All Chapters of #จะบอกรักกันได้กี่โมง: Chapter 21 - Chapter 26

ครั้นธาวินออกไปแล้ว วเรณย์จึงนั่งเงียบ ๆ อยู่คนเดียว คิดในใจว่า ฉันคงเป็นไอ้บ้าจริง ๆ สินะ ทำไมต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย ตึกตัก ตึกตัก โอ๊ย หัวใจเลิกหยุดเต้นแบบนี้สักทีได้ไหม ฉันต้องไปหาหมอไหมเนี่ย คืนนั้น ภาพในความฝันของวเรณย์จึงวนเวียนกลับมาอีกครั้ง สิ่งที่เขาพูดไปเมื่อตอนกลางวันกำลังฉายชัดในความฝันเพียงแต่คนที่ธาวินจูบไม่ใช่ณดลแต่เป็นเขามาแทนที่ บรรยากาศเคลิบเคลิ้มชวนให้คนทั้งคู่ทำอะไรที่มากไปกว่านั้น ลึกล้ำดึงดูดราวกับหลงใหลจนไม่อาจถอนตัวออกมาได้ ทั้งยังทำให้เจ้าตัวเพลิดเพลินไปกับการกระทำที่อ่อนโยนของคนตรงหน้าจนกระทั่ง อ๊ะ พรวด... พรึ่บ!!! วเรณย์สะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วเปิดผ้าห่มดูกางเกงตัวเองก่อนจะกุมขมับแล้วกรีดร้องในใจ ไอ

ไม่กี่วันต่อมา ก้องเกียรติเรียกลูกชายคนเล็กเข้าไปหาที่ห้องทำงานแล้วบอกเรื่องสำคัญให้เขาได้รับรู้ “พ่อบอกว่าอะไรนะครับ” เขาถามด้วยความตกใจ ก้องเกียรติถอนหายใจเอ่ยอีกครั้งว่า “พ่อจะรับวินมาเป็นลูกบุญธรรม” “ทำไมล่ะครับ ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงคิดจะทำแบบนั้น” เขาไม่เข้าใจเพราะที่ผ่านมาทั้งพ่อและแม่ไม่เคยพูดเรื่องนี้เลย “พ่อกับแม่ทำแบบนี้เพราะไม่อยากให้วินออกจากบ้านเราไปน่ะสิ” สีหน้าของเขาเหมือนกำลังคิดหาวิธีรั้งตัวเด็กน้อยที่เลี้ยงมาตั้งแต่ตัวเท่าเมี่ยง “ทำไมวินต้องออกจากบ้านด้วยล่ะครับ” “ไม่รู้สิ จู่ ๆ ก็บอกพ่อว่าเรีย

วันเดินทางคนในบ้านอิงสุนทรมาส่งวเรณย์กับธาวินที่สนามบินตอนสองทุ่มเพราะขึ้นเครื่องบินเที่ยวกลางคืน ทั้งคู่ตื่นเต้นที่จะได้เดินทางออกนอกประเทศเพียงลำพังครั้งแรกเพราะเกวลินติดธุระจึงตามไปทีหลัง ก้องเกียรติและจันทร์วิมลมองหน้าธาวินพลางเอ่ยปากบอกว่า “ยังไงก็คิดทบทวนอีกสักรอบนะวิน” พวกเขาไม่อยากปล่อยเด็กน้อยตรงหน้าไปจริง ๆ เพราะเลี้ยงดูมาตั้งนานแล้วรู้สึกว่าเหมือนเขากลายเป็นลูกคนหนึ่งไปแล้ว “ครับ” ธาวินรับปาก เขามีเวลาเหลืออีกสองปีที่จะอยู่ในบ้านอิงสุนทรต่อ ถึงเวลานั้นแล้วคนในบ้านอาจจะเปลี่ยนใจแล้วก็ได้ หากแต่คนข้างกายโอบกอดไหล่เขาเอาไว้พูดกับพ่อแม่ตัวเองว่า “พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ยังไงผมก็จะทำให้วินเปลี่ยนใจให้ได้” เมธาวีได้ยินดังนั้นจึงเดินเข้ามาตีแขนน้องชาย “วางแผนอะไรไว้ ถ้าวินคิดออกจากบ