All Chapters of ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) : Chapter 61 - Chapter 70

เจ้าแก้มเดินลงรถมารวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ ที่ด้านหน้าคอนโดแห่งหนึ่ง ซึ่งน่าจะเป็นของรุ่นพี่คนใดคนหนึ่ง“พี่ ๆ สวัสดีค่ะ”เจ้าแก้มอยู่ในชุดเดรสสีหวาน น่ารักน่าเอ็นดูยกมือไหว้รุ่นพี่ทุกคนแล้วเดินไปยิ้มจนตาหยีให้เพื่อนทั้งสอง“เห็นแกตัวเป็น ๆ ฉันถึงเชื่อเนี่ย” ชิงชิงพูดขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนสนิทอยู่ตรงหน้าแล้ว“ทำไมเหรอ?” นั่นทำให้เจ้าแก้มรู้สึกแปลกใจแล้วถามขึ้นทันที เพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนจะพูด“ก็ตอนที่แกโทรมาบอกว่าไปได้ ฉันกับหนูดีไม่อยากจะเชื่อเลย”“คิก คิก” ซึ่งคำตอบของชิงชิงก็ทำให้เจ้าแก้มหัวเราะออกมา“พี่ชายแกไม่คลั่งไปแล้วเหรอ?” หนูดีจึงถามถึงพี่ชายทั้งสองของเจ้าแก้ม“ไม่นะ” ซึ่งเจ้าแก้มก็ส่ายหน้า แล้วนึกไปถึงก่อนหน้านี้ตอนที่โซ่ไปรับเธอ ไม่รู้ว่าหมอกราฟและหมอกลูมเรียกโซ่ไปคุยอะไรด้วย“แต่ตอนมาไปคุยอะไรกับพี่โซ่ก็ไม่รู้” เธอจึงแอบกระซิบบอกกับเพื่อนทั้งสอง“แกไม่ได้ถามเหรอ?” ชิงชิงมองเจ้าแก้มด้วยความแปลกใจ“ไม่” ซึ่งเจ้าแก้มก็ส่ายหน้าปฏิเสธ อย่างซื่อ ๆ“แปลก ๆ” นั่นยิ่งทำให้ชิงชิงรู้สึกแปลกใจ“ใช่ แปลกไหม?” เจ้าแก้มเองก็คิดเช่นกันว่ามันแปลกมากจริง ๆ“หมายถึงเจ้าหนูทำไมอย่างแกไม่ถา

พอถ่ายรูปกันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็มาเช็กอินที่โรงแรม เพื่อพักผ่อนกัน ในส่วนของตอนเย็นนั้นก็มีการนัดกันไปที่ร้านอาหารทะเล ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เจ้าแก้มรู้สึกอารมณ์ดีมาก ๆ ส่วนชิงชิงนั้นก็ได้แต่ทำหน้าเซ็ง เพราะเธอแพ้อาหารทะเลนั่นเอง“เจอกันตอนเย็นนะ”โซ่บอกเจ้าแก้ม หลังจากที่มาส่งเธอถึงหน้าห้องพักแล้ว ซึ่งห้องพักนี้เป็นห้องที่โซ่ทำการจองให้เจ้าแก้มและเพื่อน ๆ ผู้หญิงจะพักในโรงแรมกันส่วนผู้ชายจะอยู่ที่พูลวิลล่าข้าง ๆ เพราะเพื่อนของโซ่อยากจะจัดปาร์ตี้กันด้วย ทริปนี้มากัน 4 วัน 5 คืน เรียกได้ว่าทั้งไลอ้อนและพายัพจากวางแผนโปรแกรมมาแน่นเอี๊ยด“ค่ะ” เจ้าแก้มพยักหน้ารับแล้วยิ้มให้โซ่จนตาหยีโซ่จึงยกมือขึ้นลูบแก้มนุ่มนิ่มของเธอแล้วมองด้วยสายตารักใคร่ จากนั้นก็ผละออกไปเจ้าแก้มปิดประตูห้องพักแล้วเดินมาหาเพื่อนทั้งสองที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว“สวยมาก” เธอมองไปยังวิวตรงหน้า ที่เพื่อน ๆ กำลังดื่มด่ำอยู่ด้วยสายตาตกตะลึง“ใช่” เจ้าแก้มพยักหน้ารับ แล้วเดินเข้าไปใกล้กระจกระเบียงมากขึ้น“นี่พี่โซ่จ่ายให้ทั้งหมดเลยเหรอ? เกรงใจจัง” ชิงชิงถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเกรงใจ เพราะห้องพักที่ใหญ่ขนาดนี้ โซ่คงจ่ายไปม

พอถึงเวลานัด เจ้าแก้มและเพื่อนทั้งสองก็ลงมารวมตัวกับกลุ่มของรุ่นพี่เจ้าแก้มที่อยู่ในชุดเดรสสีขาวสะอาดตาเหมือนนางฟ้าตัวน้อย ๆ โซ่เห็นแล้วก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู“มากันครบแล้ว ไปเถอะ”จินพูดขึ้นแล้วเดินนำไปที่ริมหาด เพื่อเดินไปร้านอาหารริมทะเลที่จองไว้ แล้วชวนเธอไปที่บ้านพักของพวกเขาในคืนนี้“ตอนเย็นไปกินเลี้ยงต่อที่บ้านพักนะ” เขามองเธอด้วยสายตาคาดหวัง“ค่ะ” เจ้าแก้มเองก็ตอบรับทันทีจากนั้นทุกคนก็พากันเดินไปที่ร้านอาหารที่จินได้ทำการจองไว้บรรยากาศริมทะเลในช่วงค่ำ เป็นอะไรที่สวยงาม เจ้าแก้มมองวิวรอบ ๆ อย่างไม่วางตา“ร้านนี้สวยจัง” พอหันไปเห็นร้านอาหาร ที่รุ่นพี่พามา ก็เอ่ยชมทันที เพราะนี่คือร้านอาหารริมทะเล ที่วิวสวยมาก ๆ และการตกแต่งร้านก็ สวยมากเช่นกัน ก่อน“ชอบไหม?” โซ่ถาม เพราะร้านนี้เป็นร้านที่เขาเลือกเอง และคิดว่าเจ้าแก้มน่าจะชอบ“ชอบค่ะ” เจ้าแก้มพยักหน้ารับรัว ๆ เหมือนไก่จิก“เข้าไปด้านในกันเถอะ” โซ่จึงจับมือเธอแล้วพาเดินเข้าไปด้านในพนักงานพากลุ่มของโซ่มาที่ริมระเบียงที่เป็นโต๊ะใหญ่สำหรับครอบครัว เพียงพอต่อการนั่ง“สั่งอะไรเต็มที่เลยนะทุกคน” เมื่อพนักงานเอาเมนูมาให้ ฟีนก็เป็นฝ

เช้าวันต่อมา เจ้าแก้มตื่นขึ้นมาด้วยความสดใส นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนเพื่อนทั้งสองรู้สึกหมั่นไส้หนูดีและชิงชิงตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ในชุดนอน และปวดหัวมากก็รู้เลยว่าเจ้าแก้มต้องเป็นคนจัดการเปลี่ยนให้แน่นอนแต่พอหันไปเห็นเจ้าตัวนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุขก็อดแขวะไม่ได้จริง ๆ“อีกนิดจะคิดว่าเป็นบ้าแล้วนะ”ชิงชิงเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน และมองไปที่เจ้าแก้มนิ่ง“นั่นสิ อะไรมันจะขนาดนั้น”หนูดีเองก็เห็นด้วยเช่นกัน สองสาวต่างนั่งมองเพื่อนสนิทที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ด้วยสายตาเอือมระอาเล็กน้อย“อะไรเหรอ?” เจ้าแก้มหันมาเห็น จึงทำหน้าเหลอหลา จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ“เปล่าหรอก ไปอาบน้ำได้ละ เดี๋ยวแฟนแกก็มาหา จะให้เขาเห็นสภาพนี้หรืออย่างไร?”ชิงชิงไม่อยากอธิบายจึงทำเป็นไล่ให้เจ้าแก้มไปอาบน้ำ เพราะในวันนี้พวกเธอมีนัดไปดำน้ำกัน อีกไม่นานโซ่ก็คงจะมาหาเจ้าแก้มแล้ว“จริงสิ วันนี้มีนัดไปดำน้ำ” นั่นทำให้เจ้าแก้มนึกขึ้นได้ว่าวันนี้พวกเธอมีทริปดำน้ำ จึงรีบผุดลุกขึ้นนั่ง“ถ้างั้นเจ้าแก้มไปอาบน้ำก่อนนะ” จากนั้นก็ขอตัวไปอาบน้ำทันที“ไปเถอะ” หนูดีโบกมือไล่แล้วทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม ในตอนนี้เธอป

โซ่อยู่เฝ้าเจ้าแก้มจนหลับไป แต่เขาก็ยังคอยเช็กอุณหภูมิร่างกายของเธอตลอด เพื่อนทั้งสองของเจ้าแก้มก็ไม่ได้กลับมาที่ห้องกลางดึกคืนนั้นเจ้าแก้มก็มีไข้ขึ้น คงเพราะเล่นน้ำมากเกินไป โซ่ทำหน้าเครียดแล้วสั่งให้ไลอ้อนไปซื้อที่ตรวจวัดไข้และยาลดไข้ และของจำเป็นมาให้กลางดึกโชคดีที่ไลอ้อนยังไม่เมามากนัก และลีออนที่ไม่ดื่มเลยวันนี้เป็นคนพาไปก๊อก ๆ ๆเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้โซ่ผละออกจากเจ้าแก้มแล้วเดินไปที่ประตูทันทีแกรกทันทีที่ประตูเปิดออก ก็เจอเข้ากับสองแฝดที่ยืนอยู่หน้าห้อง“เป็นอย่างไรบ้างวะ?” ไลอ้อนถามขึ้นแล้วมองสีหน้าเคร่งเครียดของเพื่อนด้วยสายตาเป็นห่วง“เช็ดตัวให้อยู่”โซ่ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเนือย ๆ ก่อนหน้าที่เขาจะโทรบอกไลอ้อน เจ้าแก้มมีอาการไข้ขึ้น เขาได้ทำการเช็ดตัวให้กับเธอแล้วแต่ก็ยังไม่หาย จึงได้วานให้เพื่อนไปซื้อยามาให้ เพราะยาที่เขาให้เจ้าแก้มกินเป็นเพียงยาสามัญที่ทางโรงแรมมีขาย จึงให้เพื่อนไปซื้อมาให้เองดีกว่า“อะนี้ของที่มึงสั่ง” ไลอ้อนพยักหน้าเข้าใจแล้วยื่นถุงยาที่เพื่อนสั่งให้ซื้อไปให้เขา“ขอบใจ” โซ่รับมาแล้วเอ่ยขอบคุณเพื่อนทั้งสอง“ถ้าอย่างนั้นพวกกูไปแล้วนะ มีอะไรก็โทร