All Chapters of รักร้าย ลูกชายมาเฟีย (อาชิ..My Hero): Chapter 141 - Chapter 150

“วันนี้ขอเข้าหออีกสักครั้งนะครับคุณภรรยาที่รัก” อาชิอุ้มชะเอมขึ้นมายังห้องพักแล้วนำไปวางลงบนที่เตียงนอนสีขาวอย่างนุ่มนวล พร้อมกับจับผมนุ่มสลวยซึ่งยาวสยายมาไว้ยังฝั่งใบหูข้างขวา“ได้เวลาแกะของขวัญแล้ว” อาชิยิ้มเล็กน้อยเอ่ยบอกโดยที่ไม่ละสายตาไปจากใบหน้าหวาน พลางแกะโบริบบิ้นที่พันรอบตัวเธอออกอย่างช้า ๆมือหนาเอื้อมมือของเขาไปด้านหลังของเธอแล้วรูดซิปลงมา ทำให้ชุดเดรสสีขาวได้คลายออกจากร่างของเธอ อาชิไม่รอช้าที่จะดึงชุดเดรสที่เขาเป็นคนเลือกเองกับมือหลุดจากร่างบาง เผยให้เห็นผิวขาวเนียนนวลตาด้วยชุดที่ต้องโชว์แผ่นหลังเนียน ร่างบางจึงโนบรา มีเพียงที่แปะจุก ใบหน้าคมก้มลงไป ใช้ปากค่อย ๆ แกะที่แปะจุกให้พ้นไปจากยอดปทุมถันอันสวยงามริมฝีปากหนาประทับลงบนริมฝีปากอิ่มของเธออย่างแผ่วเบาสุดแสนจะอ่อนโยน ดวงตาคู่งามทั้ง 2 ข้างของเธอหลับพริ้มลง เพราะเคลิบเคลิ้มกับรสสัมผัสอันอ่อนโยนนั้น“อื้มมมมม” ลิ้นร้อนค่อย ๆ แตะที่ริมฝีปากของเธอ ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปกอบโกยความหวานในโพรงปากของเธออย่างไม่รู้จักพอ มือหนาลูบไล้ไปมาที่ผิวขาวเนียนจนเธอส่งเสียงครางออกมาคนตรงหน้ายกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงครางหวาน ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะ

ร่างบางที่กายเปลือยเปล่า นอนบิดกายเร่า ๆ กระสับกระส่าย เลื่อนขึ้นเลื่อนลงตามแรงกระแทกกระทั้นที่คนตัวโตโหมกระหน่ำใส่ร่องรักชะเอมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวันก็พบว่าอาชิสอดใส่ท่อนเอ็นใหญ่เข้ามาในตัวเธอตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ หรือว่าเขายังไม่หยุดตั้งแต่เมื่อคืนเพราะเธอจำได้ว่าก่อนที่เธอจะหลับไป เขายังคงบรรเลงบทเพลงรักอันสุดแสนจะเร่าร้อนกับเธอตอนนี้เธอรู้แต่เพียงว่าขณะนี้มันใกล้จะ 9 โมงแล้ว เขาก็ยังถาโถมขยับสะโพกสอบเข้าใส่ร่องรักของเธอไม่หยุด จนร่างกายของเธอกระตุกแล้วกระตุกอีก“พะ... พอแล้วพี่อาชิ นี่อย่าบอกนะว่าตั้งแต่เมื่อคืนพี่อาชิก็ยังไม่หยุด... อ๊ะ... อ๊ะ” ร่างบางครางเสียงแหบแห้ง“เปล่า พี่แค่จะปลุกเอมไปกินข้าว... อื้มมมม” เขาเอ่ยบอกด้วยสีหน้าของคนเจ้าเล่ห์ สะโพกสอบก็ยังคงกระแทกเข้าออกร่องรักเนิบนาบ“ปะ... ปลุกเอมด้วยวิธีนี้เนี่ยนะ หื่นเกินไปแล้วนะพี่อาชิ... อ๊ะ... อ๊ะ” ชะเอมเอ่ยว่าเสียงดุ“อ๊า... ก็พี่เรียกเอม เอมไม่ยอมตื่นเองนะ... อื้มมม... พี่ก็เลยต้องปลุกด้วยวิธีนี้‍... อ๊า” อาชิเอ่ยพร้อมยันกายคร่อมร่างบางด้วยแขน 2 ข้าง พลางก้มมองจุดเชื่อมต่อขณะท่อนเอ็นใหญ่ผุดเข้าผุดออกในร

2 ปีผ่านไปตอนนี้ทุกคนอยู่ปี 4 กันแล้ว อาชิกับเดลเริ่มฝึกงาน ส่วนชะเอม สายฟ้า แบม ต้องเริ่มขึ้นวอร์ด (หอผู้ป่วย) ของจริงในโรงพยาบาล เริ่มรักษาคนไข้ ชีวิตส่วนมากจะอยู่โรงพยาบาลมากกว่าบ้านเสียอีกในแต่ละวันต้องไปถึงโรงพยาบาลตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เพื่อเตรียมตัวรา‍วนด์ (ดูแลผู้ป่วย) บนวอร์ดผู้ป่วยที่ต้องวนสลับไปเรื่อย ๆ ตลอดปี แล้วจึงเริ่มปฏิบัติงานบนวอร์ดตั้งแต่ 7 โมงเช้าไปจนถึง 5-6 โมงเย็น บางวันอยู่เวรถึงเที่ยงคืน บางวันก็ยันเช้า บางวันไม่ได้เจอหน้ากัน ทำให้อาชิต้องปรับตัวปรับใจครั้งใหญ่อีกครั้งบางวันอาชิมารับชะเอมไปกินข้าวด้วยกัน แต่เธอยังราวนด์คนไข้บนวอร์ดไม่เสร็จ รอจนบ่ายก็ยังไม่เสร็จ สรุปก็ไม่ได้เจอกันบางวันอยากนอนกอดเมียแต่เมียต้องอยู่เวร วันหยุดหวังจะไปเที่ยวเพิ่มปริมาณความหวานให้ชีวิตคู่แต่เธอก็ต้องทำงาน ขนาดช่วงวันหยุดยาวเธอก็ยังต้องอยู่เวรแต่แล้ววันหนึ่งมีคนไข้หัวใจหยุดเต้น เธอและหมอทุกคนพยายามทำทุกอย่างทั้งปั๊มหัวใจ ให้ยากระตุ้นหัวใจ ทำสารพัดวิธีเพื่อให้คนไข้ของเธอฟื้น แต่หลังจากพยายามทำอย่างเต็มที่แล้วไม่สามารถยื้อชีวิตคนไข้ไว้ได้ วันนั้นเธอร้องไห้น้ำตาซึมไปทั้งวัน

“ชะเอมได้ออกไปไหนหรือเปล่า” อาชิเอ่ยถามเมื่อกลับมาที่ห้องทำงานหลังจากการประชุมกินเวลาไปเกือบ 3 ชั่วโมง“คุณชะเอมให้ผมพาออกไปซื้อของใช้ส่วนตัวที่ร้านขายยาครับ หลังจากนั้นคุณชะเอมก็ไม่ได้ออกมาจากห้องทำงานอีกเลย แต่คุณชะเอมหน้าซีด ๆ น่าจะไม่สบายครับ” แกริครายงาน เมื่อแกริคพูดจบอาชิก็รีบเข้าไปในห้องทำงานทันทีด้วยความเป็นห่วงชะเอมพอเข้ามาในห้องทำงานก็เจอภรรยาคนสวยนอนหลับสนิทอยู่บนโซฟาตัวยาว บนโต๊ะยังคงมีแก้วนมกับขนมคุกกี้ที่ยังไม่ได้กิน แล้วก็มีแก้วน้ำส้มที่ถูกดื่มไปจนหมด และจานเปล่าอีกใบที่ไม่รู้ว่าคือจานใส่อะไร“ตัวก็ไม่ร้อน” อาชิเดินเข้าไปนั่งย่อตัวข้าง ๆ โซฟาแล้วใช้หลังมือแตะไปที่หน้าผากเนียน ก่อนจะประทับริมฝีปากไปที่แก้มนวล“อื้อออ” ร่างบางส่งเสียงครางอื้อเมื่อรู้สึกถึงการรบกวนการนอนของเธอ ชะเอมพลิกตัวไปมาพลางยกแขนทั้ง 2 ข้างขึ้นบิดขี้เกียจ ดวงตากลมโตค่อย ๆ เบิกกว้างเมื่อเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้เป็นสามี เมื่อเห็นเธอตื่นเขาจึงหยัดกายลุกขึ้นไปนั่งบนโซฟาข้าง ๆ เธอ“ประชุมเสร็จแล้วเหรอคะ” เธอเอ่ยถามพร้อมทั้งยกแขนทั้ง 2 ข้างคล้องลำคอแกร่งให้โน้มลงมาแล้วประทับจูบที่ริมฝีปากของเขา แต่ได้

“วันนี้ท่านประธานป่วยกันเหรอครับถึงมาโรงพยาบาล” สายฟ้าเอ่ยถามเมื่อเข้ามาในห้องพักของหมอแล้วเจออาชินั่งอยู่ในห้อง ส่วนเดลนอนแผ่หลาอยู่บนโซฟา กำลังเล่นเกมในสมาร์ตโฟนเครื่องหรูฆ่าเวลา“ป่วยไรล่ะ ไอ้อาชิมันโทร.บอกกูให้มาโรงพยาบาลด่วน กูก็รีบตาลีตาเหลือกทิ้งงานมา นึกว่าแม่งเป็นอะไร ที่ไหนได้โทร.ชวนมานั่งเฝ้าเมีย” เดลละสายตาจากหน้าจอสมาร์ต‍โฟนแล้วลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอ่ย“แล้วทำไมชะเอมกับแบมยังไม่มาพัก” อาชิถาม“ยังราวนด์คนไข้ไม่เสร็จ แต่เดี๋ยวคงมา”“ก็บอกว่าไม่ให้ทำงานหนัก” อาชิบ่นพึมพำเมื่อสายฟ้าพูดจบ“แล้วมึงจะบอกกูได้ยังว่าทำไมต้องมานั่งเฝ้าชะเอมด้วย” เดล ถาม“รอเอมมาก่อน... นี่ก็เลยเวลาไป 10 นาทีละ เดี๋ยวลูกก็หิวแย่” อาชิบอก ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูดูชะเอมว่ามาแล้วหรือยังพร้อมทั้งบ่นพึมพำไปด้วย“มึงบ่นเชี่ยไรของมึงนักหนาวะ กูฟังไม่ถนัด”“เรื่องของกู”“อ้าว ไอ้ชาเย็น มึงโทร.ลากกูมาแล้วมึงบอกว่าเรื่องของมึง กวนตีนกูละ เสีย เวลางานกูไหม” เดลว่า“เพื่อหลาน มึงทำไม่ได้เหรอวะ” อาชิว่า“หลาน หลานอะไร ? หลานใคร ?” เดลมีสีหน้างุนงงขึ้นมาทันที“เออ หลานไรวะ” สายฟ้าก็ถามด้วยความสงสัยเช่นกัน“บี๋