Semua Bab CLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน: Bab 161 - Bab 170

Episode 27 ยักษ์ หลายวันต่อมา “ม้า ผมแค่เผลอหลับไปชั่วโมงเดียวเอง ตอนกลางวันแขกมีน้อยผมเลยง่วง” ‘ทำงานก็คือทำงาน ลื้อจะทำเป็นเล่นไม่ได้ ถ้าอั๊วหักเงินใครเรื่องนี้ลื้อก็ต้องโดนด้วยเหมือนกัน!’ “แต่เวลาอื่นผมขยันมากนะม้า แขกสาว ๆ งี้ชอบผมกันทุกคน”

ทุกคนที่ตรงนั้นดูจะรู้สึกตัวช้า อาจเพราะตลอดชั่วโมงที่ผ่านมามักจะได้ยินเสียงตะโกนกันดังลั่นสนามแทบจะทุกนาทีเลยไม่ทันได้หันมาสนใจไม่ต้องถามคนเป็นพ่ออย่างไอ้ห่ารามว่าใจหายแค่ไหน ตัวผมเองที่เป็นแค่อายังรู้สึกใจร่วงลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อเห็นหนูยิ้มกำลังยืนเกาะขอบม้านั่งขณะที่ไอ้พริกเดินเอาขยะไปทิ้งที่ด

และในวินาทีที่ตะขอด้านหน้าของบราเซียร์ถูกปลด สองข้อแขนก็ยกโอบรอบเหนือบ่ากว้าง ขณะเดียวกันที่ใต้ร่มผ้าทรวงอกทั้งสองข้างก็ถูกสัมผัสบางชนิดเข้ากอบกุม“ไม่ได้ทำหลายวัน”“เฮียทำงานเหนื่อย ต้องพักผ่อนก็ถูกแล้วค่ะ”“แล้วหนูเหนื่อยไหม?”“ไม่เหนื่อยค่ะ มีคนช่วยกันทำตั้งหลายคน…”“ถ้าไม่เหนื่อยก็สงเคราะห์เฮียห

“จะไม่พูด?”“อือ”“งั้นเฮียพูดเอง”“อือ”“แฉะขนาดนี้”“หนูเปล่าสักหน่อย”ตาคมหรี่มองด้วยสีหน้าขัน ๆ ขณะที่ฉันแสร้งโกหกทำตาใส แม้เสียงที่ได้ยินจะค่อนข้างดังฟังชัดก็ตามทีคนตรงหน้าไม่รอคำตอบอีกต่อไป คว้าเอาซองถุงยางออกมาจากช่องเก็บของ สายตาที่ทอดมองในเวลานี้คงจะอ่านได้ว่าหากปลุกให้ตัวฉันเครื่องติดได้แ

“นั่นมันสมัยไหน ตอนนี้กูไม่ได้เป็นแบบนั้น”“อือฮึ โตเป็นควายแล้วก็ควรจะดีขึ้น ไม่ใช่แก้ผ้าตากลมตอนดึก ๆ ดื่น ๆ เหมือนตอนเรียน…”“ไอ้เหี้ย!”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ”เสียงหัวเราะดังสนั่นหวั่นไหวตอนที่เฮียยักษ์ตะโกนด่าเฮียรามหน้าดำหน้าแดง ก่อนจะรีบหันไปซุกหน้าหนีความอับอายที่บ่าเฮียครามซึ่งก็ขำไม่ต่างไปจากทุกคน