All Chapters of ปราบร้ายซ่อนรัก: Chapter 81 - Chapter 90

“ทุกคนครับ ผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี่คือคุณส้ม วิศรา เธอเป็นผู้หญิงที่พิเศษสุดสำหรับผม และเราก็คบหากันมาตั้งแต่ก่อนไปเรียนที่อังกฤษแล้วครับ”แม้สีหน้าจะยิ้มแย้มเป็นปกติ แต่วิศราก็แอบเห็นเพื่อนของเธอทำนิ้วไขว้กันอยู่ด้านหลัง หญิงสาวยกมือไหว้พ่อแม่รวมถึงญาติผู้ใหญ่ของเพื่อนรักอย่างอ่อนน้อม หางตาแอบเหลือบมองแม่สาวน้อยชื่อเหมือนยาแก้ไข้ที่ทำหน้าม่อยลงแล้วอดรู้สึกผิดไม่ได้ แต่เอาเหอะ คิดเสียว่าเธอกำลังช่วยผู้หญิงด้วยกันไม่ให้ต้องมาจบชีวิตคู่กับผู้ชายที่ไม่มีวันพิศมัยผู้หญิงได้ก็แล้วกัน“ส้ม...ส้ม...อ๋อ! ม้าจำได้แล้ว” คุณนายลาวัณย์ร้องลั่น ก่อนคลี่ยิ้มเมื่อจำอีกฝ่ายได้ ไม่คิดเลยว่าลูกชายตนจะตาแหลมเพราะแม่หนูตรงหน้านอกจากสวยแล้วฐานะทางบ้านก็ดี เหมาะสมกันกับลูกชายคนเดียวของเธอที่สุด ถ้าเป็นแม่สาวคนนี้ท่านให้สามผ่าน “อีเคยมากินข้าวที่บ้านเราวันรวมญาติกับอายุทธเมื่อหลายปีก่อนไงเฮีย เฮียยังชมว่าอีสวยเหมือนนางงามจักรวาลอยู่เลย จำไม่ได้เหรอ”“อ๋อๆ จำได้แล้ว” บิดาของยุทธนาพลอยพยักพเยิด แต่พอหันไปเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเพื่อนสนิทและภรรยาที่มองมาด้วยเครื่องหมายคำถามก็พลันชะงักกึก เริ่มทำหน้าไม่ถูก “นั่

ก่อนที่ทุกคนจะทันได้ขยับตัว ร่างเพรียวระหงก็ปรี่เข้าหาชายอารมณ์ร้อนนั้นอย่างรวดเร็ว“หยุดนะ! นี่คุณจะทำอะไร” วิศรารีบคว้ามือของอีกฝ่ายไว้ไม่ให้ฟาดลงมาใส่สาวน้อยผู้น่าสงสารได้อีก“ปล่อยนะ มาจับมืออั๊วทำไม อั๊วจะสั่งสอนลูกอั๊ว คนอื่นไม่เกี่ยว”“สั่งสอนด้วยการตบตีทั้งๆ ที่ลูกกำลังท้องกำลังไส้เนี่ยนะ คุณเอาสมองส่วนไหนคิด” วิศราขึ้นเสียงใส่อย่างลืมตัว “ลูกคุณก็แค่ท้อง เธอไม่ได้เป็นฆาตกรฆ่าใครสักหน่อย ถ้าจะมีใครที่ผิดก็คงเป็นคุณต่างหากที่คิดแก้ปัญหาด้วยวิธีผิดๆ แบบนี้”“แล้วลื้อมายุ่งอะไรเรื่องในครอบครัวคนอื่นด้วย ปล่อยนะ” ชายมากวัยตะคอกใส่ และด้วยความโมโหเขาจึงพยายามดึงมือออกจากการเกาะกุมแต่หญิงสาวก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ทั้งสองจึงยื้อกันไปมาจนกระทั่งเพียะ! แม้จะเป็นเพียงปลายนิ้วแต่ความแรงมีผลทำให้หญิงสาวหน้าสะบัดตามแรงฝ่ามือ ใบหน้านวลใสชาวาบไปทั้งแถบ รอยแดงเห่อจางๆ ประดับที่แก้มชัด“ยายส้ม!” ยุทธนาเบิกตาค้าง พอได้สติก็รีบคว้าตัวเพื่อนหลบให้พ้นรัศมีคนพาลผู้นั้น ก่อนผลักอีกฝ่ายสุดแรงจนศักดิ์สิทธิ์ล้มลงไปกองที่พื้น “เป็นอะไรหรือเปล่าส้ม”“ฉันไม่เป็นอะไร นู่นต่างหากคนที่เป็น” วิศราที่กุมแก้มไว้หั

ยุทธนารู้สึกขนที่ท้ายทอยลุกแปลกๆ เริ่มมีอาการหนังตาขวากระตุกถี่ๆ ส่งสัญญาณอันตราย เมื่อเห็นทีท่ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบมีเลศนัยของบุพการี เขาหันไปสบตาพร้อมสะกิดขาเพื่อนยิกๆ ดูเหมือนวิศราเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน“แต่ไม่เป็นไรนี่ รู้ตอนนี้ก็ไม่สายนี่นา ถ้าพวกลื้อรักใคร่ชอบพอกัน เดี๋ยวป๊ากับม้าจะได้ลองไปเจรจากับพ่อแม่อาหนูส้มให้ หมั้นหมายไว้ก่อน หรือจะหาฤกษ์ยกน้ำชากันเลยก็ยังได้”นั่นไง งานเข้า! ประโยคนั้นทำเอาคนเป็นลูกตาเหลือก เมื่อโดนบ่วงที่ตัวเองหามารัดคอ วิศราเองก็ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะแต่พยายามไม่ออกอาการ“เดี๋ยวๆ ครับป๊า คือมันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอ”“ไฮ้...เร็วอะไรกัน ก็ไหนลื้อว่าคบกันตั้งแต่ก่อนไปอังกฤษ มันก็ผ่านมาตั้งห้าปีแล้ว ไม่เร็วหรอกน่า ช้าไปด้วยซ้ำ”“แต่ตอนนี้พ่อของส้มเขายังไม่ออกจากไอซียูเลย ผมว่าเรารอไปก่อนดีกว่า พวกเราเองก็ยังไม่รีบ จริงไหมส้ม”“อ้าว พ่ออาหนูส้มเข้าโรงพยาบาลเหรอ” นายยงยศหันไปถามว่าที่ลูกสะใภ้กำมะลอ ทำให้วิศราต้องรีบตอบรับอ้อมแอ้ม “ไม่เป็นไรๆ งั้นเดี๋ยวออกจากไอซียูเมื่อไหร่เราก็ค่อยไปเยี่ยมพ่อของหนูที่โรงพยาบาลแล้วกัน ถ้าได้ยินข่าวดีนี้ ป๊าว่าพ่อของหนูต้องอาการดีขึ

“โอ๊ย! อูย...”เสียงใสๆ ร้องอย่างตกใจมากกว่าเจ็บ ทำให้ปราบดาต้องก้มลงมามอง ก่อนพบว่าสิ่งที่พุ่งชนเขานั้นคือ...เด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาน่าเอ็นดูที่สุดคนหนึ่ง เมื่อดวงตาใสแจ๋วไร้เดียงสาคู่นั้นเหลือบขึ้นประสานกับดวงตาของเขา โลกทั้งใบก็พลันหยุดหมุนลงไปในห้วงวินาทีนั้นเองปราบดาไม่รู้ว่าความรู้สึกอบอุ่นประหลาดแผ่ซ่านไปทั่วร่างเขายามนี้มาจากไหน มันราวกับมีกระแสไฟอ่อนๆ แล่นผ่านร่างกายของเขาจนชาวูบวาบเหมือนถูกไฟชอร์ต ยามที่มือหนาสัมผัสข้อมือเล็กๆ ข้างนั้น เขาก็ไม่นึกอยากปล่อยคนตรงหน้าไปไหนอีกเลย ชายหนุ่มหาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมถึงรู้สึกเช่นนี้มันเหมือนการตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ และเขากำลังรู้สึกเช่นนั้นกับเด็กผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้!“คุณลุงขา!”เจ้าตัวน้อยเขย่าแขนเขาเบาๆ ปากสีชมพูอ่อนจิ้มลิ้มเอื้อนเอ่ยเจื้อยแจ้วน่าฟัง เรียกสติที่กระเด็นกระดอนหายไปในห้วงอากาศให้กลับคืนมาสู่ร่าง เมื่อจักษุสัมผัสกับรอยยิ้มแสนจะคุ้นตาแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหนของอีกฝ่าย หัวใจเขาก็ถูกบีบอัดแน่นจนหายใจติดขัด รู้สึกตื้อๆ ในอกแปลกๆ“ครับ หนูเจ็บตรงไหนหรือเปล่าลูก...” ปราบดาทอดเสียงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว ร่างสูงใหญ่ทรุดกายลงนั่งใ

“คุณรอตรงนี้นะคะ เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องกระเป๋าก่อน อลิศอยู่กับอังเคิลอลันตรงนี้ก่อนนะลูก แล้วก็ห้ามซนล่ะ”“โอเคค่า รีบๆ มานะคะแม่ส้มขา” ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินไปสั่งการทางเคาน์เตอร์ต้อนรับอีกครั้ง ทว่าตอนจะเดินกลับไปหาคนทั้งสองนั้นเอง จู่ๆ เธอก็รู้สึกเสียววาบที่ท้ายทอยแปลกๆ ราวกับกำลังถูกจ้องมองจากทางด้านหลังจึงหันขวับไปมอง แล้วก็ได้พบกับสายตาของใครคนหนึ่งกำลังจ้องเขม็งมาที่เธออยู่ หญิงสาวใจหล่นวูบไม่จริงน่า! เขาสะกดรอยตามมาอีกแล้ว หมอนั่นจะตามราวีเธอไปถึงไหนกันนะ ทำไมไม่ไปผุดไปเกิดสักที “แม่ส้มขา...”ร่างระหงแข็งทื่อ หน้าถอดสี ช็อกจนหัวใจแทบหยุดเต้น เมื่อเห็นร่างเล็กวิ่งตรงเข้ามาหา“คุณเป็นอะไรไปวีวี่ ทำไมหน้าซีดแบบนั้น”“ปะ...เปล่าค่ะ เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่เพลียนิดหน่อย เรารีบขึ้นไปพักผ่อนกันดีกว่านะคะ” หญิงสาวรีบเอ่ยปากคอสั่น แอบเห็นทางหางตาว่าศัตรูตัวร้ายนั่นยังคงปักหลักมองอยู่ และเธอไม่ไว้ใจเขาคนบ้าเลือดอย่างปราบดาทำได้ทุกอย่าง เธอจะไม่แปลกใจหากเขาพุ่งเข้ามาหาเรื่องกันกลางล็อบบีโรงแรมนี่ ลำพังเธอคนเดียววิศราคงไม่หวั่นเกรง เธอพร้อมจะสู้เขายิบตา ไม่ยอมโดนรังแกง่ายๆ ตอนนี้เธอไม