Semua Bab ตรวนรัก(สามี)ไร้ใจ: Bab 11 - Bab 20

บทที่10 ตัวเงินตัวทองชั้นดี"จะกลับบ้านมึงหรือว่ากลับบ้านกู!" ชบาเอ่ยพลางขับรถอย่างระมัดระวัง"สภาพแบบนี้ กลับไปบ้านใครก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ กูว่าไปนอนคอนโดดีกว่า เอาไว้ให้ร่องรอยตามตัวของนิดามันหายก่อน ค่อยกลับบ้าน""เออมันก็จริง ถ้ากลับบ้านกูแม่กูก็ต้องถามอีก ร่องรอยตามตัวมันเกิดจากอะไร พวกมึงก็รู้ว่าแม่กูหูตาไวจะตาย ต่อให้พยายามปกปิด แกก็จับได้อยู่ดี พอจับได้บันเทิงแน่ เพราะแม่กูจะบ่นให้กูให้พวกมึง เราจะไม่ได้ไปเที่ยวกันแบบนี้อีกแน่ๆ""นั่นดิ ไปคอนโดกูดีกว่า ไปบ้านอีชบาโดนแม่สมใจบ่นหูชา คราวก่อนโดนบ่นเล่นเอากูหลอนไปหลายวัน" นิชาพูด"กลับบ้านกูดีกว่า""พ่อมึงจะไม่ว่าเหรอวะ? ดูสภาพมึงสิอีห่า!""นี่มันก็จะตีสามแล้วนะมึง พ่อกูน่าจะนอนแล้ว อีกอย่างต่อให้ท่านเห็น ท่านก็คงจะไม่มาใส่ใจลูกอย่างกูมากหรอก""แต่ ...""อย่าสนใจเลย พากูกลับบ้านแหละดี อีกอย่างพรุ่งนี้ไม่มีเรียน กูอยากทำรายงานส่งอาจารย์ให้เสร็จด้วย""อืม แบบนั้นก็ได้"รถเก๋งสีบรอนซ์ของชบาขับมาจอดที่หน้าบ้าน พนิดากัดฟันฝืนความเจ็บลงจากรถ สภาพของเธอตอนนี้ไม่ต่างจากซากศพ รอยฟันยังปรากฏเด่นชัดตามเนื้อตัว ตรงคอก็มีแต่รอยจ้ำแดง"เดี๋ยวพว

บทที่12โกรธจัดคริสเตียนกดวางโทรศัพท์ใบหน้าโกรธจัด เมื่อเพื่อนรักโทรมาบอกว่าบุตรชายของเขา กระทำย่ำยีพนิดา ร่างกายบอบช้ำจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล อาการค่อนข้างแย่ หมอกำลังรีบทำการรักษา น้ำเสียงเป็นกังวลยังคงดังวนในหัว เขาเข้าใจหัวอกของทรงศีลเป็นอย่างดี คนเป็นพ่อเป็นแม่ ลูกโดนกระทำใครบ้างจะไม่ปวดใจ มือหนากำเข้าหากัน ขบกรามจนนูนเป็นสัน เท้าใหญ่ก้าวขึ้นบันไดอย่างรีบเร่ง ตั้งแต่เล็กจนโต คริสเตียนและภรรยาเลี้ยงดูบุตรชายทั้งสองด้วยความรัก ไม่เคยสั่งเคยสอนให้มีนิสัยเลวทรามแบบนี้ เขาไม่เคยสั่งเคยสอนให้คาเตอร์ทำตัวสารเลวเลวทราม เขาฟูมฟักเลี้ยงดู สั่งสอนแต่ในสิ่งที่ดีๆ แต่บุตรชายของเขา ไม่เคยสนใจ"เฮียคะ!" โมนาเดินตรงเข้ามาหาสามีอย่างรีบเร่ง ร้อนใจไม่ต่างกัน หลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้จากบรรดาลูกของลูกพี่ลูกน้องสามี มันก็ทำเอาหล่อนนั่งอยู่เฉยไม่ได้ "ลูกก่อเรื่องแล้วค่ะ""เฮียรู้แล้ว เดี๋ยวเฮียจัดการเอง โมนารีบโทรไปบอกโนอาห์กับอลิซ แล้วก็คนอื่นๆให้ช่วยเร่งเรื่องงานแต่งให้เร็วขึ้น""แต่ลูกเราจะยอมแต่งไหมล่ะคะ!" โมนาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด บุตรชายดื้อดึงขนาดไหนโมนาย่อมรู้ดี ยิ่งมาเร่งวันงานให้เ

บทที่14"แล้วคุณจะเอายังไงต่อ!" นานากอดอกใบหน้าบูดบึ้ง แม้จะพยายามปรามความไม่พอใจแล้ว มันก็อดไม่ได้อยู่ดี "ฉันว่าฉันจะไปหาเพื่อน ฉันเป็นหุ้นส่วนในคลับที่เราไปดื่มกันบ่อยๆ...""หุ้นส่วนที่คลับของคุณกับเพื่อนน่ะเหรอ ส่วนแบ่งเดือนนึงจะได้เท่าไหร่กันเชียว!" เธอกระแทกเสียง หงุดหงิดไปหมด มองเห็นอะไรก็ขวางหูขวางตา ถ้าไม่ติดที่ว่าต้องรักษาภาพพจน์ เธอจะกรีดร้องแล้วหยิบของทุกอย่างปาใส่กำแพง ให้มันแตกให้หมด ระบายความหงุดหงิด ที่มันอัดแน่นอยู่เต็มหัวใจ"ไม่เยอะ แต่มันก็พออยู่ได้นะ ถ้าเราพยายามใช้สอยกันอย่างประหยัด""มันไม่พอใช้หรอกค่ะ จะให้ฉันมาประหยัดฉันทำไม่ได้หรอก ฉันเคยมีเงินใช้ไม่ขาดมือ อยากได้อะไรก็ต้องได้ จะมาห้ามฉัน แล้วให้ฉันประหยัดฉันทำไม่ได้""มันก็แค่ชั่วคราวเท่านั้นแหละ ถ้าทุกอย่างลงตัวชีวิตเราสองคนก็กลับไปเป็นแบบเดิม""มันจะแบบเดิมได้ยังไงในเมื่อคุณไม่มีเงินเหมือนเดิม คุณน่าจะหยิบหรือเอาเงินจากบ้านสักหมื่นล้าน รวยขนาดนั้นไม่ให้เงินลูกมาซักบาท แย่จริงๆ" นานาบ่นกระปอดกระแปด แล้วรีบเดินไปนั่งรถ คาเตอร์มองหญิงสาวด้วยแววตาเรียบนิ่ง แต่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยคำพูดใดออกมา "กูเองก็จะพูดเป็นครั้ง

บทที่16 "เฮีย โมนาสงสารลูกแล้วนะคะ ฮึกๆ" โมนาร้องไห้อย่างปวดใจ "อย่าเพิ่งไปเห็นอกเห็นใจมัน ถึงจะสงสาร ถึงจะเห็นใจมันมากเพียงใด แต่เราก็ต้องอดทน ถ้าเราไม่ทำแบบนี้ ลูกชายของเราก็จะไม่ตัดอกตัดใจจากผู้หญิงคนนั้น" คริสเตียนพูดเสียงราบเรียบ ใครบ้างที่จะไม่ปวดใจที่เห็นลูกชายเอาแต่หลงผู้หญิง ปรนเปรอทุกสิ่งทุกอย่างให้ ชีวิตไม่มีจุดหมายอะไรเลย "พวกเขาสองคนรักกันนะเฮีย""ลูกเราหลงผู้หญิงคนนั้นมากกว่า ส่วนผู้หญิงคนนั้นรักเงินของลูกเรา ถ้ามันยังทำนิสัยอยู่แบบเดิม ๆ ต่อให้มีเงินมากมาย ก็ไม่พอให้มันเอาไปปรนเปรอผู้หญิงคนนั้นหรอก" คริสเตียนเอ่ยอย่างหนักใจ ก่อนจะประคองผู้เป็นภรรยาไปนั่งที่โซฟา ลูกเจ็บพ่อแม่ก็เจ็บ แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ ชีวิตและครอบครัวก็จะฉิบหายวายป่วงเพราะบุตรชาย "เฮียอยากให้ลูกตาสว่างสักที""กว่าลูกจะคิดได้ กว่าลูกจะตาสว่าง ครอบครัวของเราไม่พังไปมากกว่านี้เหรอเฮีย โมนาปวดใจทุกครั้งที่เห็นลูกเห็นเฮียทะเลาะกัน""แต่เฮียว่ามันจะอีกไม่นานหรอก ทุกอย่างจะดีขึ้น คาเตอร์น่าจะเริ่มคิดอะไรบ้างแล้ว เฮียอยากจะดัดนิสัยของลูกเรา ส่วนทรงศีลก็อยากจะดัดนิสัยของลูกเขา ทุกคนต้องร่วมมือกัน ทุกอย่างถึงจะผ

บทที่18พนิดาดื่มหนักเต้นสุดเหวี่ยง ร่างเล็กเซถลาปะทะอกแกร่งของไมเคิล เขาโอบกอดร่างเล็กเอาไว้เบาๆ พนิดายิ้มให้ พอตั้งหลักได้ก็โยกกายไปกับเสียงเพลง "ดื่มหน่อยเร็ว" เชเดินมายื่นแก้วเหล้าให้ แต่พนิดาไม่ทันได้รับแก้วก็ถูกใครสักคนกระแทก จนแหล้าในแก้วหกรดเกาะอกตัวจิ๋ว"ว้าย!""ขอโทษครับ" ชายคนนั้นขอโทษแล้วรีบเดินไป พนิดาฉุนจัด มอบตามแผ่นหลังหนาอย่างไม่สบอารมณ์ เขาเป็นใครกันแต่รู้สึกเหมือนคุ้นมาก"ไปเปลี่ยนชุดก่อนไหมนิดา""ไม่ค่ะ เปียกเหล้าไม่เห็นจะเป็นไร ไปดื่มที่โต๊ะกันดีกว่าค่ะ""ครับ" เชพยักแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ พร้อมกับนิดาและไมเคิล ดื่มต่อกันจนเมาหนัก แทบกลับที่พักไม่ได้******"ฮ่าๆ โคตรจะเมาเลย" พนิดาหัวเราะร่วน ในขณะที่ถูกหิ้วปีกออกมาจากลิฟท์ ชั้นที่เธอพักอาศัยมีห้องไม่กี่ห้อง ส่วนใหญ่จะเป็นห้องสุดหรูราคาแพงหูดับ ต้องคนมีเงินเหลือกินเหลือใช้ ถึงจะได้มาพักที่ชั้นนี้ได้ ดีหน่อยที่ตั้งแต่รับปากบิดาว่าจะแต่งงาน ท่านก็ปล่อยไม่ได้บีบบังคับเหมือนอย่างเคย ยิ่งมาถ่ายพรีเวดดิ้งแล้ว ท่านยิ่งปล่อยให้ใช้ชีวิตตัวเองได้มากขึ้น"ใช่เมาหนักแทบอ้วกเลย" เชหัวเราะประคองร่างเล็กมาจนถึงประตู เขาจ้องมอง