Semua Bab ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย: Bab 31 - Bab 40

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่31พร้อมที่จะสนองโกดังสินค้าแถวชานเมืองร่างสูงของมาเฟียหนุ่มก้าวเท้าเดินเข้ามาในโกดังด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ลูกน้องที่ต่างยืนอยู่รีบก้มศีรษะทำความเคารพให้กับเจ้านายของตัวเองทันที"มันอยู่ไหน?"เสียงเข้มของคาร์ถามลูกน้องที่ยืนอยู่"อยู่ที่ห้องด้านหลังครับนาย"ลูกน้องตอบ"..."คาร์ลพยักหน้ารับก่อนที่จะก้าวขาเดินตรงไปที่ห้องด้านหลังโดยมีเจกเดินตามหลังไปด้วยตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าหนักของคาร์ลมาเฟียหนุ่มที่เดินเข้ามาภายในห้องด้านหลังของโกดัง ห้องด้านหลังเป็นห้องที่ไม่มีแสงสว่างมีเพียงแค่หลอดไฟดวงเล็กดวงเดียวที่ติดอยู่กลางห้อง ภายในห้องมีชายฉกรรจ์สองคนถูกตรึงแขนทั้งสองข้างไว้ด้วยโซ่เส้นใหญ่อยู่กลางห้องขาทั้งสองข้างก็โดนมัด เนื้อตัวและใบหน้าของพวกมันสองคนเต็มไปด้วยบาดแผลที่เหวอะหวะคาร์ลมองภาพตรงหน้าด้วยแววตาแข็งกร้าวก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเดินไปนั่งไขว่ห้างที่เก้าอี้ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าของชายฉกรรจ์ทั้งสองคน"พวกเราพยายามถามพวกมันแล้วครับนายแต่พวกไม่มีใครยอมปริปากพูดอะไรออกมาเลยครับว่าใคนส่งมันมา"ลูกน้องที่ยืนอยู่คุมอยู่ในห้องเอ่ยบอก"เจก"คาร์ลหันหน้าไปมองเจกก่อนที่จะหย

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่33ผู้หญิงของฉัน"จะทำอะไรของเธอหนูนา!"คาร์ลตะโกนถามลั่นเมื่อเห็นหญิงสาวลุกขึ้นมาจากเตียงคนไข้"ทำไมคุณต้องเสียงดังด้วยฉันตกใจหมด!"หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆคาร์ลก็ผลักประตูห้องเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยและก็ยังจะเสียงดังอีก"เธอจะลุกไปไหนของเธอเดี๋ยวแผลก็ฉีกอีก ดื้อไม่เข้าเรื่อง"คาร์ลบอกเสียงเข้ม"ฉันปวดฉี่ ฉันจะไปฉี่!"หนูนาบอกคาร์ลอย่างไม่พอใจแค่เธอจะไปฉี่เธอดื้อตรงไหนก่อนที่เธอจะจับเสาแขวนน้ำเกลือไว้เพื่อจะเดินไปเข้าห้องน้ำ"เดี๋ยวฉันพาไปเอง"คาร์ลพูดจบก็เดินเข้าไปประคองตัวหนูนาไว้อย่างเบามือ"..."หนูนาหันไปมองหน้าคาร์ลอย่างแปลกใจในกระทำของเขาก่อนที่เธอจะถูกคาร์ลพาไปเข้าห้องน้ำ"คุณคาร์ลทำไมคุณไม่ออกไปฉันจะฉี่นะ"หนูนาเอ่ยไล่คาร์ลเมื่อเห็นว่าเขายังยืนปักหลักไม่ยอมออกไปจากห้องน้ำสักที"ฉันจะอยู่ด้วยเพื่อเธอซุ่มซ่ามทำแผลฉีกอีกจะเดือดร้อน"คาร์ลบอกเสียงเรียบ"แต่ฉันจะฉี่ออกไปได้แล้วคุณคาร์ล"หนูนาเธอไม่เข้าใจจริงๆว่าเขาจะมากลัวอะไรเล็กๆน้อยกับเรื่องอีแค่แผลฉีกเนี่ย"เธอก็ฉี่ไปสิฉันก็ไม่ได้ห้ามเธอนี่หนูนา""ออกไปคุณคาร์ล!"หนูนาเริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมาเ

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่35ความรู้สึกที่เริ่มจะก่อตัวตลอดสองสามวันที่ผ่านมาในขณะที่หนูนาเธอนอนอยู่ในโรงพยาบาล คาร์ลคอยดูแลเธอตลอดเวลาเขาแทบจะไม่ให้แตะหรือทำอะไรเลยเพราะกลัวว่าแผลเธอจะฉีกอีก เธออยากจะทานอะไรอยากจะได้อะไรคาร์ลก็จะให้เจกหรือลูกน้องคนอื่นๆของเขาคอยหามาให้เธอได้ตลอดและที่สำคัญคาร์ลดูใจดีกับเธอมากขึ้นเขายอมอ่อนลงกว่าที่ผ่านมาเยอะจนทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอกระตุกสั่นไหวขึ้นมา"เฮ้อ..."หนูนาถอนหายใจออกมาอย่างคิดไม่ตกการกระทำของคาร์ลทำให้ความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในใจเธอมันเริ่มจะก่อตัวขึ้นมาแบบที่เธอเองก็ไม่สามารถที่จะห้ามมันได้เลยแล้วเธอควรจะจัดการกับความรู้สึกที่อยู่ข้างในอย่างไงดีแกร๊กเสียงประตูห้องพักพิเศษถูกเปิดเข้ามาทำให้หนูนาที่กำลังนั่งเก็บของใส่กระเป๋าอยู่บนเตียงต้องสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่เธอจะหันไปมองที่ประตูก็เห็นว่าร่างสูงของคาร์ลที่เป็นคนเปิดประตูเดินเข้ามาพร้อมกับเจกลูกน้องคนสนิท"เก็บของเสร็จหรือยัง?"คาร์ลถามขึ้น"เรียบร้อยแล้วค่ะ"หนูนาพยักหน้า วันนี้เป็นวันที่เธอจะออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากที่อยู่มาหลายวัน"ถ้างั้นก็ไปกัน"คาร์ลบอกก่อนที่เจกจะเดิน

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่37รอยยิ้มแรกที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัด"ที่นี่ที่ไหน คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน?"หนูนาถามขึ้นเมื่อเจกขับรถพาเธอเข้ามาจอดที่ชั้นจอดรถของตึกแห่งหนึ่งหลังจากที่เขาขับรถไปรับเธอที่มหาลัย"ที่นี่คือบริษัทของนายครับ นายให้ผมพาคุณหนูนามาที่บริษัทนายรออยู่ครับ"เจกเอ่ยบอกเมื่อจอดรถเสร็จสรรพและเปิดประตูรถลงมาแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้หนูนาอีกฝั่งหนึ่ง"ที่นี่คือบริษัทของคุณคาร์ลเหรอ?"หนูนาถามขึ้นเมื่อลงมาจากรถ"ครับ เชิญครับนายรออยู่"เจกพยักหน้าก่อนที่จะผายมือเชิญให้หนูนาเดินไปที่ลิฟต์เฉพาะผู้บริหาร หนูนาพยักหน้าก่อนที่จะเดินนำเจกไปที่ลิฟต์หนูนาก้าวขาออกมาจากลิฟต์ของผู้บริหารโดยมีเจกเดินตามหลังมาติดๆเมื่อมาถึงชั้นบนสุดคือชั้นของผู้บริหารสูงสุดอย่างคาร์ลที่ทำงานอยู่การปรากฏตัวของหญิงสาวในชุดนักศึกษามหาลัยที่เดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับลูกน้องคนสนิทของผู้บริหารสูงสุดทำให้พนักงานที่นั่งทำงานกันอยู่บนชั้นนี้ต่างพากันมองมาที่หญิงสาวเป็นสายตาเดียวกันด้วยความสงสัยว่าหญิงสาวนหน้าตาสะสวยคนนี้เป็นใครกันนะ"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอะ?""นั่นสิ ทำไมถึงใช้ลิฟต์ผู้บริหารได้""ต้องเป็นคน

ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่ 39แค่รู้สึกผิดเช้าวันต่อมา"อื้อ"หนูนารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในยามเช้าเมื่อแสงแดดในเวลาเก้าโมงกว่าๆสาดส่องรอดพ้นผ่านผ้าม่านเข้ามากระทบลงที่ใบหน้านวลของเธอดวงตากลมโตค่อยๆลืมตาขึ้นมา ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าอยู่ในใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ที่คลุมตัวเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะหันไปมองข้างๆที่นอนที่ตอนนี้มันว่างเปล่าไม่มีร่างหนาของคาร์ลที่นอนอยู่ด้วยกันเมื่อคืนเมื่อคืนกว่าบทรักของเธอกับคาร์ลจะจบลงก็ปาเข้าไปจนรุ่งเช้าของอีกวันกว่าเขาจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระก็เกือบตีสามหนูนาค่อยๆดันตัวลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับบิดขี้เกียจไปมาและหันไปมองนาฬิกาดิจิตอลที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงข้างๆบ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาว่าเก้าโมงแล้ว"เก้าโมงแล้วเหรอเนี่ยดีนะวันนี้ไม่มีเรียน"หนูนาพูดกับตัวเองพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่วางอยู่ขึ้นมาเล่นแกร๊กเสียงปลดล็อกลูกบิดประตูห้องดังขึ้นทำให้หนูนาสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจ เธอรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวไว้แล้วมองไปที่บานประตูและคิดว่าเป็นคาร์ลที่เปิดประตูเข้ามาแต่ไม่ใช่คนที่เปิดประตูเข้ามาคือเนียนแม่บ้านตั้งหาก"คุณหนูนาตื่นแล้วเหรอคะดิฉันกำลังจ