All Chapters of Ang Lihim Na Dalaga ng Amo: Chapter 91 - Chapter 100

Ngumiti si Damien habang tinititigan ang mukha ni Bellerien na mahimbing pa ring natutulog kahit medyo umaga na. Karaniwan na sa ganitong oras ay gising na si Bellerien at nagsisimula nang maghanda ng mga paninda sa kanyang panaderya. Ah, siguro nga ay pagod na pagod na ang kanyang asawa dahil nitong mga nakaraang araw ay hindi na niya mapigilan ang sarili. Kailangang sisihin ba niya ang gamot na pampasigla na ibinigay ng kanyang ina? Pero, paano naman magtatagal ang epekto ng gamot na pampasigla sa loob ng maraming araw?Dahan-dahan niyang inangat ang kanyang kamay, hinawakan ang mukha ni Bellerien at inayos ang buhok na nakaharang dito. Ewan niya ba, pero talagang nagugustuhan niya ang mukha ng kanyang asawa kapag bagong gising o kaya’y maaga pa sa umaga bago ito magising. Halos hindi naman nagma-make up si Bellerien ng makapal gaya ni Sofia, pero masasabi mong maganda siya sa natural na anyo. Gumagamit naman siya ng mga pang-alaga sa mukha, pero ang araw-araw niyang ginagamit

Masayang-masaya si Bellerien sa paggawa ng tinapay. Mula sa tinapay na trigo, tinapay na patatas, pati na rin ang mga cake at cookies na inorder ng mga customer ng panaderya niyang Bellerien. Dahil alam niyang hindi niya kaya mag-isa ang lahat ng orders araw-araw, nagdesisyon si Bellerien na mag-hire ng mga tao para tulungan siya sa paggawa ng mga paninda. Dalawa na ang na-hire niya, mga pinsan ni Terra, at inilagay na sa bagong branch ng panaderya na ilang araw pa lang ang nakakalipas na binuksan.Tulad ng inaasahan ni Bellerien, wala namang tulong na natanggap mula kay Damien, kahit pera man lang o ano pa man. Ang balak kasi ni Damien ay ang magbayad ng maraming tao para bumili ng tinapay sa panaderya ng asawa niya. Pero kung malalaman ito ng asawa niya, tiyak na siya ang malulugi, hindi ba? At hindi ba naman magiging komportable ang isang babaeng walang mood sa asawa niya pagdating sa mga bagay na may kinalaman sa sex?“Belle, may naghahanap sa’yo,” sabi ni Terra pagdating niya s

"Bellerien, hindi siya galing sa mayamang at respetadong pamilya na gusto mo, Ina. Napakasimple niya, minsan ay nawawalan siya ng tiwala sa sarili kapag nakasuot ng medyo mamahaling damit. Hindi siya gaya mo, Ina, na palaging nakatingin sa itaas, ni hindi rin siya palaging nakayuko at nagdadalamhati dahil sa kanyang pinagmulan. Isa siyang ordinaryong babae, pero para sa akin, siya ang pambihirang babae. Maraming bagay ang nagpapahanga sa akin sa kanya, at natuto ako ng maraming aral sa buhay mula nang maikasal ako sa kanya," pag-amin ni Damien.Hindi talaga maitatanggi ni Damien ang lalim ng kanyang pagmamahal kay Bellerien. Kapag pinag-uusapan niya si Bellerien, namumula ang kanyang mukha, at halata iyon sa kanyang ina. Totoo ang sinabi ni Damien, ang asawa niya ay isang simpleng babae, maliban sa kanyang tiwala sa sarili at sigla. Kahit hindi siya nagmula sa mayamang pamilya gaya ni Sofia, ni minsan ay hindi niya narinig na magreklamo ang kanyang asawa, na parang hindi niya pina

Kumunot ang noo ni Bellerien nang makita ng mga mata niya ang kwentas na brilyante na regalo ni Damien. Hindi naman sa hindi siya natuwa o humanga sa napakaganda at mamahaling kwentas. Pero pakiramdam niya, mas mabuting hindi na lang niya isuot iyon. Sapagkat kung gagamitin niya ang mamahaling alahas na iyon, mag-iisip at magkukulit ang mga tao. Oo, hindi naman gaanong mahalaga ang opinyon ng iba. Pero sa ngayon, gusto lang ni Bellerien na mag-focus sa panaderya niya at ayaw niyang marinig ang mga salitang makakaabala sa kalooban niya."Bakit ganyan ang reaksiyon mo?" nagtatakang tanong ni Damien. "Ayaw mo ba ng ganitong klaseng kwentas na brilyante? Simple lang naman ito, pero pinili ko ang may pinakamagandang materyales dahil alam kong simple ka."Huminga ng malalim si Bellerien. Tinitigan niya si Damien at sinabi, "Pasensya na. Pero para sa ating dalawa, hindi ko ito maisusuot dahil hindi ako magiging komportable."Tumahimik sandali si Damien, iniisip at tinutunaw ang sinabi n

Hinalikan ni Jane si Edwin nang may pagnanasa habang mabilis na hinahaplos ang ibabang bahagi ni Edwin na natatakpan pa rin ng pantalon.Sinubukan ni Edwin na pigilan si Jane, pero naisip din niya na gabi na at tulog na siguro sina Lorita, Ana, at ang anak nito. Kaya hinayaan na lang niya si Jane na hawakan ang gusto nitong hawakan, matagal na rin naman siyang hindi nakikipagtalik.“Mahal, namimiss kita nang sobra! Tara na sa kwarto!” Pag-aaya ni Jane habang tinutulak si Edwin papunta sa kwarto dahil nasa sala sila.Kanina lang, tinawagan ni Jane si Edwin at sinabing pupunta siya sa bahay ni Edwin pagdating niya galing airport. Pagbukas ni Edwin ng pinto, hindi na napigilan ni Jane ang pagka-miss at agad na sinunggaban si Edwin.Dahil sa pakiramdam ni Jane na matatagalan pa kung lalakad sila papunta sa kwarto ni Edwin, hindi na niya napigilan ang sarili at ipinasok ang kamay sa malambot na pantalon ni Edwin para hawakan ito nang hindi tinitigilan ang paghalik.Pero, nang akmang huh