Semua Bab ตรวนรัก(สามี)ไร้ใจ: Bab 21 - Bab 30

บทที่20"ดีขึ้นบ้างไหมคะ?" ระรินเอ่ยถามคนตัวเล็กที่นอนซมอยู่บนเตียง ระรินเข้ามาดูแลพนิดา หาหยูกยาทาให้เหมือนอย่างเคย มองร่องรอยที่หญิงสาวถูกกระทำ แล้วถอนใจออกมาแรงๆ"อืม ฉันไม่เป็นไร""ไปทานข้าวไหวไหมคะ?""ฉันอยากนอนมากกว่า""ถ้าไม่ไหวบอกระรินได้นะคะ""เรื่องอะไร?" พนิดาเอ่ยแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมร่าง"เรื่องแต่งงาน""ไม่ไหว แล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ในเมื่อฝั่งนั่นเขาเตรียมงานไปเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว""เราจะได้หาทางออกเรื่องนี้กันไงคะ" ระรินเอ่ยหน้าเครียด ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่า สิ่งที่สามีต้องการ มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพนิดาแล้วหรือยัง เพราะสิ่งที่หล่อนเจอในตอนนี้มันเลวร้าย เกินกว่าผู้หญิงตัวเล็กๆจะรับไว้"พ่อจะได้โดนฉีกหน้าน่ะสิ ฉันรับปากพ่อไว้แล้วยังไงก็ต้องทำตามอยู่ดี" "แต่โดนฉีดหน้า มันก็ยังดีกว่าคุณพนิดาจะต้องแบกรับความเจ็บปวด ไปตลอดทั้งชีวิตนะคะ""ที่ผ่านมาฉันทำให้พ่อเสียใจมามากแล้ว ฉันไม่อยากทำให้ท่านต้องเสียใจอีก ฉันไม่อยากให้ใครมาว่าพ่อได้" ******คาเตอร์นั่งทานอาหารอย่างอารมณ์ดี ถึงจะยังไม่ได้นอนแต่มันก็คุ้ม พนิดาไม่ได้ลงมารับประทานอาหารด้วย เธอให้เหตุผลว่าปวดหัว เพรา

บทที่22 เอาแต่ใจ NC +"อย่านะคะ อย่าทำเลย นายทำเมื่อตอนกลางวัน ฉันยังระบมไม่หายเลย" พนิดาพยายามผลักร่างหน้าให้พ้นกาย แต่เขากดร่างเล็กเอาไว้ จนไม่สามารถดิ้นหนีได้"เธอกล้าหือกับฉันเหรอ? โดนเอานิดเอาหน่อยทำเหมือนจะเป็นจะตาย ทีกับผู้ชายคนอื่นน่าระรื่น" คาเตอร์กระชากชุดเจ้าสาวที่พนิดาสวมใส่จนขาดวิ่น เขาไม่สนว่าเนื้อผ้าจะจะบาดผิวอ่อนๆหรือไม่ เขาไม่สนว่าหล่อนจะเจ็บมากแค่ไหน รู้แต่ว่าเขาสะใจเวลาที่เห็นคนใต้ร่าง แสดงสีหน้าเจ็บปวด"นะ ...นาย" พนิดาร้องเสียงหลง เมื่อชั้นในตัวบางถูกดึงออกแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี คาเตอร์ถอดชุดเจ้าบ่าวอย่างรวดเร็ว จนร่างเปลือยเปล่า มือหนาควานหาถุงยางมือสั่น กว่าจะเจอเล่นเอาเขาหงุดหงิดแทบตาย"อย่ามาสะดีดสะดิ้ง อยู่กับผู้ชายคนอื่นระริกระรี้อยู่กับผัวตัวเองทำเหมือนจะตาย ลีลาฉันมันไม่ดีเหมือนผู้ชายพวกนั้นของเธอหรือไง ถึงได้พยายามผลักไส ผู้หญิงอะไรร่านน่ารังเกียจเหลือทน" เขาจับขาเรียวเล็กแบะกว้าง กลีบสาวสีแดงช้ำจากการร่วมรักแย้มบาน ยอดอกสีชมพูสดลอยเด่น กระเพื่อมตามจังหวะที่หญิงสาวหายใจ เขาสอดแทรกแก่นกายเข้าความอ่อนนุ่มพร้อมกับกัดฟันกรอด สองมือบีบเค้นที่ทรวงอกอวบหยุ่น

บทที่24 เอาแต่ใจพนิดามองชายที่เป็นสามีกอดตอบผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับเม้มปากแน่น ทำไมทั้งสองถึงได้แสดงท่าทางแบบนี้ ตอนที่เจอกัน ทำราวกับว่าเป็นคู่รักที่คิดถึงกันมากมาย พนิดายืนนิ่งมองทั้งสอง ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน ส่วนเกินที่อยู่ดูทั้งสองแสดงความรักกัน เขาทัดผมให้ผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับยิ้มให้ รอยยิ้มนั้นสายตานั้น เธออยากให้เขาทำกับเธอสักครั้ง แต่มันคงจะไม่มีวันแม้จะไม่รู้ว่าทั้งสองเป็นอะไรกัน แต่ทุกการกระทำทำเอาเจ็บจี๊ดที่หัวใจ เขาเป็นสามีจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย มากอดผู้หญิงคนอย่างอย่างแนบแน่น ไม่สนใจว่าเธอจะมองอย่างไร เธอเป็นภรรยานะ มาเห็นเขากับผู้หญิงคนนั้นทำแบบนี้ ก็ย่อมไม่พอใจเป็นธรรมดา "จะมาก็น่าจะโทรมาบอกจำปาก่อน""พอดีรีบน่ะ เลยไม่ได้โทร""ค่ะ แล้วผู้หญิงที่มาด้วยล่ะคะเป็นใคร" จำปาเอ่ยอย่างมีจริตจากร้าน คลี่ยิ้มให้หญิงสาวอย่างสดใส มองเห็นพนิดาเป็นเพียงใครสักคน ที่เป็นญาติหรือเพื่อนของคาเตอร์เท่านั้น"เธอชื่อพนิดา" คาเตอร์เสียงเรียบ "เป็นภรรยาฉัน" สิ้นประโยคที่ชายหนุ่มเอื้อนเอ่ย แววตาของจำปาก็เป็นประกายกล้า จ้องมองพนิดาอย่างไม่พอใจ แม้ว่าจะพยายามกลบเกลื่อนความรู้ส

บทที่26 เชื่อใจฉันพนิดาตาโตเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มเอื้อนเอ่ย เขาต้องการเรียนรู้ต้องสร้างชีวิตคู่กับเธอจริงๆใช่ไหม ถ้ามันจริงอย่างที่เขาพูดมันจะดีมาก เพราะเธอเองก็อยากจะเรียนรู้และเริ่มต้นไปกับเขา ยังไงเขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีอยู่แล้ว ต่อให้เขาเคยร้ายกาจยังไง ถ้าเขาจะปรับปรุงตัวและเรียนรู้กันใหม่ เธอก็อยากจะเรียนรู้และเริ่มต้นไปกับเขาอยู่ดีพี่พูดจริงเหรอคะ?" คนตัวเล็กเอ่ยถาม เพราะรู้สึกไม่แน่ใจ ทุกอย่างมันรวดเร็วเกินไป ทำให้เธอตั้งตัวไม่ทัน บางครั้งเขาก็ดีบางครั้งเขาก็ร้าย ร้ายถึงขั้นทำเธอเจ็บหนัก จนอยากจะหนีไปให้ไกลตอนนี้เขากลับดี ทั้งที่ส่วนมากเขาจะร้ายมากกว่า หรือว่าเขาจะคิดได้ และพยายามปรับเปลี่ยนตัวเอง เพื่อเรียนรู้และก้าวไปพร้อมกันกับเธอ"ฉันพูดจริงๆ ยังไงเราก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว จดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมาย เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ฉันก็อยากจะให้เราเรียนรู้กัน จับมือสร้างครอบครัวเล็กๆที่มีความสุขและอบอุ่นไปด้วยกัน""..." คำพูดของเขาทำให้พนิดาหัวใจอุ่นซ่านอย่างประหลาด มองเขาอย่างพิจารณา เขากำลังพูดจริงใช่ไหม หรือแบบไหนกัน เธออยากมีครอบครัวที่อบอุ่นให้ลูก อยากมีครอบครั

บทที่28ความไว้ใจที่มันพังทลายพนิดาเข้าสวมกอดสามีด้วยความรัก นึกขอบคุณเขาซ้ำๆ ในวันที่เธอหลงลืมไปว่าวันนี้วันอะไร เขาก็ยังเซอร์ไพรส์ให้เธอดีใจ "ขอบคุณนะคะ" คงจะไม่มีคำไหนที่ดีไปมากกว่านี้แล้ว พนิดาอยากจะขอบคุณซ้ำๆขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ที่เขาทำให้เธอ"มีของที่จะเซอร์ไพรส์เธออีกด้วย" คาเตอร์ยิ้มแล้วหยิบกล่องกำมะหยี่ออกมา เขาเปิดแล้วหยิบสร้อยที่มีจี้เป็นอักษรชื่อเขากับเธอ พนิดายิ้มด้วยความดีใจ เมื่อได้เห็นสิ่งที่เขามอบให้ มันมีค่ามาก มีค่าทั้งราคาทั้งทางจิตใจ"ขอบคุณนะคะ""ฉันใส่ให้" คาเตอร์ยิ้มสร้อยออกมา แล้วเดินไปด้านหลัง รวบผมสะลวยของพนิดา แล้วบรรจงสวมสร้อย "เธอสวยมาก""ขอบคุณค่ะ" พนิดาหันไปยิ้มให้เขา สายตาที่เธอมองเขาในตอนนี้มันมีแต่ความไว้เนื้อเชื่อใจ เธอไว้ใจเขามาก เพราะตั้งแต่ที่มาอยู่บนเกาะ เขาก็แสดงออกมาตลอด ว่าเขาพยายามปรับปรุงตัวการรับประทานอาหารในวันนี้รสชาติมันดีและวิเศษมาก พนิดามีความสุขอยากหยุดเวลาเอาไว้แค่ตรงนี้ หยุดทุกอย่างเอาไว้ อยากให้มีเพียงเขากับเธอ"นิดาขอถ่ายรูปคู่กับพี่ได้ไหม?" "ได้สิ!" คาเตอร์ยิ้ม พนิดารีบตั้งกล้อง แล้วมายืนข้างชายหนุ่ม คาเตอร์ยิ้มแล้วดึงเธอมา