Semua Bab เด็กเลี้ยงของจันทร์ฉาย NC 20+: Bab 21 - Bab 30

คชาภัทรยังหงอยอยู่ที่ระเบียงจุดชมวิว สายตามองวิวด้านล่าง เขาไม่ได้โฟกัสที่จุดใด แต่มองผ่านเลยไป“เฮ้อ!” เป็นครั้งที่เท่าไหร่เขาก็จำไม่ได้ ที่เขาเอาแต่นั่งถอนหายใจ ภายในหัวใจของเขาตอนนี้หนักอึ้ง ราวกับหินผาถ่วงหัวใจเอาไว้ใจของเขามันร่ำร้องอยากกลับไปหาจันทร์ฉายใจจะขาด แต่ถ้าไปตอนนี้แล้วไปง้อเธอ เขาเชื่อว่าจันทร์ฉายคงไม่มีทางให้อภัยเขา ตอนนี้เธอโกรธเกลียดเขามาก มันคงยากที่เธอจะยอมพูดจาดี ๆ กับเขาคชาภัทรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูภาพกล้องที่เขาแอบติดเอาไว้ที่ห้องนอนของเธอ จันทร์ฉายไม่ไปคอนโดตั้งแต่กลับ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าไปเขากดโทรศัพท์ส่งข้อความหาลูกน้องจันทร์ฉาย ถามไถ่ว่าตอนนี้เธออยู่ไหน เนรมิตส่งข้อความกลับมาว่าจันทร์ฉายกลับไปอยู่ที่บ้านแล้ว เขายิ่งเครียดมากกว่าเดิม ไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงจันทร์ฉายถึงจะหายโกรธ ยิ่งกลับไปอยู่บ้าน ก็ยิ่งยากที่จะถึงตัวเธอตอนนี้เขารู้เลยว่า ต่อให้พยายามเหนี่ยวรั้ง จันทร์ฉายยิ่งจะถอยห่างเขาไปเรื่อย ๆ ยิ่งเข้าหาเธอจะยิ่งหนี ตอนนี้ไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง ถึงจะเห็นทางออก“เฮ้อ!” เขาถอนหายใจอีกระลอก หยิบขวดเหล้ามาเทใส่แก้วแล้วกระดกเข้าปากรวดเดียว“กินให้เมาเ

“อ่อยอี้เอี๋ยอี้อะ” จันทร์ฉายกระหน่ำทุบตีอย่างแรง“ผมคิดถึงพี่ที่สุดเลยพี่จันทร์ ไม่เจอกันหลายวัน พี่ไม่คิดถึงผมบ้างเหรอ?” “อ่อย” เธอจะตอบได้ยังไง ในเมื่อเขามาปิดปากเธอแบบนี้“ผมคิดถึงพี่จัง” คชาภัทรเอามือออกจากปากของจันทร์ฉาย เธออ้าปากจะด่าทอเขา คราวนี้ก็ถูกบดจูบอย่างรวดเร็ว เธอถึงกับหัวหมุนทำตัวไม่ถูก เด็กคนนี้บ้าดีเดือดเหลือเกิน คิดยังไงถึงมาจูบเธอในห้องน้ำแบบนี้“หยุด” เธอผลักเขาอย่างแรงเมื่อปากเป็นอิสระ แต่คชาภัทรเป็นเด็กดื้อเด็กร้ายกาจ ไม่ยอมให้เธอผลักไสได้สำเร็จ เขาจูบเธออีกระลอก หนักหน่วงเว้าวอน ปลุกเร้าอารมณ์สาวให้กระพือขึ้นคชาภัทรเหมือนกำลังร่ายมนต์ บดจูบไปทั่วใบหน้าสวย เลื่อนต่ำลงมาตามซอกคอ เลื่อนลงจนถึงแอ่งชีพจร เขาดันเธอชิดผนังห้องน้ำขนาดใหญ่ กักขังร่างกายเล็กด้วยร่างกายใหญ่โตของเขา“ปล่อยพี่นะ อย่าทำแบบนี้” จันทร์ฉายเสียงเข้ม แต่อ่อนกว่าครั้งแรง ร่างกายของเธอกำลังถูกความรู้สึกบางอย่างจู่โจม บีบบังคับให้โอนอ่อนไปกับเขา“ผมรู้ว่าพี่ต้องการ เหมือนที่ผมกำลังต้องการ”“ไม่” จันทร์ฉายส่ายหน้า เธอจะไม่ยอมให้เขารุกรานเธอเด็ดขาด“ผมรู้ว่าพี่ชอบ” กระโปรงเดรสสีแดงถูกถลกขึ้น มือคชา

“แล้วมึงคิดว่ากูไม่ยิงเหรอ?” คชาชาติเหยียดยิ้ม ลูกน้องของเขาก็เอาปืนจ่อขมับบัตเตอร์ทันที ศึกแห่งศักดิ์ศรี ศึกแห่งความเคียดแค้นมันได้เริ่มขึ้นแล้ว ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครยอมใคร“ก็ยิงดิว่ะ มึงคิดเหรอ ว่าคนอย่างพวกกูจะยอม” คลาวด์จ่อปืนที่ศีรษะคชาชาติ “ลูกน้องมึงก็แค่เศษสวะ กูยิงมึงตาย พวกมันก็ไม่กล้าทำอะไรกู”“ไอ้พวกขี้โกง เมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว มึงทำอะไรเอาไว้กับกู อย่าคิดว่ากูจะลืม มึงกล้ายิงกู ก็ยิงสิ”“อย่าท้าคนอย่างกู!” คลาวด์เสียงห้วน กระแทกปลายกระบอกปืนแรงกว่าเดิม“อย่านะคะ อย่าทำแบบนี้” พิมพ์รดา ภรรยาของฉลามเอ่ยขึ้น“อย่ามาห้ามพวกพี่นะพิมพ์”“เรื่องที่เคยผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะนะ อย่าพูดถึงมันอีกเลย” พิมพ์รดาห้ามปราม หล่อนไม่อยากให้เกิดเรื่องกันเลย เกรงใจท่านเจ้าสัว เกรงใจผู้มาร่วมงาน กลัวทุกอย่างจะบานปลายจนควบคุมไม่อยู่“ใช่ค่ะ ทะเลาะกันไปและมีประโยชน์อะไรชีวิตที่มีแต่ความเกลียดชัง มันมีความสุขนักเหรอคะ ฉันอยากถามพวกคุณเหมือนกัน ว่าชีวิตที่มีแต่ความเกลียด พวกคุณมีความสุขหรือเปล่า?” มะลิวัลย์เอ่ยเสียงสั่นเครือ ที่ผ่านมาเธอกับครอบครัวไม่มีความสุขเลย สามีของเธอมีแต่หัวใจที่เต็ม

จันทร์ฉายตอนอยู่บนเตียงมองออกไปนอกกระจก ผ่านอากาศอันแสนเวิ้งว้างออกไปแสนไกล แสงไฟของตึกสูงระฟ้าในยามเย็นส่องแสงพราวระยับ เธอไม่ได้โฟกัสที่จุดใด แต่นอนปล่อยความคิดให้ล่องลอย หลายวันที่หมดตัวอยู่ที่ห้อง ไม่ได้ไปไหนมาไหน เธอแทบไม่พบปะผู้คน เพราะอยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียว“กูจะฆ่าพวกมึงให้ตาย ต่อให้หยุดตรงนี้ได้ กูจะไปฆ่าพวกมึงที่บ้าน ทุกอย่างที่เป็นของมึงกูจะฆ่าจะทำลายให้หมด”“พอเถอะพ่อ หยุดเถอะ จันทร์ขอร้อง อย่าฆ่าพวกเขา ปล่อยพวกเขา หยุดทุกอย่างนี้เถอะ” เธอเอ่ยขอร้อง ไม่อยากให้ทุกอย่างมันบานปลายมากกว่านี้“อยากให้พ่อหยุด ไม่ทำร้ายไม่ฆ่าลูกพวกมัน ลูกก็ต้องหยุด หยุดทุกอย่าง และที่สำคัญลูกต้องทำตามคำสั่งพ่อ”“จันทร์จะหยุดค่ะพ่อ จันทร์จะหยุดทุกอย่าง จันทร์จะทำตามคำสั่งพ่อทุกอย่าง ปล่อยคชาภัทรกับครอบครัวไปเถอะ” “ลูกมั่นใจในคำพูดของตัวเองใช่ไหม เพราะถ้าพ่อยอมปล่อยไอ้พวกสารเลวนี้ไป พ่อสั่งให้ลูกทำอะไรลูกต้องทำ”“ค่ะ”“พ่อจะปล่อยพวกมันไป จะไม่ตามไปฆ่ามันที่บ้าน เจอที่ไหนพวกพ่อกับน้า ๆ จะพยายามมีความอดทน ไม่สนคำพูดยั่วยุของไอ้เหี้ยนั่น ถ้าโมโหมากก็จะแค่สั่งสอน จะไม่ฆ่าให้ตาย” แม้จะอยากฆ่าคชาชาติกั

ผ่านไปอีกสองอาทิตย์คชาภัทรหงุดหงิดงุ่นง่านมาตลอดหลายวัน เข้าบ้านจันทร์ฉายไม่ได้เลยเขาก็เลยคิดหาทางออกด้วยวิธีอื่น เขาคิดบางอย่างออกก็เลยตัดสินใจไปหาฟาโรห์ แต่พอเห็นสภาพของเขา คชาภัทรถึงกับถอนหายใจรัว ๆ“พี่ไปโดนอะไรมา?” ชายหนุ่มถาม เมื่อเห็นสภาพสะบักสะบอมของฟาโรห์ หัวแตกปากแตก ใส่เฝือกที่แขนกับขา“ไปยุ่งกับเมียคนอื่นเลยโดนดี” “เมียใคร พี่จันทร์เหรอ?”“เปล่า เมียคนอื่น อีห่านั่นก็ไม่บอกว่ามีผัว ผัวมันไล่ยิงกูอยู่ชั้นสี่ ถ้าก็ไม่ตัดสินใจโดดตึก กูตายห่าไปแล้ว”“อ๋อครับ”“ว่าแต่มาหามีธุระอะไร?” พูดแบบไม่สบอารมณ์ กับคนตรงหน้าเขาก็วางมวยมาแล้ว ตอนนั้นเล่นเอาเขาเจ็บไปทั้งตัว ไปจบที่โรงพัก“ตอนแรกก็ว่าจะให้ช่วยเรื่องพี่จันทร์ฉาย แต่เห็นสภาพพี่แล้วพี่คงช่วยอะไรผมไม่ได้ ผมขอตัวก่อนนะครับ” ว่าแล้วหันหลังจะเดินออกจากบ้าน“ที่จะให้ช่วยเพราะอยากแดกเมียกูไอ้เด็กโฮสต์” คำพูดของฟาโรห์ทำให้คชาภัทรชะงัก หันมามองฟาโรห์ “กูไม่ให้นะ บอกไว้เลย”“เมียพี่ไหน เมียผมต่างหากล่ะ พี่จันทร์ไม่เอายังทำตัวเป็นหมาหวงกระดูกอยู่ได้ คนอะไรหน้าไม่อายจริง ๆ”“ไอ้เหี้ยเอ้ย!” ฟาโรห์สบถคชาภัทรก้าวเท้ายาว ๆ ไปที่รถ ไม่สนใจเส