Lahat ng Kabanata ng พลั้งรักคุณหมอคาสโนว่า: Kabanata 41 - Kabanata 50

ถึงแม้จะสามารถข่มใจให้สงบลงได้ในระหว่างการคุยโทรศัพท์ ทว่าความกังวลในใจของจักรินทร์กลับมิอาจจางหาย โอกาสที่ธาริกาจะตั้งครรภ์ในขณะที่ทานยาคุมนั้นช่างน้อยนิด แต่ก็ต้องไม่ลืมว่าธาริกาไม่เคยทานยาคุมมาก่อนในชีวิต เธออาจจะทานยาไม่ตรงเวลาในแต่ละวัน หรืออาจจะถึงขั้นลืมทานยาไปโดยไม่ตั้งใจ และมิได้เฉลียวใจที่จะบอกกล่าวเขาและมันก็เป็นความจริงที่ว่า พวกเขามีความสัมพันธ์ทางกายกันหลายครั้ง เขาแทบจะห้ามใจตัวเองไม่ให้แตะต้องเนื้อตัวเธอไม่ได้ และนั่นก็ส่งผลให้เขามีอะไรกับหญิงสาวบ่อยครั้งกว่าที่เขาเคยเป็นมาหากเธอท้องขึ้นมาจริง ๆ เล่า…จักรินทร์ไม่อาจแม้แต่จะเริ่มต้นคิด ว่าจะจัดการกับสถานการณ์นี้เช่นไร แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่ธาริกาจะยินยอมทำแท้ง และเขาก็ไม่มีวันบังคับใจเธอให้ทำเช่นนั้น แต่ตัวเขาเองเล่า พร้อมแล้วจริงหรือเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยในชีวิต ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขาคิดอยากจะลงหลักปักฐาน ประสาอะไรกับการสร้างครอบครัว ดังนั้นเขาจึงไม่เคยวาด

ธาริกากอดกระเป๋าแนบอก ขณะยืนรอรถแท็กซี่ที่หน้าคฤหาสน์ของจักรินทร์ ท้องฟ้ามืดครึ้มขมุกขมัวช่างไม่ต่างจากการซ้ำเติม เธอคิดจะหันหลังกลับเข้าไปรอในตัวบ้านจนกว่ารถที่เรียกจะมาถึง แต่ก็ไม่อยากเผชิญหน้ากับจักรินทร์ในเวลานี้ ได้แต่หวังว่าเขาจะมองเห็นร่างของเธอที่ยืนรออยู่ด้านนอกหวังว่าการกระทำเช่นนี้ จะช่วยเน้นย้ำถึงความตั้งใจอันแน่วแน่ของเธอให้ชัดเจนในที่สุด รถแท็กซี่ก็แล่นมาจอด และช่างเป็นเวลาที่เหมาะเจาะราวกับปาฏิหาริย์เพราะสายฝนเริ่มโปรยปรายลงมาแล้ว เธอจึงรีบเปิดประตูให้ขึ้นไปนั่งที่เบาะด้านหลังหลังจากขึ้นรถมาแล้วธาริกากลับเพียงแค่ทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างอย่างเงียบงัน จนกระทั่งถึงบ้าน เธอลงจากรถ จ่ายค่าโดยสารให้คนขับ แล้วจึงก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน พบว่าแม่บ้านได้จัดเตรียมโกโก้ร้อน ๆ ไว้รอเธอแล้ว“วันนี้ท่าทางอากาศจะแย่ลงกว่าเดิมอีกนะคะ” แม่บ้านเอ่ยขึ้น พลางส่งแก้วโกโก้ร้อนให้ธาริกาเธอเอ่ยขอบคุณ และจิบโกโก้อย่างระมัดระวัง “คุณพ่อคุณแม่กำลังจะกลับใช่

ทันทีที่เห็นชื่อผู้ติดต่อบนหน้าจอโทรศัพท์ปรากฏเป็นชื่อของธาริกา จักรินทร์ก็รีบกดรับสายแทบจะในทันที ในใจนึกโทษตัวเองอยู่รอมร่อ ว่าเมื่อครู่ไม่น่าพลั้งปากกล่าวคำหยาบคายออกไปเลย เขาเกือบจะโทรศัพท์ไปหาเธออยู่แล้ว หากมิใช่เพราะทิฐิมานะในใจค้ำคอ อยากจะกล่าวคำขอโทษต่อเธอด้วยตนเอง หากแต่ส่วนลึกในใจก็ยังคงหวังลึก ๆ ว่าเธอจะเป็นฝ่ายโทรศัพท์มาหาเขาก่อนอัตตาในใจจักรินทร์ยอมรับได้เพียงเท่านี้ และคงจะง่ายดายกว่ากันมาก หากธาริกาเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอโทษเขาก่อน“แสตมป์...เธอเป็นอะไร” จักรินทร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย เพราะสิ่งแรกที่ได้ยินเมื่อกรอกเสียงลงในโทรศัพท์ กลับเป็นเพียงเสียงสะอื้นไห้จากปลายสาย“ฉัน...ฉันรู้สึกแย่” ปลายสายสะอื้นไห้อย่างหนักหน่วง จนจักรินทร์แทบฟังคำพูดของเธอไม่รู้เรื่อง“โอเค ๆ บอกฉันมา เกิดอะไรขึ้น” จักรินทร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พยายามปลอบประโลมเธอ“คุณหมอ…มาหาฉันได้ไหมคะ” เสียงสะอื้นยังคงสั่นเครือ

รุ่งเช้า ธาริกาลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความสับสน สัมผัสได้ถึงความไม่คุ้นเคยจากสัมผัสของเครื่องนอน ราวกับว่าเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อวานเพิ่งจะเกิดขึ้นซ้ำรอยอีกครั้ง หากแต่ในคราวนี้ เธอพอจะประมวลเหตุการณ์ได้ว่าตนเองอยู่ที่ใด และเพราะเหตุใดเธออยู่ในห้องนอนของจักรินทร์ นอนอยู่บนเตียงนุ่มของเขาภายใต้ผ้าห่มผืนหนาหลายชั้น หากแต่ไร้ร่องรอยของเจ้าของห้อง แม้จะลุกขึ้นนั่ง และกวาดสายตาสำรวจไปทั่วห้อง ก็ยังคงไม่พบแม้แต่เงาของชายหนุ่มธาริกาเอื้อมมือคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา หวนนึกถึงเวลาที่ล่วงเลยไป ป่านนี้คงจะสายโด่งจนจักรินทร์ออกไปทำงานแล้วกระมัง หากแต่ไร้ซึ่งข้อความใด ๆ จากเขา และเมื่อลุกขึ้นจากเตียง เดินสำรวจไปทั่วห้อง ก็กลับไม่พบว่าไม่มีโน้ตข้อความใด ๆ ทิ้งไว้ให้เธอทั้งสิ้นธาริกาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่สิ่งที่เกิดขึ้น กลับทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจมากยิ่งกว่าเดิมในส่วนลึกของจิตใจ เธอปรารถนาให้เขาแสดงออกให้เห็นว่ารักและใส่ใจเธออย่างแท้จริง

จักรินทร์กลับถึงบ้าน ใช้เวลาไม่นานนักในการหาธาริกา หญิงสาวนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นพร้อมกับโกโก้ร้อนที่ยังคงมีควันลอยอยู่เหนือขอบถ้วย และหนังสือเล่มหนึ่งที่อยู่ในมือเขายิ้มให้ตัวเอง เธอดูสมบูรณ์แบบเหลือเกินที่นั่งอยู่ตรงนั้น มันทำให้เขาจินตนาการได้ว่าตัวเองกลับบ้านมาหาเธอแบบนี้ทุกวันแต่แล้วเธอก็มองขึ้นมา และสิ่งที่ปรากฏในดวงตาของเธอไม่ใช่ความสงบ แต่เป็นความโกรธทำเอาเขาตกใจ ร่างสูงเดินมาทรุดนั่งลงข้างหญิงสาว“ที่รัก เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”“คุณหมอไม่แม้แต่จะทิ้งโน้ตไว้ให้ฉัน” น้ำเสียงน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด“ฉันไม่ได้…อะไรนะ” คำกล่าวโทษของหญิงสาวทำให้จักรินทร์สับสน จับต้นชนปลายไม่ถูก เธอคาดหวังให้เขาทิ้งโน้ตไว้ให้เธอเหรอ“คุณหมอไม่ได้ทิ้งโน้ต หรือแม้แต่ส่งข้อความ ตอนที่คุณหมอออกไปทำงาน คุณหมอรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงเมื่อคืน”น้ำเสียงและสีหน้าแง่งอนเกือบทำเอาจักรินทร์แ