Semua Bab รักร้าย ลูกชายมาเฟีย (อาชิ..My Hero): Bab 91 - Bab 100

เขาเริ่มอัดสวนสะโพกขึ้นหาเธอจากทางด้านล่าง มือหนาเลื่อนลงไปจับยึดเอวคอดกิ่วให้ขยับเคลื่อนไหวขึ้นลงตอบรับสัมผัสสอดประสานกับเขา“อื้มมมม” อาชิส่งเสียงครางในลำคอ ก่อนที่จะเร่งจังหวะสวนสะโพกเข้าหาเธอเร็วขึ้น ร่างบางสวนสะโพกขึ้นลงตามเขา ราวกับว่าเธอกำลังใช้ร่างกายตนเองเป็นค้อนที่กำลังตอกตะปูตัวใหญ่ที่ไม่มีวันจมหายไปตามแรงตอก“อ๊ะ... อ๊า... อื้อออ... อ๊ะ... สะ... เสียว... อ๊ะ... อ๊ายยยยย”ร่างบางส่งเสียงครางเมื่อสุขสมจากการถึงฝั่งฝันกับบทรักของเขา“อ๊ะ... อ๊า... อ๊า”ร่างแกร่งกระแทกกระทั้นร่างบางอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวเธออีกครั้ง ร่างแกร่งทิ้งตัวลงพิงหัวเตียง รั้งร่างบางซบลงมาบนอกแกร่งก่อนจะหายใจหอบถี่“พี่อาชินอนลง” ชะเอมลุกขึ้นจนแก่นกายหลุดออกจากร่องรัก แล้วเอ่ยบอกหลังจากที่นั่งกอดพักเหนื่อยมาครู่หนึ่ง เขาก็ยอมทำตามเธออย่างว่าง่าย“จะทำอะไร” เขาเอ่ยถามเมื่อเธอเอี้ยวตัวเอื้อมไปหยิบที่ปิดตามา“ก็ทำเหมือนที่พี่อาชิทำกับเอมไง” ชะเอมกระซิบเสียงแหบพร่าเหนือริม‍ฝีปากหนา พูดจบเธอก็ใส่ที่ปิดตาให้เขา“เอม” อาชิเอ่ยเรียกเมื่อร่างบางผละออกห่างตัวเขา พร้อมทั้งจะเปิดที่ปิด

มือเล็กจับประคองใบหน้าคมให้หันมาสบตาก่อนจะแนบริมฝีปากอิ่มกับริม‍ฝีปากหยักได้รูป เธอจูบเขาอย่างอ่อนหวานซาบซ่า เรียวลิ้นเล็กสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของคนตัวโต“อื้มมม” สายฟ้าครางในลำคออย่างพึงใจกับรสหวานจากปากบางที่ทำให้เขาคลั่งได้ทุกครั้งสำหรับเขา แบมเป็นผู้หญิงที่สดใส ใบหน้าหวานจะระรื่นแทบจะตลอดเวลา มีเพียงบางครั้งบางคราวที่เขาเผลอดุเมื่อเธอทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจ แต่หลังจากที่ได้ฟังเรื่องของเธอ เขาก็สัญญากับตนเองทันทีว่าต่อจากนี้ไปเขาจะปล่อยให้เธอได้แสดงอารมณ์และความต้องการได้อย่างเต็มที่ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อนดุดัน มือหนานวดเฟ้นเต้าอวบ ก่อนที่จะสอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อแต่กลับต้องชะงักเมื่อไม่อาจทำได้ดังใจเพราะเธอสวมชุดเพลย์สูทขาสั้นสีชมพูหวานสายฟ้าละจากปากนุ่มแล้วไล้จูบซอกคอหอม มือก็พยายามจะปลดชุดของเธอออก ขณะที่แบมปรือตาฉ่ำหวานมองเขาอย่างเปี่ยมด้วยความรัก มือน้อยขยำเสื้อบริเวณอกแล้วค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีชมพูออกทีละเม็ดด้วยมือข้างเดียวแล้วลูบไล้อกแกร่ง“บี๋”“หืม ?”“เค้าถอดชุดบี๋ไม่ได้” สายฟ้าเอ่ยบอกเมื่อเขาพยายามอย่างเต็มที่แล้วแต่ก็หาที่ถอดชุดเธอไม่ได้“ง

พอเล่นเสร็จคงไม่ต้องบอกว่าสภาพของแบมเป็นอย่างไร แทบจะเป็นลมล้มพับลงตรงนั้นทันทีที่ลง“รอตรงนี้นะ เดี๋ยวเค้าไปซื้อน้ำกับยาดมให้” แบมพยักหน้าให้สายฟ้านิด ๆ อย่างหมดแรงไม่นานสายฟ้าก็กลับมาพร้อมน้ำกับยาดม แบมนั่งดมยาดมเหมือนร่างไร้วิญญาณ สักพักอาการก็ดีขึ้น“ดีขึ้นยัง” สายฟ้าเอ่ยถาม“โอเคแล้ว” แบมเอ่ยบอกพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาทำท่าโอเค“งั้นไปเล่นต่อ”“ไม่เอาแล้วบี๋ เค้าไม่เล่นแล้ว” แบมตอบปฏิเสธทันที“แค่ไปนั่งกระเช้าชิล ๆ อันนี้ไม่น่ากลัว” สายฟ้าก็จับมือแบมมาขึ้นกระเช้า“บี๋ สวยอะ” แบมพูดขึ้นเมื่อเห็นวิวสวนสนุกได้รอบด้าน“อื้ม บี๋สวย” แบมหันมามองสายฟ้าที่นั่งอยู่ตรงข้าม ก่อนจะถูกเขารั้งศีรษะเข้าไปแล้วประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากอิ่ม“บี๋ เค้าเดินไม่ไหวแล้ว” แบมเอ่ยบอกเมื่อลงมาจากกระเช้า“งั้นขึ้นมา” สายฟ้าย่อตัวลงไปให้เธอขึ้นมาขี่หลัง“ขอบคุณนะ” เธอกอดคอเขาไว้พร้อมทั้งหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ แล้วเอ่ยปากบอกเขา ซึ่งเขาก็หันมาหอมแก้มนุ่มอย่างนึกเอ็นดูแบมอิงหัวซบไปที่บ่าแกร่งจนเผลอหลับไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่ถึงรถ“เด็กน้อยเอ๊ย แค่นี้ก็หมดแรงจนหลับ” เขาเอ่ยว่าเมื่อจัดท่า ปรับเบาะให้เธอได้นอนอย่างสบาย ก่อนจะจ

“หือออ แบมทำกับข้าวอร่อยมากเลย แบบนี้ยุกินจนท้องแตกแน่” พายุตักข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยขณะกำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นกันอยู่“เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอกมึง” สายฟ้าว่า“คุณแม่คงสอนให้ทำอาหารใช่ไหมลูก” คุณอัณณพเอ่ยถาม“คุณแม่ส่งไปเรียนกับเพื่อนของคุณยายที่เคยเป็นต้นห้องของเสด็จในกรมฯ ค่ะ”“คงจะเรียนเรื่องมารยาทมาด้วยสินะ”“ใช่ค่ะ”“อยู่บ้านนี้หนูแบมทำตัวตามสบายได้เลยนะลูก เป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่”“ค่ะคุณพ่อ”“อีก 2 วันมหาวิทยาลัยก็เปิดแล้วใช่ไหมแบม” คุณธารธาราเอ่ยถาม“ใช่ค่ะคุณแม่”“ถ้างั้นคืนนี้ก็นอนค้างบ้านแม่ได้สิ ค้างสักคืนนะลูก”“ถ้าคุณแม่อยากให้แบมค้างก็ได้ค่ะ”“น่ารักที่สุดเลยลูกสาวแม่ แบมกินนี่นะลูก” คุณธารธาราเอ่ยอย่างพอใจก่อนจะตักมัสมั่นไก่ใส่จานข้าวของแบม“ขอบคุณค่ะ” แบมตอบ คุณธารธาราก็ชวนแบมคุยนั่นนี่ในระหว่างรับ ประทานอาหารเย็น“เออ... พวกเรายังมีตัวตนอยู่หรือเปล่าครับ แม่ช่วยสนใจผมบ้าง” พายุพูดขึ้นแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เข้าหูผู้เป็นแม่เลย“ทำใจนะลูก แม่เขามีลูกสาวคนใหม่แล้ว” ผู้เป็นพ่อบอกสายฟ้านั่งมองแบมกับแม่ของตนที่เข้ากันได้เป็นอย่างดี และเหมือนจะดีเกินไป เพราะแม่เหมือนจะหล

“ลืมอะไรหรือเปล่า” ชะเอมบอกพร้อมทั้งใช้นิ้วจิ้มไปที่หน้าผากตนเอง“ให้ 3 ทีเลย” อาชิเดินกลับมาแล้วประทับจูบที่หน้าผากเนียน แก้มนุ่มซ้ายขวา ชะเอมก็ยิ้มพอใจแล้วจูบตอบไปที่ปากหยัก“โอ๊ยยย คุณหนูชะเอมจะออดอ้อนสามีเกินไปแล้วนะ เกรงใจเพื่อนแบมบ้าง”“แบมก็ไม่อ้อนสายฟ้าเลยนะ” ชะเอมว่าแบมที่นั่งอยู่กลางหว่างขาของสายฟ้า“เป็นไง เข้าตัวเองเลย” สายฟ้าว่าพร้อมทั้งดีดหน้าผากแบมไปที“บี๋อะ เค้าเจ็บ เป่าให้เค้าเลยนะ” แบมบอกพร้อมทั้งลูบหน้าผากตนเองป้อย ‍ๆ“หายยัง” สายฟ้าจับหัวทุยเล็กแล้วจูบหน้าผากเนียนตรงที่เขาดีด“หายแล้ว” แบมบอกอย่างอารมณ์ดีพร้อมทั้งอิงซบที่อกกว้าง“เอมว่าเอมย้ายไปเรียนวิศวะดีกว่า” ชะเอมนั่งเท้าคางยิ้มบาง ๆ มองเพื่อนทั้งสองหวานใส่กัน“ไม่ได้นะ ชะเอมจะทิ้งแบมไปไม่ได้” แบมรีบพูดทันที“ถ้างั้นแบมกับสายฟ้าก็ช่วยหวานใส่กันให้มันน้อย ๆ หน่อย เอมอิจฉา”“แบมจะพยายามนะ” แบมยิ้มหน้าทะเล้น“ไปขึ้นเรียนกันเถอะ ได้เวลาละ” สายฟ้าพูด“อื้ม” ชะเอมกับแบมตอบพร้อมกัน“ไอ้ฟีนน์ น้องชะเอมของมึงว่ะ” ต้น เพื่อนในกลุ่มของฟีนน์พูดขึ้นเมื่อเห็นชะเอม แบม สายฟ้านั่งรอพวกอาชิอยู่ใต้ตึกวิศวกรรมศาสตร์“ไม่ใช่ของกู