All Chapters of เลขาหน้าหวาน กับ ท่านประธานคลั่งรัก (Mpreg): Chapter 11 - Chapter 20

ช่วงสายของอีกวัน เวทานนท์ตื่นขึ้นมาก็เช็คอุณหภูมิร่างกายของนวพรรษทันที ไม่มีไข้แล้วน่าจะเพราะได้พักผ่อนเต็มที่ เมื่อคืนเขาตื่นมาเป็นระยะเพ่ือเช็ดตัวลดไข้ ปลุกร่างบางขึ้นมาทานยา และเขาก็ต้องทายาให้อีกฝ่ายเรื่อยๆ เพราะกลัวร่างบางมีไข้ขึ้นอีกและแผลอักเสบ พอตั้งสติได้เขาค่อยๆ ลุกจากเตียงเพราะกลัวร่างเพรียวบางจะตื่น หลังจัดการตัวเองเสร็จ เวทานนท์ก็โทรสั่งให้ป้าใจแม่บ้านที่บ้านทำข้าวต้มให้และอาหารสำหรับเขาพร้อมสั่งให้้ลูกน้องของเจ้าสัวที่บ้านนำมาให้เพราะคนที่ยังนอนอยู่น่าจะหิวตอนตื่น เขาไม่อยากลงไปซื้ออาหารเองเพราะถ้าอีกคนตื่นมาไม่เจอเขาเดี๋ยวจะแอบหนีกลับบ้าน รอเกือบชั่วโมงก็ได้อาหารตามที่สั่ง ร่างสูงเลยเดินเข้าไปปลุกอีกคนให้ตื่นเพื่อมาทานข้าว พอเดินมาถึงเตียงเขาแทบอยากกระโดดขย้ำร่างบางที่นอนโป๊ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ตอนเขาไม่อยู่คงนอนดิ้นจนผ้าห่มเปิดออกทำให้เห็นก้นขาวๆ น่ากัด น่าเลียนั่น ไหนจะรูจีบสีสวย ที่ตอนนี้ดูดีขึ้นแล้ว น่าเลียเป็นบ้า ร่างสูงพยายามสะกดกั้นอารมณ์ปรารถนาที่กำลังก่อตัวขึ้นของตัวเองอีกครั้ง เพราะเดี๋ยวถ้าทำอะไรไปอีก อีกฝ่ายคงป่วยอีกนานไม่หายสักที แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอามือไปลู

“ผัวยังปวดมากๆ อยู่เลยค่ะ ถ้าเมียพี่จะกรุณา พี่ขอให้นวดให้พี่อีกหน่อยได้ไหม” ได้ทีเวทานนท์เลยอ้อนเมียเสียเลย เมียเก่งขนาดนี้เขาจะไปไหนรอด “แต่เมียเมื่อยปากเมื่อยมือแล้วอ่ะ เดี๋ยวใช้รูนวดแทนแล้วกันนะ” นวพรรษโน้มตัวขึ้นไปหยิบครีมหล่อลื่นมาบีบแล้วทาชโลมไปทั่วแท่งยาวของคนพี่ แล้วก็ป้ายที่ทางเข้ารูจีบของ ตัวเอง จากนั้นใช้มือจับแท่งมังกรยักษ์ให้ตั้งตรง ค่อยๆ หย่อนก้นลงเพื่อให้หัวมังกรแทรกผ่านรูจีบเข้าไปทีละนิด “ซี๊ดดดด พี่เวย์ มันใหญ่อ่ะ ใส่เข้าไปไม่ได้ มันแน่นไปหมดแล้ว ซี๊ดดดด เจ็บจัง ”“ค่อยๆ ครับเมีย อาจจะเจ็บนิดหน่อย ของพี่มันใหญ่ รูหนูบีบตอดพี่มากเลยตอนนี้ หนูผ่อนคลายค่ะ มาผัวจูบปลอบหน่อยคนเก่ง” คนพี่ดีดตัวขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอน โน้มแขนไปโอบคนน้องให้มารับจูบจากตัวเองเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจให้คนน้อง ผ่อนคลาย สองลิ้นตวัดเกี่ยวกัน ดูดแลกน้ำหวานในปากของกันและกัน มือหนาของคนพี่ก็ลูบไล้เขี่ย สะกิด หัวจุกชมพูที่หน้าอกของคนน้อง นวพรรษเริ่มเสียวซ่านสยิวตรงหน้าอกจนลืมความเจ็บบริเวณช่องทางด้านหลัง คนพี่ที่เล้าโลมอยู่เห็นช่องทางคับแคบเริ่มผ่อนคลาย จึงผละมือออกมาโอบเอวบางแล้วกดลงให้น

ผ่านมาอีกเกือบสามสัปดาห์แล้วที่นวพรรษต้องไปนอนบ้านของเจ้าสัวทุกวันหลังเลิกงาน เพราะท่านประธานไม่ยอมให้เลขาห่างตัว ต้องมาทำงานและกลับบ้านพร้อมกัน แม้กระทั่งออกไปพบลูกค้าท่านประธานก็ต้องหนีบเลขาส่วนตัวไปด้วยไม่ให้ห่างกาย ตอนแรกที่ตกลงกันก่อนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ว่าพวกเขาจะเก็บความสัมพันธ์นี้ไว้เป็นความลับแล้วทำตัวปกติใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม แต่พอผ่านวันนั้นมาเป็นเขาเองที่ทนไม่ได้เพราะร่างเพรียวมีคนมาจีบ มีแฟนคลับเอาขนมมาให้อยู่บ่อยๆ คนทางนี้ก็ช่างกระไรแจกยิ้มไปทั่ว เป็นเวทานนท์เสียเองที่ทนไม่ได้ หวงแม้กระทั่งรอยยิ้มหวานนั่นไม่อยากจะให้เจ้าตัวยิ้มให้ใคร หวงแม้กระทั่งสายตาที่นวพรรษมองคนอื่น เค้าไม่อยากให้ไปมองใครเลยนอกจากเขาคนเดียว เวทานนท์คลั่งรักน้องมากไม่อยากให้ห่างกายเลย เค้าติดกลิ่นกายคนตัวหอมมากทั้งที่ตอนนี้ใช้ครีมอาบน้ำกับโลชั่นขวดเดียวกันแท้ๆ แต่พออยู่บนตัวนวพรรษทำไมมันหอมกว่าตัวเค้ามาก ส่วนนวพรรษเองก็รู้สึกดีที่ได้อยู่กับคนตัวสูงแต่ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันมีอะไรกันแทบทุกวัน เขายังไม่รู้ว่าเวทานนท์รู้สึกกับตัวเองอย่างไรกับตนเองแล้วตอนนี้ เพราะเวทานนท์ไม่เคยพูดความรู้สึกออกมาให้ได้ยินเ

“พ่อกับพี่ท้อป จะออกไปข้างนอกเหรอครับ” หลังจากที่ไปส่งคนรักขึ้นรถที่ท่านฑูตนวพลส่งให้มารับลูกชายกลับบ้านแล้วจากนั้น เวทานนท์ก็ขับรถกลับมายังบ้านเพื่อมารอรับโทรศัพท์จากคนตัวหอมที่เขาแสนจะคิดถึง ขณะที่กำลังเดินเข้าบ้านมาถึงรับแขกของบ้านก็เจอเจ้าสัวเวทินกับธนศิลป์นั่งคุยกันอยู่ที่โซฟาแต่ดูการแต่งตัวแล้วเหมือนจะออกไปข้างนอก จึงเอ่ยถามบิดาขึ้น “แกถามทำไม จะไปกับพวกฉันเหรอ” ได้ทีเจ้าสัวเลยตอบกวนๆ ลูกชาย กลับไป “ไม่ไปด้วยหรอก เวย์ก็แค่ถามเฉยๆ เห็นพ่อแต่งตัวหล่อ จะพาเมียไปดินเนอร์เหรอครับ เวย์ไม่ไปเป็น กขค หรอก งั้นเวย์ขอตัวก่อนนะครับ จะไปรอรับโทรศัพท์เมียเหมือนกัน” เอ่ยแซวพ่อกับพี่ท้อปเสร็จก็หันหลังก้าวขายาวๆ แยกออกไปเพื่อจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง “นึกว่าจะไปกินข้าวที่บ้านปรียานันท์กับพ่อซะอีก ตอนแรกอุตส่าห์รอ งั้นพ่อกับพี่ท้อปไปก่อนล่ะนะ” ขายาวที่ก้าวแยกออกไปได้ไม่กี่ก้าวถึงกับหยุดชะงักทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นพ่อพูด “เดี๋ยวครับพ่อ พ่อจะไปไหนนะครับ ” เวทานนท์รีบถามผู้เป็นพ่ออย่างดีใจ เหมือนเด็กที่จะได้ไปเที่ยวนอกบ้าน เจ้าสัวเวทินอดขำลูกชายไม่ได้ ก่อนที่จะหันมาตอบล

ผ่านพ้นงานแต่งไปได้อาทิตย์กว่า สองสามีภรรยาก็กลับมาทำงานปกติในฐานะท่านประธานกับเลขาส่วนตัวเพราะตอนนี้โต๊ะทำงานเดิมของนวพรรษมีหญิงวัยกลางคนมาทำหน้าที่เลขามานั่งแทนที่ ส่วนที่นั่งใหม่สามีให้ย้ายมาอยู่ด้วยกันในห้องเดียวกัน มีหรือสามีของนวพรรษจะให้มานั่งเฉยๆ ตอนนี้คอยหาเศษหาเลยหาทางเอาเปรียบภรรยา ตอดเล็กตอดน้อยอยู่ตลอดเวลา พอให้ชื่นใจ “พี่เวย์ปล่อยนิวก่อน เดี๋ยวทำงานไม่ทันนะ วันนี้มีประชุมบอร์ดบริหารด้วย ปล่อยก่อนนะครับคุณสามี” เสียงออดอ้อนให้ท่านประธานจอมหื่นปล่อยตัวเองที่ตอนนี้โดนสามีจับให้มานั่งบนตักหลังเอากาแฟมาเสิร์ฟ โดนสามีจับมาจูบจับมาหอมแก้มจนไม่ได้ทำงาน ร่างเพรียวเริ่มเหนื่อยใจกับสามีที่งอแงบ่อยช่วงนี้ “ขอผัวหอมหน่อย เวียนหัวอ่ะตอนนี้ พอได้กลิ่นเมียแล้วมันสดชื่น มีแรงทำงานหาเงินเลี้ยงเมียขึ้นเยอะเลย ฟอดดดด ถ้าไม่อยากเสียเปรียบหอมพี่คืนได้นะ” “กริ้ง กริ้ง กริ้ง ” เสียงโทรศัพท์ติดต่อภายในจากเลขาหน้าห้องดังขึ้นขัดจังหวะสวีทหวานกับเมียทำเอาท่านประธานหัวเสียทันที “มีอะไรครับ คุณมาลีวรรณ” เวทานนท์ถามเลขาหน้าห้องเสียงเข้มปนหงุดหงิด“เอ่อ ขอประทานโทษค่ะท่านประธาน พอดีดิฉันจะแจ้งท่าน