All Chapters of รักร้าย ลูกชายมาเฟีย (อาชิ..My Hero): Chapter 131 - Chapter 140

อาชิกับชะเอมนั่งคุย นั่งเล่นกับเอรินจนค่ำ จนเขาเอ่ยบอกให้ชะเอมไปอาบน้ำเตรียมตัวไปผับ แต่เขาก็ยังนั่งคุยกับเอริน เพราะเขาอยากเป็นคนเติมเต็มความรู้สึกของน้องสาวให้อย่างเต็มที่“พี่อาชิไปทำงานได้แล้วค่ะ ไม่ต้องห่วงเอริน เอรินจะเป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่อาชิคนเดิม ส่วนพี่ภูเอรินจะเก็บไว้ในนี้ รอวันที่พี่ภูกลับมา พี่อาชิดูแลพี่ชะเอมคนที่เป็นหัวใจของพี่อาชิเถอะค่ะ หัวใจของน้องสาวคนนี้เข้มแข็งแล้วค่ะ” เอรินยกมือขึ้นทาบอกข้างซ้าย เอ่ยบอกผู้เป็นพี่ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“พี่อาชิจะดูแลผู้หญิงทุกคนที่พี่อาชิรักให้ดีที่สุด” สองพี่น้องโอบกอดกันด้วยหัวใจที่รักและเป็นห่วงซึ่งกันและกัน“กอดกันบ่อยเกินไปแล้วนะ” น้ำเสียงอันน้อยใจของน้องสาวอีกคนดังขึ้น ทำให้อาชิกับเอรินผละออกจากกัน แล้วหันไปยิ้มและกางแขนออกกว้างให้เจ้าของน้ำเสียงน้อยใจนั้นได้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด“รักด้วย... รักกัน ๆ” อาชิ เอวา เอริน สามพี่น้องนั่งกอดกันกลม จนอธิเข้ามาเห็นก็วิ่งเข้าใส่แหวกวงล้อมเข้าไปอยู่ตรงกลาง อยู่ในอ้อมกอดของพี่ชายกับพี่สาวทั้ง 2 คนแทนไทกับพรพระพายยืนมองการกระทำของลูก ๆ ด้วยความปลื้มปีติที่ลูก ‍ๆ รักและดูแลกันเป็นอย่างด

“พี่ขอโทษนะครับ ต่อไปพี่จะไม่พูดกับเอมแบบนี้อีกแล้ว” คนตัวโตพูดเสียงอู้‍อี้อยู่กับหน้าท้องแบนราบของเธอ“เอมยกโทษให้พี่นะ... นะครับ... พี่ขอโทษ... อย่าโกรธพี่เลยนะที่รัก” ชะเอมอดยิ้มไม่ได้เมื่อได้ยินน้ำเสียงออดอ้อนของคนที่คลอเคลียอยู่กับหน้าท้องของเธอ“ต่อไปพี่จะเข้าใจเอม จะยอมรับในสิ่งที่เอมเลือก เอมหายโกรธพี่นะ... นะคนดี... ที่รัก”“แน่ใจนะว่าจะยอมรับได้จริง ๆ”“อื้ม แต่พี่ขอไปค่ายอาสาด้วยนะ” ใบหน้าคมเงยขึ้นมาสบตาเจ้าของใบหน้าหวาน ก่อนที่จะก้มลงไปคลอเคลียกับหน้าท้องแบนราบอีกครั้ง“เอมให้ไปก็ได้ แล้วต่อไปจะไม่ห้ามเอมเรียนหมอแล้วใช่ไหม”“ไม่ห้ามแล้ว พี่จะให้เอมทำในสิ่งที่เอมรัก พี่จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง แต่ตอนนี้ขอผัวก่อนนะ...” เจ้าของใบหน้าคมพูดด้วยเสียงหื่น ๆ ก่อนจะมุดหน้าเข้าไปในเสื้อของเธออย่างรวดเร็ว“พี่อาชิ หยุดนะ เรายังคุยกันไม่จบเลย... อื้ออออ... อ๊ะ... อย่ากัด... อ๊า” ชะเอมร้องเสียงหลง พยายามดันศีรษะของอาชิให้ออกจากเสื้อของตนเองอย่างทุลักทุเล แต่เหมือนเธอยิ่งออกแรงผลักมากเท่าไร ศีรษะของเขาก็ยิ่งจมลงกับหน้าอกของเธอมากเท่านั้นจ๊วบ !! จ๊วบ !!“เดี๋ยวกระแทกไป... อื้มมม..

“ภู ! / ไอ้ภู !” ทุกคนร้องเรียกด้วยความตกตะลึงเมื่อภูมายืนอยู่ตรงหน้าของทุกคน“ไอ้เชี่ยภู” เดลลุกขึ้นยืนก่อนจะโถมตัวเข้าไปกอดภูด้วยความคิดถึง“เห็นหน้ากูก็ด่ากูเลยนะมึง ปล่อยกูได้ละ กูสยิว” ภูเอ่ยว่าอย่างไม่จริงจังนัก“ก็กูคิดถึงมึง”“เออ กูก็คิดถึงมึง”“แล้วภูมาที่นี่ได้ยังไง” ชะเอมเอ่ยถามด้วยความดีใจ“ไปหาไอ้เดลที่บ้าน ป๊ากับม้ามันบอกว่าทุกคนมาออกค่ายอาสากับคณะ แพทย์”“คิดถึงมึงว่ะ” อาชิพูดขึ้น“กูก็คิดถึงมึง” ภูพูด พร้อมทั้งเข้าไปกอดเพื่อนรัก“กูกอดด้วย” เดลโถมตัวเข้ากอดเพื่อนรักทั้งสอง“แล้วมึงไม่คิดถึงกูบ้างไงไอ้สายฟ้า” ภูหันมาถามเมื่อเห็นสายฟ้ายืนนิ่ง“คิดถึงดิวะ” พูดจบสายฟ้าก็เข้ามากอดทุกคน“เอมกอดด้วยสิ”“แบมก็อยากกอดด้วย”“ไม่ต้อง !!” อาชิกับสายฟ้าพูดขึ้นพร้อมกันด้วยนิสัยของคนขี้หวง“ใจร้าย” ชะเอมกับแบมพูดขึ้นพร้อมกัน“ชะเอมกับแบมมากอดยุก็ได้ครับ อกของยุอุ่นนะ” พายุพูด“น้องมึงนี่สงสัยหิว” เดลว่า“ผมไม่หิวนะเฮียเดล เมื่อเย็นกินข้าวไปตั้ง 2 จาน”“หิวตีนผัวชะเอมเนี่ย” เดลว่า“พี่อาชิอย่าใจร้อนนะครับ น้องยุแค่พูดเล่น” พายุรีบไปหลบหลังเดลทุกคนกลับไปนั่งดูดาวกันต่อ ด้วยอากาศที่เร

การรักษาและตรวจอาการชาวบ้านในช่วงบ่ายนั้นเป็นไปอย่างเรียบร้อย และได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี ภารกิจจึงสำเร็จลุล่วงไปอย่างราบรื่น เช่นเดียวกับอีก 2 ‍วันที่เหลือหลังจากกลับจากออกค่ายอาสา ภูก็ต้องเดินทางไปนิวซีแลนด์ เพื่อน ๆ ทุกคนมารอส่งเขาที่สนามบินรวมถึงพายุที่ตอนนี้ตามติดเป็นเงาตามตัวของเดล ด้วยบุคลิกและนิสัยที่คล้ายกัน จึงทำให้ทั้งคู่กลายเป็นคู่หูกันได้ไม่ยาก“ถ้าว่างกลับมาหาพวกกูบ้างนะเว้ย” เดลเอ่ยบอก“แล้วทำไมมึงถึงไม่คิดจะไปหากูที่นู่นบ้าง” ภูพูด“เออว่ะ โอเคเลยตามนี้ ไว้มหาลัยปิดหลายวัน พวกเราถือโอกาสไปเที่ยวนิวซีแลนด์ ไปหาไอ้ภูกัน” เดลพูด“มึงกับกูอะว่าง แต่ว่าที่คุณหมอทั้ง 3 คนนี่สิท่าทางจะไม่มีวันว่าง” อาชิพูด“หมอเรียนหนักขนาดนั้นเลยเหรอวะ” เดลหันไปมองหน้าสายฟ้า แล้วเอ่ยถาม“ก็หนัก แต่ก็ต้องมีวันว่างบ้างละน่า” สายฟ้าตอบ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจดีว่าน่าจะยากที่จะหาวันว่างยาว ๆ ที่จะไปนิวซีแลนด์ได้หลาย ๆ วัน ถ้าดูจากตารางเรียนที่ได้มา“ตกลงมึงจะไม่ไปเจอน้องกู” อาชิเอ่ยถาม“กูยืนยันคำเดิม กูกลัวกูทำใจไม่ได้”“เอรินเคยหัวใจหยุดเต้นตอนที่รู้ว่ามึงไปนิวซีแลนด์คราวที่แล้ว” อาชิตัดสิ

คณะวิศวกรรมศาสตร์“ทำไมวันนี้ว่าที่คุณหมอทั้งสามถึงเลิกเร็วได้เนี่ย ปกติตะวันไม่ตกดินไม่เคยเห็นหน้า” เดลเอ่ยทักเมื่อเดินลงมาจากตึก“โชคดีที่ได้สอบ 3 คนแรกน่ะสิ ไม่งั้นเดลอาจจะเจอหน้าพวกเอมหลังตะวันตกดินเหมือนเดิม” ชะเอมตอบพร้อมทั้งที่อาชิอุ้มยกตัวเธอให้ขึ้นมานั่งบนตักของเขา“คิดถึง” อาชิบอกพร้อมทั้งหอมแก้มนวลของชะเอม“คิดถึงเหมือนกันค่ะ” ชะเอมก็หอมกลับ“เจอหน้ากันทุกวันยังจะบอกคิดถึงกันให้กูอิจฉา” เดลเอ่ยว่าอย่างนึกหมั่นไส้“แล้วเมื่อไรเดลจะมีแฟนบ้างล่ะ” ชะเอมถาม“ยังอะ ขอใช้ชีวิตลั้ลลาให้คุ้มก่อน เพราะถ้าถึงวันนั้นจริง ๆ เดลก็ต้องหยุดเพื่อคนที่เดลรัก”“กว่าเดลจะหยุดหนอนน้อยคงหมดสมรรถภาพอะ เพราะถูกใช้งานไปเยอะ” แบมว่า“หนอนน้อยอะไรแบมบี๋ ของเดลอะโคตรพ่อโคตรแม่อนาคอนดา เจอแต่หนอนน้อยของไอ้สายฟ้าอะดิ ถึงมาว่าของเดลเป็นหนอนน้อยไปด้วย”“ทะลึ่งจริง ๆ มึงนี่” สายฟ้าเอ่ยว่าพร้อมทั้งถีบไปที่ขาของเดล“แบมบี๋ของมึงเริ่มก่อนเลย ตีปากแบมบี๋ของมึงดิ”“เดลอะ” แบมทำท่างอนเดล“แล้วนี่กระเป๋าอะไร” เดลเอ่ยถามพร้อมทั้งเปิดกระเป๋าออกอย่างถือวิสาสะ“เดลอย่า !!”“ไอ้เดลอย่า !!”ชะเอม สายฟ้า แบม ร้องห้ามเสี