All Chapters of Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน: Chapter 81 - Chapter 90

ฉันนอนขดตัวเอามือกุมท้อง ลุกนั่งก็แล้วทำอะไรก็แล้วมันไม่ดีขึ้น เมนส์ฉันเพิ่งหายจะเป็นเมนส์อีกก็ไม่น่าใช่ แล้วอาการเวียนหัวจะอ้วกมันคืออะไร?"เป็นอะไร? ทำไมทำหน้าแบบนั้น" ฉันเม้มปากส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะยกมือที่กุมท้องมากุมขมับตัวเอง"เจแปนเหมือนจะอ้วก เหมือนจะปวดท้อง เหมือนจะปวดหัว"เขาวางโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่เพิ่งได้จากกล่องจดหมาย แล้วขึ้นเตียงมาอังหน้าผากฉัน"อุ่นๆ ไปโรงพยาบาลไหม?-_-""คะ? อย่าเพิ่งดีกว่า กัปตันช่วยหยิบกระเป๋าให้เจแปนหน่อย อยากอ่านฉลากยาคุมค่ะ" เขาไม่ลุกไปหยิบให้ แต่ขมวดคิ้วนึกคิดบนเตียงและมองหน้าฉัน"เออ ผลข้างเคียงยาคุมรึป่าววะ? ไปโรงพยาบาลเถอะ" พูดจบเขาก็ลุกขึ้น ก่อนจะเดินอ้อมมาอีกฝั่งเพื่ออุ้มฉัน เมื่อเราเดินผ่านกระเป๋ากัน..ฉันก็รีบคว้ามันมาเปิดดูทันทีพอหยิบยาได้เปิดอ่านฉลาก ใช่..สมควรแล้ว ฉันมันสมควรกับคำว่าเจแปนเมียโง่จริงๆ-_-ฉันลืมไปได้ไง เขาห้ามกินเกินสองกล่องต่อเดือน และอาการแบบนี้ฉันต้องทนเท่านั้น เดี๋ยวมันก็หายเอง..หายภายใน24 ชั่วโมง ฉันอ่านออกเสียงชัดทุกคำระหว่างที่กัปตันหยิบกุญแจรถ จนเขาวางฉันลงที่โซฟาและทำหน้าเครียด"ไม่ต้องกินแล้ว พอ""ไม่ได้ เราต้องค

"เจแปนไม่ต้องกลัว พี่ก็อยู่..แม่พี่แก่แล้วนะ ตอนนี้ท่านไม่ได้คิดอะไรเลย คิดแต่อยากมีหลาน^^"ฉันเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม แล้วพยักหน้าเบาๆ"ค่ะ...ไว้เจแปนจะคิดดูอีกที ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องทั้งหมด""ขอบคุณอะไรล่ะ..ไทเปก็น้องพี่เหมือนกัน ไม่เอาๆไม่ร้อง^^" ฉันยิ้มให้พี่ฮาวายแล้วเช็ดน้ำตาอีกครั้ง ก่อนจะรีบกลับเข้าห้อง เพราะไทเปกับเชนเริ่มหันมามองแปลกๆแล้วเราก็สั่งอาหารขึ้นมากินบนห้อง และนั่งดูหนังกัน จนสักพักฉันขอตัวนั่งแท็กซี่กลับก่อน เพราะฉันลืมยาคุมฉุกเฉินไว้ที่ห้อง และตอนนี้มันก็ถึงเวลากินแล้วแต่ที่จริงเหตุผลมันไม่ใช่แค่ยาคุม..ฉันอยากกลับไปคิดอะไรคนเดียวมากกว่า บอกตามตรงฉันกลัวแม่พี่ฮาวายมาก ท่านทั้งดุและเด็ดขาด เหมือนที่สั่งทำร้ายครอบครัวฉัน..ตอนนั้นท่านไม่ปราณีหรือเห็นแก่เด็กตาดำๆเลยสักนิดถึงห้องฉันก็นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนตัวเองมึนยาคุมอีกรอบและหลับไป ตื่นมาก็เจอกัปตันต้นไม้เขาซื้อกัปข้าวมาเต็มโต๊ะและกำลังแกะใส่จาน กลิ่นหอมที่ตลบอบอวลไปทั้งห้องนั้น มันทำฉันที่ปวดหัวหนักๆรู้สึกโล่งขึ้นมาทันที"คุณแฟน ไปเหมาเยาวราชมาอีกแล้วเหรอคะ?" ฉันเดินไปสวมกอดกัปตันจากด้านหลัง ตอนนี้เขาใส่แค่กางเก

ระหว่างเดินเข้าบ้านฉันแอบมองเจแปนเป็นระยะๆ อยากจะถามและชวนคุย เพราะตอนนี้เริ่มขนลุก..ไม่รู้ว่าบ้านหรือพิพิธภัณฑ์! รูปถ่ายติดผนังระหว่างทางมีตั้งแต่รุ่นไหนถึงรุ่นไหน แถมยังมีประวัติย่อยๆให้อ่านด้วย กว่าจะถึงห้องรับแขกกูตาลายพอดี"หมอฮาวายข้างหน้าจะมีรูปใครอีก-_-" ฉันถามตรงๆ เพราะทางที่เดินเข้ามา เหมือนมึงกำลังเดินแฟชั่นโชว์อ่ะ ทุกสายตาของคนในรูปจับจ้องมาที่มึง-_-"ฮ่าๆไม่มีแล้ว ใบไม้รู้จักญาติฉันครบทุกคนแล้วนะ^^" หมอฮาวายแซวยิ้มๆ ส่วนฉันเอามือลูบแขนไปมาและมองรอบๆบ้าน เพราะตอนนี้เรามาหยุดยืนกลางห้องโถง ที่มีรูปใหญ่รูปนึงแขวนอยู่พอดิบพอดีกับระดับสายตา"พ่อ..." พอฉันได้ยินเสียงเรียกของเจแปน ฉันก็หันไปหาเธอทันทีและรีบมองรูปนั้นชัดๆ รูปขนาดใหญ่ที่แขวนบนที่สูงนั่นมันมีขนาดเกือบร้อยเซ็น ว่าแต่..คนในรูปคือพ่อเจแปนเหรอ หล่อดีนะ.."ใช่พ่อ พ่อของฮาวายที่แม่เธอแย่งไป^^" และเราก็หันไปมองตามเสียงพร้อมกัน จนปรากฎร่างอวบของคุณป้าท่านนึงที่กำลังเดินลงบันไดมา สายตาที่มองฉันกับเจแปนคือเรียบเฉยไร้ความรู้สึก จนสองเท้าเดินมาหยุดตรงหน้า"สวัสดีค่ะ แม่ฮาย " คุณป้ารับไหว้เจแปน..แล้วยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะมองมา

จะหวานไปไหนวะ...หวานจนผมหยุดตัวเองไม่ได้เลย"ไคล์ พอ~ อื้อ เสร็จแล้วนะ" ผมเงยหน้าขึ้นเลียริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะปล่อยมือที่ยกบั้นท้ายยัยป้าลง เพราะเห็นเธอกำลังหายใจหอบมองผมอยู่ จนสิ่งที่ผมไม่คาดคิดเกิดขึ้น..เมื่อเธอกระดิกนิ้วเรียกผม"ไคล์อย่าทำแบบนี้กับใครนะ.." ผมโน้มลงไซร้ซอกคอขาวๆขบเบาๆแล้วขยับขึ้นจุมพิตเธอ"ทำไมครับ..หวงผมเหรอ?^^""อื้ม..หวงสิ นายมีคนเดียวนี่-///-"ชื่นใจมาก.. ชื่นใจจนผมรีบขยับมือลงไปจับน้องชาย จับมันหยอกล้อกับความลื่นไหล..ที่ผมทำไว้ช้าๆ ช้าๆ ก่อนที่ผมจะดันปึก!เข้าไปทันที เมื่อเจอกับปากถ้ำที่เชื้อเชิญแน่นชิบ..."ไคล์..." เรียกอีกแล้ว เสียงเรียกเบาๆทำผมหยัดตัวขึ้นเอามือค้ำเตียง ก่อนจะกดเอวเน้นๆ ปึก ปึก! จนร่างเล็กสั่นกระเพื่อม และหน้าอกสองข้างที่ขยับขึ้นขยับลง..ผมมองมันแล้วอดก้มลงไปชื่นชมอีกไม่ได้ลิ้นที่ตวัดอาจจะไม่รับรสใด แต่ผมไม่สามารถละออกไปได้เลย ยิ่งเห็นจุกสีชมพูอ่อน..มันเข้มขึ้น ผมยิ่งอยากขบมันเน้นๆแกล้งเธอเล่นอีกครั้งแล้วครั้งเล่า...ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก~"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าส์ ไคล์อ๊ะ!!" แล้วผมก็ปล่อยยอดอกเธอให้เป็นอิสระอีกครั้ง ก่อนจะเหยียดตัวตรงกลางหว่างขา..และร่อนเอ

"เขาจุดพลุกันด้วยค่ะ น่ารักจังในแผนไม่มีนี่น่า.. แต่ของเราขอกันบนเตียงเนอะ^^" กัปตันต้นไม้หันขวับมามองฉันทันที ทำไม? ฉันพูดอะไรผิด ฉันพูดความจริงนะ"เธอนี่มัน..น่าจับตีปาก-_-""ตีปากเจแปนทำไมคะ ตีก้นเจแปนดีกว่า^^" ฉันรีบควงแขนกัปตันแล้วซบไหล่ เรากำลังยืนมองเรือสำราญที่มีไฟสีส้มทั้งลำกับพลุ..ที่ร้านอาหารบนฝั่งแน่นอนแผนเซอร์ไพรส์นี้ ฉันกับพี่ทิชาเราสองคนช่วยกันคิด ถึงกัปตันที่ฉันควงแขนอยู่จะดูหงุดหงิดทั้งวัน เพราะเขาบอกไม่ใช่เรื่องของเขา ที่ต้องมาขับรถรับส่งฉันเตรียมเซอร์ไพรส์นี้แต่ตอนที่พลุจุดนัดแรก...ฉันแอบเห็นเขายิ้มนะ"ตอนนี้ใบไม้ยิ้มแก้มแตกแล้วมั้ง^^" พี่ทิชาพูดไปยิ้มไป ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นซูมๆไปที่เรือสำราญนั่น"เจ๊ทิชาไม่หาบ้างล่ะ ขนาดคนไม่ปกติอย่างเจ๊ใบยังมีแฟนเลย เจ๊ทิชาไม่น่ายาก -_-" พี่ทิชาหันมายิ้มจนตาหยี ก่อนจะเก็บโทรศัพท์แล้วเลื่อนเก้าอี้นั่ง จนฉันกับกัปตันเดินไปนั่งตาม"ถ้าถึงเวลาเดี๋ยวก็มาเอง พ่อพี่กับพี่ไทม์จะให้ผ่านรึป่าวไม่รู้ ฮ่าๆ^[]^""ไม่ให้ผ่านเจ๊ก็ท้องซะเลยสิ-_-" ฉันตีแขนกัปตันทันที ให้ตายเถอะ! ไปแนะนำพี่เขาแบบนั้นได้ไง>บ้า! ต้นไม้ก็..นั่นๆเรือใบไม้กับไคล์จะ