Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

แถมเมื่อครู่ที่นางออกปากเรื่องการแต่งงานกับเขา พี่หย่งเล่อก็นิ่งฟังอย่างเงียบเฉย ไม่เอ่ยคัดค้านเลยสักคำ เหมือนกับว่าเขาเองก็คิดเช่นเดียวกับคุณหนูผู้นั้น ที่อีกไม่นานก็จะแต่งงานกับนาง รับนางมาเป็นฮูหยินของเขาอย่างถูกต้อง แล้วข้าล่ะ เยว่ชิงผู้นี้ คนที่กลายเป็นของเขาแล้ว ข้าจะกลายเป็นอะไร เมื่อสตรีผู้นั้นเข้ามาเป็นฮูหยินของเขาอย่างถูกต้อง อนุ หรือหญิงอุ่นเตียงเช่นนั้นหรือ ข้าคือท่านหญิงอวี้ชาง แม้กายจะไม่ใช่แต่จิตวิญญาณของข้าคือท่านหญิงอวี้ชาง ไม่ลดตัวลงไปเป็นเพียงอนุหรือหญิงอุ่นเตียงของชายใดหรอก เยว่ชิงยืดตัวขึ้น นางนั่งหลังตรงอย่างมีสง่า ด้วยท่าทีของท่านหญิงคนงามผู้สูงศักดิ์ แล้วก็เอ่ยขึ้นว่า “ ข้าก็ยินดีจะคบหาคุณชายเสิ่นเอาไว้เจ้าค่ะ ข้าคิดว่าเขาเองก็น่าสนใจไม่น้อย และหากคุณหนูเหลียนมีบุรุษคนอื่นที่น่าสนใจก็รบกวนคุณหนูเหลียนช่วยแนะนำกับข้าได้นะเจ้าค่ะ เพราะว่าตอนนี้ข้าเองก็เพิ่งพ้นวัยปักปิ่นมาไม่นานนัก คงจะพอมีโอกาสเลือกอีกสักเล็กน้อย ข้าเป็นสตรีกำพร้า บิดาของข้าก็สิ้นชีวิตไปแล้ว คงต้องเลือกบุรุษที่ดูแลปกป้องข้าได้ แต่ข้าไม่ยอมเป็นอนุหรือหญิงอุ่นเตียงของชายใดหรอกนะเจ้าค่ะ

พระชายาจางเห็นท่าไม่ดี เพราะถ้าทำเช่นนั้นแผนการณ์ที่อุตส่าห์วางไว้ก็อาจจะสูญเปล่า “ ท่านอ๋องต้องการจ้างครูไปสอนกิริยามารยาท การศึกษาและศาสตร์ทั้งสี่ของสตรีด้วยเจ้าค่ะ ท่านอ๋องได้ยินว่าคุณหนูต้วนเก่งกาจเรื่องเรื่องศิลปะด้วย เขาก็อยากจะให้หนิงเอ๋อนั้นได้ร่ำเรียนศิลปะเอาไว้ตั้งแต่ยังเล็กจะได้เรียนรู้ได้เร็วเจ้าค่ะ พี่รอง และท่านอ๋องยังเห็นว่ากิริยามารยาทและท่าทางของคุณหนูต้วนผู้นั้นน่ารักนัก อยากจะให้หนิงเอ๋อของเราเติบโตมาเป็นเช่นนั้นบ้าง จึงจะว่าจ้างนางไปสอนหนิงเอ๋อน่ะเจ้าค่ะ หวังว่าท่านพี่คงจะอนุญาตินะเจ้าค่ะ ข้าจะไปรับนางไปพำนักที่ตำหนักในวันนี้เลย ให้นางพักที่เรือนเล็กที่ว่างอยู่ในตำหนักจะได้ใกล้ชิดกับหนิงฮวาเพคะ ” แม่ทัพจางขมวดคิ้ว ถ้าทำเช่นนั้นก็แปลว่าเมียของเขาจะต้องไปพักที่ตำหนักของท่านอ๋องรุ่ยหยางล่ะสิ คงจะไม่ได้หรอก อยู่ๆจะให้นอนไปนอนค้างที่อื่นเขาไม่เห็นด้วย ขณะนั้นคุณหนูต้วนเยว่ชิงก็เคาะประตูห้องหนังสือพอดี เพราะสาวใช้ไปตามนางว่าพระชายาจางมาพบนางต้องการสอบถามเรื่องการว่าจ้างนางไปสอนท่านหญิงหนิงฮวา ซึ่งเยว่ชิงเห็นว่าเป็นทางออกที่ดีมาก ที่นางกำลังคิดหาหนทางปลีกตัวไปจากจ

และท่านอ๋องรุ่ยหยางสวามีของนางที่หวงน้องสาวมากเหลือเกิน ยิ่งเขาได้พบนางที่งานเลี้ยงวันนั้นแล้วก็เชื่อมั่นว่าคุณหนูต้วนเยว่ชิงคือท่านหญิงอวี้ชางกลับชาติมาเกิดอย่างแน่นอน เขาเสียใจที่นางจากไปมากขนาดนั้น คงไม่ยอมให้น้องสาวที่หวนคืนกลับมาอีกครั้ง แต่งเป็นอนุของผู้ใดหรอก หากท่านอ๋องไม่บังเอิญได้พบน้องสาวที่หวนคืนกลับมาอีกครั้งที่งานเลี้ยงนางก็คงจะทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในเรือนของพี่รอง แต่นี่ท่านอ๋องรุ่ยหยางรู้เข้าเสียแล้ว และนางรู้จักสวามีของตนเองดี ว่าเขาไม่มีทางปล่อยวางได้อย่างแน่นอน ในเรื่องน้องสาวของเขาคนนี้ แม้ร่างกายจะไม่ใช่ แต่จิตวิญญาณนั้นใช่อย่างแน่นอน สวามีของนางยืนยันเช่นนั้น เพราะเขาจำกิริยาท่าทางของน้องสาวของเขาได้ในทันที ทั้งการพูดจา การแต่งกายก็เหมือนกันอีกด้วย พี่รองก็คงจะต้องตัดสินใจเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง นางแค่ให้เวลาเขาคิดทบทวนว่าเขายังรักท่านหญิงอวี้ชางหรือไม่ หรือเขานั้นได้ตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว โดยไม่มีคนรักเก่าเช่นท่านหญิงผู้นี้อีกต่อไปหลายวันต่อมาชีวิตของคุณหนูต้วนเยว่ชิงที่อาศัยอยู่ในตำหนักของท่านอ๋องรุ่ยหยางนั้นก็เริ่มเ

เมื่อรถม้าจอดลงที่หน้าภัตตาคาร ทั้งสามก็ลงจากรถม้าแล้วพากันเดินเข้าไปในภัตตาคารแล้วขึ้นไปบนชั้นสามที่ได้นัดหมายกันไว้ล่วงหน้าแล้ว คุณชายเกาว่าที่คู่หมั้นของเยว่ชิงนั้นได้จองห้องพิเศษเอาไว้แล้วเป็นห้องอาหารส่วนตัว ท่านอ๋องรุ่ยหยางเดินนำหน้าชายาและน้องสาวบุญธรรมตรงไปที่ห้องอาหารนั้น เมื่อทั้งสามเข้าไปในห้องอาหารแล้ว ก็พบกับครอบครัวของคุณชายเกา อันมีบิดาและมารดาของเขาที่เริ่มเข้าสู่วัยชราแล้ว ผมของทั้งสองเป็นสีดอกเลา ใบหน้านั้นเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มกว้างขวาง บิดาของเขาหน้าตาใจดียิ้มแย้ม อัธยาศัยดีสมกับเป็นคนที่ทำการค้ามาทั้งชีวิต ส่วนฮูหยินของเขาที่มีวัยใกล้เคียงกัน ใบหน้าอวบอูมผ่องใสดังเช่นคนมีอันจะกินทั่วไป นางมีใฝอยู่ที่ริมฝีปากด้านซ้ายเห็นได้ชัดเจน นางยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตรให้กับคนทั้งสามที่เพิ่งเดินเข้ามา“ ขอคารวะท่านอ๋องรุ่ยหยางและพระชายาจางพะยะคะ ” ทั้งเถ้าแก่เกาและฮูหยินรวมถึงคุณชายเกาต่างก็ลูกขึ้นทำความเคารพท่านอ๋องรุ่ยหยางและพระชายาจาง ท่านอ๋องโบกมือให้กับพวกเขาเป็นเชิงว่าตามสบาย พวกเขาจึงหันมาจ้องมองคุณหนูต้วนเยว่ชิงที่ยิ้มให้กับพวกเขาพร้อมกับย่อกายทำความเคารพคนทั้งสาม

ถึงเวลาส่งตัวเข้าหอแม่สื่อก็ประคองเจ้าสาวหมาดๆ เดินไปส่งถึงที่ห้องหอแล้วก็ให้นางนั่งรอเจ้าบ่าวอยู่บนเตียงวิวาห์เพียงผู้เดียว ชุ่ยเอ๋อเข้ามาพร้อมกับถาดไม้ที่มีขนมสองสามชิ้นกับน้ำชา เพื่อให้เจ้าสาวหมาดๆรองท้องก่อนที่เจ้าบ่าวจะมาเข้าหอ “ ตอนนี้ เจ้าบ่าวคงยังไม่มาเข้าหอหรอกเจ้าค่ะ ข้างนอกยังครึกครื้นกันอยู่เลย ”ชุ่ยเอ๋อบอกกับคุณหนูของนางที่ดูเหม่ยลอยเซื่อมซึม นางไม่ได้สดใสดังเช่นคนที่กำลังเป็นเจ้าสาวเลย เพราะนางไม่ได้รักเจ้าบ่าว นางให้พี่ชายของนางคือท่านอ๋องรุ่ยหยางเป็นคนตัดสินใจเลือกเจ้าบ่าวให้นาง หากเขาเห็นว่าดีนางก็ตกลง และยอมแต่งงานอย่างง่ายดายดังเช่นตอนนี้นางไม่มีหัวใจ ชุ่ยเอ๋อจ้องมองใบหน้างามที่เหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัด แล้วถอนใจออกมา “ คุณหนูเจ้าค่ะ ในเมื่อตัดสินใจแต่งงานแล้ว วันนี้คือวันดีนะเจ้าค่ะ วันเริ่มชีวิตใหม่ ชุ่ยเอ๋ออยากให้คุณหนูมีความสุข ชุ่ยเอ๋อรับรองว่าเจ้าบ่าวหล่อเหลามาก ร่ำรวยมาก และเป็นชายที่แสนดีเจ้าค่ะ คุณหนูจะต้องรักเขาอย่างแน่นอน ” ชุ่ยเอ๋อนั้นได้รับคำสั่งจากพระชายาจางไม่ให้บอกกับคุณหนูของตนเรื่องเจ้าบ่าวที่แต่งงานกับนางในวันนี้ ปล่อยให้ทั้งสองปรับความเข้าใจกั