Semua Bab หยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง: Bab 211 - Bab 220

“ข้ารู้แล้วอาเสี้ยว ข้าจะตั้งใจทำดีให้มาก”“หากข้าไม่ได้เห็นว่าอาสะใภ้คลอดอาเสี้ยวออกมากับตา ข้าคงคิดว่ามีใครปลอมเป็นอาเสี้ยวแล้ว บางครั้งข้ารู้สึกว่าอาเสี้ยวเป็นผู้ใหญ่อายุมาก เหมือนบัณฑิตผู้คงแก่เรียนคนหนึ่ง” หยางเชวียน“ใช่ ข้าเห็นด้วย” หยางชิง“อะไรของพวกเจ้ากัน จะหาว่าข้าแก่แดดหรือ ข้าแค่อ่านตำ

“ท่านน้าได้หาหมอมารักษาหรือยังขอรับ ให้ท่านหมอมาตรวจดูอาการหน่อยดีหรือไม่”“ที่หมู่บ้านแห่งนี้มีหมอแค่คนเดียวแถมยังหน้าเลือดด้วย เพราะบ้านของข้าไม่มีเงิน เขาเลยไม่ยอมมารักษาท่านพ่อของข้าขอรับ”“เรื่องนี้ข้าจัดการเอง ข้ามียาแก้ไข้ แก้อักเสบ แก้ปวดที่เตรียมมาด้วย ก่อนออกเดินทาง เป็นยาลูกกลอนของหมอชราใ

ต้าไป๋วิ่งเลียบลำธารขึ้นไปโดยมีหยางเสี้ยวนั่งอยู่บนหลัง ไม่นานต้าไป๋ก็พาหยางเสี้ยวมาถึงต้นน้ำ ที่ต้นน้ำมีต้นไม้ขนาดใหญ่โค่นลงมาทำให้ลำต้นไปขวางทางเดินของน้ำ นอกจากนี้ยังมีก้อนหินตกลงมาในลำธารเป็นจำนวนมาก ไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้เกิดจากอะไร แต่หยางเสี้ยวคิดว่าไม่น่าจะเกิดจากคน เพราะบริเวณนี้หรือถัดไปจากหม

“ไอ้เด็กเวร พ่อแม่เจ้าสั่งสอนให้พูดกับผู้ที่อาวุโสกว่าเช่นนี้รึ แล้วเจ้าโยนกระดูกใส่ข้าเกิดข้าได้รับบาดเจ็บเจ้าจะรับผิดชอบไหวรึ”“พ่อแม่ข้าสอนมาดี สอนแม้กระทั่งว่าการที่ลูกสาวแต่งออกไปนั้นก็เหมือนน้ำที่สาดออกไป ทรัพย์สินอันใดที่ลูกสาวมี หาใช่เกี่ยวข้องกับบ้านมารดาผู้ให้กำเนิด หากแต่เป็นลูกสาวกับลูกเ

หยางชิงปลุกหยางเสี้ยวขึ้นมาเพื่อปรึกษาเรื่องที่พักในคืนนี้ หยางเสี้ยวต้องการที่จะไปหาที่พักในหมู่บ้านชาวประมงมากกว่า เมื่อสอบถามทางกับชาวบ้านละแวกนั้นแล้ว รถม้าสองคันก็วิ่งตามกันมุ่งหน้าสู่หมู่บ้านชาวประมงไห่ถังทันทีจากตัวเมืองไห่เหอถึงหมู่บ้านไห่ถังใช้เวลาเดินทางทั้งหมดเพียงหนึ่งชั่วยาม หยางเสี้ยว