All Chapters of พลั้งรักคุณหมอคาสโนว่า: Chapter 51 - Chapter 60

“เธออยากกลับไปนอนพักก่อนไหม”“ฉันอยากอยู่ข้างนอกมากกว่าค่ะ”“ได้เลย ฉันจะปลุกเธอตอนที่จะเลือกอาหารเย็นละกัน”จากนั้นเขาก็ปล่อยหญิงสาวไว้ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนเขาขึ้นไปที่ห้องทำงาน เขาต้องเตรียมใจโทรหาบวรพจน์ รู้ดีว่าอีกฝ่ายจะต้องโกรธเขามาก ซึ่งเขามีสิทธิ์ที่จะโกรธ แต่แค่หวังว่าบวรพจน์จะรับฟัง แม้ว่าจะไม่ยอมรับคำขอโทษของในตอนแรกก็ตามร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ทำงานและหยิบโทรศัพท์ออกมา จ้องหน้าจอโทรศัพท์เป็นเวลาหลายวินาทีก่อนที่จะกล้ากดโทรออกเขาต้องทำสิ่งนี้เพื่อธาริกาโทรศัพท์ดังหลายครั้งก่อนที่บวรพจน์จะรับสาย จักรินทร์รอคอยด้วยใจจดจ่อ ลุ้นว่าอีกฝ่ายจะยอมรับสายหรือไม่โชคดีที่บวรพจน์ยอมกดรับ และสิ่งแรกที่จักรินทร์ได้ยินคือเสียงตะคอกด้วยความโมโหสุดขีด“หมอจักรินทร์ ถ้าไม่ให้เหตุผลดี ๆ ว่าทำไมฉันควรคุยกับนายในห้าวินาทีนี้ ฉันจะวางส

ในที่สุด งานเลี้ยงช่วงต้นก็จบลง จักรินทร์และธาริกาก็เคลื่อนย้ายไปยังบริเวณที่แขกคนอื่น ๆ รวมกลุ่มกัน ธาริกาเดินเคียงข้างเขา เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยจึงเผลอจับชายเสื้อโค้ทของเขาไว้แน่น พลางสอดส่ายสายตามองหาเพื่อนสนิท“ไหวหรือเปล่า ที่รัก” จักรินทร์เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง พร้อมโน้มตัวลงมาจูบแก้มเธอเบา ๆ “ให้ฉันไปเอาเครื่องดื่มมาให้ไหม น้ำมะนาวโซดา น่าจะสดชื่นดีนะ”ธาริกาส่ายหน้าปฏิเสธ “ฉันสบายดีค่ะ แค่กำลังมองหาเอวาน่ะค่ะ”เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ “อ้อ เอวา เพื่อนสนิทเธอนี่เอง อยากให้ฉันช่วยหาไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเธอก็คงมา”“เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่ถ้ามีอะไรก็บอกฉันนะ”จักรินทร์พาหญิงสาวไปยังเคาน์เตอร์บาร์ เขาสั่งไวน์ให้ตัวเองหนึ่งแก้ว และสั่งเครื่องดื่มไร้แอลกอฮอล์เธอ แม้ว่าเธอจะบอกว่าไม่ต้องการอะไรก็ตาม“มันจะช่วยให้เธอรู้สึกเหมือนได้ทำอะไรบ้าง ฉันว่าการมีเครื

“ก็คงต้องซวยหน่อยนะ” เมธีตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก พลางยักไหล่เล็กน้อย “ด้วยข้อมูลต่าง ๆ ที่พวกเรามีอยู่ในมือเกี่ยวกับนาย มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยที่จะทำให้นายต้องหมดอนาคตในอาชีพแพทย์ แล้วบีบบังคับให้นายกลับมาอยู่ภายใต้การดูแลของพวกเราอีกครั้ง”ธาริกาสั่นสะท้านเบา ๆ อยู่ข้างกาย จักรินทร์รับรู้ได้ว่าเธอคงกำลังคิดว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเธอ และเธอคือคนที่ต้องรับผิดชอบต่อเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนที่ต้องรับผิดชอบต่อเรื่องทั้งหมดนี้ก็คือตัวเขาเองแต่เพียงผู้เดียว เขาเลือกที่จะทำในสิ่งที่ผิดทำนองคลองธรรมมาตั้งแต่ต้น เขาปล่อยให้เรื่องราวเลยเถิดมาจนถึงขั้นนี้ แม้ว่าจะมีสิ่งสวยงามมากมายเกิดขึ้นจากความสัมพันธ์ครั้งนี้ก็ตาม แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าตัวเองจะสามารถให้อภัยตัวเองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้หรือไม่“ผมต้องการเวลา” จักรินทร์เอ่ยมองลงไปที่ธาริกา“ได้สิ แต่เราจะรอ และจำไว้ว่ามันจะง่ายกว่าสำหรับเราที่จะปกป้องนายถ้าเด็กไม่ได้เกิดนอกสมรส เราจะช่วยให้นายคืนดีกับค

“หนูคิดถึงบรรยากาศการกินข้าวพร้อมหน้ากับคุณพ่อคุณแม่อีกครั้งจังเลยค่ะ”“แม่รู้จ้ะลูกรัก พรุ่งนี้เช้า พวกเราจะกลับมากินข้าวเช้าร่วมกันนะ แม่สัญญา ลูกอยากให้พ่อกับแม่ไปรับลูกที่บ้านพักไหมจ๊ะ”ธาริกาส่ายหน้าเบา ๆ แต่พลันนึกขึ้นได้ว่ามารดาไม่อาจมองเห็นการกระทำของเธอ จึงเอ่ยตอบกลับไป“ไม่ต้องรบกวนคุณพ่อคุณแม่หรอกค่ะ หนูจะเรียกรถแท็กซี่กลับบ้านเอง อีกไม่นานหนูก็คงจะถึงบ้านแล้วค่ะ“ได้เลยจ้ะลูกรัก แม่จะรอเจอลูกที่บ้านนะ”“ค่ะ…แล้วพบกันนะคะคุณแม่”ธาริกาเกือบจะร้องไห้อีกครั้งเมื่อวางโทรศัพท์ลง เธอกำลังจะกลับบ้านแล้ว จะได้เจอครอบครัว และจะได้มีพื้นที่และเวลาคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆไม่ใช่ว่าเธอไม่รักจักรินทร์ หรือไม่อยากอยู่กับเขา เธอรักเขาจริง ๆ แต่ทุกอย่างมันมากเกินไปสำหรับเธอในตอนนี้ เธอไม่สามารถคิดได้ว่าอยากเดินหน้าต่อกับเขาอย่างไร หรือแม้แต่จะเดินหน้าต่อกับเขาไหม เมื่อ

เขาพร้อมแล้วที่จะเผชิญหน้ากับการต่อว่าด่าทอของบวรพจน์ เขารู้ว่าเขาสมควรได้รับมันและเขาพร้อมที่จะรับมัน เขาจะทนพายุทุกลูกที่เข้ามาในตอนนี้ เพื่อโอกาสที่จะทำให้ธาริกามีความมั่นใจในตัวเขามากขึ้นเพียะ!ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยปาก ฝ่ามือหนัก ๆ ก็ฟาดลงบนใบหน้าจนหน้าหัน จักรินทร์หัวเราะเบา ๆ แล้วหันกลับมาเผชิญหน้ากับบวรพจน์“ผมสมควรได้รับมันใช่ไหม”บวรพจน์กำลังโกรธจัดจนควันแทบออกจากหู“นายสมควรได้รับสิ่งที่แย่กว่านั้นอีก หมอจักรินทร์ และฉันจะทำถ้ามันไม่ผิดกฎหมาย”“ผมแน่ใจว่าคุณจะทำ” จักรินทร์ตอบอย่างสงบ“นายกล้ามากที่โผล่มาที่บ้านหลังนี้ ทั้งที่รู้ดีว่าไม่เป็นที่ต้อนรับ”“เพราะผมรักลูกสาวของพี่ ผมรักแสตมป์จริง ๆ ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ ผมแค่อยากได้โอกาสพิสูจน์ให้เธอและพี่เห็น ผมคิดเราสมควรได้รับโอกาสนั้น”“นายไ