เด็กเลี้ยงของจันทร์ฉาย NC 20+의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

“น้องช้างอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?” จันทร์ฉายว่าแล้วเดินฉับ ๆ เข้าไปในห้างสรรพสินค้า“อะไรก็ได้ครับ”“แล้วหิวหรือยังล่ะ ถ้ายังไม่หิว พี่จะพาไปซื้อของก่อน”“ยังไม่ค่อยหิวครับ”“งั้นไปซื้อของก่อนเนาะ”“ครับ” คชาภัทรพยักหน้า เดินตามจันทร์ฉายต้อย ๆ เธอหันมามองเขา แล้วคว้าข้อมือให้เดินเคียงข้างไปที่ร้านโทรศัพท์“น้องช้างชอบสีอะไร?”“สีม่วงครับ”“เอาไอโฟนรุ่นใหม่สีม่วงให้เครื่องหนึ่งค่ะ” เธอเอ่ย เจ้าของร้านรีบกุลีกุจอหาโทรศัพท์ราคาแพงหูดับมาวางบนตู้กระจก“นี่ครับ รุนใหม่ล่าสุดเลยครับ”“น้องช้างชอบไหม? พี่จะซื้อให้”“มันแพงเกินไป เครื่องเก่าก็ยังใช้ได้อยู่ครับ” ชายหนุ่มปฏิเสธ เครื่องเก่าที่เคยใช้ มันก็ยังใช้ได้อยู่“แพงอะไรกัน รู้ไหมว่าพี่รวยมาก มันไม่ได้แพงอะไรเลย”“พี่จันทร์ครับ” “พี่ชอบใช้เงินซื้อความสุขน้องช้างก็รู้” จันทร์ฉายยิ้มแล้วเปิดกระเป๋าหยิบบัตรเครดิตออกมายื่นให้พนักงาน “ฉันซื้อนะคะเอาหัวชาจน์ แล้วติดฟิมล์กระจกให้ด้วย”“ครับ ว่าแต่เอาเคทไหมครับ?”“ไม่มีเคทใสให้เหรอคะ?”“มีครับ แต่เผื่ออยากได้เคทน่ารัก ๆ เหมาะกับน้องชายคุณผู้หญิง”“เอ่อ…” จันทร์ฉายเม้มปาก คชาภัทรไม่ใช่น้องชา

จันทร์ฉายมองก๋วยเตี๋ยวต้มยำในชามของตัว นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้รับประทานอาหารแบบนี้ เธอใช้ชีวิตสุดเหวี่ยง รับประทานอาหารดี ๆ แต่อาหารอร่อย ๆ แบบนี้ นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้รับประทานอาหาร“พี่จันทร์ลองชิมก่อนปรุงนะครับ ปกติผมไม่ค่อยปรุงหรอก เพระแม่ค้าจะปรุงมาให้อร่อยเลย ผมชอบก๋วยเตี๋ยวต้มยำที่นี่ที่สุด ทุกครั้งที่ผมมาแถวนี้ ผมจะมากินประจำเลย”“ค่ะ” จันทร์ฉายพยักหน้า ตักน้ำก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก พอได้ลิ้มรส เธอก็ต้องตาวาว รสชาติของมันช่างอร่อยเสียงจริง “หูยยยอร่อยมากเลย พี่เนคะ พี่ลองชิม…” จันทร์ฉายกำลังจะบอกให้เนรมิตชิมน้ำชุปก๋วยเตี๋ยวต้มยำ พอหันไปมอง เนรมิตก็ซัดก๋วยเตี๋ยวจนหมดชามไปแล้ว จันทร์ฉายถึงกับอ้าปากค้างกับภาพที่เห็น เนรมิตกินก๋วยเตี๋ยวได้รวดเร็ว ราวกับพายุสลาตัน“เส้นเล็กต้มยำอีกครับป้า” เนรมิตสั่งแม่ค้าก่อนจะหันมาถามเจ้านาย “เมื่อกี้คุณจันทร์พูดว่าอะไรครับ พอดีผมกำลังอร่อยอยู่เลยไม่ได้ฟัง”“จันทร์ว่าจะให้พี่เนชิมน้ำซุป แต่ดูจากที่พี่เนกินแล้ว ไม่ต้องชิมแล้วล่ะค่ะ เพราะพี่ซัดเกลี้ยงชามไปแล้ว”“มันอร่อยจริงนะครับคุณหนู ผมบอกแล้วว่าจะซัดให้ช้างล้มละลาย ของอร่อย ๆ แบบนี้ ผมชอบ” เนรมิต

“เดินทางปลอดภัยนะ ถึงที่โน้นก็โทรมาบอกพี่ด้วยแล้วกัน”“ครับ” คชาภัทรยิ้ม “พี่ก็ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยนะครับ”“จ้ะ” จันทร์ฉายพยักหน้า “ว่าแต่อย่าลืมเอากระเป๋าของกินขึ้นรถไปด้วย แล้วกระเป๋าเงินเอาไปหรือยัง?”“เอาแล้วครับ”“เอาบัตรเครดิตไปด้วย” จันทร์ฉายหยิบบัตรเครดิตออกมายื่นให้“หูยยย ไอ้ช้างมีแฟนใจดีมากเลยวะ!” นักศึกษารุ่นเดียวกันเอ่ยแซว“มีแฟนอายุเยอะกว่า มันเป็นหญ้าอ่อนให้แฟนมันกิน”“ฮ่า ๆ” นักศึกษาหัวเราะ พูดแซวสนุกปาก คชาภัทรหันไปชักสีหน้า ก่อนจะหันมาคุยกับหญิงสาวต่อ“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมไม่จำเป็นต้องใช้หรอก”“เอาไว้ติดตัวแหละดีแล้ว ใช้ไม่ใช้ก็เก็บเอาไว้เหอะ ถ้าอยากได้อะไรก็ซื้อ บัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัน รูดเท่าไหร่ก็ได้”“ขอบคุณครับพี่จันทร์”“พี่ไปแล้วนะ เดินทางปลอดภัยนะ”“ครับ” คชาภัทรโบกไม้โบกมือให้จันทร์ฉายพร้อมกับยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มสดใส พอรถของหญิงสาวเคลื่อนไปแล้ว คชาภัทรก็หุบยิ้มแล้วเดินขึ้นไปบนรถ เขานั่งที่เบาะแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา“ไอ้เหี้ยตัวไหนมันปากดี!” เขาไขว่ห้าง จ้องมองอย่างไม่พอใจ ก่อนจะมีชายหนุ่มสองคนมานั่งข้าง ๆ“จัดการเลยไหมคุณช้าง?”“ถึงเชียงใหม่ พวกมึงจัดการมันเลย”

จันทร์ฉายเดินออกมาจากประตูทางออกของสนามบินก็เจอคชาภัทรยืนรออยู่ เธอกะว่าจะโทรถามเขาว่าพักอยู่ที่ไหน เธอจะเป็นฝ่ายไปหาเขาเอง แต่ดันเจอเขาอยู่ที่ประตูทางออก“พี่จันทร์ครับ” คชาภัทรโบกไม้โบกมือ จันทร์ฉายยิ้มแล้วเดินตรงมาหาชายหนุ่ม“มารอตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย?”“สักชั่วโมงเห็นจะได้”“อืม ขอบคุณนะ ที่มารับพี่”“พี่เป็นคนสำคัญของผม ผมต้องมารับพี่อยู่แล้ว” คชาภัทรยิ้มแล้วดึงกระเป๋าเป้มาถือเอง จันทร์ฉายไม่ได้เตรียมชุดมาหลายชุด เพราะคิดว่า มาอยู่แค่วันสองวันก็กลับกรุงเทพพร้อมกับคชาภัทรแล้วจันทร์ฉายกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดที่รถแท็กซี่ “ไม่ต้องมอง ผมมีรถมารับพี่ ตามผมมาครับพี่จันทร์ รถผมจอดอยู่ตรงโน้น”“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า เดินตามคชาภัทรต้อย ๆ ไปจนถึงรถกะบะจอดอยู่“ขึ้นรถเลยครับพี่จันทร์”“ค่ะ” จันทร์ฉายยิ้ม คชาภัทรยิ้มมองเธอด้วยสายสื่อความต้องการ จนเธอร่างสะเทิ้นด้วยความเขินอาย “ทำไมต้องมองพี่จันทร์ขนาดนี่ด้วย”“ผมคิดถึงพี่จัง” คชาภัทรแล้วรั้งใบหน้าของเธอแล้วจูบอย่างเร่าร้อน หนักหน่วงแล้วแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนหวาน “ปากพี่หวานเหมือนเดิมเลย กลิ่นกายหอม ๆ ของพี่ มันทำให้ผมมีอารมณ์”“น้องช้าง” จันท

“อาหารมาแล้วครับพี่จันทร์” คชาภัทรยกอาหารมาวางไว้ที่โต๊ะ จันทร์ฉายลุกขึ้นจากที่นอนแล้วบิดกายไปมา“น้องช้าง ดูทะเลหมอกข้างล่างสิ” เธอชี้อย่างตื่นเต้น ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น เธอเคยไปเที่ยวกางเต้นท์ตอนเข้าดูทะเลหมอกหลายที่ แต่ไม่มีที่ไหนสวยแบบนี้เลย ที่นี่สวยมา ภูเขาสูงสีเขียวตั้งตะหง่าน ด้านล่างเป็นทะเลหมอกตอนแรกยังไม่เห็นข้างล่าง แต่พอแดดแรงก็ปรากฏหมู่บ้านที่เธอเห็นเมื่อคืน เธอชอบที่นี่จัง อากาศยามเช้าดีมาก เธอสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด มีความสุขกับธรรมชาติเหลือเกิน“ผมเห็นบ่อยแล้วครับ ที่นี่สวยจริง ไร่คุณพ่อ…เอ่อ ไร่คุณชาติสวยกว่าทุกที่เลยครับ ยิ่งช่วงเดือนพฤศจิกาเดือนธันวา นักท่องเที่ยวมาพักที่นี่เยอะเลย”“แสดงว่าน้องช้างมาที่นี่บ่อย”“ครับ ผมเคยมากับเพื่อนบ่อย ๆ ที่นี่สวย ผมชอบมาที่นี่ครับ” คชาภัทรแอบถอนหายใจ เขาไม่อยากจะโกหกเลย ยิ่งโกหกก็ยิ่งถลำลึกเรื่อย ๆ เหมือนที่คำโบราณว่าเอาไว้ ยิ่งโกหกก็ยิ่งต้องโกหกไปเรื่อย ๆ เพระเราเริ่มโกหกตั้งแต่แรกแล้ว ก็จะมีครั้งต่อไป“ถ้าเรากลับไปแล้ว มีโอกาสได้เที่ยว เรามาเที่ยวที่นี่อีกนะ”“ครับ” คชาภัทรพยักหน้า มองเสี้ยวใบหน้าสวยหวาน เขาก็ได้แต่หวังว่