Lahat ng Kabanata ng วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก: Kabanata 81 - Kabanata 90

เสียงรถที่แล่นมาจอดยังหน้าบ้าน ทำให้สายใจซึ่งรถน้ำต้นไม้อยู่นั้น ชะเง้อมองออกไปพอเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเปิดประตูรถลงมาสายใจก็รีบเดินเข้าไปหา “มาหาใครคะคุณ” “ฉันเป็นเพื่อนน้ำมนต์ แวะมาถามข่าวว่าเขาติดต่อทางบ้านมาหรือเปล่า” ภคมณตอบไป เช้านี้เธอรู้สึกว่าอยากมาบ้านของปิติญาดามาก ร้อนใจอยากบอกไม่ถูกจึงให้สามีพามา หวังว่าเพื่อนจะติดต่อมาที่บ้านบ้าง เพราะเธอหรือใครๆ ก็ติดต่อปิติญาดาไม่ได้สักคน นักสืบที่จ้างให้ทำงานนี้ก็ยังสืบไม่ถึงไหนเหมือนกัน “ยังเลยค่ะ”“แล้วนี่คุณป้ายังไม่กลับจากบวชชีพราหมณ์อีกหรือจ๊ะ” รู้ทั้งรู้ว่าแม่ของปิติญาดาไม่ได้ไปบวชชีพราหมณ์อะไรทั้งนั้น แต่ภคมณก็ยังถามเผื่อเด็กที่บ้านจะหลุดอะไรมาให้รู้บ้าง “ค่ะ...” สายใจพยักหน้ารับ ภคมณถึงกับถอนหายใจออกมา ดูท่าเธอจะมาเสียเที่ยวตามเคย วศินที่ลงจากรถมาอีกคนโอบหัวไหล่ของภรรยาไว้ รู้ว่าเธอหวังไว้มากว่าวันนี้จะได้ข่าวเพื่อน “อย่างนั้นเหรอ”“คุณมาก็ดีเลย สายใจรอมาตั้งหลายวัน” คำพูดของสายใจทำใ

“ก็…” คนถูกถามหันไปมองต้องหทัยที่นั่งนิ่งอยู่ ซึ่งหญิงสาวรีบลุกขึ้นมายืนข้างๆ เขตไทยทันที ให้ตายสิ ถ้าไม่พูดสงสัยคืนนี้ภคมณไม่ยอมให้เธอไปไหนแน่ๆ “แฟนฉัน จบไหม” คำพูดของต้องหทัยทำเอาเขตไทยยิ้มที่หญิงสาวกล้าบอกกับเพื่อนว่าเขาเป็นใคร “อ้อ… จบจ้ะเพื่อน งั้นฉันไปเช็คอินก่อนดีกว่า เช้าๆ ค่อยเจอกัน” ภคมณเดินจูงมือกับวศินไปเช็คอิน ปล่อยให้คนรักเขาอยู่กันไปตามลำพัง“ไอ้เพื่อนบ้า” ต้องหทัยแหวใส่เพื่อนตามหลังไป ก่อนจะเขินมากกว่าเดิมเมื่อสบตากับเขตไทย “ดึกแล้ว หมวยไปนอนก่อนดีกว่า” “เดี๋ยวสิครับ” ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกุมมือหญิงสาวไว้ เพราะมีเรื่องอยากบอก “คะ” “พี่รักหมวยนะ” คำว่ารักที่ได้ยินจากเขตไทย ทำให้ใบหน้าสวยตามสไตล์สาวลูกครึ่งไทยจีนอมยิ้มจนแก้มเป็นสีชมพูระเรื่อน่ามอง เขินแล้วเขินอีก ที่อยู่ๆ เขตไทยก็มาบอกรักเอาตอนนี้ “รู้ค่ะ”“รู้แล้วไม่บอกอะไรพี่กลับเลยเหรอ” เสียงทุ้มๆ เอ่ยถามพร้อมสบ

“รู้แล้วก็ถนอมน้ำใจเพื่อนอย่างพวกฉันให้มากๆ หน่อย” ต้องหทัยยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้ปิติญาดา ก่อนจะเช็ดน้ำตาของตัวเองปอยๆ ทั้งสามนั่งร้องไห้อยู่แบบนั้น โดยไม่สนใจสายตาคนอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมาสักนิด  “ลูกฉันต้องดีใจแน่ๆ ที่มีป้าจิตใจดีแบบนี้” “แกท้องแล้วเหรอหนูจ๋า” คนถูกเรียกว่าป้าตาโต ปิติญาดามองไปยังบริเวณท้องของเพื่อนรักทันที ซึ่งว่าที่คุณแม่ก็พยักหน้ารับ “อื้อ...”“ดีใจด้วยว่ะแก ดีใจด้วนะคะพี่วศิน” ปิติญาดาชะเง้อพูดกับว่าที่คุณพ่อ ซึ่งวศินก็ยิ้มกลับอย่างเดียวเหมือนกัน “แต่ว่าฉันไม่ให้ลูกแกเรียกฉันว่าป้านะ ไม่เอา แก่ไป รับไม่ได้”“ย่ะ...แม่นาง” ภคมณย่นจมูกให้เพื่อน ทั้งสามสามจึงพากันยิ้มออก ก่อนที่ต้องหทัยจะเอ่ยถามในอีกเรื่องที่เธอสงสัย“แกรักพี่คิงส์เขาหรือเปล่าน้ำมนต์”“ตอนแรกไม่ได้รัก เกลียดขี้หน้าเขาด้วยซ้ำไป แต่ตอนนี้ฉันรักเขาแล้ว รักมากด้วย” หญิงสาวเอ่ยตอบอย่างไม่ต้องใช้เวลาคิด “ดี...แกจะได้ลงจากคา

วันนี้หมออนุญาตให้ชายหนุ่มจะเดินทางกลับไปพักฟื้นต่อที่บ้านได้แล้ว ขณะนั่งรถ ซึ่งคนในโรงงานนำรถตู้คันใหญ่มารับผู้เป็นนายจะได้นั่งสบายๆ อยู่นั้น ปิติญาดาจึงเอ่ยถามอะไรบางอย่างขึ้น“พี่คิงส์ รู้มาก่อนไหมว่าวันนั้นเราต้องแต่งงานกำมะลอกัน” “รู้…แต่พี่ไม่รู้ว่าคนที่ต้องแต่งงานด้วยเป็นใคร” คณินเอ่ยตอบตามจริง สิ่งที่เขาสงสัยดูจะชัดเจนมากยิ่งขึ้น ปิติญาดาคงรู้ความจริงแล้วอย่างแน่นอน เขาจะพูดยังไงให้เธอเข้าใจและไม่โกรธ “แล้วทำไมพี่คิงส์ถึงยอมแต่ง” “พี่ต้องการช่วยแม่” คำพูดของชายหนุ่มทำเอาปิติญาดาอึ้ง ไม่คิดว่าเขาจะอ่อนโยนแบบนี้ แต่ความจริงแล้วคงถูกบีบบังคับโดยไม่รู้ตัวเหมือนเธอก็เป็นได้ “จริงสิ พ่อกับแม่เราสองคนสนิทกันนี่นา แล้วตอนนี้เสียใจไหมคะ ที่เราต้องแต่งงานกัน” ปิติญาดาเอ่ยถามตรงๆ “ดีใจมากกว่า พี่ขอบคุณพ่อกับแม่ด้วยซ้ำ ที่ทำให้ได้แต่งงานกับน้ำมนต์” “ถ้าไม่มีวันนั้น พี่คิงส์ยังคิดไหมว่าอนาคตเราจะได้แต่งงานกัน”“คิด&he

เสียงกรีดร้องเพราะความหงุดหงิดตามราวีพงศธรไม่ได้ตามที่ต้องการ เนื่องจากชายหนุ่มกับปลายฟ้าไม่รู้ไปหลบอยู่ที่ไหน กิ่งดาวกระฟัดกระเฟียดทำลายข้าวของบนโต๊ะอาหารสุดหรู จนบรรดาเครื่องแก้วราคาแพงหล่นแตกกระจัดกระจายเต็มพื้นหินอ่อน ตามด้วยการหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาฉีกอย่างบ้าคลั่ง แต่สายตากลับเหลือบไปเห็นข่าวพาดหัวที่ใหญ่ครึ่งหน้าหนังสือพิมพ์“นี่คิงส์ไม่ใช่เหรอ” กิ่งดาวเพ่งมองรูปชายหนุ่มบนเตียงคนไข้ ก่อนจะอ่านข้อความข่าวด้านล่างจึงได้รู้ว่าเขาร่วมมือกับทางตำรวจจับพ่อค้ายาเสพติด ความคิดที่จะหวนกลับไปหาชายหนุ่มย้อนเข้ามาในสมองของกิ่งดาวทันทีเมื่อมีแผนหญิงสาวก็ยิ้มเหยียดออกมา ในเมื่อพงศธรกล้ามีคนอื่นแล้วทำไมเธอถึงจะทำบ้างไม่ได้ กลับไปหาคณินคือตัวเลือกที่ดีที่สุด เขาทั้งหล่อ ทั้งรวยและยังเท่อีกต่างหาก พงศธรสู้ไม่ได้สักนิด กิ่งดาวเดินยิ้มขึ้นไปเก็บข้าวของเตรียมขึ้นลำปาง ท่าทางมีความสุขของเจ้านายทำเอาบรรดาคนรับใช้ในบ้านพากันงง เพราะเมื่อครู่ยังอาละวาดบ้านแทบพังแต่ตอนนี้กลับเดินฮำเพลงอย่างคนอารมณ์ดีกิ่งดาวไม่ลืมที่จะซื้อของบำรุงร่างกายร