All Chapters of ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว: Chapter 31 - Chapter 40

“แก้ตัวไป ก็ไม่มีประโยชน์ หากเรารักเขา เราก็บอกว่ารักออกไป และก็ไม่เห็นจะยากลำบากเลย ถ้าจะพูดมันออกไป เวลาที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับท่านแม่ทัพ นายหญิงก็เอื้อนเอ่ยคำนี้ออกมาได้นะเจ้าคะ”“เจ้าสอนข้า ทั้ง ๆ ที่เจ้าไม่มีสามี”“แต่ก็เกิดก่อน แก่กว่า ก็เห็นมาเยอะแล้ว”ฟู่หลินหลินยังคงทำหน้ามุ่ยอยู่ดี“เขายังไล่ข้ามานอนพักผ่อนอีกด้วย” ปากก็พูดบ่น“ดื่มน้ำชาก่อนนะเจ้าคะ นายหญิงจะได้เย็นใจ” เจียงอ่าวรีบมารินน้ำชาให้“แต่อย่างไรก็ตาม นายหญิงจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้นะเจ้าคะ ถ้าหากแม่นางจ้าวผู้นั้นมาหาและพบกับท่านแม่ทัพบ่อย ๆ เข้า ก็อาจจะเป็นเรื่องเอาได้ ดีไม่ดีจะเป็นแผนการของท่านรั่วฮูหยินก็ได้ที่ท่านอยากจะได้สะใภ้เป็นคนบ้านเดียวกัน”“ถ้าเขาไม่ได้รักข้า ก็ปล่อยให้เขาแต่งงานไปเถอะ” ฟู่หลินหลินมองหน้าเจียงอ่าว แต่ทว่าเจียงอ่าวก็ได้เห็นว่านายหญิงของตนมีน้ำตาคลอหน่วยฟู่หลินหลินยังพูดอีก “เขาก็เห็นข้าเป็นเพียงหญิงบนเตียงที่คอย

“เจ้าต้องการข้าในคืนนี้”“ข้าต้องการท่านพี่ในทุกคืน ไหนว่าเราสองคนจะทำลูกกันอย่างไรเจ้าคะ”“เจ้าพร้อมแล้วเหรอฮึ... หลินหลิน”“ยิ่งกว่าพร้อมมากมายเจ้าค่ะ” แล้วนางได้กระชากใบหน้าของเขาลงมา ให้บดกลีบปากลงบนกลีบปากของตัวเองฟู่หลินหลินส่งปลายลิ้นของตัวเองเข้าไปยั่วเย้าหยอกเกินกับปลายลิ้นของแม่ทัพรั่วท่านแม่ทัพผละจากริมฝีปากของนาง“หลินหลินถ้าเจ้าทำตัวอ่อนหวานอย่างนี้กับข้าตลอดไป ข้าจะถนอม และเอ็นดูเจ้า”“ข้าจะจำคำของท่านเอาไว้”“คืนนี้เจ้าต้องการจะให้ข้าทำเหมือนกับที่เราสองคนอยู่ในรถม้าใช่ไหม” ถามพร้อมกับจ้องหน้านาง ฟู่หลินหลินพยักหน้าน้อย ๆ เขาจึงชิดใบหน้าและอ้าปากเพื่อครอบครองยอดอิ่มก่อนจะอมและดูดเม้ม“อื้อ ท่านพี่ ข้าเสียว เสียวมาก เสียวมาก”“ขอแค่ให้เจ้ารู้สึกดี”“อะ... อ้า... อืม… ข้ารู้สึกดี” พลางกลั้นเสียงเสียวซ่านเอาไว้โดยการงับปากจนสนิท แม่ทัพรั่ว

“นี่” เสียงของฟู่หลินหลิน“เวลากินข้าวมิใช่หรือ แม่นางจ้าว ที่บ้านท่านได้สั่งสอนหรือไม่ว่ากินข้าวห้ามชวนคุย ข้าวมันจะติดคอ แล้วท่านพี่ก็เหมือนกัน มีอะไรกินข้าวเสร็จค่อยถามแม่นางเจ้าก็ได้ รีบไปไย” พูดพร้อมกับกระแทกสายตามองรั่วเฉินเหมือนอยากจะเข้าไปฉีกเนื้อของเขาให้ออกเป็นชิ้น ๆ“เจ้าเป็นอะไรไปน่ะหลินหลิน” กลั้นขำแทบแย่ เพราะเห็นนางหน้าบูด แล้วหันไปหาจ้าวอวี้เจิน“ข้าอยากได้ชิ้นนั้นน่ะ เจ้าคีบมาให้ข้าหน่อย”แม่ทัพรั่วบอกกับจ้าวอวี้เจินให้หยิบหมานโถวมาให้ ทั้ง ๆ ที่เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถเอื้อมหยิบเองก็ได้ แต่กลับไม่ทำใบหน้าของฟู่หลินหลินเปลี่ยนสีออกแดงจนเข้มแล้ว และร้อนลามไปถึงใบหู ที่รั่วเฉินเขาทำอย่างนี้ ก็เพราะสนุกที่ได้ยั่วโทสะของฟู่หลินหลิน และเพื่อเป็นการพิสูจน์ให้แน่ชัดว่า นางรู้สึกหึงหวงเขาจริง ๆ หรือไม่และก็เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ไม่มีผิด เขาเก็บอาการไม่อยู่จนต้องยิ้มออกมา แต่ว่าทำเฉไฉเป็นยิ้มให้กับจ้าวอวี้เจินแทน“อิ่มแล้วเจ้าค่ะ อาหารจวนนี้จะไม่ยกขึ้นโต๊ะอีกนับตั้งแต่วันนี้

เขาพานางไปแตะขอบสวรรค์ แม่ทัพหนุ่มกระเส่า ดึงตัวตนออกจากช่องทางหวาน ๆ อย่างรวดเร็วจับร่างของภรรยาสาวพลิกคว่ำ และยกร่างน้อย ๆ ให้คลานเข่า ฟู่หลินหลินก็ไม่ได้ขัดใจ หันหน้ากลับมามองแม่ทัพรั่วอย่างเย้ายวน นางหยัดสะโพกรอรับความซ่านเสียวจากสามี รั่วเฉินสอดแทรกแทงถอนแก่นกายของเขาเข้ามาอย่างรวดเร็วร่างบางสะท้านหวั่นไหว สองมือจับยึดขยุ้มผ้าที่รองนอนเอาไว้แน่น แม่ทัพหนุ่มมีใบหน้าแดงก่ำ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหายรักรั่วเฉินไม่รอช้าเขาขยับชักแกนแกร่งขยับเข้าออก ๆ ฟู่หลินหลินหลับตาพริ้ม ขยับอ้าปากร้องครางตามจังหวะท่วงท่าของท่านแม่ทัพที่กระทำเรื่องเสียว ๆความใหญ่โตอัดกระแทกชนผนังภายในที่อ่อนนุ่ม จนฟู่หลินหลินเกร็งแขม่วหน้าท้อง ร่องสาวขมิบตอดรัดรอบลำโตของเขาระรัวร่างสูงครางสูดปากเสียงกดต่ำ “โอ้เจ้า หลินหลิน เจ้าอย่าตอดแรงนักสิ ข้าจะแตกอยู่แล้ว อู้… อ้า ซี้ด”ส่งมือใหญ่หนาตะปบรวบเต้าอวบอิ่มที่กระเพื่อมขึ้น ๆ ลง ๆ ตามแรงกระชั้นหนักหน่วงของตนเอง“อะ อะ ซี้ด... อุ๊ย... อะ”ฟู่หลินหลินเปล่งเสียงที่ดังไม่ได้

แม่ทัพรั่วออกอาการหัวเราะในกิริยาของนาง“นายหญิงหึงหวงท่านน่ะขอรับท่านแม่ทัพ” เสียงของตงหยวน“เจ้านี่ก็สู่รู้นะ” แล้วเดินหายไปทางห้องเขียนหนังสือ ตงหยวนยังเดินตาม เขาจึงหันมาบอก“เลิกงานแล้ว เจ้าจะไปไหนก็ไป”“ขอรับ” โค้งโน้มตัว ก่อนจะหันหลังให้กับผู้เป็นเจ้านายในทันทีทว่า… ท่านแม่ทัพไม่ได้ไปที่ห้องเขียนหนังสือแล้ว เขากลับไปอาบน้ำ และร่ำสุรารอฟู่หลินหลินที่ห้องนอนของเขาแทน ในเวลาต่อมา หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว ในห้องของท่านแม่ทัพเหลือแต่เขากับฟู่หลินหลิน รั่วเฉินดึงนางให้ลงมานั่งบนตัก“เจ้าหึงหวงข้าเก่งนัก”“ข้าเปล่าเจ้าค่ะ”เมื่อนางยืนกรานว่าไม่ได้หึงหวงเขา เขาก็พยายามคิดคำพูดเพื่อที่จะมาทำให้นางจนมุม“ถ้าอย่างนั้น ข้ารับอวี้เจินเข้ามาเป็นอนุภรรยาอีกคนดีหรือไม่”ฟู่หลินหลินได้ยินถึงกับเบิ่งตาโต หัวใจของนางเต้นไม่เป็นจังหวะ นางเองก็บอกเขาไปแล้วเมื่อคืน จึงได้แต่ทำหน้าไม่พึงใจ&ldqu