมาเวลาไหน เฮียก็ให้คนมาบริการเต็มที่ "ชวนดื่มแต่หัววัน อาการป่วยมึงหายดีแล้วเหรอว่ะ"คิณที่มาก่อนถามขึ้น ซึ่งเรื่องนี้เขาก็ลืมไปเลย อีกอย่างอาการก็ดูเหมือนจะหายไปเสียเฉยๆ "กูเจอมะปรางแล้ว" "อ้าว...ไหนว่าไม่ตามหาไงว่ะ" "ไม่ได้ตามหา เธออยู่ใต้จมูกกูนี่แหละ" คิณขมวดคิ้วสงสัย ใต้จมูกอะไรของมัน ใช้ศัพท์โคตรงง ยังไม่ทันได้ถามอะไรเพลิงก็เดินเข้ามา ยกแก้วดื่มทันทีราวกับกระหายน้ำมาเป็นวัน "มะปรางท้อง"เสือพูดโพล่งออกมา "เชี่ยยย!!!!"เพื่อนสองคนอุทานออกมาพร้อมกัน เพลิงที่เหล้าแทบพุ่งด้วยความตกใจ "ที่เขาไปจากมึงเพราะงี้เหรอว่ะ แล้วทำไมไม่บอกมึงเรื่องท้อง"เพลิงที่ตั้งสติได้ก่อนถามขึ้น "เขาจะให้กูเป็นแค่พ่อของลูก" "งานหยาบแล้วมึงไอ้เสือ" "กูไม่เข้าใจ บางทีเขาทำเหมือนมีความรู้สึกให้กู บางทีก็ดูไม่แคร์กู เดาใจอะไรเขาไม่ได้เลย" เสือหยิบแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง ตอนนี้เครียดจนอยากเมาให้พ้นๆไป "ไม่ต้องรีบกินขนาดนั้น เดี๋ยวก็เมาตายห่า ไม่ได้เห็นหน้าลูกนะโว้ยยย"คิณเตือนสติเพื่อนที่ยกแก้วเหล้าดื่มติดๆกัน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูที่หน้าบ้านดังรัว มะปรางขยับตัวอย่างเมื่อยขบ หันมองเสือที่นอนกอดก่ายเธอทั้งแขนทั้งขาราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป เมื่อเธอทำท่าเหมือนจะลุกขึ้นก็รบกวนคนนอนหลับให้ลืมตาตื่นขึ้นมา "จะไปไหนแต่เช้า"เสียงงัวเงียถามขึ้น แต่แขนขาก็ยิ่งรัดเธอแน่นขึ้นไปอีก "ปล่อยก่อน ไม่รู้คุณแม่มาเคาะประตูหรือเปล่า เราจะไปดู" "แทนตัวเองว่าปรางก่อน ถึงจะให้ไป"ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น นี่เขาจำเรื่องเมื่อคืนได้หมดสินะ ถึงยังมาบังคับให้เธอแทนตัวเองด้วยชื่อ "เร็วสิเมีย ไม่งั้นจัดอีกยกนะ" "อย่าพูดผัวๆเมียๆให้คนอื่นได้ยินนะเสือ มันไม่ดี เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน" ร่างสูงผุดลุกขึ้นนั่ง ตื่นเต็มตาทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด"พูดใหม่อีกที" "ก็จริง สถานะเราเป็นแค่พ่อกับแม่ของลูกแค่นั้น" "ปรางจะเป็นแค่นั้นก็เป็นไป แต่สำหรับเสือ ปรางคือเมีย คือแม่ของลูกเข้าใจไหม" "....." "เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีกนะปราง เราสองคนมันเลยคำว่าเพื่อน คำว่าคู่นอนกันมานานแล้วนะ เสือไม่เคยคิดกับปรางแค่เพื่อนมาตั้งนานแล้ว" เสียงทุ้มบ่นอุบเสียงเบา น้อยใจที่จนป่านนี้เธอก็ยังไม่ให้สถานะกับเขา คนที่นอนกกก